Nadenken op zondag Delft – Zondagmorgen even voor tien uur. Ik sta met de telefoon tegen mijn oor voor het raam naar de tuin. Hier heeft Corien op een richeltje de Wald Disneyfiguurtjes van Albert Heijn neergezet. Ik sta hier omdat Karsten belt. Hij wil graag zijn dubbele figuurtjes ruilen met oma. Hij somt op wat hij heeft en wat hij dubbel heeft. Ik vertel op mijn beurt welke dubbele poppetjes ik voor me op het richeltje zie staan. Ik beloof hem dat oma bij een volgend bezoek aan Brabant de dubbele figuurtjes mee neemt. Karsten is er content mee. Hij vertelt enthousiast wat hij met de poppetjes doet. “Ik heb ook een huisje”, meldt hij trots. Later belt hij nog een keer. Nu treft hij oma zelf aan de telefoon. Hij vertelt haar dat hij een tekening gemaakt heeft met ons er op. Hij legt uit wat we aan het doen zijn op de tekening. “Jij staat na te denken”, vertelt hij Corien. “En opa?” vraagt Corien. “Die staat er ook op”, stelt hij haar gerust. Wat ik doe wordt verder niet duidelijk. Ik luister vanaf de bank naar het telefoongesprek. “Mammie maakt er een foto van”, gaat hij verder. Als we de tekening later zien, zijn we extra blij en tevreden met de uitleg. Er is geen beter manier om de zondag te beginnen dan nadenkend op een tekening.