Zagreb heeft twee gezichten Zagreb – Dinsdag brachten we de hele dag door in Zagreb. Voor de lunch leidde Radoslav, onze gids, ons langs de bezienswaardigheden van Gornji Grad (de bovenstad) en Donji Grad (de benedenstad). Het hoogteverschil, dertig meter, wordt overbrugd door steile straatjes. We begonnen onze voettocht op de heuvel waarop de kathedraal van Zagreb staat. Het is met 105 meter het hoogste kerkgebouw van Kroatië, vertelde de gids. Het is een prachtig gebouw met een rijke historie. Maar veel geliefder bij de inwoners van de stad is de St. Marcuskerk uit de veertiende eeuw. Het meest kenmerkende aan de kerk is het dak dat is versierd met de wapens van Kroatië en Zagreb. Ter gelegenheid van Pasen was er een groot paasei voor de kerk geplaatst. Het was versierd door lokale naïeve kunstschilders. Eind van deze maand gaat het kleurig ei weer weg. Na de lunch gingen Corien & ik op eigen gelegenheid de stad in. Het verschil tussen het hoofdzakelijk middeleeuwse Gornji Grad en het vrolijke Donji Grad is opvallend. De benedenstad is levendig en druk, de bovenstad is verzonken in een sfeer van stilte en rust. Zagreb staat vol standbeelden. Kleine, maar ook hele grote. “We zijn misschien een klein land, maar we houden van grote beelden”, legde Radoslav ons eerder uit. Op onze wandeling kwamen we langs het standbeeld van de bekende romanschrijver en dichter August Senoa leunend tegen een reclamezuil zoals we er al tientallen in Zagreb zagen. Dat hij hier geëerd wordt, begrijp ik wel. Veel van zijn werk droeg hij op aan Zagreb. Het beeld staat in de straat waar hij in 1838 op nummer 43 werd geboren als zoon van de kleermaker van de bisschop. Waarom de kunstenaar hem in zo’n achteloze houding tegen een zuil laat leunen, is mij niet duidelijk. Het is wellicht een dichterlijke houding. Een wandeling door Zagreb maakt dorstig. Een terras in het centrum van de stad is dan een ideale plek om onder het genot van een glaasje Prosecco weer de rust te vinden die bij een dinsdagmiddag in Zagreb hoort.