De Liefde is goede keus Delft – In Delft wonen we tussen de monumenten. De stad telt er bijna 1500. En dat aantal zal de komende jaren zeker nog toenemen, vooral met moderne monumenten. Dat is dan ook het thema van de Open Monumentendag van dit jaar: moderne monumenten, monumenten van de twintigste eeuw. Corien & ik maakten voor zaterdag een keus uit het rijke aanbod van het speciaal voor Delft ontworpen programmaboekje over de Monumentendag. Veel van de oude monumenten kennen we natuurlijk. Het Meisjeshuis, Het Wapen van Savoyen, de Kamer van Charitaten, De Oud-katholieke kerk, de Nieuwe en de Oude Kerk, Stadsherberg De Mol en de St. Huybrechtstoren zijn slechts enkele van de vele oude bekenden die ook dit jaar weer in het boekje stonden. We kozen dit jaar voor Pakhuis De Liefde aan de Scheepmakerij. We zien het als we naar de stad fietsen liggen aan de overkant van het water, maar brachten er nog nooit een bezoek. Dit was onze kans. Het pakhuis is gebouwd in 1898 als onderdeel van de olieslagerij (later vernis- en lakfabriek) van de firma Leen Vliegenhart. Het in neo-Hollandse renaissancestijl ontworpen pakhuis was oorspronkelijk bestemd voor de opslag van raapzaad voor raapolie en lijnzaad voor lijnolie. Ook stonden hier de vaten en blikken met geproduceerde olie. De houten vloeren moesten een flinke last kunnen dragen. Het gebied rond de Kolk en het gedeelte van de Schie nabij de oude binnenstad van Delft heeft geleidelijk de handels- en bedrijfsfunctie verloren. Daarvoor in de plaats is de woon- en kantoorfunctie gekomen. Het pakhuis De Liefde is een van de weinige gave overblijfselen, die aan de vroegere bedrijvigheid herinneren. Het is alleen niet meer in gebruik bij een olieslagerij, maar bij een modern architectenbureau. Zij hebben het in 2006 na restauratie en gedeeltelijke verbouwing in gebruik genomen als kantoor en ontwerpstudio. Annelies, een medewerkster van dit bureau, ontving ons zaterdagmorgen. Zij wist veel over de historie van het pand te vertellen. Op een tekening liet ze zien dat het gebouw een rechthoekige plattegrond, drie bouwlagen en een zolderverdieping heeft. Annelies wees ons op de houten balklagen. “Die worden in het midden ondersteund door een onderslagconstructie, met gewalste ijzeren I-balken op gietijzeren kolommen”, vertelde ze erbij. In de buitengevel zag ik dat de invloeden van de neo-Hollandse renaissancestijl zichtbaar worden in de geleding van de gevel door de aanwezigheid van speklagen, zandstenen aanzet- en sluitstenen inde hanekamen boven de gevelopening. De opbouw van de schoudergevel is prachtig symmetrisch. We besloten ons bezoek in de vergaderkamer op de zolderverdieping – voorzien kapconstructie met houten Philibertspanten. Hier heb je een prachtig uitzicht op Delft. Vermeer schilderde hier – zij het van de andere kant van het water – zijn ‘Gezicht op Delft’. De huidige gebruikers van het pand zullen er ongetwijfeld net zo van genieten als hun zeventiende-eeuwse stadgenoot indertijd. De Liefde bleek een goede keus op deze Open Monumentendag.