Corien gaat er niet meer over Delft – Het vrolijke blauw schortje dat Abel hier draagt is ruim 45 jaar oud, maar het ziet er nog uit als nieuw. De kleur is nog net zo mooi als in 1964. Dat komt omdat Corien het altijd zorgvuldig heeft bewaard. Het is nooit gebruikt. Ook onze kinderen droegen het niet toen ze de juiste leeftijd daar voor hadden. Corien maakte het blauwe schortje als meisje van veertien jaar op school. Ze knipte het patroon en naaide het zorgvuldig in elkaar. Ze borduurde op de voorzijde een vrolijke kabouter en voorzag het hesje aan de achterzijde van knoopsgaten. Het zag er werkelijk prachtig uit. De juffrouw wilde er graag een negen voor geven. Maar dan moest het eerst gestreken worden. Daar had Corien geen zin in en het werkstuk leverde haar daarom slechts een zes op. Corien kon er niet om treuren. Ze nam het mee naar huis en het verdween thuis in de kast. Het schortje verhuisde met haar mee toen ze trouwde. Ook in de echtelijke woning verdween het achter in een kast. Nu pas heeft het een functie. Het bevindt zich in de verkleedkist van Benthe, Sietske en Karsten. Maar geen van de kinderen past het meer. Tot dat Abel afgelopen zondag langskwam. Hem past het vrolijke blauwe schort uitstekend. Voordat hij aan een ijsje begon, kreeg hij het aan. Onze kleinzoon kon naar hartelust knoeien. Het schort moet nu niet alleen gestreken, maar ook gewassen worden. Maar daar gaat Corien niet meer over.