Slecht gelezen Valldemossa – Overal langs de westkust van Mallorca zie ik in boekwinkels en souvenirwinkels grote stapels liggen van ‘Een winter op Mallorca’ van de schrijfster George Sand. Zij verbleef met haar vriend de componist Frédéric Chopin gedurende de winter van 1838/1839 op het toen nog onbekende exotische eiland. Ze vonden daar een royaal onderkomen in het koninklijke kartuizerklooster van Valldemossa. Na terugkeer in Frankrijk schreef Sand het boek dat nu in volop in de winkels ligt. Ik zag het in het Frans, Duits en Engels. Sand schreef in haar boek: “Het is de mooiste plaats waar ik ooit heb gewoond”. Ik begrijp dat nu ik hier samen met Corien ronddwaal heel erg goed. Wat ik niet begrijp is dat het boek van Sand hier zo populair is. Sand en Chopin hebben op het grote terras van het klooster ongetwijfeld genoten van het meeslepend uitzicht op het glooiend landschap vol olijfbomen, palmen en cipressen. Maar ondanks de opmerking van Sand over de schoonheid van het eiland, werd hun reis naar dit paradijs toch een nachtmerrie. In plaats van de verwachtte milde mediterrane winter werd het stel onthaald op storm, mist, regen en vrieskou. De cellen van het klooster waarin ze woonden, waren heel erg luxueus ingericht, maar ook kil en vochtig. Sand lag al snel overhoop met de lokale boerenbevolking en Chopins Pleyelpiano uit Parijs kwam pas na maanden aan. Chopins bronchitis werd steeds erger en hun relatie ging ook naar de knoppen. Eigenlijk komt het er op neer dat George Sands eenmaal terug in Parijs de hele nachtmerrie in Mallorca van zich af heeft geschreven. ‘Een winter in Mallorca’ is eigenlijk een heel chagrijnig boek. Ik was dus nogal verbaasd dat juist dit boek hier in grote stapels in alle mogelijke talen op de toonbank ligt. Het bezoek van Chopin en Sand aan Mallorca heeft hen dan misschien geen goed gedaan, het eiland vaart er wel bij. Dankzij het verblijf van dit stel in het kloosterdorp is dat uitgegroeid tot een van de grote trekkers op het eiland. Toeristen komen hier heen om de monnikcellen te bewonderen van Chopin en Sand verbleven. De ‘Pleyel’ die de Poolse musicus uit Parijs liet overkomen staat er nog steeds. Beroemde pianisten reizen hier naartoe om op dit instrument de werken van Chopin te interpreteren. Ik denk dat het boek niet alleen veel wordt verkocht, maar slecht gelezen.