Het blauwe geheim

Delft – In een museum hangt meestal een serene sfeer. Kunstliefhebbers schrijden langs de kunstwerken en bewonderen die in stilte. Tegenwoordig krijg je er wel vaak een audio-tour bij, maar in het museum blijft het stil. Dat is momenteel in museum Het Prinsenhof heel anders. Gisteren bezocht ik daar de tentoonstelling “Delfts Blauw Verbeeld” en overal om mij heen hoorde ik de oh’s en ah’s. Bezoekers konden hun bewondering voor het getoonde werk niet onderdrukken. Zij klitten bij elkaar en bespraken met elkaar de schilderijen van de Delftse kunstenares Sonja ter Heijden. Er hangen 15 schilderijen van haar op de tentoonstelling. Het is wel een beetje sneu want er hangt ook ander werk. Er hangen negen ‘Delfts Blauwe Dekens’ die door 150 Delftse vrouwen met uiteenlopende achtergronden in twintig weken zijn gemaakt. De bezoekers kijken er nauwelijks naar. Alle aandacht gaat uit naar het werk van Ter Heijden. De kunstenares is een bijstandmoeder met vier kinderen die zes jaar geleden als autodidact besloot om te gaan schilderen. Ze heeft nog nooit een schilderij verkocht, maar kreeg meteen al de gelegenheid om vijftien van haar bijzondere schilderijen in het museum te exposeren. Een start waar menig kunstenaar van droomt. Haar geschiedenis lijkt een beetje op die van J.K. Rowling de Britse bijstandsmoeder die besloot verhalen te schrijven over de tovenaarsleerling Harry Potter. Rowling werd rijk en beroemd, wie weet hoe het Ter Heijden zal vergaan. Op de website van Het Prinsenhof kreeg zij zelfs een speciale pagina die geheel aan werk is gewijd. Klik daar voor hier. Op de foto zie je een echtpaar dat kijkt naar schilderijen `de Ring` en `de Leegte`.

De man kijkt naar me om als ik de foto heb genomen en zegt: “Onze lieve Heer moet haar hand hebben vastgehouden”. Hij ziet mijn wenkbrauwen vragend omhoog gaan en voegt er aan toe: “Als iemand zo fijn kan schilderen is dat geen gewoon talent, dat is een persoonlijk gift van God.” Zijn vrouw beaamt het meteen. Ik wandel verder langs de schilderijen en zie overal mensen met elkaar praten over het werk van de Delftse kunstenares. Ze maakt iets los bij de bezoekers.

Het is duidelijk dat de schilderes iets heeft met Delfts blauw aardewerk en Chinees blauw porselein. Het komt op al haar werk voor. Ik hoor later van Corien dat Sonja regelmatig zelf aanwezig is en dan steeds opnieuw in gesprek raakt met enthousiaste bezoekers over haar werk. Ze heeft ook al heel wat interviews gegeven. Niet alleen aan lokale en regionale kranten. Ze was ook te gast bij ‘Knevel en Van den Brink’. Ter Heijden schildert het liefst op masoniet. Dat is een plaat die bestaat uit geperste houtvezels die door toevoeging van olie watervast is geworden. Ze grondt de masoniet plaat driemaal met roze grondverf en schuurt die na iedere droging met water. Nadat zij de tekening in olieverf heeft overschilderd, ondergaat het werk opnieuw een schuring, waarna het gedetailleerd wordt uitgewerkt.
Als je in de buurt bent van Het Prinsenhof zou ik zeker even gaan kijken. Dat kan nog tot 31 juli.




Tweet