Samen naar de robotdierentuin Delft – Het regende gisteren bijna de hele dag. Het was te nat om naar de dierentuin te gaan, maar dat was deze woensdag niet erg. Dieuwertje en ik gingen in plaats daarvan naar het Museon in Den Haag om de tentoonstelling "Robot Zoo" te zien. Dat is een interactieve robotdieren-tentoonstelling voor kinderen. Het gaat over het mechanische aspect van dieren. Dieuwertje en ik zagen waarom een giraf zo groot is, hoe een vogelbekdier er van binnen uitziet en hoe een vlieg over het plafond kan lopen. Met motoren, tv-schermen, lichtslangen, schokdempers en pompen zagen we hoe dieren bewegen, hoe ze eten en van kleur kunnen veranderen. Dieuwertje mocht de enorme robots zelf bedienen en via interactieve spelletjes met ze spelen. Ze was vooral onder de indruk van de gigantische kameleon die telkens van kleur veranderde. Met een druk op de knop kon zij de gemoedstoestand van het dier veranderen. Ze maakte hem boos en meteen lichtten de lampjes op zijn flanken donker op. Wanneer hij niet wilde opvallen, nam hij een groene camouflagekleur aan. Zodra hij iemand erg aardig vond, nam hij allerlei kleuren aan en wisselde ze snel af. En dan heb ik het nog niet eens over de zintuiglijke precisie waarmee de lange tong van de kameleon insecten uit de lucht kon plukken. Pats. Ook die tong bediende Dieuwertje. Zo ontdekte ze spelenderwijs een en ander over nut en werking van de bijzondere dingen waartoe sommige dieren in staat zijn. Omdat botten, bloed en vlees zijn vervangen door buizen, chips en kleppen is de tentoonstelling nergens eng. Dieuwertje snapte wel dat het allemaal om vergelijkingen gaat. Soms controleerde ze dat eerst nog even bij mij. Bij de enorme kop van een prehistorisch dier meldde ze hardop: “Die is niet echt hoor”. Toen ik het beaamde, ging ze heel dichtbij om te kijken. “Wat een grote tanden”, merkte ik op. “Die zijn ook niet echt”, stelde mijn kleindochter op haar beurt mij gerust. De rode draad van de tentoonstelling is beweging, maar ook het effect van kleuren in de natuur komt uitgebreid aan de orde. Als Dieuwertje een zebravel aantrekt, gaat ze als een kameleon helemaal op in haar omgeving. Ze blijft wel goed om zich heen kijken, want al zijn het dan geen echte dieren, het klinkt wel net zoals in een dierentuin met echte dieren.