De Thermen van Kallithéa Nellie stuurde mij op Nieuwjaarsmorgen vanuit Griekenland een e-mailtje: Rhodos – ”Gisteravond hebben we onze auto moeten inleveren. Die hadden we voor een week gehuurd en die week zit erop. Pieter Jan is nu alleen lopend naar het Rodinipark.Dat schijnt een klein aards paradijsje te zijn. Maar het lopen valt voor mij nog niet echt mee. De enkel is toch nog wel gevoelig, dus ik waag me er maar niet aan. Eergisteren hebben we de Thermen van Kallithéa bezocht aan de Oostkust niet zover onder Rhodos-stad. Er zijn overblijfselen uit de Romeinse tijd van oude thermen. Maar in het begin van de 20e eeuw, tijdens de Italiaanse bezetting, bouwden de Italianen er een nieuw kuuroord in Romeinse stijl. Maar sinds de Italianen weer vertrokken zijn en het bouwwerk in de tweede wereldoorlog is gebombardeerd, is het overgeleverd aan zee en wind en regen. Eeuwig zonde. Het ziet er bijna net zo oud uit als de restanten uit de Romeinse tijd. Alleen het gewapend beton waaruit de stalen netten steken, verraden een recentere geschiedenis. Na wat verborgen zijpaadjes kwamen in een soort kraterachtig aandoende omgeving met een provisorische trap omhoog. Toen we boven aan de rotsachtige berg waren leek het wel alsof we in een maanlandschap beland waren met een vreemde rotsbodem. Maar beneden ons lag weer die prachtige zee met z'n diverse blauwtinten, vervolgens zijn we nogmaals naar Lindos gereden omdat we toch graag de Acropolos van Lindos wilden bezichtigen. We hadden informatie gekregen dat het hek om 16.00 uur dicht zou gaan. Dus we haastten ons, maar na een vermoeiende klim naar boven stonden we om 15.00 uur wederom voor een gesloten poort. Op maandag gesloten! We hebben geen derde poging ondernomen. Terug naar Rhodos-stad zijn we halverwege afgeslagen, het binnenland in. Het eiland is niet groot, maar we verbazen ons steeds weer aan de veelheid van natuurlandschappen. We wilden graag de vlindervallei bezichtigen. In de zomermaanden schijnt het daar te wemelen van vele soorten vlinders, dus de natuur moet daar zeer bloemrijk zijn. Maar de tocht voer ons langs enorme rotsachtige bergen die ongelooflijke hoeveelheden stenen op de slingerende bergwegen hadden uitgebraakt. Overal waarschuwingsborden voor vallend gesteente. Uitstappen alleen al leek ons vreselijk gevaarlijk. We hobbelden over de met keien bezaaide wegen en hoorden de stenen weinig zachtzinnig tegen de onderkant van de auto slaan. Maar uiteindelijk kwamen we in de vlindervallei. Een plotseling mooi natuurgebied met veel watervalletjes. Het rook er heerlijk fris. In de zomer, als de zon ongenadig schijnt zal het een welkome afwisseling zijn om hier te zijn. Ringting westkust zijn we weer terug naar het hotel gegaan. Gisteren hebben we nog wat autotochtjes gemaakt om de directe omgeving van de stad nog wat te verkennen. Ook de stad heeft veel oude opgravingen en een Acropolis. Rhodos-stad bestaat uit een nieuw en een historisch gedeelte. De Nieuwe Stad en de Oude Stad. Maar veel archeologische opgravingen liggen ten zuiden van de nieuwe Stad. De Oude Stad is nog zo goed als in takt gelaten. Het ligt binnen de oude stadsmuren en wordt nog volop gebruikt. Voornamelijk voor toeristische activiteiten zoals souvenirwinkeltjes en cafés. Daarom ziet het er in dit seizoen uit als een dode spookstad. Maar wel leuk om er te wandelen. Gisteravond hebben we het nieuwe jaar in ons hotel afgewacht. Wat zappend en lezend. Om halfelf zijn we een eindje gaan wandelen. Maar de stad was uitgestorven. Het was wel lekker weer dus we wandelden een eindje langs de boulevard. Alles was gesloten. Geen drukke cafeetjes en volle terrasjes. Via een blokje om wilden we terug naar het hotel. Maar toen viel ineens het ligt uit. Met zulke slecht geplavuisde straten is dat levensgevaarlijk, met name voor zwakke enkels. Gelukkig na één straat bijna op de tast gelopen te hebben, ging het ligt weer aan. In de hal van het hotel hebben we gewacht tot het nieuwe jaar begon. In de eetzaal speelde een bandje en heel veel Grieken hadden daar hun oudejaarsavonddiner. De Nederlandse gasten deden daar niet aan mee. Dat mocht wel maar je moest er flink voor bijbetalen. En het avondeten begint hier pas om 19.00 uur dus zit je om 22.00 uur nog bomvol. Om twaalf uur hebben we elkaar en nog wat andere Nederlandse gasten gelukkig nieuwjaar gewenst en zijn nog even buiten gaan kijken naar eventueel vuurwerk. Maar hier en daar hoorde je een knal of wat gefluit en dat was het wel. Toen zijn we maar weer naar de kamer gegaan en, ja hoor, Pieter Jan z'n wens en verwachting kwam uit. Een smsje van één van de kinderen! Michiel en natuurlijk ook Marieke, wensten ons het allerbeste. Toen konden we rustig gaan slapen!! Groetjes van Pieter Jan en Nellie. “ Tot zover Nellie & Pieter Jan