Wat blijft er hangen

Torremolinos - Maandag werd ik in Guadalhorce door een stenen stoel met daarvoor een dito tafeltje herinnerd aan de Spaanse koning Alfons XIII, de opa van de huidige vorst van Spanje. Nou ja, herinnerd is een groot woord. Eigenlijk had ik nog nooit van hem gehoord. Ik ben niet zo bezig met de Europese koningshuizen. Dankzij het stenen meubilair weet ik nu wie hij is. Zo leer je op reis steeds weer iets bij. Volgens de in het tafeltje gebeitelde tekst ondertekende de koning hier op 21 mei 1921 een papier waarna de drie stuwmeren, waar wij nu langs de oevers wandelden, officieel in gebruik werden genomen. Ook dat is natuurlijk flauwekul, want ze waren met de bouw van de meren al begonnen in 1914. Ze waren dus al een tijdje in gebruik. Maar goed, het stoeltje en het tafeltje staan er nog steeds en toeristen laten zich er op en bij fotograferen. Wij dus ook.

Onze gids Ankie wist veel te vertellen over de drie kunstmatig aangelegde meren en de 200 meter lange dam in de Guadalhorce rivier. Ik zal je met al die technische details niet lastig vallen. Die Alfons blijkt overigens wel een onverstoorbaar type te zijn.

Herinner je je het huwelijk van Beatrix & Claus nog. Rookbommen zorgden toen voor de nodige consternatie. De klap was op 31 mei 1906 toen prins Alphons in Madrid in het huwelijk trad met ene Ena wel een stuk harder. Een anarchist gooide een bom naar de koets. Twaalf toeschouwers kwamen om het leven. Honderd mensen en een aantal paarden raakte gewoond. Alfons en Ena kwamen met de schrik vrij en de plechtigheid ging gewoon door. Dat stond er allemaal niet bij in de tekst op dat stenen tafeltje, maar ik hoorde het wandelend langs de oevers van de meren en de prachtige pijnboombossen van onze gids. En zo’n verhaal blijft langer hangen. Althans bij mij.
Tweet