Fundering Waterslootse Poort blootgelegd Delft – Door het slopen van de trambaan in het midden van de Phoenixstraat wordt een stukje van de rijke Delftse historie onthuld. De fundering van de Waterslootse Poort wordt namelijk zichtbaar. Dit was indertijd de grootste en zwaarste stadspoort van Delft. De poort is gesloopt in 1847. Tot nu toe waren er niet veel technische gegevens over deze poort bij de stadsarcheologen bekend. Nu krijgt men de kans om zaken zoals metselverband, steenformaat en aanlegdiepte te meten. Er is wel het een en ander bekend over het uiterlijk van de poort in de 16de eeuw. De poort kreeg haar definitief uiterlijk omstreeks 1593. Omdat de poort onderdeel was van de verdedigingswerken van Delft was het gebouw al een aantal malen gewijzigd. In 1573 werd begonnen met de laatste modernisering van de poort ten behoeve van de verdediging van de stad. Dat had alles te maken met de komst van Willem van Oranje naar de stad Delft, waar hij achter de Delftse verdedigingswerken bescherming zocht tegen de Spanjaarden. Om die verdediging te versterken werden onder meer de stadspoorten van Delft gemoderniseerd volgens de laatste militaire inzichten. Op verzoek van de prins werd de stadsgracht flink verbreed en werd midden in die verbreding een bolwerk aangelegd. Na die wijziging konden aanvallers van de stad het stadskanaal niet eenvoudig meer overbruggen. Bovendien werd aan beide zijden van de brug een hoge muur opgetrokken met daarin schietgaten. Vanaf het bolwerk kon je de andere zijde van het kanaal alleen via een ophaalbrug bereiken. Op het Stadsgezicht dat Hendrick Cornelisz Vroom (1566-1640) in 1615 van Delft schilderde, staat de Waterslootse Poort centraal in de verdedigingsmuur. Links ervan herken je de Oude Kerk en direct rechts van de poort zie je de toren van het stadhuis. Rechts daarvan zie je de Nieuwe Kerk.