Lang leve Karsten Helmond – Gisteren vierde Karsten zijn eerste verjaardag. Eigenlijk vindt dat heugelijke feit pas op 25 oktober plaats, maar viering in het weekend heeft zo z’n voordelen. De dag begon natuurlijk feestelijk met een verjaardagsontbijtje in de met slingers versierde kamer. Na de al net zo feestelijke lunch kwam de visite. Oma’s & opa’s, ooms en tantes, nichtjes en nichtjes. Karsten heeft als enig kleinkind geen neefje. Hij is de enige jongen. Dat bezoek begon met het uitpakken van de cadeaus. Veel van die geschenken stonden in het teken van de muziek. Je kon er mee rammelen, op blazen, in knijpen en op slaan. De zusjes van Karsten vonden al die muziekinstrumenten. Later op de dag legde Sietske er een heleboel op een opdienblad en ging er de kamer mee rond. “Allemaal een instrumentje”, riep ze. Begeleid door al die vrolijke klanken zongen de aanwezigen een luidkeels “Lang zal hij leven” voor de jarige Job. Daarna was het tijd voor de taart. Mama kwam er mee binnen en opnieuw zongen we kleine jarige toe. Karsten kreeg een heel mooie taart. Zijn eigen foto prijkte op de taart. Dat was niet alleen een verrassing voor de jarige, ook de visite vond de taart meer dan een traktatie. Al voordat het kaarsje was uitgeblazen, nam Karsten een flinke lik van de rijke slagroomrand. Niet alleen mooi en de taart was ook lekker, moet zijn conclusie zijn geweest, want hij begon met groot enthousiasme aan de lekkernij.