Mens, erger je niet Leiden – Hutspot, haring en wittebrood behoren op 3 oktober tot de traditionele gerechten van elke Leidenaar. Waar ze nu op de wereld domicilie hebben gevonden doet er niet toe. Op 3 oktober is het feest van Leidens ontzet tenminste terug te vinden in de maaltijden van de Leidenaren. Dat traditionele feest werd voor het eerst gevierd met deze smakelijke maaltijden op 3 oktober 1574 toen tijdens de tachtigjarige Oorlog een einde kwam aan de belegering van de stad door de Spanjaarden. Corien & ik waren gisteren natuurlijk ook naar de Sleutelstad getogen om deel te nemen aan de feestelijkheden. Hoogtepunt voor ons is altijd de grote optocht. Wij hadden een vorstelijke plekje gevonden op de Breestraat en ontdekten daar dat een feest dat bol staat van historie en tradities ook ruimte biedt aan vernieuwing. De Optocht werd dit jaar voor het eerst voorafgegaan door een 'muzikale streetparade'. Zes fanfares en orkesten marcheerden een uur voor dat de optocht begon al over de route om op die manier het feest van Leidens ontzet luister bij te zetten. Een prima idee. Het wachten op de Optocht vloog voorbij. Het is nog een experiment want in de Optocht zelf zaten die fanfares dus niet meer. Niet iedereen in mijn omgeving was dan ook meteen enthousiast over het idee. De titel van de optocht was ‘Mens, erger je niet’. Van Ganzenbord tot Scrabble, van Schaken tot Mikado en van Twister tot Stratego alles zagen we voorbij dansen, feesten, rolschaatsen en marcheren. Natuurlijk werd de Optocht zoals het hoort geopend door het stadsbestuur en het bestuur van de 3 October Vereniging in koetsen vergezelt door ruiters te paard. Dat was al zo toen ik aan de hand van mijn moeder stond te kijken en dat zal altijd wel zo blijven. Na de Optocht maakten we natuurlijk een wandeling over de talrijke markten en kermissen van Leiden. Want behalve hutspot, haring en wittebrood aten wij thuis ook altijd paling en druiven. Een familietraditie die het verdient om net zo goed in ere te worden gehouden.