Bloemen voor Hillie Helmond - De kinderen van ‘Jo en Annie’ weten meteen wie ik bedoel als ik het over Hillie heb. Hillie was bijna veertig jaar de huisnaaister van de familie. Een huisnaaister was iemand die één dag in de zoveel weken van ‘s morgens vroeg tot aan het eind van de middag in het gezin meedraaide en alle maaltijden meeat. Zij nam dan al het naai -en verstelwerk voor haar rekening. Paul van Vliet heeft eens een sketch gehad over uitstervende mensensoorten. Ook de huisnaaister behoorde volgens zijn zegge tot die soort. Hij gaf daarbij een beschrijving van dit type mens en ik moest daarbij meteen aan Hillie denken. Hillie maakte, vermaakte en verstelde alles voor het grote gezin. Niets vond ze vreemd, ze deed alles wat haar opgedragen werd. Of ze nu uit iets ouds iets nieuws moest maken of dat ze een hele nieuwe lap stof kreeg, of ze het elastiek in de onderbroeken moest vervangen of nieuwe gordijnen of lakens moest maken. Het maakte haar niets uit. Voor 10 gulden per dag kwam ze een hele dag naaien. Ze kwam graag. Het eten was goed en als haar werkdag op een feestdag viel, kreeg ze gewoon uitbetaald. “En dat was lang niet bij alle gezinnen het geval”, zei ze. Eigenlijk hoorde ze een beetje bij het gezin. Ook toen de kinderen allang de deur uitwaren, bleef ze komen en naaide voor de gezinnen van de kinderen. Want ze vond het wel gezellig daar in de Molenstraat en later in de Hurksestraat. Ze was geboren in Amsterdam, maar als heel klein kindje verhuisde ze met haar ouders naar Helmond. Hier werd haar zus Annie geboren. Annie trouwde met ene Jan maar bleef gewoond thuis wonen. Gedrieën zijn ze na de dood van de ouders daar blijven wonen. Jaren geleden stierf Annie. En toen waren er nog maar twee. Vorige week stierf Jan. En nu woont ze daar alleen. Kinderen zijn er nooit geweest. Na veertig jaren trouwe dienst kreeg Hillie ongeveer 15 jaar geleden een hersenbloeding. Ze is nooit meer helemaal de oude geworden. Ze heeft een versleten heup en ze heeft het aan haar hart en als ze ademt hoor je het vocht in haar longen borrelen. Maar ze neemt het leven zoals het komt. Ze lacht vriendelijk en klaagt niet. Binnenkort gaat ze naar een verzorgingshuis. Het lijkt haar weinig te doen. Hillie is Nederlands Hervormd, maar ze komt nooit in de kerk. Toch komt de dominee trouw op bezoek en de wijkdiaken helpt haar als ze boodschappen nodig heeft of naar de dokter moet. Vandaag waren de bloemen uit de kerk voor haar. Ze nam ze lachend in ontvangst. In eerste instantie herkende ze alleen Pieter Jan. (Maar die is dan ook wel het minst veranderd.) Al gauw zat ze op haar praatstoel en genoot van de belangstelling. Ze wilde zelfs nog wel even op de foto met Els en Pieter Jan en de bloemen. Een bijdrage van Nellie