Naar de haaien Delft – Aan het eind van de maandagmiddag stonden Nienke & Emy plotsklaps bij me in de studeerkamer. “Mag Nienke morgen weer bij mij komen spelen”, wilde het overbuurmeisje weten. “Natuurlijk. Dan zorgen we gewoon dat we op tijd terug zijn uit Scheveningen”, beloofde ik. Want op dinsdag stond Sea Life Scheveningen op het programma. We hadden het dus druk. Zodra oma de deur uit was naar haar werk, vertrokken ook Nienke & ik. Eerst naar het strand van de zonnige badplaats. We wandelden langs de vloedlijn, bespraken de functie van de vuurtoren, bekeken de diverse schelpen en maakten enkele zandkastelen. Nadat we de door oma meegegeven banaan en krentenbol hadden verorberd, wandelden we naar de verzameling zeeaquaria in Sea Life. We waren juist op tijd voor het voeren van de piranha’s. Er waren nog veel meer kinderen, oma’s & opa’s en mama’s & papa’s naar Sea Life gekomen. We stonden dus in een hele grote groep. Eerst toonde juffrouw Barbara hoe vegetarische piranha’s zich storten op kiwi’s en ander fruit. Daarna kregen we het voeren van de vlees/viseters. Barbara hield een zalmforel aan een touwtje in het aquarium. We zagen een zwerm piranha’s die zich op de vis stortten. In ongeveer vijf seconden was er helemaal niets meer over van de dode vis. Barbara haalde slechts het kale kettinkje weer boven water. Daarna haalden we bij de kassa een stempeltje op onze hand, zodat we naar buiten konden om McDonalds te bezoeken. Wat dat hoort natuurlijk ook bij een bezoekje aan Scheveningen. In het Happy Meal zat een heuse McDonald-mp3-speler. Dus moest Nienke eten met haar linkerhand, want rechts moest ze haar mp3-spelertje bedienen. Na de maaltijd weer terug naar Sea Life om de interactieve afdeling over de zeehondjes te bezoeken. Daarna nog naar het theater om van alles te horen en te zien over haaien. Tussen door was er ook nog tijd om een poppenkastshow bij te wonen. Er is veel te doen in Sea Life. Eigenlijk wilden we daarna snel naar de auto om nog op tijd bij Emy te zijn, maar we kwamen onderweg naar de auto zo veel leuke standbeelden tegen dat het toch nog laat werd. Er was nog maar één uurtje over om bij het overbuurmeisje te spelen