Nieuw leven in Pentedattilo Pentedattilo – In de punt van de Italiaanse laars, daar waar de teen de zee in wijst begint de kilometers lange ‘Jasmijnkust’. Corien & ik reden onlangs langs de laatste restanten van de jasmijnplantages. De warme zomerwind voerde de geur nog met zich mee vermengt met die van de cactussen, wilde venkel, amandel–, eucalyptus– en olijfbomen. De kronkelende bergweg leidde ons naar het bergdorp Pentedattilo. In 1960 moesten de inwoners van dit Italiaanse bergdorp op last van lokale bestuurders het plaatsje verlaten vanwege aardbevings- en overstromingsgevaar. Achteraf bleken de bestuurders het gevaar te hebben overschat. Aardbeving noch overstroming vonden plaats. Al meer dan veertig jaar ligt het uitgestorven dorpje stil te blakeren in de zon. Alleen kunstschilders (M.C. Escher was hier overigens al in 1931) en toeristen weten het te vinden. Corien & ik brachten natuurlijk ook een bezoek aan het spookstadje. Achter de half vervallen huizen rijst een rotswand met vijf pieken op. De naam van het dorpje verwijst naar deze pentedaktylos (Grieks voor ‘vijf vingers’). In dit dorpje is net als in de omliggende nog bewoonde bergdorpjes de Griekse cultuur eeuwenlang, misschien wel sedert de Oudheid, bewaard gebleven. Tot twee generaties geleden werd hier zelfs nog Grieks gesproken. Het dorpje is gesticht in 15 voor Christus door Byzantijnse Grieken en is totdat de lokale bestuurders de dramatisch inschattingsfout maakten het centrum geweest van de teelt van bergamot en jasmijn. In het stadje is men nu weer bezig om de huizen opnieuw bewoonbaar te maken. Hier en daar zijn mannen aan het werk en enkele huizen zijn ook al weer bewoonbaar. De traditionele teelt van bergamot komt ook weer tot leven. Uit de schil van deze citrusvrucht wordt waardevolle etherische olie gewonnen. De vraag naar natuurlijke bergamotolie is weer gestegen dankzij de Body Shop in Londen. Deze winkelketen maakt immers geen gebruik van het chemisch alternatief dat de telers van bergamot bijna de das omdeed.