Wie wint in Googlefight Delft – Opa wint van oma en papa (21.100.000) wint van mama (19.200.000). In het programma Googlefight kun je twee namen of begrippen in tikken. Het programma toont dan welke de meeste hits op internet oplevert. Delft (6.410.000) wint van Helmond (2.130.000), maar is helemaal niets vergeleken bij Toronto (156.000.000). Warren (78.700.000) wint ruimschoot van Corrie (2.340.000) of verliest als je juist uitgaat van exclusiviteit. Tik zelf maar eens een naam in en ontdekt of Corien wint van Frans of Adrie van Monique. Er is zelfs een lijstje met ‘funny fights’ waarin ‘microsoft’ verliest van ‘the law’ en ‘my girlfriend’ helemaal niet onderdoet voor ‘Pamela Anderson’. In fight classics neemt Bill Gates het op tegen Linus Torvalds en George W. Bush tegen Bin Laden. Ik probeerde ook nog even een automerk en zag dat ‘volkswagen kever’ ( 144.000) lang niet zo veel hits oplevert als Nissan Almera (9.650.000). klik hier voor een hitfight

Onderzeeër in Haagse vijver Den Haag – Ik keek vanmorgen wat vreemd op toen ik over de Stadhouderslaan reed. In het water voor het gemeentemuseum was plots een forse onderzeeboot opgedoken. Ik wreef nog eens in m’n ogen en wierp opnieuw een blik op het gevaarte. Ook bij tweede beschouwing was er geen twijfel, er lag een onderzeeër aangemeerd. Nu weet ik toevallig dat het water van de vijver voor het museum krap een meter diep is. Dat maakte het nog opmerkelijker dat nu plots een onderzeeër in de vijver lag aangemeerd. Nadere beschouwing leerde me dat de boot was vervaardigd van hout en aluminium. Het bleek een kunstwerk te zijn, gemaakt door Harold de Bree. Hij doopte zijn creatie ‘TYP XVII’. De zilverkleurige U-boot blijft nog tot eind november in de vijver te zien.

Nie knieze, nie zeure, maar zinge Helmond – ”Het was afgelopen zondag reuze gezellig op het Havenplein voor het Plaza-café van Martijn”, meldt Adrie. “Ik zat samen met Monique in een deinende massa op het gezellig horecaplein”. Er was een meezingspektakel georganiseerd en dat leverde een vrolijk zingende menigte op. Toonsoorten speelden geen rol en met harde, zachte, brommende, fluitende en proestende stemmen werd het een echte muzikale happening. De handjes gingen in de lucht en iedereen zong met veel lalalala's. Het was bovendien heel erg leuk. “Ik heb veel gelachen”, weet Adrie nog. “Vooral als er weer iets mis ging of wanneer er iemand schaamteloos vals zat te zingen”. Een kleine dertig deuntjes passeerden de revue, waarbij de refreinen over het algemeen geen enkel probleem vormden. Dan gingen de handen met het tekstboek en al in de lucht en klonken de enthousiaste lalala's. Bij de coupletten werd het soms een stuk stiller. “Ik moest dan weer snel in mijn tekstboek duiken”, geeft hij toe. Dat lukte trouwens niet iedereen direct want de gemiddelde leeftijd lag iets hoger lag dan normaal op het Havenplein. “De gsm had duidelijk plaats gemaakt voor de leesbril”, grapt Adrie. Gelukkig was er ook een koor. Het nieuwe zangevenement is een initiatief van de Tafelronde Croy, een netwerk van mannen die zich inzetten voor goede doelen. Samen met de muzikanten van Phileutonia vormden zij het koor dat bij ieder lied de aanzet gaf om de zaak aan de gang te zingen. Het eerste nummer was het Helmondse levenslied 'Nie knieze nie zeure'. “We sloten heel toepasselijk af met de Andre Hazes deun “Zij gelooft in mij”.

Gezellig winkelen is fun shoppen Rotterdam – Vroeger gingen we op een vrije middag ‘gezellig winkelen’, tegenwoordig gaan we ‘fun shoppen’. Als je het over ‘gezellig winkelen’ hebt, denk je trouwens niet meteen aan Rotterdam. Ik zou eerder aan Amsterdam, Den Haag of Utrecht denken. Sinds zondagmiddag weet ik dat dat een misvatting is. Rotterdam is door de decennia heen echt toonaangevend is geweest op het gebied van winkelen. De stad kreeg eind negentiende eeuw als eerste in ons land een winkelpassage naar Parijs' voorbeeld. En in 1953 opende men in de havenstad een revolutionaire winkelpromenade: de Lijnbaan. Ook het concept van de Beurstraverse, die halverwege de jaren negentig werd opgeleverd, was vernieuwend. De architect heeft de Koopgoot zo vormgegeven dat winkelen hier echt ‘fun shoppen’ werd. Ik weet dit alles omdat Corien & ik zondagmiddag de tentoonstelling ‘Winkelen’ bezochten in museum Het Schielandshuis in Rotterdam. Deze tentoonstelling zal tot 28 mei volgend jaar te zien zijn. Je wordt er bloot gesteld aan 100 jaar Rotterdamse koopverleiding: revolutionaire winkelconcepten als de Passage en de Lijnbaan, etalages en posters van de Bijenkorf, toonbanken vol historie en schappen vol koopwaar. Aanleiding is het 75-jarig bestaan in oktober van de Rotterdamse Bijenkorf. Het gebouw van architect Dudok was een mijlpaal in de ontwikkeling van het moderne imago van Rotterdam. De vestiging van het warenhuis gaf een impuls aan het recreatief winkelen in de stad. Het is me nu wel duidelijk: de De Bijenkorf is een kroonjuweel in het Rotterdamse winkelwalhalla. Altijd al geweest. De oude 'Bij' was reusachtig, veel groter dan de latere vestiging aan de Coolsingel. Het warenhuis zette door de jaren heen verschillende trends, kreeg een kosmopolitische uitstraling. In 1932, vlak na de opening in Rotterdam, was er in de Bijenkorf een tentoonstelling van moderne kunst. Er hingen werken van Klee, Mondriaan en Picasso. De Bijenkorf introduceerde later allerlei trends uit Amerika: de spijkerbroek, de barbecue, coca-cola en de jukebox. De etalages maakten op mij als kind grote indruk. Ze waren een echte lokker om klanten naar binnen te trekken. Warenhuizen waren deftig. Vooral de Bijenkorf was voor de gegoede burgerij. Bij de deur van het warenhuis stond een portier. Hij liet kinderen zonder begeleiding niet naar binnen. En wij kinderen vonden de Bijenkorf geweldig. Het was immers het allereerste warenhuis met roltrappen. Dat feestelijke gevoel kreeg ik zondagmiddag weer even terug.

Gezicht op Delft in de 21ste eeuw Delft – Tijdens de Monumentendagen bezochten Corien & ik de tentoonstelling ‘Gezicht op Delft in de 21ste eeuw’ door de in Delft geboren en getogen kunstenaar Johan Grabijn. Het werk van deze nu in Zwolle wonende fijnschilder en aquarellist is in Museum Het Prinsenhof te zien ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag. De tentoonstelling paste helemaal in onze andere bezoeken van die dagen, want Grabijn heeft een grote passie voor oude bouwkunst en (kerk)interieurs. De kunstenaar laat zich inspireren door werk van zeventiende-eeuwse architectuurschilders als Pieter Saenredam, Gerard Houckgeest en Hendrik van Vliet. Er zijn 34 aquarellen van zijn hand te zien. Hij maakte ze op de mooiste plekken van de Prinsenstad. We namen ruim de tijd om zijn werk te bekijken. Grabijn speelt met het licht in de ruimte en laat storende elementen weg. Daardoor weet hij de serene, sacrale sfeer van een kerkgebouw goed weer te geven. Net als zijn zeventiende-eeuwse voorgangers streeft de kunstenaar naar een realistische weergave met een natuurgetrouwe licht-schaduwwerking. Grabijn wordt gerekend tot de ‘Nieuwe Realisten’. Op de tentoonstelling legt hij via tekstborden uit hoe hij te werk gaat. Hij vertelt dat hij twee tot drie dagen uittrekt om ter plekke te tekenen. In zijn atelier werkt hij de schets uit tot aquarel. In totaal is hij tussen de 100 à 150 uur bezig met één aquarel. Hij experimenteert met perspectief, onverwachte gezichtspunten en doorkijkjes. Als je in de buurt bent moet je zeker eens gaan kijken. Dat kan nog tot 1 januari.

Proost Munchen – Waarom het bierfestival in Munchen het oktoberfest wordt genoemd is me niet helemaal duidelijk. Het begon al op 17 september en is op maandag 3 oktober al weer afgelopen. Normaliter worden de laatst pullen op een zondag getapt maar de feestdag rond de Duitse eenwording - 3 oktober - valt precies een dag na de afsluitende zondag en daarom is het dit jaar een dag langer feest. Maar niettemin zou het beter het septemberfeest genoemd kunnen worden. Het evenement staat bekend als het grootste bierfeest ter wereld. Er komen meer dan zes miljoen mensen uit de hele wereld een glas van het heerlijk heldere vocht drinken. Er gaat trouwens een liter bier in zo’n glas en in een van de veertien grote feesttenten betaald je daar dan ook nog 7,10 euro voor. Maar er is natuurlijk nog veel meer vermaak. Er is een grote kermis en volop worst en pretzels. Daar krijg je dan natuurlijk weer dorst van. Proost!

Groeten uit Egypte Delft – Ook in Engeland heeft ODD een paar vaste lezers. Regelmatig merk ik dat Mary & Frank of Roger & Janet een stukje hebben gelezen of een foto bewonderd. Nog niet eerder ontvingen we echter een bijdrage. De laatste twee zijn daarin nu de eerste. Zij stuurden een kaart van hun vakantieadres in Egypte Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Three Details From Live Pharaons Ze schrijven: 17-06-‘05 Enjoying life on a Nile cruise watching the world go by. Lots of love, Janet and Roger

Argentijn populair bij kardinalen Delft - De Argentijnse kardinaal Jorge Mario Bergoglio zou wel eens de volgende paus kunnen worden. Die conclusie trek ik uit een artikel in het Italiaans tijdschrift ‘Limes’. Het is geschreven op basis van een dagboek dat een anonieme gebleven kardinaal bijhield op het conclaaf van afgelopen april. Daaruit bleek dat de Duitser Joseph Ratzinger niet met algemene stemmen was gekozen, zoals velen dachten, maar dat de Argentijn het hem nog lastig maakte. Bij de voorlaatste stemming kreeg die zelfs meer dan eenderde van de stemmen. Ratzinger werd na vier stemronden gekozen als opvolger van Johannes Paulus II. Dit duidde, dacht men algemeen, op een bijna unanieme voorkeur voor de Duitse kardinaal. Uit een artikel in het Italiaanse tijdschrift blijkt dat Ratzinger weliswaar vanaf de eerste stemronde de meeste stemmen achter zich kreeg, maar dat de voorkeur voor Bergoglio met de stemming steeg. Bij de derde ronde kreeg de Argentijn 40 kardinalen achter zich, één had de voorkeur voor de Colombiaan Castrillon en 72 mannen stemden op Ratzinger. Vermoedelijk gaf Bergoglio na deze stemming zijn kandidatuur op. Hij was denk ik bang dat zijn blok aan stemmen zou kunnen leiden tot een patstelling. Er is immers een tweederde meerderheid nodig om paus te worden. De aartsbisschop van Buenos Aires woont in een eenvoudig appartement, geeft zelden interviews, reist bij voorkeur met het openbaar vervoer en draagt zelden het kardinaalsrood. Bergoglio studeerde aanvankelijk voor technisch chemicus en koos pas daarna theologie. Vier dagen voor zijn 33-jarige verjaardag werd hij als jezuïet tot priester gewijd. Als de reconstructie van het Italiaanse blad klopt, is de uitslag van het volgende conclaaf – als dat niet te lang op zich laat wachten – niet zo moeilijk te voorspellen. Bergoglio zou dan niet alleen de eerste Zuid-Amerikaan, maar ook de eerste jezuïet zijn die paus wordt.

De bijbel in 100 minuten Delft – Ik ken Cola light en Pepsi light en ook margarine staat bij ons in light-versie op de tafel. Sinds vandaag weet ik dat er ook een bijbel light is. Michael Hinton, een Anglicaanse priester uit Dover, presenteerde in de kathedraal van Canterbury onlangs zijn light-versie van de bijbel. Hij beweert dat je zijn versie in 100 minuten kan uitlezen. De light-versie is dan ook bedoeld voor mensen die meer willen weten van de christelijke godsdienst, maar eigenlijk geen tijd hebben om de bijbel te lezen. Hinton had twee jaar nodig om de 66 boeken van de Bijbel in te korten. Daarbij concentreerde hij zich op de figuur van Jezus omdat die ook de centrale persoon in de Bijbel is. Hinton stelde de gelovigen in de kerk gerust met de verzekering dat alle bekende verhalen, zoals dat van de Ark van Noach in de light-Bijbel te vinden zijn. Het grote verschil zit in het feit dat de verhalen rechttoe rechtaan verteld worden, zonder allerlei uitweidingen die de lezer afleiden. De versie van de Britse priester zou dan ook erg geschikt zijn voor de gelovigen. De mensen die al gewonnen zijn voor de bijbelse verhalen, maar het originele boek toch iets te lijvig vindt.

Zwemmen op Prinsjesdag Veldhoven – Op Prinsjesdag had Nienke haar eerste zwemles! Ze deed het geweldig. Oké, eerst sprong ze niet het water in, maar liet ze zich erin glijden. Haar verklaring: "Ja, maar ik wist nog niet hoe diep het was!" Hartstikke goed, toch? En aan het eind van de les sprong ze er wel in hoor! Verder moesten ze door het water rennen, hun ogen onder water doen en ook hun oren, helemaal onder water duiken en natuurlijk zwemmen. Dat deden ze met een slurf ("Nee, mama, geen slang, een slurf"). Die moet je dubbelvouwen en voor je een eigen zwembadje maken en dan op je buik zwemmen. Nienke heeft haar eerste les beenslag gehad, wat nog best lastig is. Bij mij kwamen de beelden van het bankje voor het oefenen op het droge al weer boven. Ik heb het bankje nergens kunnen ontdekken. De slurf heb je ook nodig bij op je rug zwemmen. Dan doe je hem als een sjaal achter je langs. Als het goed gaat met de slurf dan komt het bekende plankje om de hoek kijken. Na ruim een kwartier les mogen ze nog eens zeker tien minuten in het water dartelen. Nienke had er eigenlijk nog geen genoeg van, maar ja, papa wachtte thuis met het eten, dus moesten we naar huis. Ze heeft nu al zin in volgende week maandag! En gelukkig is Nienke haar losse tand (nog) niet in het zwembad verloren! Een bijdrage van Saskia

Zeven rijen dik Den Haag – Prinsjesdag was weer zonnig dit jaar. Na jaren van figuurlijk onweer, begon gisteren het zonnetje in de economie weer door te breken. Ook op het plein was het mooi weer. Deze woordvoerder van de politie, hier in gesprek met een groepje persfotografen, heeft kennelijk ook plezier in het feit dat de ingrijpende kabinetsmaatregelen nu eindelijk wat resultaat beginnen af te werpen. Het groepje staat bij de ingang van de Ridderzaal te wachten op de komst van de vorstin. Om precies één uur vertrok de Gouden Koets van Paleis Noordeinde. De eerste Oranjefans stonden ’s morgens al van kwart voor negen te wachten op dit moment. Er waren dit jaar 5000 toeschouwers meer dan vorig jaar. De koninklijke rit naar de Ridderzaal werd gadegeslagen door ongeveer 35.000 enthousiaste toeschouwers. Op sommige plaatsen stonden de mensen zeven rijen dik.

Tukje in de fietskar Veldhoven – Vorige week hadden we een picknick in een Eindhovens park ter gelegenheid van een verjaardag. Het was zalig weer, wat wel zo prettig is bij een picknick, en dus fietsten we er met z'n vijven heen. Zo ver kan Nienke nog niet fietsen, dus zat zij lekker achterop bij mij. De fietskar hing aan Sanders fiets en in die fietskar zaten Dieuwertje en Emma. Die vermaakten zich daar prima en op de heenweg deed Emma er al een tukje. Op de terugweg was ook Dieuwertje zo gevloerd. We hebben nog even overwogen een extra rondje te fietsen zodat de meisjes lekker door konden tukken, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Eenmaal thuis koppelden we de fietskar af en de meisjes sliepen gewoon door. Dan maar zo laten staan. Ze kwamen er wat gekreukeld uit, maar hadden heerlijk geslapen!

Groeten uit Thailand Delft – Vandaag lag de kaart van Floris uit Thailand op de mat. We hoorden al eerder wat van hem, maar deze kaart toont opnieuw een mooi plaatje van dit fraaie land. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Your “Dream Come True” Beaches, Krabi Hij schrijft: 11-09-‘05 Hallo familie, vrienden en overige ODD-fans. Hier een kaartje vanuit Thailand. Ik ben een maandje aan ’t rondreizen hier. Werkelijk een prachtig land en Thai people zijn bijzonder vriendelijk. Thailand is één van de mooiste plekken om te duiken. Ik heb hier dan ook mijn duikbrevet gehaald. Zelfs al tussen de haaien gezwommen. Op het eiland Ko Phi-Phi (waar de film ‘The Beach’ is opgenomen) is nog veel te merken van de ellende die de tsunamie heeft aangericht. Het eiland is bijna volledig weggevaagd. Morgen ga ik een 3daagse jungletrek doen in Chang Mai. groetjes, Floris

Flip de logeerbeer Veldhoven – Afgelopen weekeinde hadden we een loge: Flip de beer. Flip woont op school bij Nienke in de klas. Hij wil in het weekeinde niet alleen op school blijven en dus logeert hij (of zij, dat wisselt bij Nienke) steeds bij een ander kind uit de klas. Elke vrijdag wordt ons medegedeeld bij wie Flip nu weer logeert en elke maandag kunnen we vernemen wat hij heeft meegemaakt. Flip was al mee geweest naar de bevers (scouting) en had al gereden op een heftruck. Afgelopen vrijdag kwam Nienke glunderend uit school: Flip kwam mee! Hij zat aan tafel, lag bij Nienke in bed en ging overal mee naar toe. Vrijdag kochten we nieuwe pantoffels voor Nienke en zat hij in het winkelwagentje. Zaterdag keek hij hoe pappa geknipt werd bij de kapper en sprong mee in het ballenbad. Ook ging hij (in rugdraagzak) mee naar Den Bosch om nieuwe kleren te kopen. En vervolgens ging hij met Nienke logeren bij Nienke's Eindhovense vriendinnetje Melina. Flip heeft weer veel beleefd en zal blij zijn als hij morgen weer op school is, denk ik. Nienke zal hem wel missen. Een bijdrage van Saskia

Het is nog niet voorbij Delft – Het is nog steeds lekker weer. Ik zie de jongens uit de buurt nog steeds voetballen en cricket spelen in het park aan de overkant van de wetering. De moeders wandelen nog met hun grut over de paden en aan de waterkant zitten nog steeds de vissers te genieten van de zon. Maar elke dag is er een. De herfst staat voor de deur. Straks komen de stormen en de regenbuien weer. Dan gaan de terrasstoelen weer in de berging en rijden we in het donker naar ons werk ’s morgens. Ik realiseerde me dat alles toen ik vrijdag naar de stad fietste. Ik kwam namelijk de Italiaanse ondernemer tegen die ’s zomers de gondels door de Delftse grachten laten varen. Hij bracht samen met een van zijn obers de gondels naar de winterberging. Hij verwacht kennelijk niet dat er nog toeristen door de grachten willen varen in zijn uit Venetië overgevlogen gondels. Het wordt herfst flitste het door mijn hoofd. Maar ik ben optimistischer dan de mannen in de boten. Er kan nog heel veel zonnig weer komen. Prinsjesdag is meestal mooi, drie oktober is vaak heel mooi en dit jaar blijft het tenminste mooi tot en met veertien oktober, want dan trouwen Saskia & Paul.

Wie is de oudste mens Delft – Op 30 augustus van dit jaar overleed in Hoogeveen Hendrikje van Andel-Schipper. De Drentse werd ruim 115 jaar. Vanaf 30 mei 2004 was ze de oudste mens ter wereld. Die positie is nu overgenomen door de 115-jarige Elizabeth Bolden uit Memphis, Tennessee, in de VS. Haar leven veranderde net als dat van Hendrikje opslag. De vrouwen leidden een anoniem leven tot ze de Oudste werden en hoogwaardigheidsbekleders en de media over de vloer kwamen. Iedereen wil immers weten wat het geheim is achter de hoge leeftijd. Van Andel lichtte een tipje van de sluier op: ”Doorgaan met ademen.” Maar haar geheim lag ook in een gezond leven. Ze rookte niet en gebruikte geen alcohol, op een advocaatje met slagroom na bij bijzondere gebeurtenissen. Er zijn nu 70 mensen – 64 vrouwen en 6 mannen - ouder dan 110 jaar. Lizzie Bolden, de nieuwe oudste mens heeft echter onverwachte concurrentie. Een 116-jarige oude Chinese vrouw zoekt nu erkenning van Guinness World Records. Li Ada zegt dat ze is geboren in 1889 en wil door Guinness erkend worden. Li woont net als Lizzie in een bejaardentehuis. De Chinese loopt wel met een stok, maar is net als Lizzie nog helder van geest en in goede gezondheid. Het verzorgingspersoneel van haar tehuis moedigt haar aan bij haar recordpoging.

Opvallend plaatje Delft – Zomaar een gracht in de historische binnenstad van Delft. Ik maakte deze foto vorige zaterdag. Het zijn Amerikaanse toeristen die vanaf het water genieten van de Prinsenstad. Toch is er iets wat direct opvalt. Iets wat je niet direct verwacht in het water van een gracht. Inderdaad het is de enorme hoeveelheid kroos. Elke dag baggeren werknemers van de gemeente de grachten schoon en belandt het ‘groene tapijt’ in een duwboot. Normaal baggeren ze een paar keer per week naar fietsen, winkelwagentjes of ander grof vuil. Maar in de kroostijd – van half augustus tot eind september – hebben ze andere prioriteiten. Dan verwijderen ze het kroos. Dat is om stank en rotten van het kroos te voorkomen. Kroos is een waterplant die op de bodem van de grachten groeit. Rond half augustus, als het weer nog goed is, laten de planten massaal los en komen aan de oppervlakte. Het kroos vormt dan makkelijk een pakket van twintig tot dertig centimeter dik.

Lezers boos op fotograaf Xiamen – De Chinese kranten leveren aardige berichten op. In de ‘Beijing Youth Daily’ zag ik deze serie foto’s van Liu Tao, een locale fotograaf. Hij fotografeerde een man die in de stromende regen met fiets en al valt. Deze onfortuinlijke fietser kwam zo spectaculair ten val toen hij met zijn fiets in een gat in het wegdek reed dat door de plassen aan het oog was onttrokken. De fotograaf wordt er nu van verdacht dat hij zich verdekt heeft opgesteld en heeft gewacht tot dat er iemand in het gat reed. Hij wist dat er een gat was, deed niets, en wachtte op een ongeluk. De lezers van de krant die de foto’s publiceerde zijn boos. Een mevrouw schreef: ”De foto’s zijn erg treffend, maar de fotograaf is een walgelijk mens. Hij wist dat er een gat in het wegdek was en stond te wachten tot iemand erover zou vallen.” Een ander schreef: ”Ik heb geen goed woord over voor de fotograaf. Hij heeft gewoon op een slachtoffer staan wachten.” Liu Tao verdedigt zich: ”Door mijn foto’s is de overheid nu op de hoogte van het gat in het wegdek. Het gat is nu dankzij mijn foto’s gerepareerd. Daarmee is voorkomen dat er nog meer mensen zijn gevallen. “

Langzame lunch Delft – Tijdens de vakantie in Frankrijk heb ik de salade herontdekt. In ons eigen land was ik nooit zo’n salademens. Dat komt door de snelheid van het bestaan. Hier bestaat de lunch meestal uit een paar snelle broodjes. In het Franse land is er tijd voor de langzame lunch. Het leven komt tussen twaalf uur en halftwee tot stilstand en iedereen gaat aan tafel. Niet alleen op het ‘platteland’ van de Bourgogne. Ook in de steden is er tijd voor de langzame lunch. De salade op de foto at ik een restaurantje in de schaduw van de Eiffeltoren. Het is zoals jullie zien een vissalade. Bij onze thuiskomst stonden er in de keuken een fles Balsamico azijn, een fles witte wijnazijn en een fles olijfolie te wachten. Een cadeautje van Saskia & Sander die in ons huis logeerden tijdens onze vakantie. Dat kwam mooi uit. Sla heeft niets anders nodig dan een smaakvolle dressing op basis van olijfolie en wat fantasie. Thuis gaat het niet om de presentatie maar om de smaak. Ik kies dus bijvoorbeeld uit stukjes gebraden kip, spek, tomaten, boontjes, verse kruiden, olijven, geitenkaas, tonijn of ansjovisjes om de salade body te geven en op smaak te brengen. Zelf neem ik er dan graag een glas rosé bij. Ik krijg er nog steeds het vakantiegevoel van.

Toekomstbeeld Delft – Op 5 oktober tekenen minister Peijs van Verkeer en minister Dekker van VROM een overeenkomst met de gemeente Delft over de bouw van een spoortunnel. De twee ministeries steken 344 miljoen euro in het project. Delft draagt 45,5 miljoen bij. De provincie Zuid-Holland nog eens 30 miljoen en het stadsgewest Haaglanden voegt ook nog 11,3 miljoen bij aan de bouw van de tunnel. Hiermee komt er een einde aan jarenlang getouwtrek tussen de lokale en de rijksoverheid over de noodzaak en financiering van de tunnel. De spoorlijn loopt nu nog via een viaduct dwars door het centrum van de historische stad. In 2008 begint de bouw. In 2011 moet alles al weer achter de rug zijn. Behalve een spoortunnel zijn er dan ook een nieuw station, enkele kantoren, 1500 woningen, een nieuw gemeentekantoor en 2700 ondergrondse parkeerplekken bijgekomen. Van de week stond deze zgn. artist impression in de krant. Het ligt in de bedoeling dat er een gracht met aan beide zijden een groenstrook komt. Het water zal dan weer langs molen De Roos en de Bagijnentoren kabbelen, net als vroeger. Voor de beide historische gebouwen wordt een ingewikkeld plan ontwikkeld. Ze staan straks namelijk op het dak van de spoortunnel.

Eendjes racen in de gracht Delft – Afgelopen zaterdag waren Corien & ik, samen met nog enkele honderden enthousiaste plaatsgenoten, getuige van de jaarlijkse eendjesrace. Na het startsein is het de bedoeling dat de eendjes door het grachtenwater van de Molslaan naar de finish racen. Het werd zaterdag al snel duidelijk dat plastic badeendjes daar niet optimaal voor zijn toegerust. Uiteindelijk won, na een half uur ploeteren, een paars eendje. Het zwom als eerste in de hand van de notaris. De Lions Club Delft organiseert deze Delftse Eendenrace al een aantal jaren. De opbrengst van de race gaat naar een goed doel. Dit jaar was dat de Voedselbank. Je kon een eendje voor de race adopteren voor 5 euro. Onder op het eendje stond een nummer. De eerste elf eendjes bezorgden hun sponsor een prijs. De hoofdprijs was een weekend in het Parijse Disneyland. De drieduizend eendjes vonden zaterdag allemaal een sponsor en mochten dus allemaal van start gaan. De brandweer stuwde het water in de gracht met een krachtige straal op. Twee duikers van de brandweer droegen ook nog hun steentje bij aan de race. Zij stuwden met brede armgebaren de eendjes naar de notaris aan de eindstreep. Het was niet makkelijk voor de vrolijk gekleurde diertjes, want de dikke laag kroos maakte het lastig. Het publiek hielp de eendjes in hun enerverende wedstrijd. Zij schreeuwden en klapten hun favoriete eendje over de finish. klik hier voor de film van de race.

Erg veel bekijks Oirschot – Zoals jullie zaterdag konden lezen stond Marieke gisteren op de kunstmarkt in Oirschot. Ik ben daar zondag ook even wezen kijken. Wisten jullie trouwens dat Oirschot een schitterende binnenstad heeft. Een dorpje, zo weggeplukt van een filmset van een film die over de 18e/19e eeuw gaat. Maar ik kwam om te kijken waar Marieke en haar collega Jacqueline nu al weken zo druk mee bezig waren. Nou het resultaat mocht er zijn. Marieke en Jacqueline (TAK) hadden sowieso de meest kunstzinnige stand. De rest was meer van het vlooienmarktniveau. Maar wel gezellig. Behalve eigen kunstnijverheid hadden ze ook Anne-Sofie meegenomen. Ze hadden haar aangekleed met de materialen waarmee ze ook de andere objecten gemaakt hadden en haar vervolgens in de zelfde kleurtinten geschminkt. Ze stond daar als leven standbeeld en had erg veel bekijks. Bij elke ‘donatie’ van het publiek veranderde ze van houding. Als je nu denkt dat dat makkelijk verdiend is met stilstaan, dan heb je het nu mis. Ieder uur nam ze een korte pauze maar ondanks dat was ze aan het eind van de dag heel, heel erg moe. Thuisgekomen ging ze meteen in bad en naar bed. Toch vond ze het leuk om te doen.Ook Marieke en haar collega Jacqueline waren moe, maar heel tevreden. Een bijdrage van Nellie

Op vakantie in Thailand Chang Mai – Hier een berichtje uit Thailand. De foto’s zijn van Jonas, met wie ik hier ben. We zijn dinsdag 6 september aangekomen in Chang Mai, in het noorden. We zijn hier vanuit het eiland Ko Phi Phi via boot, bus, vliegtuig, tuktuk naartoe gereisd. We zullen ook een jungletrack doen. Ko Phi Phi (bekend van de film "the Beach") was erg indrukwekkend. Zeker om met eigen ogen te zien wat de Tsunami hier heeft aangericht. Het centrum van het eiland ligt tussen twee bergen links en rechts ervan is de zee. De vloedgolven kwamen van twee kanten en botsten op het midden van het eiland tegen elkaar. Op dit kleine eiland alleen al zijn, zo is mij verteld, zo'n 700 doden gevallen. Het is dan ook niet zo gek dat ieder gesprek dat je hier hebt met een ‘local’ voert al gauw over de Tsunami gaat. Iedereen hier heeft wel een familielid of vriend eraan verloren. Op de volgende twee foto's zie je het eiland voor en na de Tsunami. Voor Phi Phi heb ik m'n duikbrevet gehaald op Ko Tao (Ko=eiland (Tao=schildpad)) De koraalriffen hier schijnen een van de mooiste plekken ter wereld te zijn om te duiken. Dit wil ik zeker geloven. Onbeschrijfelijk is de wereld die je onderwater ziet. Op deze foto zie je me in het water net terug van twintig meter diepte. Om mij heen zwemmen een aantal van de vele gekleurde vissen die je hier ziet. Een ander "moet je meegemaakt hebben als backpacker event" was de Fullmoon party op Ko Pang gang. Hier heb ik ook Thijs ontmoet die al zo’n acht maanden aan het rond reizen is in Azië. Toevallig was Marieke, een huisgenootje van mij, en hier rechts op de foto, ook in Thailand op vakantie. Een bijdrage van Floris

Nieuwe tak van kunst Oirschot – We kennen Marieke, de veelzijdige vriendin van Michiel, als iemand die op heel wat verschillende manieren met haar creativiteit omgaat. Het is steeds opnieuw een verrassing om te zien wat ze nu weer heeft bedacht. Morgen kunnen jullie op de kunstmarkt in Oirschot zelf zien wat voor werk ze maakt. Tja het wordt kiezen voor de vrienden en familie in het Brabantse land. Riep ik jullie gisteren nog op weer te gaan luisteren naar NBD, vandaag kom ik met deze tip. Marieke vormt samen met haar vriendin Jacqueline TAK. Dat staat voor Toegepaste Artistieke Kronkels. Ze omschrijven zich op hun eigen site als jonge creatievelingen die plantaardige materialen gebruiken om hun ideeën vorm te geven. Zondag staan ze van tien tot vijf uur met hun kraampje met al die mooie dingen op de kunstmarkt. Anne-Sofie is ook van de partij. Zij wordt door de beide dames omgetoverd tot een levend standbeeld.

Melk moet Londen – Er kan veel met melk. Je kunt het drinken, je kunt er pap van maken, je kunt het gebruiken voor de muesli en ook de poes is er dol op. Melkmogelijkheden waar ik vertrouwd mee ben. Maar je kunt meer met melk, zag ik in Engeland. In dat land stijgt weliswaar de consumptie van melkproducten, maar niet voldoende. Ze zijn in het perfide Albion heel blij met de stijging, maar niet tevreden. Het kan beter en het kan vooral meer. Juist meisjes tussen de 11 en 16 jaar drinken in Groot-Brittannië meer thee dan melk en ze eten bovendien weinig kaas en yoghurt. Daarom begon de Britse Milk Development Council een campagne om het gebruik van melk onder deze meiden te stimuleren. De modellen begieten zichzelf met melk of smeren zich in met room. De Nederlandse meisjes eten misschien meer kaas en lepelen braaf hun schaaltje yoghurt leeg, hier kunnen ze toch nog wat van leren. Al het goede in de zuivel maakt je kennelijk op deze manier ook mooier.

No Big Deal speelt live Helmond – Aanstaande zondag speelt de Brabantse coverband ’No Big Deal’ op de Markt in Helmond tegenover cafe ‘De Gouden Kegel’. Dat laat toetsenist Michiel ons weten. Van 13.00 tot 21.30 uur speelt de steeds bekender wordende band afwisselend met de lokale band ‘Live’. De laatste groep speelt nummers uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Het uitgebreide repertoire van No Big Deal bestaat uit Engelse rocksongs en ballads, afgewisseld met Nederlands kwaliteitswerk.

Bier uit le Château Fort Sedan – De burcht van Sedan is rond 1424 gebouwd en is volgens de gids de grootste van Europa. Tijdens onze vakantie bezochten we hem en ging aan de hand van een audio-gids terug in de tijd naar het vorstendom van Sedan. We hoorden daar van alles over de strategische positie van deze burcht op de oostgrens van Frankrijk. Ze hadden dat alleraardigst gedaan aan de hand van alledaagse tafereeltjes met levensgrote poppen. Toch moet ik eerlijk bekennen dat veel van de daar gehoorde informatie weer is vergeten. Ik weet echter nog wel van alles van de Brasserie Artisanale du Château Fort. Deze ambachtelijke bierbouwerij ligt schuin tegenover de burcht. Het bier wordt er niet alleen gebrouwen, maar ook geschonken. Terwijl de rest van ons gezelschap een cappuccino dronk, proefde Ad en ik dit lokale bier. Na ons enthousiaste rapport daarover besloot Corien een paar flesjes te kopen voor Adrie die immers samen met zijn vrouw Monique bij onze thuiskomst het feit zou vieren dat ze beiden de mooie leeftijd van 55 jaar hadden bereikt. Kijk van die burcht kan ik het verhaal niet meer vertellen, maar van dat bier weet ik nog heel veel. Zit daar een les in?

Na ampel proeven Delft – Het is niet eenvoudig om een wijn te beschrijven. Daar is een heel ritueel voor nodig. Voor dat ze een slok nemen, staan wijnkenners eerst wat te hannesen met het glas. Ze houden hem tegen het licht voor de kleur en dan steken ze hun neus erin voor de geur. Want zoals jullie weten, ruikt wijn niet naar wijn. Wijn geurt naar vruchten, bloemen of kruiden. Lees maar eens de beschrijving op de achterkant van de fles. In Frankrijk hebben ze het ook nog over ‘Gout de terroir’: aardse geuren. Ik vind dat niet altijd prettig ruiken. Dan komt pas het proeven. Ik heb ze het in Frankrijk weer volop zien doen bij de wijnboeren. De kenner neemt een flinke slok en laat de wijn over zijn tong en langs zijn gehemelte en tanden spoelen. Hij maakt er ook nog smakkende bewegingen bij alsof hij op de wijn staat te kauwen. Dan pas slikt hij door. Ik heb dan mijn glas al leeg. ”Goede afdronk”, knik ik dan naar de kenner. Nicolaas Klei is zo’n kenner. Hij doet het zelfs beroepshalve en schrijft daar over in de krant. Dat lijkt me een leuk vak. In zijn laatste stukje in het nieuwe AD schrijft hij over de ampelograaf. Had ik nog nooit van gehoord. Het is een druivenbeschrijver. Ampelos is Grieks voor wijnstok en grafie komt van graphein, schrijven. Aan de vorm van het blad, de nerven, de vorm van de trossen en van de druiven, de kleur van de druiven en de pitjes en nog veel meer, kan de ampelograaf vertellen welke druivenrassen er in de wijngaard staan. Dat is knap en bruikbaar. En waarom is nu zo’n man zo nuttig? Omdat proevers niet in staat zijn om druivensoorten te identificeren. Hoe ze ook met hun glas staan te hannesen, grondsoort en werkwijze hebben zoveel invloed op het resultaat dat dezelfde druivensoorten heel verschillende smaken geven. Dankzij de proevers heeft dezelfde druif in verschillende dorpen een andere naam gekregen. Maar dankzij de ampelografie weten we nu weer beter.

Te sexy voor godsdienstles Fano – De 38-jarige Caterina Bonci mag geen godsdienstles meer geven op de lagere school in het Italiaanse plaatsje Fano. Na veertien jaar godsdienstonderwijs werd zij de laan uitgestuurd. En dat alles vanwege haar knappe gezichtje. Althans dat beweert Bonci zelf. In de lokale media wordt zij zelfs beschreven als een sexy 38-jarige blondine die graag korte rokjes draagt. Of ze gelijk heeft kunnen jullie zelf beoordelen. Een woordvoerder van de kerk zegt dat ze geen godsdienstles meer mag geven omdat ze gescheiden is. De ontbinding van het huwelijk gaat volgens hem immers in tegen de wil van God. Nu is de ontslagen lerares al in 1995 gescheiden. Het kan zijn dat men daar in de kerk nu pas achter is gekomen, maar de mevrouw Bonci vermoedt iets anders. "Mijn vrouwelijke collega's en de rest van het personeel vielen mij steeds aan omdat ik zo aantrekkelijk ben", zei ze tegen een lokale verslaggever. Is dit nu nieuws? Moet daar de wereldpers overschrijven. Tja, vreemd genoeg wel. In de Italiaanse pers is het groot nieuws en ook de Engelstalige pers meet het gebeuren breed uit. De ontslagen blonde godsdienstonderwijzeres voedt dit nieuws. Ze denkt de reden van de roddel te weten: ”Op ouderavonden kwamen steeds de vaders naar mij toe om met mij te spreken over hun kinderen. Omdat ik zo vaak in het middelpunt van de belangstelling stond bij de heren, werd ik natuurlijk het onderwerp van deze gemene roddel". Zo zie je maar weer. Fano mag dan een klein plaatsje zijn, ook in een kleine stad is seks een grote zaak.

Familienieuws uit New Orleans Barrie – Zondagavond was ik bij Piet en Jane. Corrie moest werken en ze hadden mij uitgenodigd voor het eten. We spraken natuurlijk over hun dochter Melanie en schoonzoon Anthony en familie. Zij wonen in New Orleans, de stad waar zoals jullie zeker zullen weten recentelijk de tornado Katrina langs kwam. Ze moesten de stad verlaten voordat Katrina arriveerde (vrijdag 26 augustus denk ik). Ze wilden aanvankelijk naar kennissen in Baton Rouge, maar konden ook daar ze niet blijven en gingen dus weer verder. In ieder geval zijn ze allemaal gezond en verzorgd. Hun huis staat hoger dan de rest van de oude stad. Zij verwachten daarom niet te veel schade. Ze kunnen voorlopig echter nog niet terug. Eerst moeten het drinkwater en de elektriciteit weer zijn gerepareerd. De verwachting is dat dat kan nog wel even kan duren. De school waar Anthony les geeft, zal waarschijnlijk wel tijdelijk gesloten worden. Wellicht dat ze in januari weer kunnen beginnen. Hoe dat zal gaan met hun salaris moeten ze maar afwachten. Wij hebben hier in Barrie bijna geen last van Katrina gehad. Wat regen en wat wind, maar het merendeel is ten oosten van ons gegaan over Lake Ontario. Ik dacht jullie en de geachte lezers van het dagboek even op de hoogte te brengen. Een bijdrage van Warren Klik hier voor foto’s van de orkaan Katrina

Nella & Martien 25 jaar gehuwd Rijnwoude – Gisteren vierden Nella & Martien het feit dat zij 25 jaar geleden in het huwelijk zijn getreden. Er is in 25 jaar veel gebeurd. Als bewijs daarvan waren de drie dochters, Carina, Barbara en Denise, en aanstaande schoonzoon Daan aanwezig op het feestje ter gelegenheid van dit heugelijke feit. Samen met (schoon)ouders en andere familieleden hadden ze ook voor een passend cadeau gezorgd. Martien & Nella mochten een wit twaalfdelig servies uitpakken. Nellie, Pieter Jan, Corien & ik hadden ook voor een cadeau gezorgd dat met eten te maken heeft. Wij trakteren het jubilerende echtpaar op een dineetje. Dan blijft het nieuwe servies nog even schoon.

Dansen is plezier Helmond – Dansen is plezier voor twee, zong Connie Vink ooit enthousiast. Ook de dansscholen houden dat vol in hun pogingen om klanten naar binnen te halen. Ik geloof ze graag, maar weet wel beter. Deze foto’s bewijzen dat dansen plezier is voor veel meer. Niet alleen voor de danseressen, maar ook voor het aanwezige publiek. Gisteren vierde Saskia haar verjaardag. Corien & ik waren op bezoek en zagen zodoende ook onze kleinkinderen weer eens allemaal samen. Toen de muziek aanging, begonnen de meiden spontaan te dansen. Ze vormden een kringetje en sprongen in het rond. Emma moest even de kat uit de boom kijken, maar deed later toch ook mee. Het werd een dolle boel.

Een beetje roestig Delft – In de openbare bibliotheek ontmoette ik Aleth. Een vrolijke vrouw die ik voor in de zestig schatte. Dat leidde ik af aan haar volle bos grijze krullen. Ze zat aan de leestafel en had een stapeltje boeken voor zich. Ze was bezig een keuze te maken en knikte met een glimlach naar me toen ik met hetzelfde doel aan de tafel plaats nam. Ik had Corien beloofd wat boeken voor haar te halen en had nu het punt bereikt waarop ik moest kiezen. “Het is lastig”, zei Aleth met een lichte zucht. Ze sprak met een Frans accent. “Zijn de boeken niet voor u zelf?” vroeg ik. “Jawel”, antwoordde ze en ging verder: “ik woonde tot voor kort met mijn man Michel in Frankrijk. Hij was directeur van een adviesbureau.” Ze nam een boek van de stapel en bladerde er wat in. Ik zag dat het een kookboek was. Aleth bekeek de fraaie foto’s van de spijzen en zuchtte nu nog wat duidelijker. “Het is moeilijk”, zei ze met een glimlach. “U bent niet gewend te koken”, informeerde ik. “Jawel. Ik kan heel lekker koken. M’n Nederlands is alleen wat roestig geworden”, lachte ze. Ze gooide haar grijze krullen naar achter en lachte luid. De andere boekenliefhebbers keken met blikken waarin een mengeling van amusement en irritatie zichtbaar was in onze richting. “Ik kom oorspronkelijk uit Rijswijk en heb mijn man leren kennen op een vakantietripje in Auxerre. Uiteindelijk ben ik veertig jaar in Frankrijk blijven hangen”, verklaarde ze de roest, “we wonen nu hier in Delft”. “Misschien is een kinderboek dan wel een goede start om opnieuw met het Nederlands te beginnen”, stelde ik voor. Aleth moest opnieuw erg hard lachen. De mensen in de bibliotheek keken opnieuw in onze richting, maar nu duidelijk verstoord. Ik hield mijn wijsvinger voor m´n mond en fluisterde: “Ssssst”. We leken wel een paar pubers, die achter stapels boeken de rust in de leeszaal verstoorden. “Geen kinderboeken. Ik heb geen kinderen en ik houd ook niet van hun literatuur”, glimlachte ze nu zachtjes. Ik knikte. “Ken je Bas Vlugt”, vroeg ze een boek naar mij ophoudend. Ik bekende dat de man mijn volkomen onbekend was. “Ik neem zijn boek”, zei ze, “Ik vind het plaatje wel vrolijk”. Ik keek nogmaals naar de cover van haar keuze en bijna had ik gezegd: “Nog meer roestig geworden?”

Annefien verhuist naar Deventer Vught – Annefien verhuist van Den Bosch naar Hulst en vandaar ook nog naar Deventer. Althans haar spulletjes die tot voor kort te zien waren op de succesvolle tentoonstelling Knus in het Noordbrabants Museum in Den Bosch. Meubelzaak Morres Wonen heeft de tentoonstelling namelijk overgenomen. Het bedrijf wil de tentoonstelling nog eens laten zien in speciale ruimtes in de filialen in Hulst en Deventer. In ruil daarvoor maakt Morres in de eigen catalogus reclame voor de tentoonstelling Broedertwist van het Noordbrabants Museum. De expositie over Nederland in de jaren vijftig trok begin dit jaar 180.000 bezoekers. De tentoonstelling is bij de meubelgigant vanaf 15 september te zien tot en met 24 oktober. De expositie wil vooral een beeld geven van het alledaagse leven in de jaren vijftig. Ingeklemd tussen de tumultueuze jaren veertig en zestig staan de jaren vijftig te boek als saai en benepen. Niettemin roept het tijdvak veel nostalgie op, misschien wel omdat de trefwoorden 'saai' en 'benepen' berusten op misplaatste vooroordelen.

Terug naar de jaren ‘40 Den Haag – Ik was gistermiddag met de lunch even op het Sweelinckplein in Den Haag. Hier wordt een scene verfimd van de nieuwe film Zwartboek van Paul Verhoeven. Het was leuk om te zien hoe het plein en omgeving helemaal waren teruggebracht naar de jaren '40. Vanaf gisteren tot en met eind november wordt op diverse locaties in Den Haag gefilmd. Zwartboek gaat in het najaar van 2006 in de bioscoop draaien. De film, speelt in de Tweede Wereldoorlog en wordt voornamelijk in Den Haag opgenomen. Verhoeven maakte in ons land eerder ‘Turks fruit’ en ‘Soldaat van Oranje’. Daarna vertrok hij naar Amerika waar hij onder andere ‘Basic Instinct’ maakte. Voor het eerst sinds twintig jaar maakt de beroemde regisseur weer een film in eigen land. Het scenario is geschreven door Gerard Soeteman. Het verhaal van 'Zwartboek' speelt in het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog en gaat over Rachel Steinn, een joodse onderduikster, die verstrikt raakt tussen collaboratie en verzet. Zij wil weten wie haar familie heeft verraden. Voor het script maakten Paul Verhoeven en Gerard Soeteman gebruik van onder meer archieven en oude krantenberichten. ”Er zijn in die tijd veel dingen gebeurd in Den Haag, waar mensen niets van weten,” legde Verhoeven uit. ”Het verhaal is volledig gebaseerd op echte gebeurtenissen.” Er worden ook opnamen gemaakt in Delft, Utrecht, Amsterdam en Haarlem. Eind december moet de film zijn opgenomen.