Neem de tijd Granville – Vrijdag reden we naar Granville. Het is niet alleen een kleine vissershaven, maar ook een badplaats met veel zeiljachten. De geschiedenis van dit stukje Frankrijk is deels bepaald door de Engelsen. Die bouwden er in de 13de eeuw vestingwerken. Toen de Britten eenmaal verdreven waren, concentreerden de inwoners van Granville zich op de piraterij. Vooral de Engelsen werden daar de dupe van. De inwoners van Granville hadden zo’n hekel aan de Engelsen dat ze zelfs deelname aan de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Van dat stukje geschiedenis vonden wij overigens niets terug. Wat we wel aantroffen was een stad die bestaat uit twee niveaus. Er is een bovenstad en een benedenstad. Rond de bovenstad staan nog steeds de stadwallen. “Een wandeling over de stadswallen is warm aan te bevelen, zeker als u op een stormachtige dag in Granville bent, want dan ziet u de zee onstuimig te keer gaan”, staat er in het gidsje over Normandië dat Pieter Jan bij zich heeft. Het boekwerkje dateert uit 1986 en staat vol met dit soort nuttige tips. Die blijven actueel, want er verandert wat toeristen betreft niet veel. Hoewel het geen onstuimige dag was, maakten we toch de wandeling. Erg dominant is de kerk Notre-Dame, waarvan de bouw in de 15de eeuw begon. De bovenstad wordt er door beheerst. Al van verre zie je de kerk met de fraaie vierkante toren. We wandelden er omheen en maakte wat foto’s. Het was opmerkelijk stil. Dat betekent in Frankrijk dat de lunchtijd is aangebroken. Daar neemt met hier ruim te tijd voor. Een gewoonte waar wij zeer snel aangewend zijn en graag overnamen. Langzaam daalden we daarom af naar de benedenstad en het strand. Daar wachtte onze lunch. Met zicht op zee genoten aan het strand van onze maaltijd. De Fransen kunnen niet alleen heerlijke maaltijden bereiden, ze leren je ook om er de tijd voor te nemen.