Kindervriend

Delft – In mijn jeugd had Sinterklaas maar één Zwarte Piet. Die Piet was bovendien geen echte kindervriend. Hij joeg ons schrik aan. Piet had een roe waarmee hij je een tik kon geven. Bovendien dreigde hij deugnieten in zijn zak mee naar Spanje te nemen. Toen ruim vijfentwintig jaar later mijn kinderen hun schoen zetten en liedjes zongen, was Sinterklaas plots efficiënt geworden. Hij had overal zijn mensen voor. Er was ineens een hoofdpiet die de baas was van de inpakpieten, de paardenpiet en de transportpieten. Zwarte Pieten waren nu ook kindervrienden geworden. Niemand was meer bang van ze. De laatste jaren duiken andere klachten over de Zwarte Piet op. Zwarte Piet zou vooroordelen over zwarte mensen bevestigen. Hij is goedlachs, dommig, atletisch en vooral dienstbaar. Het zijn deze eigenschappen die volgens de kritische Sinterklaasvolgers een vooroordeel bevestigen. De gelovigen verdedigen het met de opmerking dat Zwarte Piet zwart is van de roet, omdat hij via de schoorsteen de huizen binnen gaat. Ik betwijfel het. Van een schoorsteen krijg je geen kroeshaar. Hoe het ook zij, ik denk dat we gevoelens van andere Nederlanders serieus moeten nemen. Daarom vond ik dit tafereeltje dat ik in ons winkelcentrum zag erg leuk. Zwarte Piet was lang niet de donkerste in het gezelschap. De kinderen om hem heen staan zo op het oog ook niet in een lange Christelijke traditie. Toch vonden ze de Zwarte Piet die spinnen schilderde op je hand erg leuk. En daar gaat het toch allemaal om: dat de kinderen het leuk vinden.