Het gaat om plezier

Veldhoven – Donderdag liepen we in Veldhoven in de Kromstraat even Galerie Hans Persoon binnen. Ik weet dat daar regelmatig werk van de kunstenaar Nico Vrielink hangt en maakte even van de gelegenheid gebruik om binnen te wippen om te zien of er iets van onze gading was. Terwijl Saskia en ik over de expositie liepen, dartelde Abel met oma in zijn buurt, ook wat rond. Plotseling greep hij mijn hand en zei: “Kijk, dat is de zelfde als buiten”. Hij trok me naar een klein bronzen sculptuur van de kunstenares Tjikki Kreuger dat op een sokkeltje midden in de galerie staat. Abel had het goed gezien. Een groot exemplaar van dit kunstwerk staat bijna voor de deur van de galerie op straat. Maar is het werk binnen nu het zelfde als buiten? Dat wilde Abel proefondervindelijk vast stellen. Buiten kan hij als hij op zijn tenen staat precies tussen de benen van de beelden in de ‘winkelronde’ heen kijken.

Dat beeld wilde hij vergelijken met het beeldje binnen. Oma Corien wilde hem wel even optillen. Op die manier kon hij ook in de galerie door de benen van de mensen in de bronzen kring kijken. “Hetzelfde”, constateerde hij opgetogen na zijn controle. We liepen nog een paar keer naar buiten en weer naar binnen om de beide sculpturen grondig te vergelijken. Na elke controle werd Abel enthousiaster. Kunst waarderen is een heel persoonlijke beleving. Het perspectief waarin je tegen de dingen aankijkt, maakt veel verschil. Dat geldt overigens niet alleen voor kunst. De manier waarop Abel tegen de dingen aankijkt, is anders dan de onze. Maar we beleven allemaal plezier aan de kunst. En daar gaat het toch om.
Tweet