Happy Meal Palma – Tussen de bomen van het Plaça de la Reine zagen we een vrouw in de afvalbakken snuffelen. Ze duwde het een en ander opzij, haalde er een stuk karton uit, streek het glad en probeerde er iets van te vouwen. We bekeken het tafereel en trokken de conclusie dat ze wellicht een zwerfster was op zoek naar een stuk karton om op te zitten. Het bleek een overhaaste conclusie. Toen we even later verder wandelden, zagen we haar even verder op de trappen bij de vijver zitten. Een jongentje van een jaar of vijf en een jonge vrouw naast haar. Het stuk karton had ze weer weggegooid in een afvalbak. Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat ze in haar hand een vogeltje hield. Corien sprak haar aan. De vrouw vertelde dat zij het vogeltje kort hiervoor tussen de bomen had gevonden. Het beestje was uitgeput en kon niet meer verder vliegen. “Het is kanarie”, legde ze uit, “waarschijnlijk is het een ontsnapte tamme kanariepiet”. “Het vogeltje heeft niet veel kleur”, merkte Corien op, “kanaries hebben toch veel meer geel en groen?” Ze had de vogeltjes van Saskia voor in gedachten. De vrouw draaide het vogeltje op de rug en wees Corien op een plekje op de buik. “Daaraan kun je zien dat het een kanarie is”, legde ze uit. We knikten nu beiden en zagen af van verdere vragen. Ze vertelde dat haar dochter heel wat kanaries en andere vogels thuis had. Ze wilden dit gevonden vogeltje aan die verzameling toevoegen en zochten een doos om het in mee te nemen. Daarom had ze in de afvalbakken gekeken, legde ze nu uit. Corien had de oplossing. “Even verder is een zaak van McDonalds. Haal daar even een doosje van een Happy Meal”, stelde ze vrouw met de vogel voor. Dat vond ze een uitstekend idee. Ze bedankte Corien hartelijk. Terwijl we al weer wegliepen, riep ze nog: ”Wat leuk dat we jullie ontmoet hebben.” Dat vonden wij ook.