Een koster is nooit klaar

Truro – Zoals de Nieuwe en de Oude Kerk het karakter bepalen van Delft, zo bepaalt The Cathedral of the Blessed Virgin Mary in Truro de allure van dit stadje. Het is een neogotische kerk. Tenminste zo noemen wij dat. Hier heet dat Early English, maar dan wat mij betreft wel met veel Franse invloed. Door het sobere geheel is een toonbeeld van gratie en grootsheid geworden. Omdat er niet de gebruikelijke opzichtige decoraties zijn gebruikt is er een enorme ruimtewerking. De kerk heeft drie slanke torens. Je ziet ze al van verre als een bekroning van de kathedraal boven de stad uitkomen. Elke dag is er om elf uur een rondleiding door de kerk door een student kunstgeschiedenis. Wij waren op tijd aanwezig om met de student mee te lopen. Helaas kwam de jongeman of –dame juiste deze morgen niet opdagen. Robert, de koster van de kathedraal kwam het ons vertellen. “Hoe lang werkt u hier al”, vroeg ik hem. Ze ogen begonnen te glimmen en trots vertelde hij dat hij al 28 jaar lang hier werkt als koster. “Vorig jaar ben ik hier in de kathedraal getrouwd”, zei hij trots. “Waarom leidt u ons dan niet rond. U weet vast ook veel te vertellen”, suggereerde ik. Hij keek me een paar seconde aan, maar aarzelde eigenlijk niet. “Ik weet alles van de kerk. Ik ken elk hoekje en gaatje als mijn broekzak”, schepte hij nu al op. ”Volg mij maar”, zei hij en stapte de kerk in.

Het werd een hele leuke rondleiding. Tijdens de rondgang liepen er steeds meer mensen met ons mee. Op den duur was het een flinke groep geworden. Hij stopte bij alle bijzondere zaken van de kerk. Hij stopte bij de lezenaar, hij demonstreerde het doopvont, liet het ‘geheime’ deurtje zien waar de organist naar boven moet, legde hij uit hoe de stoelen moeten worden klaar gezet voor een kerkdienst, voor een trouwerij en voor een begrafenis. Hij vertelde hoe je watervlekken van het marmer kunt verwijderen, hoeveel pijpen er in het orgel zitten, hoe je al het koper snel kunt poetsen en hij liet het plekje in de kerk zien waar de vorige organist na 25 jaar trouwe dienst een maand voor zijn pensionering een fatale hartaanval kreeg. Kortom het was een boeiende rondleiding. Een rondleiding die ik niet snel zal vergeten. Niets over de kunstwerken en geen woord over de bouwstijl van de kathedraal, maar ik weet nu wel dat hij pas laat in zijn leven zijn vrouw ontmoette en dat hij heel gelukkig met haar is, dat het heel lastig is om water weer uit het doopvont te krijgen met een klein emmertje en dat het werk van een koster nooit klaar is. Wat mij betreft kan hij de rondleidingen voortaan ook wel doen.


Tweet