Het Huis Portugal Delft – De schoonheid van je eigen stad en de historische waarde ervan ontdek je pas echt als je eens naar je woonplaats kijkt door de ogen van een toerist. We lopen elke dag aan de mooie gevels voorbij, slenteren over de historische plekken en realiseren ons niet dat er eeuwen op ons neerkijken. Het geldt voor elk plaats, maar zeker voor Delft. Delft is als de zee, hoe verder je er inloopt, hoe dieper het wordt. De stad bestaat uit een aantal historische lagen. Het afgelopen weekeinde hebben Corien & ik dankzij monumentendag weer eens als toeristen door de stad gedwaald. Jaren lang liep ik elke dag langs het grote patriciershuis “Huis Portugal” op het Oude Delft. Ik wist de naam, maar dat is dan ook alles. Afgelopen zaterdag hebben we het eens helemaal van top tot teen en van binnen en buiten bekeken. Het bestaat in opzet uit twee 16de eeuwse panden die al in 1696 tot één pand werden samengevoegd. Het pand kreeg zijn huidige uiterlijk echter pas rond 1800 toen er onder meer een nieuwe zolderverdieping op werd aangebracht en er een nieuwe voorgevel in Empirestijl voor werd opgetrokken. Ik zal jullie de hele geschiedenis van het gebouw, dat sinds beging vorige eeuw eigendom is van de TU, besparen. Één verhaal vond ik erg leuk om te horen. De conciërge vertelde het ons en ik vertel het hier verder. Ten behoeve van het onderwijs in de decoratieve kunsten bracht professor Sluyterman een grote collectie bijeen. Die liet hij met allerlei bouwfragmenten en interieuronderdelen aanbrengen in het huis. Op onverwachtse plekken troffen we ze aan. De studenten moesten die vroeger natekenen. De studenten zijn reeds langs verdwenen. Nu is het huis verdeeld in appartementen voor buitenlandse docenten. De fragmenten zijn er echter nog allemaal. Curieus om zo weer het een en ander te leren over een gebouw waar we beiden zo vaak aan voorbij liepen.