Langs vesten en singels van Delft Delft – In het Gastenkwartier van het museum Het Prinsenhof is momenteel een opmerkelijke tentoonstelling van Delftse stadsbeelden te bewonderen. Nadat ik gisteren het boek over de tentoonstelling onder ogen kreeg, besloot ik de rondgang langs deze beelden te maken. Het is een verzameling aquarellen van de 61-jarige kunstschilder Jan Ernst Douma die dit prachtig tijdsbeeld van onze stad oplevert. Douma, eigenlijk grafisch ontwerper en illustrator, is geboren en getogen op de Bieslandsekade in Delft. De eerste indrukken die hij hier als kind opdeed zijn terug te vinden op de tentoonstelling ‘Langs vesten en singels’. “Ik heb de Delftse binnenstad altijd als een op zichzelf staand gedeelte van de stad gezien, afgebakend door de fysieke grens van ‘het kanaal’. Zeker als klein kind was deze barrière amper te nemen”, weet hij zich in het boek van de tentoonstelling te herinneren. In 2005 heeft hij deze barrière toch genomen en maakte hij een schilderkunstige rondgang langs de vesten en singels van de oude binnenstad van Delft. Het resultaat van deze rondgang, 81 aquarellen, is nu op de tentoonstelling te bewonderen. Wie Delft tot onderwerp neemt, loopt altijd het risico vergeleken te worden met de 17de eeuwse schilder Johannes Vermeer. Ook voor hem was Delft een geliefd onderwerp. Op de aquarellen van Douma speelt net als bij Vermeer het wisselende licht een hoofdrol. Maar daar houdt de vergelijking dan ook wel op. De 17de eeuwse meester plaatse hier en daar mensen in het beeld. Bij Douma ontbreken die. Zijn lege straten en pleinen lijken daarom soms wat saai. Bij Douma spelen alleen licht en schaduw een hoofdrol. Zelf zegt hij daarover: ”Ik schilderde schaduw, het licht kreeg ik er gratis bij”. De aquarellen vertellen samen het verhaal van de Delftse binnenstad. Een verhaal van licht en kleur, doorkijkjes en inkijkjes. Ze vormen één geheel. Dat komt niet alleen door het onderwerp. Dat komt ook door het beperkte palet dat Jan Ernst Douma gebruikt. Op zijn palet zitten slechts vijf kleuren. Omdat het op zichzelf geen verfijnde kleuren zijn, dwingt het Douma op zoek te gaan naar nieuwe variaties. Hij gebruikt daarbij, door uitsparingen, ook het wit van het aquarelpapier. Hij schept fraaie contrasten tussen licht en donker. Je ziet als het ware het beweeglijke licht reflecteren in het water. Delftenaren moeten meerdere keren rondgaan langs de werkjes. Eerst om alle plekjes te herkennen en dan om te genieten van de mooie composities en het wisselende licht. Ik ga zeker nog een paar keer terug om van deze fraaie schilderkunstige rondgang langs de vesten en singels van onze binnenstad te genieten. De tentoonstelling ‘Langs vesten en singels van Delft’ in het Gastenkwartier van Het Prinshof is nog tot 7 januari 2008 te bewonderen.