Ongemerkt is het gaan regenen

Delft – Bij het wekelijkse bezoek aan de boekhandel deze keer behalve de gebruikelijke bladen ook het laatste boek van Martin Bril meegenomen. “Het evenwicht’ is samengesteld door zijn vrouw Anneke uit wat in literaire kringen ‘nagelaten werk’ heet. Het bevat niet alleen de columns die hij voor De Volkskrant schreef, maar ook gedichten en andere verhalen en e-mails aan vrienden en artsen. Ik merk nu dat Bril altijd Bril was. Er is geen columnschrijver Bril, er is alleen Bril. Zijn e-mails zijn met dezelfde humor geschreven en daarin brengt hij op dezelfde manier zijn observaties onder woorden als in de verhalen in zijn boeken. Het is daardoor niet ‘alleen maar’ een verslag van een ziekte. Er zijn meer mensen die een ernstige ziekte proberen te overleven en daar een verhaal of boek over schrijven. Meestal hadden ze dat beter niet kunnen doen. Bril ziet kans om je mee te laten leven zonder je te claimen. Het boek ontroert, maar tovert ook zo nu en dan een glimlach op het gezicht. Misschien is dat het evenwicht waar de titel het over heeft. Brils humor en ironie worden afgewisseld met angstgevoelens, vechtlust, optimisme en acceptatie. Al lezend word glashelder dat kanker zowel een lichamelijke als geestelijke impact heeft op de patiënt. Bril hoorde in de zomer van 2008 dat hij kanker had en overleed op 22 april 2009. Hij was dus niet zomaar ineens dood. Hij ging de ziekte te lijf met zijn pen en uit die grote hoeveelheid maakte zijn weduwe een prachtige selectie. Op de achterzijde van het boek staat: “Het evenwicht is het ultieme bewijs van Martin Brils schrijverschap. Het is een literair document van grote waarde.” Tja, een mooi compliment waar hij zelf niet zo veel meer aan heeft. Het lijkt net of de laatste regel van het boek er een antwoord op heeft: Mooi zat, denkt de oude man, en de boosheid sijpelt weg, want ongemerkt is het gaan regenen.

Tweet