De voorbereidingen Helmond – Vandaag vieren Els & Ad hun gezamenlijk eeuwfeest. De voorbereidingen daarvoor begonnen gistermorgen vroeg al. Eerst werd Karsten naar de peuterspeelzaal gebracht. Op die manier had moeder Saskia ook haar vrij om haar steentje bij te dragen. Er moesten immers heel wat piepers worden geschild, wortelen geschrapt en uien schoon gemaakt. Els had namelijk bedacht om de maaltijd ook de ouderwetse kwaliteit mee te geven van haar geboortejaar. Dat betekent geen liflafjes zoals pizza of broodjes shoarma. Nee Els zorgde tijdens het gezamenlijke eeuwfeest voor degelijke zaken zoals hachee, hutspot en erwtensoep. Corien & ik hadden beloofd te helpen en stonden daarom gisteren ook al vroeg achter het fornuis. Ad installeerde de bierpomp en vermaakte daarna Benthe en Sietske. Hij speelde meezingers op zijn vleugel. Mijn kleinkinderen zongen uit volle borst mee. Ook een manier om de handen van mama en oma en opa vrij te houden. Aan het eind van de middag waren alle voorbereidingen voltooid en konden we zelf een glaasje inschenken.

Alaaf Veldhoven - Vanmorgen stonden de verkleedmand en de doos met carnavalskleren beneden. Voordat we ons in ons carnavalstenue hesen, hebben de meiden heerlijk gespeeld. Dit is slechts een van de laatste creaties, daarvoor zijn er vele andere geweest! Een bijdrage van Saskia

Hoofdzakelijk Head Shots Helmond – Het getal 44 speelde een duidelijke hoofdrol tijdens de carnavalsoptocht van dit jaar. Het was kennelijk de 44ste keer dat het werd georganiseerd. Het werd een feestelijke optocht waarbij het weer ook een hoofdrol speelde. Vooraf en na afloop werden we opgewarmd en opgevangen door Ilse & Guido. Ze hadden weer gezorgd voor soep, patat en frikadellen. Ik heb wat hoofdzaken gefotografeerd.

Stiphout hangt de beest uit Helmond – Ik weet dat nogal wat mensen tijdens het carnaval graag de beest uithangen. Daar hadden de Spurriezeiers goed op ingespeeld dit jaar. Ze hadden er een heuse beestenboel van gemaakt, zagen we gisteren. We stonden zaterdag traditiegetrouw weer allemaal bij Nellie & Pieter Jan voor de deur om de optocht van de Spurriezeiers te aanschouwen. Het was weer een flinke groep. Corien telde 36 feestvierders die zich te goed deden aan erwtensoep, roggebrood met spek, saucijzen- en worstenbroodjes. De optocht begon zoals we gewend zijn met Adrie. Hij reed, als voorzitter van de carnavalsvereniging voorop. Dat was een goed begin, want hij deelde met gulle hand snoep uit aan de kinderen (en enkele volwassenen). Daarna volgde de beestenboel zelf. Ze hadden er allemaal erg veel zin. De beest uithangen kan kennelijk iedereen in Stiphout wel. Fanfare ‘ De Vooruit’ klonk weer heel feestelijk. Als je het wilt horen klik dan hier. Monique liep dit jaar natuurlijk ook weer mee. Ze had zich helemaal ingeleefd in het bestiale thema en vertolkte de rol van eendje. Voordat we allemaal weer naar binnen gingen, poseerden de kinderen nog even.

De eerste optocht Veldhoven – Gistermorgen ging de eerste carnavalsoptocht van start. Het was optocht van de school van Nienke. Reeds kort na negen uur ’s morgens trokken de feestelijk verklede kinderen door de straten van het brabantse dorp. Renate, de zus van Saskia, en Henk en hun kinderen waren er speciaal voor naar Veldhoven gekomen om hun nichtje Nienke in de optocht te zien. Vanmorgen stuurde Saskia me de foto’s er van. Dieuwertje ging verkleed mee om te kijken naar de optocht van haar zus. Nienke zag er heel feeëriek en roze uit. Het leek wel een prinses.

Twee tandjes Helmond – ’s Morgens begint de dag voor Karsten met een bad. Hij doet dat meestal onder grote belangstelling. Een van z’n zussen is er altijd wel bij om zich op de hoogte te stellen van de ontwikkeling van broertje. Als er grootouders in huis zijn, groeit het publiek bij het bad nog met twee. Wij zagen dat Karsten inmiddels twee tandjes heeft. Die probeerde ik te filmen. Klik hier om het te zien.

We zijn er klaar voor Delft – Dit weekend barst het carnavalsfeest weer in alle hevigheid los. De optochten behoren tot de jaarlijkse hoogtepuntjes van dit feest. Met z’n allen bekijken we dit creatieve gebeuren steeds op dezelfde plek. Op zaterdag is dat de bij Nellie & Pieter Jan voor de deur en op zondag voor de deur bij Ilse & Guido. Nellie laat weten dat de erwtensoep al klaar is en ook Ilse & Guido zullen de magen van de feestvierders weer vullen. Tot ziens bij het carnaval!

Terug in de tijd Delft – Aanstaande dinsdag vieren Els & Ad hun gezamenlijke eeuwfeest. Nu Els vijftig wordt, is daar alle reden voor. Ze doen dat in een zekere boerenstijl. De stijl uit de jaren vijftig en zestig. Ik heb een foto uit de oude doos opgeduikeld om te zien wat er zoal op tafel stond bij een feestje in die jaren. Het ging er heftig aan toe. Sigaren en sigaretten waren nog geen taboe en werden ruimhartig aan de gasten aangeboden. Dat zullen we dinsdag niet mee maken. De dames deden zich te goed aan advocaat met slagroom. Heerlijk, maar het is niet bepaald een light product. Voor de heren was er jenever en vieux (beide eventueel met suiker). En van kwarkgebakjes hadden ze nog nooit gehoord. Slagroom moest er opzitten, met dikke moppen. Wat zijn we in de loop der jaren toch verstandig geworden. Ik zou niet meer weten hoe slagroom smaakt en suiker hebben we niet eens meer in huis. Hoe moet dat nu op het eeuwfeest?

De geur van vroeger Leiden – Hoewel er veel is veranderd in mijn geboortestad Leiden, valt me dat niet eens zo erg op als ik er wandel. Het valt eigenlijk pas op als er iets hetzelfde is gebleven. Dat overkwam me gisteren toen ik op weg naar het Rapenburg door de Bakkersteeg wandelde. Tegenover mijn geboortehuis bevond zich indertijd de schoenmakerij van J. Zierikzee. Het bedrijf was er al sinds 1937 gevestigd. Het was een pleisterplaats voor de kinderen uit de straat. De werkbank waaraan de schoenmakers zaten stond voor het raam. In de zomer stonden die ramen open en had je een ruim zicht op de hamers, rektangen, raspen, elzen, brossen en andere schoenmakersgereedschappen. Zierikzee had alles onder handbereik. Achter hem de spijkerbakken, ladenkastjes en vellen leer. Wat me nog het meeste is bij gebleven is de geur van de schoenmakerij. Die hoort onmiskenbaar bij mijn jeugd. We deden kleine karweitjes voor de schoenmaker en zijn knechten. We brachten de herstelde schoenen in grote bruinen papieren zakken weer naar de klanten in de buurt en kregen in ruil daarvoor pennywafels en ijs. Onlangs kreeg ik via een buurjongen van vroeger deze foto van de schoenmaker. Aan het werk achter zijn werkbank. Zo zag het er in mijn jeugd uit. Ik was dan ook zeer verbaasd dat de schoenmakerij er nog steeds is. De andere winkeltjes zijn allemaal verdwenen. Alleen de schoenmakerij is er nog steeds. Dat vond ik leuk om te ontdekken.

Even passen Helmond – In de weken voorafgaand aan carnaval liggen de kledingwinkels in Brabant vol met allerlei verkleedkleren en –attributen. Dat is een feest voor jong en oud. Iedereen past wel even een hoedje of petje.Daarin verschillen kinderen overigens niet van de volwassenen. Dat is echt carnaval. Het verschil tussen kinderen en volwassenen vervaagt een beetje. We zagen pappa's met een mal petje en een mama met een speen aan een touwtje om haar nek. Hoewel ik over de laatste twijfel of dat het iets met carnaval te maken had. Afgelopen weekend waren Corien & ik samen met de Benthe en Sietske even in ‘De Greef’. Natuurlijk moesten ook wij even passen.

Gouden medaillewinnaar uit Barrie Barrie/Turijn – Een plaatsgenoot van Corrie & Warrie is olympisch kampioen sleetje rijden geworden. Ik kan geen betere vertaling bedenken voor de sleesport skeleton. Duff Gibson – geboren en getogen in Barrie – won met deze sport voor Canada de tweede gouden medaille tijdens de olympische winterspelen in Turijn. Skeleton ziet er doodeng uit. Het woord is afgeleid van skelet omdat de kale skeletachtige slee die aanvankelijk werd gebruikt blijkbaar een beetje deed denken aan een skelet. Skeleton is een vorm van sleeën waarbij de sporter op de buik liggend met het hoofd vooruit op de slee naar beneden glijdt. Meestal wordt de sport beoefend op een bobsleebaan. Bedenk dat de sporter met zijn kin slechts enkele centimeters boven de ijsbaan hangt en zo omlaag giert. Sturen gebeurt door het verplaatsen van het lichaamsgewicht en door remijzers in de punten van de schoenen. Je moet dus ook een beetje gek zijn om deze sport te beoefenen. Hoewel knettergek wellicht nog beter is. Het is overigens de oudste olympische sleesport. De sport werd in 1884 in het Zwitserse St. Moritz geïntroduceerd en gedurende lange tijd alleen daar beoefend. Bij de Olympische Spelen in St. Mort in 1928 en 1948 was skeleton ook een olympische sport.

Rondleiding op de St. Trudoschool Helmond – Mijn kleindochter Benthe zit op basisschool St. Trudo in Helmond. Afgelopen zondag was daar een opendag. Ouders, grootouders en andere belangstellenden mochten een kijkje te nemen in de school. Ook Corien & ik namen die kans graag waar. We waren immers in Stiphout om de verjaardag van Bob te vieren. Het was een mooie gelegenheid om eens een kijkje te nemen in de lokaliteiten van de school waar onze kleindochter zoveel voetstappen heeft liggen. Benthe leidde ons direct naar het lokaal waar zij les krijgt van Juf Nel. “Aha”, zei juf Nel, “Dit is die andere opa: opa Delft.” Juf Nel legde ons van alles uit en Benthe liet zien op welke manier de computer wordt gebruikt in het onderwijs. Sietske vond het bezoek aan de school ook de moeite waard. Ze dook direct de ‘keuken’ in en begon met het bereiden van een maaltijd voor oma & opa. We brachten ook een bezoekje aan het gymnastieklokaal. Daar deed Benthe, geholpen door zus Sietske, voor welke dansjes ze daar beoefenen. Daarna liet ze aan opa Frans zien waar het klaslokaal van opa Frans is. Of wellicht is het duidelijker om te zeggen dat ze aan opa & oma Delft liet zien waar het klaslokaal van opa Stiphout is. Benthe is heel creatief in het bedenken van alternatieve namen. Benthe is een opmerkzaam meisje. Ze maakte ook al eens onderscheid door te spreken van ‘oma met lange haren’ en ‘oma met korte haren’. Na de rondleidingen door de gangen en langs de klassen, dronken we in de aula een kopje koffie.