De grote kat Sicilië – De Italiaanse vulkaan Etna mag zich niet in de warme belangstelling van toeristen verheugen, die ik verwachtte. Corien & ik delen onze belangstelling voor de berg op een warme dag in september slechts met een stuk of twintig anderen. Het is dan ook wel een hele rit naar de vulkaan aan de oostkant van het eiland Sicilië. Wij wilden de gelegenheid om de lavastroom van dichtbij te bekijken niet missen, ook al moesten we er een lange tocht voor maken. De Etna was ook dit jaar, getuige de foto’s die men ons toont, actief en spuwde lava. Niet genoeg om gevaar op te leveren voor de dorpen aan de voet. We zien hoe verwoestend de lavastroom op de berg was. De Etna is de actiefste vulkaan van Europa. De laatste grote uitbarsting vond plaats in 1992. De koude en gestolde lavastromen zorgen voor een woest en grillig landschap. Corien & ik lopen er door en klimmen over de lavawallen. We zien nog net het dak van een huis boven de gestolde lava uitkomen. Hier noemen ze de vulkaan Mongibello, naar het Italiaanse woord monte en het Arabische woord gebel, wat beide berg betekent. De Italiaanse schrijver Leonardo Scascia omschrijft haar al een“grote kat, die rustig ligt te spinnen en zo en dan even wakker wordt”. Dat klinkt heel vertederend, maar zo ziet het er niet uit. Op een bord bij de lavastroom lees ik dat de berg 3323 meter hoog is. Ze is daarmee de hoogste vulkaan in Europa. Haar oppervlakte is ongeveer 60 x 40 km. Daarmee is Etna groter dan de provincie Utrecht. Terwijl we uitkijken over de lavastroom herinneren we de mythologische verhalen over de vulkaan zoals we die op school leerden. Die vertellen dat de vulkaan ooit de smederij was waar de reusachtige Cyclopen wapens voor de goden smeden. De monsters met een oog hebben nu plaats gemaakt voor handelaars die ons herinneringen aan ons bezoek willen verkopen. Zij beschouwen de vulkaan nu als hun werkplaats en verkopen gekleurde stukken lava voor thuis.