Volgens de koster

Dunster – Vanuit ons raam in het hotel in Dunster kijken we in de High Street. We zien de mensen door de raampjes van de winkeltjes gluren en de menukaarten aan de buitenzijde van de restaurants lezen. Een autoambulance van de AA haalt de glanzend blauwe auto op van een hoogbejaarde mevrouw. Glanzen doet hij alleen nog aan de rechterzijde, links is hij over de hele lengte gedeukt en heeft een lekke band. Uit ons hotelraam is altijd wat te zien. Aan de achterzijde van ons hotel is het heel andere koek. Daar heerst een serene rust.

De tuin van het hotel grenst aan die van de kerk. Het is the Parish & Priory Church of St. George. Hoe oud het kerkje is wordt me niet duidelijk. Ik lees in een boekje in de kerk dat tussen 1090 en 1100 het kerkje werd geschonken aan de bisschop en monniken van Bath. Het bestond dus kennelijk al voor die tijd. Er is door de eeuwen heen wel het een en ander aan vertimmerd en verbouwd. Rond 1450 vond er zelf een bijna complete verbouwing plaats. Hoe het ook zij. Het blijft oud. Binnen in het kerkje valt een houten scherm op dat de kerk in tweeën deelt. Dat scherm is er rond de tijd van de verbouwing gekomen. Oorspronkelijk was het een grote ruimte met aan het eind het altaar. Waarom dan dit scherm?

Het antwoord kreeg ik van de koster die toen Corien en ik er waren juist bezig was de bloemen van afgelopen zondag op te ruimen. Hij vertelde dat rond 1400 de monniken en de gewone parochianen ruzie kregen over het gebruik van de kerk. De ruzie ging niet over ingewikkelde liturgische of religieuze zaken, maar over gewonen zaken. Wie mocht wat het eerste doen en wanneer. Wie mocht bijvoorbeeld de klok luiden en op welke tijdstip. De monniken en de gewone kerkgangers kwamen er niet uit volgends de koster. De zaak werd voorgelegd aan de soort religieuze scheidsrechterscommissie in Glastonbury. Die mensen kwamen met een Salomons oordeel. De pastor en de parochianen mochten een scheidsmuur oprichten. De ene helft van de kerk was daarna voor de monniken en de andere voor de gewone kerkgangers. Het heeft volgens de koster nog wel even geduurd voor dat het helemaal klaar was. Pas in 1499 was de scheidingswand in de kerk gereed. De monniken zijn later door Henry VIII de laan uitgestuurd, maar de scheidingswand is gebleven. De koster heeft er een mooi verhaal aan overgehouden.
Tweet