Het geheim van de prins Soestdijk – De inhoud van de gesprekken tussen de koningin en de leden van de ministerraad is niet openbaar. In de tijd van koningin Juliana noemde men dit het ‘geheim van Soestdijk’. Nu kennen we het ‘geheim van het Noordeinde’. De vorstin spreekt met de premier en de overige ministers over de staatszaken. Ze wil niet alleen geïnformeerd worden, ze geeft de leden van de ministerraad ook advies. Soms een heel dringend advies. Tenminste dat is wat we denken, want het is geheim. Zaterdag bezochten we (dat zijn: Nellie & Pieter Jan, Annefien, Corien & ik) Paleis Soestdijk. Slenterend door de kamers van het paleis en over de paden van de fraaie tuin spraken we over de geheimen die het koningshuis omringen. Is er ook een ‘geheim van Huis ten Bosch’? We probeerden ons daar iets bij voor te stellen. Koningin Juliana en Prins Bernhard combineerden in Soestdijk een woon- en een werkpaleis. Het was met recht een ‘dienstwoning’. Onze huidige vorstin heeft zowel een werkpaleis en als een woonpaleis. Zij gaat na een werkdag naar huis en laat de werksituatie achter aan het Noordeinde. Het zou dan ook beter zijn om te spreken van ‘het geheim van de koningin’. Tijdens de wandeling door Paleis Soestdijk ontdekte ik dat ook prins Bernhard een geheim had. De ouderen onder ons herinneren zich de defilés op Soestdijk als de verjaardag van de vorstin werd gevierd. De koningin en de prins namen plaats op het bordes en schoolklassen, vrouwenverenigingen, schutterijen, studentenclubs en wat dies meer zij, liepen opgetogen langs het bordes. De mensen hadden bloemen bij zich, die door padvinders op de treden van het bordes werden gelegd. Later namen de prinsjes – tot vreugde van de mensen - die taak over. Intussen bleven de koningin en de prins gewoon doorzwaaien naar de voorbijlopende mensen. Dat is althans wat wij dachten. Maar nu denk ik dat prins Bernhard niet zwaaide, maar met zijn hand langs zijn oor het gebaar ‘lekker zeg’ maakte. Terwijl hij dat deed, tikte hij met zijn voet op het bordes. De prins heeft het naar zijn zin, dachten de voorbijtrekkende onderdanen. Dat klopte. Precies onder dit bordes bevond zich namelijk de wijnkelder van de prins. Wat bespreken de mensen van zijn staf in de hal van het paleis? Gaat het over de keus van de wijn? Dat weten wij niet. De wijnkelder onder het bordes is het geheim van de prins.