Floris reist met Abby Byron Bay – Nog steeds vanuit Australië komt er regelmatig een telefoontje van Floris. Zo ook vandaag weer. Floris verblijft momenteel in Byron Bay, het oostelijkste punt van het vasteland. Byron Bay staat bekend om z’n ongerepte natuur en z’n prachtige stranden. Op de site van Floris staan dan ook prachtige foto’s. Kijk maar op de site van Floris foto’s deel 4, pagina 4. Op die foto’s zie je ook dit meisje met de lange blonde haren. Zij heet Abby en reist momenteel met hem mee. Abby reageerde op een briefje van Floris, waarin hij een reisgenoot/note zocht voor Byron Bay. Onder het moto: gedeelde kosten zijn halve kosten. Ze hebben een kamer gevonden in dat huis met de veranda en de honden. Door geldgebrek kunnen ze helaas weinig ondernemen. Het duiken in die prachtige baai kan dus helaas niet doorgaan. De verkoop van de auto lukt ook niet echt. En aangezien de tijd dringt en het geld op is, is hij bang dat de reis naar Perth ook niet door kan gaan. Floris begint langzamerhand toch echt over ‘naar-huis-gaan’ te denken. En dat vinden wij dus helemaal niet erg! Een bijdrage van Nellie

Roan als Giraffe Helmond – Ik las vandaag dat Dieuwertje in dubio was over wat ze zou dragen met carnaval. Roan weet het al wel. Zijn mama heeft een heel mooi giraffepakje voor hem gemaakt. Dat zal hij zeker aantrekken als hij gaat kijken naar de optochten van Stiphout en Helmond. Het is alleen wel een beetje groot. Op deze foto laat hij laat hij vast zien hoe hij er zaterdag uit gaat zien. Een bijdrage van Janneke

Carnaval is het feest van de keuze Eindhoven – ”Mijn zusje gaat naar het carnaval als een poesje. Leuk voor haar. Ik ben er zelf nog niet uit. Wat zal ik nu eens aantrekken voor dit verkleedfeest. Ik woon in Eindhoven en heb dus overwogen om mij voor de gelegenheid te verkleden als ‘diepe spits van PSV’. Ik weet niet wat het is, maar het klinkt leuk. Ik heb er uiteindelijk van af gezien. Ik heb niet echt het figuur voor een trainingspak. Ik voel trouwens ook niet veel voor een dierenpak. Ik ben geen type voor een poesje, een konijntje, een bijtje of ander snoezig beestje. Ik ben meer het type voor een ‘vliegende keep’. Ik kan het ook helemaal over een andere boeg gooien. Ik kan ook als een literaire figuur ten tonele verschijnen. Ik dat verband twijfel ik tussen Olivier B. Bommel en Tom Poes. Katrien Duck is ook een mogelijkheid. Hoewel dit natuurlijk ook weer een soort dieren zijn. Wellicht moet ik meer denken aan figuren als Sherlock Holmes of Hercule Poirot. Miss Marple vind ik gelijk weer te mutserig. Jullie zien het is niet eenvoudig om een verantwoorde keus te maken. Leuk, maar niet te lollig. Amusant, maar niet te ordi. Dat is wat ik zoek. Weet je wat. Ik sla nog een jaartje over. Ik kijk nog eens om me heen hoe de anderen zich van deze culturele taak kwijten. Volgend jaar zal ik iedereen verbazen. Dit jaar blijf ik gewoon Dieuwertje”. Een bijdrage van Dieuwertje

Nienke is poeslief Eindhoven - Tja, je woont nu eenmaal in Brabant en dus doe je ook mee met plaatselijke gewoonten. En ja, het is bijna carnaval. En op de peuterspeelzaal is dat feest vandaag al begonnen. Zodoende mochten alle kindjes verkleed komen. En Nienke is een poesje, net als haar moeder jaren geleden! Nienke vindt het geweldig, dus wie weet zie je haar de volgende keer ook wel in het echt als poesje! Een bijdrage uit Eindhoven van Saskia

Achterkleinzoon Roan Helmond – In Helmond woont de eerste achterkleinzoon van opa Jo en oma Annie. Roan, de kleinzoon van Els en Ad en de zoon van Janneke en Jurriën. Moeder Janneke studeert in deeltijd en vader Jurriën is soldaat. En soldaat zijn is in deze dreigende oorlogstijd niet helemaal probleemloos. Jurriën is eerste reserve dus als er één militair z'n been breekt of griep krijgt of iets anders overkomt, dan is Jurriën de pineut. Hij moet nu ook heel veel overwerken omdat de troepen en het materieel uitzendklaar gemaakt moeten worden. Tja dat valt natuurlijk niet altijd mee voor het prille gezinnetje. En mamma moet dus studeren. Maar Roan is een lekker mannetje dus Anne-Sofie en ondergetekende vinden het niet erg om op maandagmiddag ( soms ook avond) op hem te passen. En ook oma Els en opa Ad en de tantes uit de Jan Hokaarsstraat zijn dol op het kereltje. Dus is hij daar ook vaak, in ieder geval iedere zaterdag. Hij groeit goed, zoals jullie op de foto zien. Het is een erg beweeglijk mannetje dat dol is op mamma's melk en in moeilijke momenten is dat ook het enige waarmee hij te troosten is. Een bijdrage van Nellie

We gaan lekker proeven Helmond – Afgelopen weekend struinden Corien & ik even binnen bij Ad & Els. Het was daar een en al bedrijvigheid. Els was druk met allerlei huishoudelijke karweitjes. Ad troffen we aan achter een statafel vol met lege bierglazen. Ik veronderstelde onmiddellijk dat hij bezig was om de glazen in het gareel te brengen voor de naderende carnaval. ”Het ziet er hier dorstig uit”, merkte ik dan ook snedig op. ”Je trekt de verkeerde conclusie”, antwoordde Ad. ”Ik ben bezig met reparatiewerkzaamheden aan m’n kast. De planken in de kasten begonnen vervaarlijk te kraken onder hun glazen gewicht.” Toen pas merkte ik de kast op. Het antieke meubelstuk lag voorover. Een achterpaneel was gedeeltelijk verwijderd. Ad had de krakende kast geheel gedemonteerd en was bij onze komst juist weer druk doende om het kabinet in elkaar te zetten. Els & Ad onderbraken hun werkzaamheden direct om met ons een kopje koffie te drinken. De glazen hebben we nog even onaangeroerd gelaten. Het is per slot van rekening nog geen carnaval. Donderdag begint het. Althans op de peuterspeelzaal van kleindochter Nienke. Zij gaat als een poesje die dag naar de peuterspeelzaal. Wij groten moeten nog even met spinnen wachten.

Wielklem voor de vrede Delft – Op de site van Floris zag ik dat er ook in zijn omgeving wordt gedemonstreerd voor de wereldvrede. Enige tijd geleden al meldde ik de actie van vrouwengroepen die bloot protesteren tegen de naakte agressie van de oorlog. Overal ter wereld duiken de protesten op. Sander Veenhof uit Amsterdam heeft een heel eigen bijdrage aan de discussie over oorlog en vrede. Hij maakte een website waarop hij foto’s plaatste van militaire voertuigen met een wielklem. De 29-jarige Amsterdammer legde de wielklemmen zelf virtueel aan. Op zijn site staan militaire voertuigen uit verschillende landen, allemaal voorzien van een originele gele Amsterdamse wielklem.

Waarover praten zij? Helmond – Een bezoek aan Helmond is altijd het feest van de ’twee vliegen in één klap’. Daarmee bedoel ik dat we altijd veel meer doen dan we van plan zijn. We gingen natuurlijk naar Helmond voor de verjaardag van Bob. Die hebben we dan ook heel gezellig gevierd. Het is ook altijd een moment waarop de drie kleinkinderen weer even bij elkaar zijn. Althans waar wij ook bij zijn. Verder brachten we ook nog een bezoekje aan Coriens favoriete weekmarkt en brachten we ook nog even een vliegend bezoek aan Ad & Els. We waren daar getuige van het feit dat de bierglazen al worden opgepoetst voor het naderende carnaval. Meer daarover later op ODD.

Norah Jones wint acht keer New York – Ik wil niet zeggen dat ik het had voorspeld, maar het nieuws verbaasde me ook weer niet. Gistermiddag keek ik naar een Tv-opname van een concert van jazzzangeres Norah Jones en bedacht me dat ze toch wel een heel goede kans maakte op een Grammy. Zojuist hoorde ik dat de 23-jarige Amerikaanse zangeres gisteravond maar liefst acht Grammy’s in de wacht heeft gesleept, inclusief die voor de beste opname van het jaar: Don’t Know Why. Het nummer staat op haar debuutalbum 'Come Away With Me'. Daarvoor kreeg Jones de Grammy voor het album van het jaar. Ook de prijs voor de beste nieuwe artiest ging naar de 23-jarige Amerikaanse zangeres. ”I can't believe this, I can't believe this. Bonnie Raitt and Aretha Franklin. This is freakin' me out,” zei de in stemmig zwart geklede Norah Jones gisteravond op het toneel van the Madison Square Garden nadat zij de the Record of the Year Award van de beroemde zangers had ontvangen. Later toen ze opnieuw een gouden grammofoon in ontvangst mocht nemen zei ze: ”I just want to say that at a time when this world is very weird, I feel really blessed and really lucky to have had the year I've had. Thank you very much.” Norah debuteerde in 2001 met Come Away With Me op het beroemde Blue Note-label. Haar gevoelige fluisterjazz is in korte tijd over de hele wereld razend populair geworden. Norah Jones is de dochter van de inmiddels 82-jarige sitar-speler Ravi Shankar en de voormalige muziekpromotor Sue Jones. Het paar – dat overigens nooit getrouwd was – ging al uit elkaar voor dat Norah was geboren. Moeder Sue veranderde van professie en werd verpleegster. Norah bedankte toen zij haar eerste gouden beeldje van een grammofoon ontving wel haar mams, maar noemde haar pa niet. De Grammy is de belangrijkste Amerikaanse onderscheiding op muziekgebied. Dit jaar werden de ruim honderd beeldjes voor het eerst sinds vijf jaar weer uitgereikt in New York. Dustin Hoffman opende het gala in Madison Square Garden met het aankondigen van Simon and Garfunkel, die op het podium waren herenigd en hun The Sound of Silence ten gehore brachten.

Je kunt weer spelen in Helmond Helmond – Guido mailde me een paar dagen geleden dat het Helmondse stadstheater ‘t Speelhuis weer speelklaar is. Twee theaterseizoenen was de Helmondse schouwburg vanwege een renovatie gesloten. Dat lag niet alleen aan de verbouwing. Die was in een half jaar klaar. De alsmaar voortdurende discussie over de rondzit en de nieuwe entree kostten ook erg veel tijd. Er is veel over gesproken, maar de ‘circuspiste’ in het hart van de zaal is niet meer teruggekeerd. De laatste uitvoering waarbij van deze ‘en ronde’ opstelling gebruik werd gemaakt, was in juni twee jaar geleden. Het was een uitvoering van twee pijlers van de Helmondse muziekcultuur: Het Helmonds Muziek Corps en de zanggroep Kolok. De pianist en leider van de begeleidende combo en medeoprichter van Kolok Ad werd gisteren nog boos toen ik hem vertelde dat Helmonds cultuurwethouder Tielemans ’t Speelhuis een stadstheater met een knipoog en respect voor de amateurkunst noemde. Zaterdagmiddag brachten Corien & ik een bezoekje aan ‘t Speelhuis. We hadden kleindochter Benthe bij ons. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met theaterbezoek. Speelhuisdirecteur Theo Inniger begroette ons in de vide van het stadstheater. Wat het eerste opvalt is de nieuwe kleurstelling van het theater: rood, blauw, paars en roze. De theaterzaal ziet er eigenlijk net zo uit als vroeger. Theo wees ons op de prachtige nieuwe stoelen. Ze beschikken over kanalen waardoor verse lucht wordt aangevoerd. De vloer ligt daardoor wel zo’n twintig centimeter hoger dan voorheen, legde Theo Inniger uit. Het ziet er dus helemaal hetzelfde uit, met dezelfde circussfeer. En toch is het anders. Jammer voor Ad en zijn Kolok en al die andere lokale amateurs die zo verzot waren op de piste. De ‘rondzit’ is definitief verleden tijd. Als theaterbezoeker zit ik er niet zo mee. Ik vond de nieuwe stoeltjes lekker zitten. De eerste voorstelling die ik zag in het vernieuwde Speelhuis was er een van Corien en Benthe. Samen gaven zij een kleine voorstelling op het podium van het nieuwe theater.

Naar rechts richten Delft – Naar rechts richten riep de sergeant vroeger in militaire dienst. In al onze bewegingen lijken we geconcentreerd op rechts. Een wetenschappelijk onderzoek heeft daar nu ook zoenen aantoegevoegd. Tweederde van de mensen draait hun hoofd naar rechts bij het zoenen. Dat is de conclusie van een onderzoek dat onlangs verscheen in het wetenschappelijke tijdschrift Nature. In Duitsland, Amerika en Turkije heeft de Duitse psycholoog Onur Güntürkün 124 vrijende koppeltjes geobserveerd in stations, op luchthavens, stranden en parkings. Güntürkün, verbonden aan de faculteit Psychologie van de Duitse Ruhr Universiteit in Bochum, hanteerde strikte criteria: de personen moesten zich in een positie bevinden met hun gezicht rechtover elkaar, er moest contact met de lippen plaatsvinden en de personen mochten geen voorwerpen vasthouden - dat zou hun houding kunnen beïnvloeden. De psycholoog stelde vast dat bij het geven van een zoen 80 personen hun hoofd naar rechts draaiden en 44 personen naar links draaiden. Dit komt neer op een verhouding van ongeveer twee tegen één. Deze asymmetrie in de houding gaat terug tot de eerste levensdagen, aldus Gütürkün. Tijdens de laatste weken in de baarmoeder en het eerste half jaar na de bevalling, hebben baby's de neiging hun hoofd meer naar rechts dan naar links te draaien. Deze tendens zet zich in het volwassen leven voort, zegt de Duitse psycholoog. Nu ben ik helemaal niet zo wetenschappelijk, maar als een van de twee het hoofd naar rechts draait om te zoenen, dan draait de ander toch naar links. Of ben ik nou gek?

Muzikale soep Wenen – De dirigent van een Weens orkest mag letterlijk en figuurlijk de peultjes opscheppen. Hij geeft namelijk leiding aan het Eerste Weense Groenten Orkest. Wortelfluiten, preiviolen, selderiebongo’s, auberginebekkens en nog veel meer eetbaren vitaminerijke instrumenten vormen samen een geluidensoep waar je u tegen zegt. Ondersteund door het geluid van keukengereedschap zoals lepels en mixers mengt het orkest de klanken aaneen. In Wenen is het orkest een grote publiekstrekker. Het idee voor dit groentenorkest kwam toen enkele muzikanten geluiden van het snijden en schoonmaken van groenten hoorden. Voor elk optreden wordt er op de lokale groenten- en fruitmarkt een voorraad nieuwe instrumenten ingeslagen. De gurkofoon is inmiddels een klassiek instrument. Het wordt gemaakt van een uitgeholde komkommer, een paprika en een peen. Na het concert koken de musici van hun instrumenten een voedzame groetensoep. Daar genieten de muzikanten samen met het publiek van. Want deze muziek maakt hongerig. Er is ook een cd gemaakt van dit groene orkest. Je kunt hem bestellen via een eigen website.

Modder verkoopt Delft – Prinses Margarita, de oudste dochter van prinses Irene en petekind van onze vorstin, gooit in de media met modder naar haar tante, koningin Beatrix. Volgens het koninklijke nichtje wordt haar man Edwin de Roy van Zuydewijn onheus behandeld door zijn aangetrouwde familie. Ook haar vader Carlos Hugo de Bourbon de Parme neemt ze nog even mee in de interviews. In de tweede aflevering van deze familieroddel beweert de rancuneuze mevrouw nu dat koningin Beatrix en kroonprins Willem-Alexander maandenlang niet met elkaar spraken toen de laatste bekend maakte dat hij zich wilde verloven met Máxima Zorreguieta. Ze meldt zelfs dat prins Constantijn en Laurentien Brinkhorst al in de coulissen klaar stonden om het koningschap over te nemen als onze Prins van Oranje afstand van de troon zou doen ten gevolge van dit conflict. Margarita is echt goed op dreef. Ze bezoedelt ook nog even de naam van haar opa prins Bernhard. Ze beweert dat die al ruim twintig jaar een relatie heeft met zijn persoonlijke assistentie Cocky Gilles. Het liefje van de prins woonde gewoon in een appartement op Paleis Soestdijk, beweert de rancuneuze dame. Het laatste nieuws is nu dat Edwin de Roy van Zuydewijn een schadeclaim van tientallen miljoenen euro’s tegen het koninklijk huis voorbereidt. Dat beweert de Rotterdamse hoogleraar en advocaat W. Slagter. Hoe gek het ook klinkt dit alles is op zichzelf geen nieuws. Als het nu niet zo cynisch klonk zou ik zeggen het komt in de beste families voor. Ik dacht alleen altijd dat dit soort moddergooierij in de Nederlandse pers niet zou verschijnen, domweg om dat Nederlanders nuchtere mensen zijn die daar niet in zijn geïnteresseerd. Ik weet – en met mij nog honderden andere mensen – nog wel wat verhalen over mensen uit het ‘Haagse circuit’. Allemaal privé zaken, die ons niet boeien, dacht ik. Maar wat blijkt nu. De oplage van het weekblad HP/De Tijd, waarin de verhalen exclusief worden verteld, stijgt spectaculair. Onze landgenoten sprinten naar de krantenkiosk om de bladen aan te schaffen. De openbare bibliotheek moet de exemplaren van HP/De Tijd ‘beveiligen’ om te voorkomen dat ze worden meegenomen. En dat is nu precies waar het op uitdraait. De verhalen doen de vertelster geen goed en zijn slecht voor de koninklijke familie. Ruzie maken via de krant is het slechtste wat je kunt verzinnen. Het is maar voor een zaak goed: oplagecijfers van de krant. Ik vrees dat nu men bij de media ziet dat de verhalen worden gevreten men op zoek gaat naar nog meer moddergooiers. Modder verkoopt.

Even niet niesen Beijing – Je kunt je hond trucjes leren. Pootjes geven, opzitten, rollen en nog veel meer. Ik ben steeds weer onder de indruk als ik Els bezig zie met haar twee trouwe viervoeters. De dieren luisteren prima naar haar. Els weet ook veel van honden en hondentraining. Vorige keer dat ik in Stiphout was vertelde ze van alles over overspringgedrag of zo iets. Het heeft niets met springen te maken en het geldt niet alleen voor honden. Maar of het ook voor slangen geldt, weet ik niet. Ik moest in ieder geval wel aan haar hondentraining denken toen ik deze foto onder ogen kreeg. Hoe leer je nu een slang dat hij het ene gat in moet kruipen en het andere weer er uit? Knap hoor! Ik moet er niet aan denken dat deze dappere mevrouw moet niesen of hoesten. Dat zal wel een rommel geven.

Website voor foto’s van honden in auto’s Poole – Hondenbezitters hebben nu de kans om hun lieveling op een Engelse website te krijgen. Het enige dat je behoeft te doen is de foto van je hond te mailen naar Dogsincar . De enige voorwaarde voor plaatsing is dat het dier moet zijn gefotografeerd in de auto. Dat moet voor Els een makkie zijn. Ze heeft daar in Stiphout auto's en honden genoeg. De 25-jarige Jerome Turner uit Poole in Dorset zette zijn website aanvankelijk alleen op om aan vrienden en bekenden te laten zien. Zo begon ODD ook ooit. De Engelsman zei: ”Ik had een camera in mijn auto en maakte voor de grap foto’s van honden in auto.” Jerome zegt inmiddels meer dan 4000 bezoekers per dag te trekken op z’n site. Turner hoopt uiteindelijk een boek te kunnen maken van alle ingestuurde hondenfoto’s. De bezoekers van zijn site komen uit Finland, Polen, Japan, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten. Daar moet Nederland natuurlijk ook bij komen. Dus zet je geliefde viervoeter in de auto op de kiek en zend de foto in.

Michiel stuurde me dit verhaaltje

Bush op school Washington - George Bush was benieuwd of hij nog een beetje populair was onder de Amerikaanse jeugd en bezocht een school. Hij hield een korte toespraak en vroeg de kinderen of ze misschien vragen aan hem wilden stellen... Bob stak zijn hand op en zei: "Ik heb 3 vragen voor u." 1) Hoe heeft u de verkiezingen kunnen winnen, ook al had u minder stemmen? 2) Waarom wilt u Irak aanvallen zonder geldige regels? 3) Denkt u, net als ik, dat de bom op Hiroshima de grootste terroristische daad van de vorige eeuw is? Op dat moment gaat de bel en de kinderen rennen de klas uit. Na een kwartier zit ieder weer op zijn plek en Bush stelt de kinderen opnieuw voor om hem wat vragen te stellen. Nu steekt Joe zijn hand op en zegt: "Ik heb 5 vragen voor u." 1) Hoe heeft u de verkiezingen kunnen winnen, ook al had u minder stemmen? 2) Waarom wilt u Irak aanvallen zonder geldige regels? 3) Denkt u, net als ik, dat de bom op Hiroshima de grootste terroristische daad van de vorige eeuw is? 4) Waarom ging de bel 20 minuten te vroeg? 5) Waar is Bob?

Te koud om te soppen Eindhoven – “Hoera, pappa en mamma hebben een auto gekocht! Hij is grijs en helaas heeft hij wel een gedeukt nummerbord, maar hij rijdt wel lekker. Zondag heb ik met mamma de auto gepoetst! Mamma ging de ramen schoonmaken en ik ging stofzuigen met mijn eigen stofzuiger. Het was te koud om de auto helemaal te soppen, dat vond ik wel jammer!” Groetjes van Nienke

---

Jennifer is verloofd Haarlem - Op 28 mei geeft Jennifer Hoes in de trouwzaal van het Haarlemse stadhuis het jawoord. Maar een gewoon huwelijk wordt het niet. De 29-jarige kunstenares schuift dan de ring om haar eigen vinger, want er is geen partner. Jennifer trouwt met zichzelf. ”Het is geen publiciteitsstunt of grap”, zegt Jennifer Op de dag dat ze afstudeert en 30 jaar wordt, stapt zij met zichzelf in het huwelijksbootje. Het wordt een officiële trouwerij met bruidsjurk, receptie en trouwboekjes. Buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand, cultuurwethouder Ruud Grondel, voltrekt de huwelijksplechtigheid. Hoes wil vieren dat zij van zichzelf houdt. ”Het was lang onrustig in mijn hoofd. De emotie en het zakelijke hebben elkaar vaak bestreden, maar dat is nu over. Een huwelijk met mezelf is een bevestiging dat deze periode is afgesloten”, aldus de met zichzelf verloofde Haarlemse. De dag begint met koffie in de tentoonstellingshal van de kunstenares. Dan volgt een tocht naar het stadhuis waar Grondel de verbintenis tijdens een officiële plechtigheid zal bezegelen. Enig verschil met een normaal huwelijk is dat het huwelijk niet wordt ingeschreven. Dat kan wettelijk niet. Na het ja-woord is er een receptie waar vrienden en familie welkom zijn. Een partner heeft Hoes nog niet, maar een tweede huwelijk sluit ze niet uit. ”Van mezelf scheiden zal ik echter nooit”, zegt Jennifer vol vuur. “Dit is een huwelijk in voor- en tegenspoed, tot de dood ons scheidt.”

Ne buvez plus idiot, buvez engagé Delft – Marokkaanse slagers hebben tegenwoordig Mecca Cola in de winkel. Mecca Cola is een nieuw merk op de markt van imitatiecola's. Gebotteld in flessen van anderhalve liter wordt het product aangevoerd uit Frankrijk. Daar is de frisdrank razend populair in de Arabische gemeenschap. Niet zozeer vanwege de smaak, maar vooral vanwege de boodschap op het etiket. Ne buvez plus idiot, buvez engagé (Drink niet meer als een gek, maar drink met een doel). De slager die ik sprak vond de cola zelf helemaal niet zo lekker en hij betwijfelde of het product ook echt goed zal gaan lopen. ”Ik heb pas één fles verkocht”, meldde hij me glimlachend. ”Ik vind het zelf helemaal niet zo lekker”, voegde hij er verontschuldigend aan toe. De man doet het dan ook met een ander doel. Twintig procent van de opbrengst van Mecca Cola gaat naar goede doelen, onder meer naar hulp aan Palestijnse kinderen. De Franse fabrikant Mathlouthi, overtuigd antizionist, probeert met zijn Mecca Cola het Amerikaanse origineel een gevoelige slag toe te brengen. In Frankrijk is de cola van Mathlouthi een groot succes. In een paar maanden tijd zijn er drie miljoen flessen verkocht. In Nederland loopt het product maar nauwelijks. In Turkse groentewinkels en slagerijen staat de fles met groenrood etiket en Arabische kalligrafie niet in de schappen. Niet verwonderlijk, want Turken zijn wel Islamieten, maar geen Arabieren. Bovendien spreken ze zelden Frans. In Marokkaanse winkels is de Mecca Cola wel te krijgen. Al is de achterliggende gedachte wellicht niet helemaal duidelijk. In de winkel waar ik was verkocht de slager ook Israëlische avocado's.

Ruud blijft in Manchester Manchester – Volgens de gezaghebbende – nou ja laat ik niet overdrijven, ik maak er bekende van – krant The Sun speelt ex-psv-spits Ruud van Nistelrooy ook de komende vijf jaar bij Manchester United . Zijn contract wordt er voor opengebroken. Hij gaat – nog steeds volgens The Sun – per week € 113111 (£72.000) verdienen. Dat is een aanzienlijke verbetering van zijn huidige contract. Daarin moest de succesvolle spits van ons nationale elftal genoegen nemen met £52.000. Ik kan me wel voorstellen dat men hem graag behoudt voor de club. De 27-jarige topvoetballer scoorde in 78 wedstrijden maar liefst 63 doelpunten. Ruud kwam in de zomer van 2001 van PSV naar Manchester voor het bedrag van £19 miljoen (in euro’s ongeveer 30 miljoen). Met zijn huidige salarisverbetering komt hij nu in het rijtje van clubgenoten en topverdieners David Beckham en Roy Keane te staan. Het nieuws zal in Madrid niet met gejuich worden ontvangen. Real Madrid had de Brabander graag in de gelederen opgenomen. Dat is ook precies de reden dat zijn contract werd opgebroken. Vandaag speelt Van Nistelrooy in de FA Cup tegen de gigant uit Londen Arsenal. Ruud zei daarover: ” Naar deze wedstrijd kijkt iedereen hier uit. Ik vind een wedstrijd tegen Arsenal altijd een geweldige uitdaging. Maar juist nu wil ik donders graag winnen. Net als de andere spelers. Eerder dit seizoen wonnen we van de Londense club, maar iedere wedstrijd staat op zichzelf. En eerlijk gezegd, verwacht ik dat het moeilijk wordt. Er staan geweldige belangen op het spel.”

Bloemen, kaarten en mobieltjes Delft – Hebben jullie vrijdag nog iets aan Valentijn gedaan? Ik merkte er in mijn omgeving niet zo erg veel van. Natuurlijk heb ik mijn Valentino wel bedacht. En Denise toonde me vandaag een heel fraaie kaart die zij van een klasgenoot had ontvangen, maar verder heb ik er niet zo veel van gemerkt. Verschillende telefoonbedrijven meldden wel een sterke toename van het aantal tekstberichten die per mobiele telefoon zijn verstuurd. Ook het aantal telegrammen en digitale kaarten bereikte vrijdag een hoogtepunt. KPN Mobile heeft ”miljoenen” berichten per mobiele telefoon verstuurd, aldus een woordvoerster. Het aantal berichten ligt 30 procent hoger dan vorig jaar op Valentijnsdag. ”En een kwart hoger dan op een normale vrijdag.” Vodafone verstuurde tot het eind van de middag circa 1,5 miljoen berichten, Dutchtone 0,5 miljoen. Dat is meer dan op een normale vrijdag. Tevens overtroffen beide bedrijven daarmee het aantal sms’jes van vorig jaar op Valentijnsdag. ”Vorig jaar waren het er over de hele dag 1 miljoen”, aldus een woordvoerster van Vodafone. Ook O2 en Ben verstuurden flink meer berichten. Nederlanders grepen niet alleen naar de mobieltjes om elkaar de liefde te verklaren. Kaartenfabrikant Hallmark registreerde de afgelopen dagen 110.000 verstuurde kaarten op internet. Dat is bijna het dubbele van vorig jaar, toen 58.000 digitale wensen werden verstuurd. De speciale actie waarbij mensen elkaar via een website anoniem de liefde konden verklaren, trok 50.000 mensen. Ook bloemen bleven een populair Valentijnscadeau. Veiling FloraHolland draaide deze week 13 procent meer omzet dan in dezelfde week een jaar geleden. Rozen en andere rode bloemen waren het populairst.

De dag daarna Helmond – Het zag er direct na haar val zo dramatisch uit. Dat kleine wichtje met zo’n forse bult. Maar een dag later is de bult van kleindochter Benthe reeds gereduceerd tot een verkleuring. Slechts nog wat licht blauw en paars.

Valentijnskaart van ‘Queen of Hearts’ Londen – Ik weet niet of Valentijnsdag een uitvinding is van de commercie. Als dat niet het geval is, dan is hij in ieder geval wel overgenomen door de handel. Wat dat is het natuurlijk wel: handel. De bloemen zijn twee keer zo duur, de chocolaatjes en bonbons stijgen ook in prijs. Ik ontdekte dat zelfs tweedehands valentijnskaartjes kennelijk geld waar zijn. Tenminste als ze zijn verstuurd door wijlen Prinses Diana. Een valentijnskaart die zij ooit stuurde naar iemand van haar hofhouding komt volgende maand onder de hamer op een veiling. De prinses stuurde de kaart naar Ron Lewis. Ron was de ‘Travelling Yeoman’ in de hofhouding. Dat wil zeggen dat hij verantwoordelijk was voor het welzijn van de prinses op buitenlandse reizen. Op de voorkant staat de gedrukte tekst “Not many men will receive a Valentine's card from Princess Diana. “ Op de binnenkant schreef de prinses: “See, I was right!" De veilingmeester verzekerde dat er geen amoureuze schandaaltjes achter de kaart steken. Hij zei: ”This was just a bit of fun.” De veilingmeester onthulde dat er door mevrouw Lewis, de weduwe van Ron, meer dan zestig kaarten te koop worden aangeboden. De kaarten zullen naar verwachting ongeveer € per stuk opbrengen. De kaarten kreeg Ron, die ruim dertig jaar in dienst was van de Britse Koninklijke Familie, van Prins Charles en zijn echtgenote ter gelegenheid van diverse gelegenheden, zoals verjaardagen en jubilea.

Schapenscheerder keert terug Richmond – Van ons bezoek aan Richmond in the Yorkshire Dales, enkele jaren geleden, herinner ik me nog slechts het grote geplaveide marktplein en Tanya. Het plein is het grootste van Engeland hoorde ik daar van Tanya, een meisje op het Tourist Information Centre. Ze vertelde Corien & mij ook over de leuke lokale carnavalstraditie: Shrove Tuesday Pancakes . Op het middeleeuwse plein staat de Trinity Church. Een van de klokken van deze kerk wordt alleen maar geluid op deze carnavalsdinsdag om de huisvrouwen er aan te herinneren dat er pannenkoeken moeten worden gebakken: ” …… to bid the housewives tend the fire to cook the pancakes well…” Corien & ik waren niet op tijd voor carnaval, want dat zitten we meestal in Brabant. Ik dronk er daarom maar een pintje op in een lokale pub. Want ook op dit gebied heeft het middeleeuwse marktplaatsje een traditie hoog te houden. Zo is er The Fleece, een pub die al meer dan honderd jaar oud is. Deze pub kwam onlangs in opspraak. De eigenaar, Sam Collett, veranderde onlangs de naam van de pub in The Tanya’s Charms. Hij deed dat omdat de 21-jarige Tanya Robinson was uitgeroepen tot winnares van de door het blad FHM uitgeschreven 'High Street Honeys' Competition. Tanya onthulde het nieuwe uithangbord zelf. Sam Collett vertelde dat hij met de naamsverandering wilde aangeven hoe trotst hij was op het feit dat een inwoonster van zijn stad de prijs had gewonnen. Tanya zelf was zeer verrast: “Ik ben wel verbaasd nu plotseling mijn blote billetjes op een uithangbord te zien.” Het bord hing er overigens maar een paar dagen, want reeds de dag na de onthulling stak er een storm van protest op in het anders zo rustige marktplaatsje. Het regende boze telefoontjes in de pub. Het personeel werd zelf thuis via de telefoon lastig gevallen. Sam besloot daarop om het originele bord weer terug te hangen. De pub heet weer de The Fleece en op het uithangbord is de oude vertrouwde boer weer terug die een schaap scheert.

Gigabult na val Helmond – Onze kleindochter Benthe is gisteren gevallen in de huiskamer van Bob & Saskia. De kleine meid wordt nu getooid met een gigabult. Behalve de bult is er geen schade. Tandjes en neusje zijn nog heel. Je kunt er alles overlezen op de site van Benthe zelf.

No Bush New York – Ik berichtte jullie al eerder over de oproep aan vrouwen om naakte te protesteren tegen de mogelijke oorlog van de Verenigde Staten tegen Irak. Men vindt dat elke methode om de aandacht van de pers te krijgen moeten worden aangegrepen. Wanneer in de VS mensen de straat op gaan om te demonstreren tegen zo’n oorlog, trekt dat niet er veel aandacht. Vandaar dit aandachttrekkende initiatief. Direct na zonsopgang hebben ongeveer dertig vrouwen in het Central Park bij de Bethesda fontein hun naakte protest uitgevoerd. Zij lieten zich door de koude en de sneeuw niet van hun stuk brengen. Rillend van de kou vormden de vrouwen met hun naakte lichaam het woord No Bush. ”Ik heb nog nooit deelgenomen aan een protestactie en zeker niet op een dergelijke manier. Ik vind het ontzettend cool”, zei Elizabeth Lorris Ritter, een veertigjarige huisvrouw, Wij waren erg kwetsbaar op deze manier, maar het is een krachtig en prachtig protest.” Al snel trok de groep naakte vrouwen de aandacht van voorbijgangers en gemeentewerkers. Maar tegen de tijd dat parkwachters arriveerden, waren de vrouwen alweer volledig gekleed. Zoals al eerder op ODD gemeld hebben vrouwen ook op andere plaatsen in de wereld op een dergelijke manier hun protest getoond. De vrouwen zijn erg teleurgesteld over het feit dat zoveel Amerikanen nogal passief een oorlog tegen Irak accepteren als of het onvermijdelijk is.

Google hét merk van 2002 Delft - Google, de zoekmachine op internet, is door marketingmensen uitgeroepen tot hét merk van het jaar 2002. De website eindigde vóór topmerken als Coca-Cola en Starbucks. Het grootste Britse merkenbureau, Interbrand, komt na een enquête onder ruim 1300 marketingmanagers en - studenten in 72 landen tot die conclusie. 15 procent stemde voor Google. Daarna volgen computerfabrikant Apple, frisdrankconcern Coca-Cola, koffiewinkelketen Starbucks en meubelketen Ikea met respectievelijk 14, 12, 11 en 10 procent van de stemmen. Robin Rush van Interbrand verklaart het: ”Google - opgericht door een paar techneuten – verbergt zijn high-tech interieur voor het publiek en geeft ons niets anders dan een vriendelijke, eenvoudig te gebruiken, heldere buitenkant.” In het Engels is 'to google' inmiddels synoniem geworden voor 'zoeken op internet'. En ook in onze taal kennen we inmiddels het op z'n Engels uitgesproken werkwoord 'googelen'.

Het is vijf uur in Kurkenland Delft – Wij reizen allemaal de wereld rond en redden ons uitstekend met ons engels. Meestal gebruiken we de Britse variant die we ooit op school leerden en soms de Amerikaanse versie die we uit films en soaps hebben opgepikt. Ik verwacht van ondertitelaars dat zij geen last hebben van de verwarring en voor goede vertalingen zorgen. Dat lukt vaak, maar lang niet altijd. Ik geef toe ondertitelaar is ook geen makkelijke baan. Toch zijn die ondertitels wel heel belangrijk. Ze behoren waarschijnlijk tot de meest gelezen teksten. Zelf kijk ik het liefst naar films zonder ondertiteling. Ze verbergen een stukje van het beeld en de opmerkelijke vertaling levert vaak wel enige wrevel op. Hier zijn een aantal voorbeelden van vertalingen. Een soldaat is dood. Een andere soldaat constateert dat en zegt: ”Rest easy”. De Nederlandse ondertitel: ” Rust maar uit.” In As The World Turns was ”She's in rehab in orange juice land” (over iemand die in Florida herstellende was van een beroerte) vertaald met ”Ze is aan het afkicken in de sapjesfabriek.” ”Sometimes he didn't know which bar we were in” (in een film over de muziektheoretisch weinig onderlegde Chet Baker) :”Soms wist hij niet in welk café we zaten” Wat dachten jullie van deze zinnen uit Friends. De vrienden Joey en Chandler zitten in twee stoelen voor de tv en ze zijn niet van plan er de komende tijd uit te komen. Om niet op te hoeven staan, laten ze hun pizza's bezorgen bij de overbuurvrouw, die ze vervolgens komt brengen. Joey:”But what if we have to pee?” Chandler:”Okay, i'll cancel the sodas.” Ondertiteling: Joey: ”En als we moeten betalen?” Chandler: ”Ik zal de drankjes afzeggen.” Door man mishandelde vrouw wordt troostend toegesproken; ”after all he put you trough” (na alles wat hij je aandeed). Het werd vertaald met: ”per slot heeft hij je doorverbonden.” In een programma waarin veel Ieren rondlopen heeft iemand trek in (Ierse) whisky. Hij kijkt op zijn horloge en zegt:” Well, it's five o'clock in County Cork.” De ondertitel luidde:”Het is vijf uur in Kurkenland.” In een detectiveserie wordt gezegd: ”He dropped this in my lap.” De ondertitel luidde: ”Hij heeft het in mijn laboratorium neergezet.”

Prinsenhof ontdekt Rubens in de collectie Delft - Het Stedelijk Museum het Prinsenhof is mogelijk reeds drie eeuwen lang de onwetende bezitter van een schilderij van de Vlaamse meester Peter Paul Rubens (1577-1640). Het doek, geschilderd tussen 1618 en 1620, hing vele jaren onopgemerkt in het stadhuis op de Markt. Tijdens saaie momenten op vergaderingen op het stadhuis heb ik van heimelijke bekeken. Het werk, voorstellende het ‘Salomonsoordeel’ is in 1703 geschonken aan de stad Delft door de zoon van de 17e eeuwse Delftse burgemeester Hendrik van Bleyswijck. Na een onderzoek van een jaar en drie maanden is ”voor 98 procent zeker” vastgesteld dat Het Salomonsoordeel van de hand van Rubens afkomstig is, zegt directeur Daniëlle Lokin van het Prinsenhof. Op het ongeveer twee bij tweeëneenhalve meter grote kunstwerk staat het gruwelijke oud-testamentische tafereel afgebeeld van koning Salomo en de twee vrouwen die strijden om een baby. Salomo achterhaalt wie de echte moeder is door te dreigen het kind te laten doden. De echte moeder wijst het kind onder die dreiging toe aan de andere vrouw om het leven van de baby te sparen. Lokin legt het tafereel uit: ”Het betreft hier een dramatisch oordeel. Twee vrouwen claimen de moeder te zijn van het jongetje dat nu dreigt in tweeën te worden gedeeld. De echte moeder probeert nu met alle macht Salomon er van te weerhouden het jongetje te doorklieven. Alleen de echte moeder zal het niet zover laten komen om haar zoon te offeren. Daarmee is voor Salomon duidelijk wie de echte moeder is.” Het doek is vervaardigd op het atelier van Rubens in Antwerpen, tussen 1618 en 1620. Totnogtoe ging men er vanuit dat het rond 1660 was gemaakt door een anonieme navolger van Rubens. De restaurateur van het Prinsenhof, Marcel de Man, kreeg tijdens zijn vijftien maanden durende werkzaamheden aan het schilderij steeds meer het vermoeden dat het doek was gemaakt door Rubens. Hij legde zijn bevindingen uiteindelijk voor aan de deskundigen van de Rubenianum in Antwerpen. Die instelling geldt als de autoriteit op het gebied van Rubens. Volgens Lokin onderschrijven de Belgische deskundigen de bevindingen van de restaurateur van het Prinsenhof. Er wordt verder onderzoek naar de vermoedelijke Rubens gedaan, zowel naar de structuur van het olieverfschilderij als naar de geschiedenis van het werk.

Het laatste nieuws het eerst op ODD Byron Bay – Toen ik op onlangs dit portretje van Floris in Australië op ODD zette viel het me meteen op: Floris lijkt sprekend op zijn opa. De gelijkenis was Floris zelf nooit opgevallen. Hij schrijft vanuit Byron Bay: ”O ja? Dat is me nooit opgevallen. Natuurlijk ben ik meteen op ODD gaan kijken. Erg jammer van het hek in Coogee. Ik had er zelf nog niks van vernomen, maar het laatste nieuws lees je natuurlijk het eerst op ODD! Dit blijkt ook uit het artikel van het naaktprotest. Dit protest vond plaats op de dag dat ik hier aankwam. Ik heb er toen niets van meegekregen. Gisteren las ik het in de krant. Er stond dezelfde foto bij als op ODD. Ik dacht nog misschien is dat iets voor ODD. Zaterdag is hier een protestmars tegen de oorlog in Irak. Premier Howard van Australië heeft alle inwoners een, op mij vrij alarmerend overkomende, folder gestuurd met wat te doen tijdens een terroristische aanslag. Misschien een onderwerp voor ODD? Groeten Floris.”

Met twee handen "Zit ik net even rustig met een glaasje, pakt pappa het weer af"

Vandalen vernielen hek Sydney – Ik heb slecht nieuws voor Floris. Vandalen hebben het witte hek in Coogee vernield. Floris had ons verteld dat toegewijde katholieken in drommen naar het hek kwamen kijken, omdat zij meenden een projectie van de heilige maagd Maria er in te zien. De burgemeester van het gebied daar, Dominic Sullivan, zei vandaag dat gemeentewerkers het hekwerk weer zullen herstellen. Hij kon alleen geen garantie geven dat het beeld van de heilige maagd ook weer zou terugkeren. ”Het nieuwe hek komt vrij nauwkeurig op dezelfde plek, maar ik kan geen wonderen garanderen. Ik weet echt niet of de maagd terugkeert. Ik zou het heel opmerkelijk vinden als de maagd Maria opnieuw zou verschijnen”, meende burgemeester Sullivan. De nu teleurgestelde gelovigen waren er van overtuigd dat het hekwerk op de rots nabij het strand van Coogee de in een doek gehulde gestalte van de maagd Maria toonde. Men veronderstelde dat zij verscheen om de Australiërs te troosten en gerust te stellen over de komst van een mogelijke oorlog tussen de Verenigde Staten en Irak.

Bloot protest tegen naakte agressie Byron Bay – Floris meldde ons dat hij was vertrokken naar de hippiestad Byron Bay, zo’n 435 miles ten noorden van Sydney. Ik weet niet of hij op tijd is gearriveerd voor het naaktprotest. Ik heb in ieder geval van hem nog geen bericht er over ontvangen. Daarom meld ik het zelf maar even hier. Op negentien januari berichtte ik jullie dat de 72-jarige Donna Sheehan in Californië haar vriendinnen had opgetrommeld om naakt te protesteren tegen de wat zei noemde ”de naakte militaire agressie van het Amerikaanse leger in Irak”. In Byron Bay in Australië hebben 750 vrouwen dat initiatief nu ook genomen. In hun blootje vormden zij op een heuvel in het fraaie Australische landschap een hart met de worden No War. Ze deden dit om aan de Australische regering duidelijk te maken dat ze tegen de oorlog zijn. Een politieman die een kijkje ter plaatse kwam nemen zei later dat de vrouwen de locatie hadden uitgezocht omdat er makkelijk een luchtfoto van was te nemen. De vrouwen willen dat hun minister president John Howard de Australische troepen terugroept uit het midden oosten. Australië heeft zich bij de troepen van de Verenigde Staten en Groot-Brittannië gevoegd ter voorbereiding op een mogelijke oorlog aldaar.

Bloemen voor Hillie Helmond - De kinderen van ‘Jo en Annie’ weten meteen wie ik bedoel als ik het over Hillie heb. Hillie was bijna veertig jaar de huisnaaister van de familie. Een huisnaaister was iemand die één dag in de zoveel weken van ‘s morgens vroeg tot aan het eind van de middag in het gezin meedraaide en alle maaltijden meeat. Zij nam dan al het naai -en verstelwerk voor haar rekening. Paul van Vliet heeft eens een sketch gehad over uitstervende mensensoorten. Ook de huisnaaister behoorde volgens zijn zegge tot die soort. Hij gaf daarbij een beschrijving van dit type mens en ik moest daarbij meteen aan Hillie denken. Hillie maakte, vermaakte en verstelde alles voor het grote gezin. Niets vond ze vreemd, ze deed alles wat haar opgedragen werd. Of ze nu uit iets ouds iets nieuws moest maken of dat ze een hele nieuwe lap stof kreeg, of ze het elastiek in de onderbroeken moest vervangen of nieuwe gordijnen of lakens moest maken. Het maakte haar niets uit. Voor 10 gulden per dag kwam ze een hele dag naaien. Ze kwam graag. Het eten was goed en als haar werkdag op een feestdag viel, kreeg ze gewoon uitbetaald. “En dat was lang niet bij alle gezinnen het geval”, zei ze. Eigenlijk hoorde ze een beetje bij het gezin. Ook toen de kinderen allang de deur uitwaren, bleef ze komen en naaide voor de gezinnen van de kinderen. Want ze vond het wel gezellig daar in de Molenstraat en later in de Hurksestraat. Ze was geboren in Amsterdam, maar als heel klein kindje verhuisde ze met haar ouders naar Helmond. Hier werd haar zus Annie geboren. Annie trouwde met ene Jan maar bleef gewoond thuis wonen. Gedrieën zijn ze na de dood van de ouders daar blijven wonen. Jaren geleden stierf Annie. En toen waren er nog maar twee. Vorige week stierf Jan. En nu woont ze daar alleen. Kinderen zijn er nooit geweest. Na veertig jaren trouwe dienst kreeg Hillie ongeveer 15 jaar geleden een hersenbloeding. Ze is nooit meer helemaal de oude geworden. Ze heeft een versleten heup en ze heeft het aan haar hart en als ze ademt hoor je het vocht in haar longen borrelen. Maar ze neemt het leven zoals het komt. Ze lacht vriendelijk en klaagt niet. Binnenkort gaat ze naar een verzorgingshuis. Het lijkt haar weinig te doen. Hillie is Nederlands Hervormd, maar ze komt nooit in de kerk. Toch komt de dominee trouw op bezoek en de wijkdiaken helpt haar als ze boodschappen nodig heeft of naar de dokter moet. Vandaag waren de bloemen uit de kerk voor haar. Ze nam ze lachend in ontvangst. In eerste instantie herkende ze alleen Pieter Jan. (Maar die is dan ook wel het minst veranderd.) Al gauw zat ze op haar praatstoel en genoot van de belangstelling. Ze wilde zelfs nog wel even op de foto met Els en Pieter Jan en de bloemen. Een bijdrage van Nellie

Hiedienkuh Leiden – Op zondagmiddag brachten Corien & ik een bezoek aan het Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden. We zagen er de fototentoonstelling van Paul van Riel over Guus Hiddink. Paul reisde naar Zuid-Korea op zoek naar het Hiddink-effect. In juni vorig jaar bracht Guus Hiddink het Zuid-Koreaanse voetbalelftal naar de vierde plaats op het WK voetbal. Zuid-Korea was daarmee het eerste Aziatische land dat de halve finale van het WK-voetbal bereikte. Totale voetbalgekte was het gevolg en Guus Hiddink werd mateloos populair. De tentoonstelling toont portretten van Koreanen en aan de hand daarvan iets van de Hiddinkmania . In de begeleidende teksten vertellen Koreanen wat Hiddink voor hen persoonlijk betekent. Al tijdens het WK werd in de Nederlandse media gesuggereerd dat Hiddink de Zuid-Koreaanse maatschappij had veranderd. Er zou zelfs sprake zijn van een Hiddink-effect. Dat effect gaat vooral op voor de conservatieve voetbalwereld, waar de strenge hiërarchie doorbroken is. Bij het nationale elftal kregen oudere spelers, ongeacht hun vorm, altijd de voorkeur boven jongere spelers. Hiddink stelde de beste spelers op. Paul van Riel:”Als de naam Hiddink valt, raakt vrijwel iedere Zuid-Koreaan in een opperbeste stemming. Op straat ballen schoolmeisjes meteen hun vuist, heffen hun arm en roepen ‘Hiedienkuh!’, als ze horen dat je uit Nederland komt. In de avonduren zijn mensen die van het werk komen minstens zo enthousiast. Ook zij roepen onmiddellijk de strijdkreet ‘Hiedienkuh!’, waarbij uitbundig wordt gesprongen en gedanst. Hiddink blijkt hét symbool van het goede en het mooie. Dat laatste ook in letterlijke zin: vanwege zijn uiterlijk vallen vrouwen op Hiddink. “ Ik vind de foto van Park Tae-keun, een restauranteigenaar, heel fraai. Hij is idolaat van Hiddink. Hij wijzigde de naam van zijn restaurant in het stadion van Kwangju in ‘Hiddink Snack’. Er is inmiddels ook een Hiddink Hotel in Kwangju. Cho Hyang-ok, werkzaam in een souvenirwinkel bij de historische Jikjisa-tempel had de presentatie van Hiddinks autobiografie My Way op de televisie gezien. Cho Hyang-ok: “hij is een aantrekkelijke, mooie man. Daarom heb ik het boek meteen besteld en steeds opgebeld om te vragen waar het bleef.” Er is ook een portret van Lee Sang-oh. Hij chauffeerde tijdens het WK buitenlandse voetbalsupporters. “De politiek was een puinhoop. Daar hadden de mensen hun buik van vol. Hiddink gaf de mensen weer hoop. Hij liet ons weer dromen van succes. Hij maakte ons trots en gaf ons zelfvertrouwen. Er heerst nu een gevoel van ‘we kunnen het’.” , zegt hij nu tegen Paul. Op een fototentoonstelling van het WK bij het World Soccer Stadium, die in september door Hiddink werd geopend, waren opvallend veel vrouwen afgekomen. Eén vrouw slaagde er zelfs in om Hiddink een zoen te geven. In de sensatiepers werd zij een ‘kiss terrorist’ genoemd.

Lezen & kijken Stiphout – Benthe scharrelt wat rond in de kamer terwijl Saskia aan de computer zit. Bob kijk terwijl naar Studio Sport. Maar er moet voorgelezen worden. Als mamma aan de computer zit te kletsen met opa, dan moet pappa maar sport kijken en lezen tegelijk.

’t Is even doorbijten Eindhoven - Zo, de eerste tand is er. Wat een drama was het de dagen ervoor: huilen, kwijlen en huilen. Ja, en slapen natuurlijk, dan huilde ik niet. Maar ik kreeg er wel wat moois voor terug, schijnt. Want iedereen is reuze trots. En ik kreeg meteen een cadeautje van Oma Marjan en Opa Joop. Die stuurden met de post een hele mooie tandenborstel. Eentje waar je ook rustig op kunt kauwen, want hij is heerlijk zacht! En nu maar poetsen, toch? Namens Dieuwertje, Saskia

Science Fiction Den Haag – Gisteren zijn Corien & ik naar de voorpremière geweest van de nieuwe Belgische familiefilm “Science Fiction” met in de hoofdrollen Wendy van Dijk (in ons land beter bekend als Ushi) en Liesbeth Kamerling. Corien had op een of andere manier kaartjes daarvoor gekregen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: De film valt tegen. De rolprent handelt over de tienjarige Andreas. Hij vertelt op zijn nieuwe school aan zijn klasgenootjes dat hij al over de hele wereld heeft gewoond omdat zijn ouders belangrijke wetenschappers zijn. Zijn buurmeisje Vero vindt zijn ouders heel rare mensen. Ze vraagt aan Andreas wat ze exact doen en voor wie ze precies werken. Andreas weet het niet echt behalve dat het iets te maken heeft met microbiologie en dat ze voor een multinational werken. Na enige speurwerk komen de twee kinderen, geholpen door nog twee vriendjes, maar tot één verklaring: de ouders van Andreas zijn buitenaardse wezens. Ik kwam er in het donker van Pathé niet uit of Science Fiction nu wel een echte familiefilm is. De beelden zijn wel fraai, maar de film zelf is nogal kil. Bovendien vond ik de oplossing van het mysterie nogal aan de dunne kant.

Schrijversteam uitgebreid Delft – Gisteren heb ik mijn zus Nellie toegevoegd aan het schrijversteam van ODD. Dat betekent dat ze geen stukjes meer via de mail naar me hoeft te sturen, maar deze rechtstreeks zelf kan plaats op ODD. Hieronder staat haar eerste bijdrage. Veel succes Nellie.

Anne-Sofie voor de camera Helmond - Anne-Sofie heeft laatst samen met haar nichtjes Marlotte en Maartje en vriendin Bregje foto’s laten maken door de vader van Bregje. De moeder van Bregje had de meisjes van tevoren opgemaakt. Omdat de meisjes er als echte buikdanseressen uitzagen, was ook hun make-up aangepast. Thuisgekomen konden wij het natuurlijk niet laten om ook een foto van Anne-Sofie te maken. De foto van de ‘buikdanseressen’ houden jullie natuurlijk ook nog te goed. Een bijdrage van Nellie

Met de complimenten van Piet Delft – Vanmorgen ontving ik een mailtje uit Leiden van Piet. Hij verzorgt ook een dagelijkse internetsite, die zoals hij zelf schrijft:”gevuld wordt met Grappige Leerzame Opvallende Waanzinnige links naar www pagina's. Daarom heet zijn site Glowlogs. Piet wil elke dag een nieuwe link of andere toevoeging aanbrengen en slaagt daar prima in. Vandaag schrijft hij over ODD.

Via Byron Bay naar Perth Sydney – Hier is weer een berichtje van onze correspondent in Australië, Floris. Hij schrijft:”Zoals jullie weten van mijn bericht over de heilige maagd Maria zit ik op het moment weer in Sydney. Ik probeer daar m'n auto te verkopen. Dat wil overigens niet erg lukken. Daarom ik heb besloten om er nog maar een paar weekjes mee naar Byron Bay te gaan. Dat is een 'Hippie town' aan de oostkust. Wellicht lukt het me daar. Met het geld dat ik voor de auto krijg wil ik naar Perth vliegen en wellicht tante Connie daar ontmoeten.” Floris beleeft van alles in Australië. ”Ik neem er helaas vaak niet de moeite meer voor het allemaal op te schrijven”, bekent hij. De laatste paar weken in Sydney waren niet erg spannend. Het bestond uit zoeken naar werk en wachten op dat telefoontje voor z’n auto. ”Als ik naar Perth ga, zal ik proberen daar een verslag van te maken voor ODD” belooft Floris ”En ook over Byron Bay als dat de moeite waard is”. Floris doet iedereen vanuit een warm Sydney de groeten. Hij heeft nieuwe foto’s op z’n site staan.

Hema-worst wint Duitse harten

Delft – Voor veel Nederlanders is de lekkers worst die van de Hema. Ik zie als ik op zaterdag even door het centrum loop op elk moment van de dag mensen met een broodje met Hema-worst het afhaalloket van het warenhuis verlaten. Het hangt wel een beetje van het weer af, maar de worsten van de Hema gaan er altijd in. Typisch Nederlands zou je zeggen. Daarin vergissen we ons. Eind vorig jaar opende de Hema twee warenhuizen in ons buurland Duitsland. Toch een land met een eigen worstcultuur zou je denken. Maar toch was de Nederlandse rookworst van het begin het op één na best verkochte product bij de twee Hema’s in Neuss en Mülheim. De worsten zijn zo populair dat ze in de eerste weken regelmatig uitverkocht waren. Er moest steeds halsoverkop extra worst uit Nederland worden aangevoerd. Bij de twee filialen worden wekelijks ongeveer 1500 worsten verkocht. Dat had men bij de Hema helemaal niet verwacht. ”Aanvankelijk wilden we de worst niet eens verkopen in Duitse Hema’s. We dachten dat te typisch Nederlands was.” vertelde Marcel Klösters, de landenmanager van de Hema . Pas op het laatste moment is de Nederlandse rookworst in het assortiment opgenomen. De verkoop vertoont nog steeds een stijgende lijn. Dat komt omdat de Hema’s nu demonstraties geven over hoe de worst moet worden gegeten. De Duitsers haalden de worst soms zo uit de plasticverpakking en aten hem rauw. Ik begrijp niet dat ze hem toen ook lekker vonden. Mij lijkt zo koude worst ronduit smerig. Hema-worst moet, zoals wij allemaal weten, voor gebruik twintig minuten worden verwarmd.
Er is zelfs een café in Neuss dat op de menukaart nu een broodje Hema-worst heeft. Het café verkoopt er gemiddeld zo’n kleine vijftig per dag.
Overigens zijn de worsten niet het meest verkochte artikel. Dat zijn de Nederlandse stroopwafels. Jullie zien het: de Nederlandse lekkernijen veroveren ons buurland. Hema heeft zo’n 260 winkels in ons land, 25 in België en de komende jaren moeten er nog 300 Hema-winkels bij komen in Duitsland. Ik hoop dat het er beter mee afloopt als met de Engelse Marks & Spencer in Europa. Die zijn na een aantal jaren weer verdwenen.

---

De scoop was voor Floris Delft - Op vier februari plaatste ik een stukje van Floris over de verschijning van de heilige maagd Maria in Coogee, een buitenwijk van Sydney. Bij toeval vond ik een paar dagen later dat het persbureau Reuters er ook een persbericht van had gemaakt. Jammer voor Reuters, maar zij waren niet de eerste met dit wereldnieuws. Onze eigen correspondent in Australië was er eerder bij. Het nieuws over de verschijning kun je nu ook vinden bij Reuters en klik ook eens hier en lees meer erover.

---

Niet zo’n gewichtige plechtigheid

Tokio – Een Japans stelletje is onlangs gehuwd hangend aan kabels van het plafond van een winkelcentrum. Bruidegom Hirotomo Yoshikawa en zijn bruid Tomomi Sato zijn de eersten die ingingen op de aanbieding van een winkelcentrum in Tokio om gratis in het huwelijk te treden.



Het enige nadeel was dat de huwelijksceremonie moest worden voltrokken, terwijl de toekomstige echtgenoten aan kabels bundelden in de centrale hal van het centrum. De familie en vrienden maakten de plechtigheid mee vanaf de trappen. Het uitwisselen van de ringen werd zo een zwevend gebeuren. Een woordvoerder van het winkelcentrum vertelde dat er wel wordt gekeken naar het gewicht van de huwelijkskandidaten. Ze moeten niet tè gewichtig zijn.

---