Nel wint zonder pwoeaap Helmond – Afgelopen zondag was het in Stiphout muzikantendag. Dat wil zeggen dat alle leden van Fanfare de Vooruitgang een stukje muziek ten gehore mochten brengen. Sommigen deden dat met zijn tweeën of drieën of vieren maar sommigen deden dat ook alleen, die werden dan begeleid door iemand op de piano. De muzikanten waren in 3 groepen ingedeeld: beginners, gevorderden en de professionals. Mama (Nellie) en Marlotte en Serina waren ingedeeld bij de gevorderden. Serina speelde een stuk samen met een andere saxofoonleerling en haar leraar Peter Lammers. Marlotte speelde een stuk samen met een trompettist en mama Nellie speelde in haar eentje en werd begeleid door oom Ad op de piano. Ze hebben het alle drie echt heel erg goed gedaan, ondanks dat ze heel erg zenuwachtig waren, alhoewel daar bij mama nog het minst van te merken was omdat zij een houding had van: “Kan mij het schelen, ik kan het toch niet.” Bij iedere groep was er ook een prijs te winnen. Mama zat net met mij te praten over de oorkonde die ze had gekregen (kreeg iedereen) terwijl de presentator het toespraakje voor de eerste prijs hield. Totaal niet oplettend, hoorden wij toen ineens door de microfoon de naam van mijn moeder. Mama keek heel verbaasd op: “Hè??” Al lachend en vooral verbaast, loopt ze naar voren. Ze had de eerste prijs gewonnen! En dat had ze ook heel erg verdiend. Ze had er hard op geoefend en dat was te horen. Ze gebruikte veel dynamiek en ze maakte niet één uitschieter (dat je pwoeaap! hoort). Haar vreemde instelling van “ik kan het toch niet” was dus nergens voor nodig geweest. We moesten er overigens wel allemaal erg om lachen. Ze heeft nu een wisseltrofee in haar bezit waar namen op staan van de vorige eigenaars, onder andere Maartje Brouwers. Ze is er dus erg trots op, en terecht want ze heeft het verdient! Een bijdrage van Anne-Sofie