Gezonde buitenlucht

Ventnor – Met een tussenstop in Guildford waar we de lunch gebruikten reden we gisteren naar the Isle of Wight. We verblijven daar in een hotel in Ventnor. Het hotel - bijna nog helemaal in Victoriaanse stijl met hoge plafonds en een indrukwekkende trap - ligt op het puntje van het eiland. Het heeft behalve een eigen zwembad ook een eigen golfbaan. Ik vraag me af hoeveel balletjes over de rand van de afgrond op het strand of in zee terecht zijn gekomen. Om de foto van Corien te maken met het hotel op de achtergrond moest ik op het randje staan. De tweede foto toont hoe diep het op dat plekje is. Bij aankomst bij een nieuw hotel is onze taakverdeling al heel wat jaren helder. Terwijl ik de auto parkeer, checkt Corien ons in. Ik bemoei me daar niet mee.

Corien heeft speciale wensen als het om een kamer gaat en zorgt er voor dat men die begrijpt. Ik sta daar nooit bij, want ik ben een watje die al gauw iets goed vindt. Deze keer moest ik toch heel even denken aan Fawlty Towers. Toen Corien na het inchecken weer naar buiten kwam werd zij gevolgd door een man die onze koffers naar de kamer zou brengen. Dat is op zich niets bijzonders. Maar toch moest ik iets overwinnen om hem onze koffers mee te geven. Ik weet namelijk wat ze wegen en de man was zeker tien jaar ouder dan ik. Niettemin tilde hij de twee koffers moeiteloos op. “Er zitten wieltjes onder”, haastte ik mij te zeggen. Hij knikte, maar maakte er geen gebruik van. Moeiteloos liep hij ons voor naar onze kamer op de eerste verdieping. De lift vond hij kennelijk ook iets voor watjes.

Terwijl hij Corien alle zaken van de kamer uitlegde, bewonderde ik het uitzicht. Ik complimenteerde hem daarmee: “Het is werkelijk prachtig”. “Deze kamer heeft misschien wel het mooiste uitzicht van allemaal”, antwoordde hij. Het viel me op dat hij ondanks het gesjouw met de koffers niet hijgde. Het zal de gezonde buitenlucht wel zijn.

Tweet