Voor Engelsen met heimwee Rome – Nederlanders kom je overall tegen. Op elke reis hebben Corien & ik landgenoten ontmoet. Of het nu Egypte, Canada, Israël of Italië is, overal hoor je Nederlands spreken. Ik begrijp wel dat het geldt voor alle nationaliteiten. Japanners, Engelsen en Amerikanen vind je ook overal. Maar voor een klein land als het onze vind ik het opmerkelijk. We merkten het ook in Rome. Bovendien passen Nederlanders zich ook snel aan. Wij eten en drinken al snel op dezelfde manier als de mensen in het gastland. Dat geldt niet voor iedereen. Engelsen willen graag, waar ook ter wereld, van hun eigen kopje thee genieten. Op de Piazza di Spagna trof ik daar een voorbeeld van aan. Aan de voet van de Spaanse trappen bevindt zich al sinds 1893 Babington’s Tea Rooms. Koningin Victoria zat dus nog op de troon toen de Engelse mevrouw Anna Maria Babington in Rome arriveerde. Zij kon nergens een restaurant vinden waar zij “a good cuppa” kon krijgen. Toch wilde zij genieten van scones met jam en grote koppen met Earl Grey. Met koppige vastberadenheid opende zij daarom samen met haar landgenote Isabel Cargill deze Tea Rooms. Ik ben er even binnengelopen en ontdekte een echte Engelse sfeer. Op het menu in het restaurant ontdekte ik niet alleen ‘shepherd’s pie’ en bacon and eggs, maar ook kaneeltoostjes en muffins bleken voorradig. De familie van Miss Cargill heeft nog steeds de leiding over de zaak en zorgt nog steeds met dezelfde vastberadenheid dat de vermoeide Engelse reiziger even bij kan komen met thee en verse cake. En dat alles aan de voet van de Spaanse Trappen in de warme Italiaanse zon.