Beproefd recept Delft - Met de pen in de hand en een maagdelijk boodschappenlijstje daarnaast zeg ik: “Wat zullen we vanavond eten? Jullie mogen het zeggen”. “Geen pannenkoeken”, antwoord Dieuwertje onmiddellijk, “daar krijg ik buikpijn van”. Ingrediënten voor pannenkoeken zullen het lijstje dus niet halen. Het antwoord ligt overigens verder niet direct voor de hand. De beide meisjes kijken peinzend voor zich uit. “Patatjes met kroketten en appelmoes”, suggereer ik. Ik verwacht dat dit een favoriet is, want het staat in elk restaurant in een of andere variant op het kindermenu. Maar het blijkt achterhaalt. De kleinkinderen weten het nu en roepen: “Plaatpizza”. Ik grijp de pen en vraag: “Wat moeten we daar voor kopen?” “Tomaatjes en uien”, weet Emma. “Courgettes en prei”, vult Dieuwertje aan Ik schrijf het op mijn boodschappenlijst. ”En een pak pizzadeeg”, suggereer ik zelf. De kinderen knikken en vullen verder aan: “Mozzarella, paprika, champignons en kipreepjes”. Uit de rappe opsomming vermoed ik dat zij vaker betrokken zijn bij het vaardigen van een plaatpizza. Gehoorzaam vul ik de boodschappenlijst met de opgegeven items aan. Ik veroorloof mij de vrijheid om basilicum en oregano aan het lijstje toe te voegen. “En wij gaan helpen”, kondigen ze aan. Ik begrijp van hen dat van mij wordt verwacht dat ik de ‘mise en place’ verzorg. Zij zullen de pizzabodem, als hij eenmaal de plaat vult, decoreren. Zo gebeurt het. Aan tafel kiezen zij in de volgens hen juiste volgorde de groenten en het vlees en stapelen de pizza vol. Het levert een pizza op die zo ruimhartig is gevuld dat hij royaal extra tijd nodig heeft in de oven om gaar te worden. Maar het komt helemaal goed. Het recept blijkt beproefd. De pizza is verrukkelijk.