Nooit financiële problemen. Delft – Vrouwen leven langer dan mannen. Het is een gegeven waar we al lang vrede mee hebben. Het betekent overigens wel dat heel veel vrouwen op het eind van hun leven nog worden geconfronteerd met een geheel nieuw fenomeen: de bankafschrift. Hun man heeft altijd de financiën geregeld en nu worden zij na zijn definitieve vertrek plotseling opgezadeld met allerlei papieren die ze nog nooit hebben gezien. Weduwen met kinderen hebben gelukkig nog hulp. Anderen worden door schade en schande als nog wijs. Corien zal dat probleem nooit hebben. Een week na onze trouwdag had ze al door dat ik geen gigant ben met geld. Ze ontdekte schoenendozen met rekeningen die nog moesten worden gedeclareerd. Zij nam de administratie ter hand en zorgde bij de start van ons huwelijk al voor een vorstelijke financiële meevaller. Ik trok me direct terug en heb me er nooit meer mee bemoeid. Ik heb dan ook nooit financiële problemen gekend. Corien betaalt de rekeningen. Ik bemoei met alleen met uitgeven. Afgelopen zaterdag zag ik haar weer bezig aan de keukentafel. In het voorbijgaan zag ik ook de bekende blauwe enveloppe weer liggen. Ik heb haar maar een kopje thee gebracht. Dan had ik nog een beetje het idee dat ik er een bijdrage aan leverde.

Een opgeruimd mens Delft – Het was zaterdag een heerlijk dag om naar de stad te fietsen. Frisjes maar droog. En omdat Corien & ik eenvoudige mensen zijn en snel tevreden, peddelden we naar de stad. Op een brug in het hart van onze Prinsenstad stond Vladimir. Een opgeruimd mens, die op hartstochtelijke wijze viool speelt. Op zijn hoofd een wollen muts, maar de handen bloot in dienst van de muziek. Wij luisterden even naar zijn muziek en doken toen wat muntjes op als blijk van waardering. Hij knikte toen de muntjes vielen, maar speelde onverschrokken door. Later op de middag kwamen we weer langs. Hij stond nu even verder bij de visbanken een lekkerbekje te verorberen. Bij elkaar een gevioold, denk ik. Terwijl ik op mijn visje wachtte, knoopte ik een gesprekje aan. "Is dat nu niet lastig om met die koude vingers viool te spelen”, vroeg ik. ”Ach meneer”, zei hij, ”Ik was vroeger in Polen sneeuwruimer van mijn vak. Dat was pas koud werk. ”En nu volgt u uw hart en maakt muziek” antwoordde ik opgeruimd. ”Ik was liever sneeuwruimer, maar daar is hier geen droog brood mee te verdienen” zei hij vlak voor hij z’n laatste stukje vis naar binnen werkte. Hij veegde zijn handen af en pakte de viool weer op. Een opgeruimd mens.

Benthe & Dolcis Den Haag – Corien zag het als eerste. Ze was donderdag in Rotterdam en zag daar in een winkel van Dolcis een meer dan levensgrote foto van onze Benthe. Vrijdag waren Corien & ik in Den Haag en daar zagen we in een winkel van Dolcis in de Spuistraat nu ook de foto van onze kleindochter. Het is een heel aparte ervaring om de foto van je kleindochter zomaar in een winkel te zien hangen. In Rotterdam hoorde Corien van iemand van het hoofdkantoor van Dolcis die toevallig in de winkel was, dat er nog meer fotomateriaal van Benthe in de winkels van Dolcis komt. Ik keek vandaag ook eens op de web-site van deze keten van schoenenwinkels. Ook daar is de foto te vinden. Klik hier maar eens en klik dan door op ‘winkelconcept’. Als je in de buurt komt van een Dolciswinkel dan zou ik zeker even binnenlopen. De foto van Benthe is ook te zien op de site van haar mams. Klik hier maar eens.

Vergaderen in Eindhoven Eindhoven – Gistermiddag moest ik weer voor een vergadering naar Eindhoven. Zo’n vergadering met collega’s uit het land heb ik ongeveer iedere twee maanden. Ik ga er lang niet altijd naar toe. Slechts als de agenda het nodig maakt, reis ik af naar de Brabantse lichtstad. Gisteren combineerde ik de vergadering met bezoekjes aan de (klein)kinderen. Ik lunchte voorafgaande aan de vergadering in Stiphout bij Saskia, Benthe en Sietske en na de vergadering prikte ik een vorkje mee bij Saskia & Sander, Nienke, Dieuwertje en Emma. Na de maaltijd mochten de kleinkinderen nog even opblijven omdat opa er was. Leuk hoor om op zo’n doordeweekse dag weer even op familiebezoek te zijn. Misschien moet ik voortaan ook maar naar de vergadering gaan als de agenda niet zo uitdagend is. Ik weet nu een andere reden om af te reizen naar Brabant.

Raar idee Eindhoven – Gisteravond na het eten en voor het plassen had papa Sander even een raar idee: zonder jas de sneeuw in! En wat een pret bracht dat. Nienke had geen tijd om haar eigen schoenen aan te doen en dus stapte ze in papa's schoenen, ook nog eens link aan rechts en omgekeerd! Emma vond het geluid van haar schoenen in de sneeuw erg grappig Toen papa en mama elkaar met sneeuwballen begonnen te bekogelen vond Dieuwertje het niet meer leuk. Maar toen we er zelf om moesten lachen, brak bij haar ook wel weer een lachje door. Een bijdrage van Saskia

Home-made Scones Delft – Iedereen die wel eens op vakantie in Groot-Brittannië is geweest, kent scones. Een lekkernij die je krijgt op die andere typische Britse specialiteit: cream tea. Ik vind scones die net uit de oven komen, geserveerd met zelfgemaakte jam en ‘clotted cream’ werkelijk verrukkelijk. Dus wat doe je als rechtgeaarde anglofiel? Je maakt thuis ook scones. Meestal wordt dat een deceptie, want hoewel elke Engelsman roept dat het heel makkelijk is, lukt het nooit helemaal. En toch is het simpel. Onlangs leerde de Britse kok David Thomson ons om op eenvoudige manier, met Nederlandse ingrediënten, echte Britse scones te maken. Hij gebruikte voor 8 tot 10 scones de volgende ingrediënten: 225 gram bloem 1 theelepel bakpoeder een snufje zout 25 gram witte basterd suiker 1 geklopt ei 150 ml melk 50 gram roomboter Je ziet het is allemaal gewoon te koop in je eigen buurtsuper. David gebruikte voor de scones dit recept. De bloem, het bakpoeder en het zout in een beslagkom doen. Roer de suiker erdoor en voeg de zachte boter toe. Wrijf de boter snel door de bloem, totdat het deeg op broodkruimels lijkt. Voeg de melk scheutje voor scheutje toe, totdat je een soepel deeg hebt. Dit moet je ongeveer een kwartier laten rusten. Rol het deeg uit op een lichtjes met bloem bestoven aanrecht tot dat het ongeveer 2 cm dik is. Steek dan met een deegvormpje (glas mag ook) het deeg uit. Zorg dat je de vorm niet draait terwijl je doet. Recht uitsnijden. Dit is volgens David heel belangrijk, want als je de vorm draait terwijl je de scones uitsteekt, zal het deeg niet gelijkmatig rijzen. De uitgesneden vormen bestrijken met losgeklopt ei. Dan krijg je een glanzende bovenkant. Plaats de scones op een ingevette bakplaat en bak ze in 10 tot 12 minuten in een voorverwarmde oven tot ze goudbruin zijn. Een beetje laten afkoelen, maar wel serveren terwijl ze nog warm zijn.

Luister naar No Big Deal Eindhoven – Voor wie nog niet in staat was om naar een optreden van de Brabantse coverband No Big Deal te gaan is er nu goed nieuws. Op de site van de band zijn nu acht nummers te beluisteren. Het zijn recente live-opnamen van de band. Klik hier en luister.

Hier blijven Helmond – Afgelopen zondag had ik op de verjaardag van Bob mijn kleinkinderen weer eens alle vijf bij elkaar. En wat doe je dan als opa: je maakt een groepsfoto. Nu is dat makkelijker gezegd dan gedaan. De allerkleinste weet duvels goed wat er aan de hand is. Ze wil niet poseren. Ze wil actie. Emma weet namelijk dat er achter op de camera een schermpje zit waarop je kunt zien wat er gebeurt. Dus zodra de groep klaar staat voor de foto rent zij op opa toe om te zien wat er op het schermpje staat. Dat maakt het knippen van een groepsfoto lastig. Maar er is hulp voor opa. De kinderen stonden op volgorde klaar en hup daar ging Emma weer. Dieuwertje begreep haar taak en greep haar kleine zus vast: ”Hier blijven. Eerst een foto”. Om het wat moeilijker te maken liet ik de kinderen gaan zitten. Dan kon Emma niet zo snel op me toe rennen. Maar ook dat hielp niet. Emma wilde steeds naar opa toe. Ook hier bood Dieuwertje assistentie. Ze hield Emma op haar plaats. Klik maar eens op de foto en bewonder de daadkracht van onze Dieuwertje.

Naar de kerk met de kleinkinderen Helmond – Aan de Wilhelminalaan in Helmond staat de kerk van O.L. Vrouw Tenhemelopneming. Ik ben vaak aan deze Romaanse kruisbasiliek voorbij gegaan, maar er nog nooit in geweest. Dat kwam er gisteren van. Corien & ik waren op op uitnodiging van Bob & Saskia met hun kinderen naar deze kerk gekomen om een speciale dienst mee te maken. Sander & Saskia en hun kinderen waren er ook. De kinderen die in de voorgaande jaren waren gedoopt, waren met hun ouders, grootouders, meters en peters naar de kerk gekomen voor deze speciale dienst voor de dopelingen. Er zong een kinderkoor en er werd heel toepasselijk gelezen over Simeon die naar de tempel komt om de Messias te zien voor dat hij zal sterven. Daarna was het moment voor de dopelingen en de ouders. Zij stond in een grote kring op het liturgisch centrum. Benthe en Sietske hielden hun doopkaarsen vast, net als de andere kinderen. De voorganger onstak hun doopkaarsen één voor één en sprak daarna met de aanwezigen in de kerk de geloofsbelijdenis uit. Tenslotte legde hij alle dopelingen de hand op. Na de dienst vierden we de verjaardag van Bob. Daarvoor kwamen er nog meer familieleden.

Food and Drink Den Haag – Gisteren bezochten Corien & ik de Grote of St. Jacobskerk in Den Haag. Die wordt ieder jaar voor twee dagen omgetoverd in een klein stukje Groot-Brittannië. We oriënteren ons daar op die jaarlijkse reis- en lifestye-beurs voor ons tripjes naar Albion. Bovendien zijn er in tientallen kraampjes allerlei Britse producten te verkrijgen. Het thema was dit jaar: Food & Drink. De beurs gaat om elf uur open en toen de kerkklok elf sloeg, stapten wij prompt de kerk binnen. Om twee minuten over elf had ik m’n eerste glas whisky al te pakken. Ze maakten echt werk van het thema. We woonden een demonstratie van het maken van de typische Engelse scones mee, leerden hoe we Lincolnshire sausages en plum bread moesten bereiden en snoepten van allerlei Engelse wijnen en kazen. En voor een whiskyliefhebber zoals ik was het één groot feest van ‘nosing and tasting’. Toen ik tijdens de lunch dan ook gerookte wilde zalm uit Schotland kreeg voorgezet met een pint real ale, waande ik met echt aan de overkant van het kanaal. We waren hier overigens op uitnodiging van de East of England-delegatie. Zij waren met een aantal extra stands aanwezig. We gingen op de foto met de mensen van de delegatie voor hun maandblad. Deze regio is ons ook zeer dierbaar. We spraken er met David Bullock, de town crier uit Norwich. Hij vroeg Corien wat zij zo speciaal vindt aan de regio. Toen zij eenmaal begon te vertellen over de prachtige wolstadjes, de beroemde universiteitsstad Cambridge en de kathedraalsteden Norwich en Ely, schoot hij in de lacht.”Jij kunt hier wel komen staan”, zei hij, ”Je weet er meer van dan ik.”

Uit de kaartenbak van Adrie Stiphout – De familie-site die door Adrie wordt bijgehouden heeft weer een nieuw feature. Adrie heeft een groot aantal ansichtkaarten van zijn geboortestad op zijn site geplaatst. De honderden kaarten geven een leuk beeld van de Brabantse stad aan de Zuid-Willemsvaart. En omdat Helmond sinds 1968 is uitgebreid met delen van Aarle-Rixtel, Someren, Bakel, Stiphout, Mierlo en Deurne, zijn ook daar kaarten van de bewonderen. Adrie is ook weer begonnen met de foto-van-de-week. Het was niet erg moeilijk om te raden wie er op de foto staat. Probeer het zelf ook eens en geef daarna het antwoord in het gastenboek van de site.

Vossenjacht nu illegaal Delft – Als kind was ik een groot liefhebber van de vossenjacht. Tijdens het schoolweekend ergens in de bossen van de Veluwe was het een van de favoriete spellen. Juffen en meesters moesten worden opgespoord in het dorp vlak bij ons vakantiekamp. Ze waren niet herkenbaar, maar wel opvallend uitgedost. De Engelse kinderen zullen dit vermaak moeten missen. Met ingang van vandaag is de vossenjacht in Engeland en Wales verboden. Dit kindervermaak schijnt zelfs het onderwerp te zijn van een jarenlange politieke strijd. Er komen zelfs protestacties van militante voorstanders van de vossenjacht. Men schat dat er dit weekend ongeveer een half miljoen vossenjagers het verbod zullen overtreden. De dorpen en steden van Engeland en Wales worden zaterdag en zondag overstroomd met vreemd uitgedoste juffen en meesters. De deelnemers aan het illegale kinderspel moeten wel rekening houden met hoge geldboetes. Toch wordt de soep niet zo heet gegeten als die wordt opgediend. De Engelse politie beschouwt de opsporing van illegale vossenjagers namelijk als onpraktisch en zal het, volgens de Britse kranten, een lage prioriteit geven.

The mailman always delivers Auckland – Al eerder berichtte ik over mensen die hun lichaam gebruiken als reclamezuil. Ik zag in een krant in Nieuw-Zeeland nu weer een nieuwe variant. Julz Thomson uit Nieuw-Zeeland is zeven maanden zwanger en heeft haar bolle buik verkocht als reclameruimte. Thomson zal nog tot maart elke dag rondlopen in een T-shirt met daarop de reclameleus van een bedrijf uit Auckland. De slogan luidt misschien wel heel toepasselijk: The mailman always delivers. Julz Thomson kwam samen met haar verloofde Gerrard Simmons op het idee om haar zwangere buik te verhuren omdat zij dagelijks tientallen keren werd gevraagd wanneer de baby werd verwacht. "Op straat, in de supermarkt... overal vroegen de mensen "wanneer komt het?" ", aldus Thomson in de lokale de krant. Het paar plaatste daarop een advertentie op de website Trade Me waarin de bolle buik werd aangeprezen als advertentieruimte tot 18 maart, de dag van de bevalling. "Volgens sommige mensen buit ik hiermee mijn baby uit, maar het geld wordt alleen maar gebruikt om ons kindje extra te verwennen", verzekerde de toekomstige moeder. Het aanbod van de eigenaar van een motel om te adverteren op het T-shirt sloegen ze af. Hij stelde voor "I got this way at Ol Alfie's Motel" er op te zetten. Hij bood echter veel minder dan de €150 van het bedrijf uit Auckland

Vaste klanten kopen café Kettleshulme – De vaste bezoekers van the Swann Inn in het dorp Kettleshulme in Cheshire waren erg boos toen ze hoorden dat kroegbaas Ian Edmondson zijn pub wilde verkopen zodat er huizen gebouwd konden worden. Een groep van 21 vaste klanten stak de koppen bij elkaar en bedacht een plan om dit te voorkomen. Ze legden het lieve bedrag van 617.000 euro bij elkaar en kochten zelf de pub. Zij zijn nu de eigenaar van de pub in Noordwest Engeland. ”We waren behoorlijk van streek toen we hoorden dat Ian de kroeg wilde sluiten. Het is een gezond bedrijf en bovendien wilden wij onze vaste kroeg niet kwijt”, zei Matthew Barnes. Hij hielp bij het organiseren van de aankoop. ”Het is maar een klein dorp en de pub is de enige mogelijkheid voor de mensen om elkaar te ontmoeten in een ontspannen sfeer en verhalen uit te wisselen”, gaat Barnes verder. Het dorp was ook al het postkantoor kwijt geraakt en het vertrek van de pub was de druppel die de emmer deed overlopen. De 21 nieuwe eigenaren hopen dat de pub, die al sinds oktober dicht was, in maart weer de deuren kan openen.

Simply Droog Den Haag – Onlangs bezochten Corien & ik de tentoonstelling Simply Droog, 10 + 1 jaar avant-garde design in het Gemeentemuseum Den Haag. Het werd een verrassende wandeling door zes fictieve woonruimtes, ingedeeld op thema. Het is in 1993 begonnen onder de naam Droog Design met een selectie van producten voor de jaarlijkse meubelbeurs in Milaan. De naam is ontleend aan de ontwerpen zelf, die vooral eenvoudig en humoristisch zijn. Inmiddels telt het designplatform 160 producten van 80 ontwerpers. De tentoonstelling toont de rijke oogst van hun jarenlange speurtocht. Ik vond het vaak heel humoristisch en tegelijk toch goed toepasbaar. Corien zit hier op een bank van ontwerpster Nina Farkache uit 2001. Het is een bank gemaakt van roestvrij staal en glazen knikkers. Het ontwerp heet Bench ‘Come a little bit closer’. Als je op deze bank gaat zitten kun je op de knikkers naar je buurman toe glijden. Het effect wordt versterkt door de klank van honderden rollende knikkers. Een bijzondere manier om contact te maken. Wij hebben er heerlijk op gegleden. Helaas kunnen jullie niet meer zelf gaan kijken, want de tentoonstelling duurde slechts tot 13 februari in het Gemeentemuseum Den Haag.

Saskia & Paul worden een echtpaar Stiphout – Sinds vorig week vrijdag is het bekend. Eerste in kleine kring. Maar al snel werd de kring steeds groter. Het goede nieuws was niet binnen te houden. En nu wordt het dan wereldkundig. Paul gaat trouwens met zijn Saskia. En dus betekent dat tegelijk dat Saskia gaat trouwen met haar Paul. De plechtigheid en het feest vinden plaats op vrijdag 14 oktober 2005. Belangrijke zaken werpen hun schaduw vooruit. Saskia & Paul zijn dus al begonnen met het maken van plannen. Er moet immers nog een hoop gebeuren. Een jurk, een pak, een zaaltje, getuigen, etc, etc. Maar Paul belooft: "Over hoe, wat, waar, wanneer, wie en waarom zal ik proberen ODD zo goed mogelijk op de hoogte te houden!". Daar houden we hem aan.

De jonge Van Gogh in Den Haag Den Haag – Zondag bezochten Corien & ik het Gemeente Museum in Den Haag om de tentoonstelling ’De Haagse School en de jonge Van Gogh’ te bekijken. Vincent van Gogh wordt vaak geassocieerd met zonnebloemen en met Frankrijk. Wij kwamen er zondag achter dat deze wereldberoemde kunstenaar zijn wortels in Den Haag, bij de schilders van de Haags school, heeft. De tentoonstelling maakt de complexe relatie zichtbaar tussen de succesvolle meesters van de Haagse School en de eerste pogingen van Van Gogh om in artistieke zin zijn weg te vinden. Vincent nam in december 1881 hier les bij zijn neef Anton Mauve, in die tijd al een bekende schilder van de Haagse School. Hij leert veel van Mauve, maar ook tekent hij met Georg Hendrik Breitner in volksgaarkeukens en wachtkamers derde klasse, raakt hij bevriend met een collega als Weissenbruch en bezoekt hij Pulchri Studio. Zo legt Van Gogh in Den Haag de basis voor de rest van zijn carrière. Het was druk in het museum, maar de tentoonstelling is zo ruim opgezet dat je daar geen last van hebt. In Den Haag tekent Vincent voornamelijk. Hij begint met stillevens en modellen. Ik vind zijn tekeningen nogal verschillen met die van de Haagse School. Het realisme van de Haagse School spreekt hem kennelijk wel aan, maar de dromerige stemming ontbreekt. Hij tekent liever onschilderachtige stadsgezichten zoals gashouders en moestuinen en tekent de zelfkant van het leven in plaats van liefelijke vissersmeisjes. Kortom hij conformeert zicht niet aan de wensen van de klanten van de kunsthandelaren. Zijn tekeningen blijken onverkoopbaar. Het is heel boeiend om dat hier op de tentoonstelling te zien. Wij brachten de hele middag door in het museum. Ik kan de expositie aanraden.

Zonderling Delft – Wij doen niet aan Valentijnsdag. Dat komt niet door een gebrek aan een gevoel voor romantiek, maar juist aan een duidelijke aanwezigheid hiervan. Corien & ik hebben geen speciale dag nodig om romantische gevoelens over te brengen. Wij doen dat ook niet schriftelijk en via de post, maar hebben daar meer adequate middelen voor ontwikkeld. Ik zal daar nu niet verder op ingaan, maar vertrouw er maar op dat het in orde is. Valentijnsdag is wel een commercieel succes. Je merkt dat in bijna alle winkels. Men wil ons daar op ons gemak stellen zodat we meer onzinnige snuisterijen kopen voor onze geliefden. Ik bezocht zaterdag mijn slijter en ontwaarde daar op de toonbank een heel groot cognacglas geheel gevuld met hartjes. Bij het afrekenen bood de juffrouw mij een hartje aan. Ik vond het een lief gebaar en met een lichte blos graaide ik in het glas. Ik wilde het hartje direct in mijn mond stoppen. De blonde verkoopster hield mij tegen en zei: “ Eerst even lezen wat erop staat hoor!” Samen lazen we de tekst: ”ODD love”. De juffrouw glimlachte lief naar me en fluisterde zachtjes: ”Zonderlinge liefde ontstaat heel vaak bij een slijter”. Ik glimlachte lief terug, nam mijn in vloeipapier gerolde fles op en verliet haastig de winkel.

Laat je kat ‘helpen’ op Valentijnsdag Delft – Afgelopen vrijdag kwam de Dierenbescherming met een voor katten spannend bericht. Ze meldde dat ze elke kat een boeiend en spannend liefdesleven gunt. Dat klinkt heel mooi, maar er zit een addertje onder het gras. In dat zelfde bericht meldde de Dierenbescherming ook dat ze Valentijnsdag heeft uitgeroepen tot ‘castreerdag voor katten’. In een poging het kattenoverschot terug te dringen, kunnen de baasjes en bazinnetjes op deze dag bij een aantal afdelingen van de organisatie hun kat met korting laten 'helpen'. Het actieve liefdesleven van de katten levert ons land ieder voorjaar een kattenoverschot van enkele duizenden jonge kittens op. De ingreep kost, afhankelijk van het geslacht, tussen de 45 en 100 euro. De poezenbazen krijgen echter 10 tot 15 euro korting. Er zijn in Nederland ongeveer twintig miljoen katten. Daarvan belanden er elk jaar ongeveer 45.000 in een asiel. Het merendeel van de katten die als zwerfdier in het asiel belanden is niet gecastreerd of gesteriliseerd. Ze worden door hun eigenaar op straat gezet en planten zich snel voort. De Dierenbescherming is voor een ingreep op jonge leeftijd. Bij zowel poes als kater kan het al als ze ongeveer drie maanden zijn.

Angel verhuurt haar decolleté Greenock – Ik liet jullie al eens kennis maken met iemand die advertenties op zijn lichaam laat aanbrengen. Er blijken meer levende reclamezuilen te zijn. De 27-jarige Schotse Angel Brammer verhuurde via het internet-veiling-bedrijf eBay haar decolleté. In haar advertentie onthulde Brammer dat ze graag laag uitgesneden topjes draagt. Ze gaat niet zover als de man waar ik eerder over berichtte. Angel laat slechts een tijdelijke tatoeage aanbrengen. Haar eerste klant is een online casino. Dat mag voor 620 euro 15 dagen lang het bedrijfslogo in de vorm van een tijdelijke tatoeage op haar borsten tentoonstellen. Je kon op eBay tien dagen bieden op het decolleté van de Schotse vrouw. Er was vooral veel belangstelling vanuit de Verenigde Staten. Brammer geeft toe dat daar ook wel veel rare aanbiedingen tussen zaten.

Bijdehand Eindhoven – Kleine meisjes worden niet alleen groot, ze worden ook bijdehand. En als papa ze 'bijdehand' noemt, dan vragen ze ook wat dat betekent: bijdehand. En vervolgens doen ze wel heel erg bijdehand, lees maar verder:Nienke heeft 's morgens geen enorme snelheid in het aankleden zitten, dus het is of mopperen of er een spel van maken. Vanmorgen deden papa en Nienke weer het spelletje van 'wie is het eerste klaar'. Sander riep al, dat hij al meer aanhad dan Nienke, want ze staan alle twee in hun eigen kamer om het geheel nog spannender te maken. Nienke lag helemaal in een deuk en riep terug: "Maar jij kunt toch je trui niet aantrekken!" Dit sloeg niet op een gebrek aan capaciteit, maar op een ander probleem, veroorzaakt door een bijdehante tante. Nienke had namelijk papa's trui in haar eigen kamer verstopt! En zo won Nienke vandaag het aankleedspel. Een bijdrage van Saskia

Niet bij drank alleen Helmond – Veel mensen die niet aan het carnaval deelnemen, hebben de overtuiging dat het jaarlijkse feest vooral veel te maken heeft met drankgebruik. Of liever nog drankmisbruik. Ik begrijp deze veronderstelling niet. Zij berust op de misvatting dat het pas gezellig en leuk wordt als er voldoende wordt gedronken. Ik constateer in mijn omgeving tijdens het carnaval een heel ander fenomeen. De uitbundigheid komt tot een hoogtepunt in het nuttigen van lekkernijen. Iedereen weet dat tijdens de carnavalsoptochten de prinsen en prinsessen met hun aanhang royaal snoepgoed uitstrooien over de verklede kijkers langs de route. Maar daar blijft het bij. Om dit calorietekort aan te vullen zorgen de feestvierders zelf voor extra snoepgoed. Er wordt volop gebak gegeten. Grote vlaaipunten, vruchtenpunten en slagroomtaartjes worden onder het kijken naar binnen geschoven. Dames die het hele jaar door zorgvuldig op de grammetjes letten, schuiven met gemak een maximale vruchtenpunt naar binnen. En dat alles ter voorbereiding op twee kroketten, twee frikadellen en een dubbele portie patat, het is tenslotte maar een keer per jaar carnaval. Daarna kan er weer een jaar gevast worden.

Spelen met lego Delft – Spelen met lego vond ik als jongen erg opwindend. Ik kon al snel een huisje maken. Ik maakte later zelfs een garage met beweegbare deur. Grote pret was dat. Ook mijn kleinkinderen zijn er heel handig mee. Tijdens ons bezoek aan Legoland kwam ik tot de conclusie dat je van lego werkelijk alles kan maken. Het is vaak slechts een kwestie van geduld en tijd. Niemand vindt het erg als je geen originele ideeën hebt, maar domweg iets namaakt. Escher de beroemde graficus studeerde ooit een korte periode in Delft. Daarom was het leuk om iets van hem na te maken in lego.

Startersweek voor pimpelmezen Londen – Van 14 tot 21 februari is het nationale nestkastenweek in Groot-Brittannië. Onderzoekers hebben daar ontdekt dat 2004 een productief jaar was voor de Britse pimpelmezen. Dat betekent dat er in het komende voorjaar veel woonruimte nodig is voor de nieuwe vogelpaartjes. De British Trust for Ornithology (BTO) vraagt dan ook dringend aan de mensen om nestkasten op te hangen in de tuin. Dat komt niet alleen door de geboortegolf onder de Britse pimpelmezen. De natuurlijke nestplaatsen zoals gaten in bomen en gebouwen verdwijnen ook. Bossen en parken worden opgeruimd en netjes bijgehouden en huizen worden ook al netjes gerepareerd. Dat vermindert het aantal natuurlijk nestmogelijkheden. Als een pimpelmeesje eenmaal een nest heeft gevonden, komt hij elk seizoen weer naar zijn oude huisje terug. Het kan een gezellige drukte geven in de tuin. Pimpelmeesjes krijgen meestal zo’n zeven jongen. Dat betekent, beweren de Britse vogelbeschermers van de BTO, dat de ouders zo’n honderd keer per dag naar en van het nest vliegen om de jongen te voeren. In de broedtijd en in de tijd dat de jongen verzorgd moeten worden, eten ze gemiddeld zo’n 10.000 insecten. Dan komen de tuineigenaren daar ook meteen op een natuurlijke manier vanaf.

Een lijstje met 191 landen Helmond – Noem een land, van Afghanistan tot Zwitserland, en Dirk van der Wal is er geweest. Inclusief nagenoeg ontoegankelijke oorden als Noord-Korea en Saoedi-Arabië. Dirk van der Wal, leraar aardrijkskunde en geschiedenis op een middelbare school in Maassluis reist graag. Sterker hij is een kampioen in reizen. Hij heeft alle landen van de wereld bezocht. Onder alle 'landen' vallen de 191 staten die door de verenigde naties zijn erkend. En Vaticaanstad, dat vrijwillig geen lid is van de VN, en Taiwan. Taiwan is het enige land waarover discussie is. Zelf beweert Taiwan dat het één is met China. Ze moeten het alleen nog veroveren. China beweert hetzelfde, maar dan omgekeerd. Beide zeggen dus dat er maar een China is. Hij heeft deze landen dus niet alleen bezocht. Maar probeerde er minimaal een week te blijven. De afgelopen dertig jaar is hij dan ook 14 jaar in het buitenland geweest. Zijn prijzige hobby kan hij betalen omdat hij alleen een simpele woning heeft, een oude fiets en een strippenkaart. Verder spaart hij voor zijn vakanties. Op zijn wensen lijst staat alleen nog het eiland Sint Helena. (waar Napoleon ook 'op vakantie' is geweest) Maar er vaart maar 1 keer per jaar een boot met westerse toeristen van Antarctica naar het noorden die alle eilanden aandoet. Maar die vaart alleen in de maanden april en mei en dan heeft hij geen vrij. Trouwens Lani Shea is de jongste persoon die ooit op alle continenten Is geweest. Zij kwam op 28 december 2003 op Antarctica en was toen 2 jaar oud en 307 dagen. Een bijdrage van Heike

Ut gi krék Helmond – Het thema van het Helmondse carnaval was dit jaar ‘Ut gi krék’. Dat gold dit keer ook weer voor onze vaste kijkplek vlak bij het huis van Guido & Ilse. Het paste allemaal maar net op onze carnavalslocatie. Volgend jaar moeten we met dranghekken maar een vak creëren. Dan zetten we er desnoods een grootbord ‘Familiejury’ bij. Als je op de neus van Els drukt dan zie je de groep familie en vrienden die dit jaar naar de vaste stek waren gekomen. Els & Ad (met opener om zijn nek) hadden hun oldtimer busje dit jaar ook in het kolderieke feestgewoel gestort. De glimmende vierwieler stond op het parkeerterrein aan de overzijde en fungeerde als opslag voor de kratten drank. De auto bleek zelfs voorzien van een toilet. We waren dus van elk gemak voorzien. Na afloop trok iedereen naar het huis van Guido & Ilse. Zij hadden ook dit jaar weer gezorgd voor een warme maaltijd. Iedereen kreeg een kop soep en daarna waren er volop kroketten, frikadellen en friet. Het jaarthema van het Helmondse carnaval ging hier niet op. Ut gi ni krék, ut gi perfect.

Verscholen kapoen Stiphout – Benthe & Sietske zagen we zojuist als prinsesje. Verder waren de dieren dit jaar erg populair onder de kinderen. Nienke kwam als beer en Sven kwam als girafje. Sommige kinderen hadden gekozen voor de kleine dieren. Emma was een bijtje en Roan en Dieuwertje waren beide verkleed als lieveheersbeestje. Klik maar eens op de van moeder geleende grote hoed van deze kapoen en zie wie er onder schuil gaat.

Twee prinsesjes in de tuin Stiphout – De kleding is ieder jaar met carnaval weer een verrassing. Volwassenen grijpen nogal eens gauw naar het succesvolle pak van vorig jaar. Kinderen hebben het geluk dat ze er snel uitgroeien en dus ieder jaar weer iets nieuws mogen uitzoeken. Benthe en Sietske gingen dit jaar als prinsesje. Ze waren erg trots op hun jurkjes en wilden dus best wel even voor opa poseren in de tuin.

In goede handen Stiphout – iedereen was druk met feestvieren gistermiddag. Met zo’n grote groep moest er natuurlijk ook gefoerageerd worden. Dat was in goede handen. Klik maar eens op de plaatjes.

Met Floris op de foto Stiphout – Guido was naar de optocht gekomen in een enigszins strak zitten uniform. In dienst kreeg hij nooit de kans om het dragen. Tijdens carnaval is dan je kans. Dat zelfde geldt voor mijn smoking. Dat draag je tegenwoordig nooit meer. Maar tijdens carnaval is er weer een kans. Guido wilde tijdens de optocht zijn broer Floris even op de hoogte brengen van de feestelijke sfeer. Plots werd zijn telefoon uit z’n handen gegrist en het gesprek overgenomen. Om Floris een beeld te geven zijn hier de foto’s. Klik maar eens op de foto en zie het moment waarop deze fraaie mevrouw riep: "Floris we gaan samen op de foto!"

Carnavalstrio Stiphout – Hier zijn ze dan de carnavalvierende kleinkinderen uit Eindhoven. Lieveheersbeestje Dieuwertje, beertje Nienke en bijtje Emma. Vlak voor de optocht langskomt poseren ze voor opa even midden op straat in hun carnavalscostuum. Ik wilde jullie deze foto natuurlijk niet onthouden.

Over blazen gesproken Stiphout – Vrolijke gezichten en vrolijke klanken gaan hand in hand met carnaval. In de straten hangen luidsprekers om de mensen met opgewekte carnavalsliedjes er constant aan te herinneren dat het feest is. Op carnavalszaterdag werd dat feest gevierd bij Nellie & Pieter Jan. Familie en vrienden kiezen tijdens de jaarlijkse feestelijke optocht hun huis uit als domicilie. Het lijkt wel of het er steeds meer weer worden. Iemand in de optocht zei tegen me:” Jullie begonnen hier met vijftig mensen en nu zijn het er al 500. Het worden er ieder jaar mee.” Deze als garnaal verklede man was overigens wel dronken. Maar hij had wel gelijk: het waren er erg veel. De gasten werden volop onthaald op bier en andere dranken. En na de optocht was er erwtensoep en gingen Anne-Sofie en Ilse steeds maar weer rond met allerlei warme snacks. Het was smullen geblazen. Over blazen gesproken dat gebeurde dit jaar ook door Nellie. Zij liep in de carnavalsoptocht met de muziek mee en blies haar partijtje mee op de saxofoon. Ook Jolijn, Maartje en Marlotte waren natuurlijk van de partij. Klik maar eens op Nellie’s instrument dan zie je hen ook.

Raad wie daar gaat Stiphout – Monique loopt elk jaar mee in de zaterdagse carnavalsoptocht van Stiphout en in de zondagse van Helmond. Ze doet dat met een groep vriendinnen van de carnavalsvereniging ‘De Spurriezeiers’. Ondanks de verkleding en de opmaakverf halen we haar er toch altijd zo uit. Dat was dit jaar een stuk moeilijker. Ook als je op de foto klikt blijkt het toch nog moeilijk te zijn.

Mutsen, hoeden en kroontjes Stiphout – Gisteren zijn Corien & ik in Brabant gearriveerd. We blijven een paar daagjes bij Bob & Saskia om weer mee te genieten van het carnaval. In Delft merk je in het dagelijkse leven niet dat het carnaval er aankomt. Hier in Brabant is dat onmiddellijk duidelijk. Het eerste wat onze kleindochter Benthe deed toen we arriveerden (na de knuffels voor oma & opa natuurlijk) was uitleggen welk kostuum ze met carnaval zal dragen. Ze toonde ons alvast de hoofdtooi daarvan. Klik maar op het linker plaatje dan zien jullie ook wat het is. Sietske deed op dat moment nog haar middagtukje. Maar toen we later in een winkel waren, kon zij het ook niet laten om even een fraai hoofddeksel op te zetten. Klik maar op het rechterplaatje. Hoe Corien & ik eruit zien, houd ik geheim. Dat zien jullie vandaag wel als we bij Nellie & Pieter Jan aansluiten voor de optocht.

Huwelijk slecht voor gezondheid Brisbane – Ik ben er altijd vanuit gegaan dat een vrijgezellenbestaan slecht is voor de gezondheid. Vrijgezellen worden niet erg oud, dacht ik altijd. Het ongeregelde leven dat vrijgezellen leiden is vast niet erg goed voor ze. Ik moet deze gedachte ernstig bijstellen. Het geldt misschien wel voor mannen, maar zeker niet voor vrouwen. Vrijgezelle mannen worden dan misschien niet oud, vrijgezelle vrouwen worden dat wel. Een bezoek aan een bejaardentehuis toont al snel aan dat er veel meer vrouwen overblijven dan mannen. Maar ook onder de vrouwen is er onderscheid. Onderzoekers van de Queensland Universiteit in Brisbane, Australië, hebben aangetoond dat gescheiden vrouwen, weduwen en nooitgetrouwde vrouwen gezonder waren dan hun getrouwde seksegenoten. Ze kwamen tot deze conclusie na een steekproef van 2300 Australiërs ouder dan 60. Wellicht zijn getrouwde vrouwen eerder uitgeput omdat ze steeds voor hun mannen zorgen. Een echtscheiding veroorzaakt dan wellicht een hoop verdriet, het is in ieder geval goed voor je gezondheid. Het onderzoek kon op geen beter moment komen, aangezien het aantal gescheiden vrouwen tegenwoordig het aantal weduwen overstijgt. In Australië is sinds 1991 het aantal gescheiden vrouwen gestegen van 6,3 naar 9,6 procent. De onderzoekers ontdekten dat oudere single vrouwen een actief leven hebben en dat ze even goed in de maatschappij ingewerkt zijn als alle anderen. Dat is een hele geruststelling. Geen gezeur van een vent en ook nog oud worden in goede gezondheid. Kom daar eens om in een huwelijk tegenwoordig.

Apen houden van billenfoto’s Durham – Apen bekijken graag foto's van vrouwelijke achterwerken. Ik bedoel natuurlijk de billen van vrouwtjesapen, niet van de vrouwelijke bezoekers in de dierentuin. Volgens Amerikaanse wetenschappers hebben ze er zelfs wat voor over om een blik te mogen werpen op seksueel interessante soortgenoten. Ze “betalen” er voor. Dat meldde het magazine Nature op zijn internetsite. Resusapen stonden tijdens een onderzoek aan de Duke-universiteit in Durham, North Carolina, bereidwillig vruchtensap af om foto's van het achterwerk van een vrouwtje en gezichten van dominante mannelijke soortgenoten te mogen zien. Tijdens de proeven werden de resusapen voor de keuze gesteld: een grote hoeveelheid vruchtensap zonder foto's of een kleinere hoeveelheid sap met de mogelijkheid om foto's te krijgen. "Bijna alle apen gaven het vruchtensap af om in ruil daarvoor een vrouwelijk bilpartij te kunnen zien", vatte neurobioloog Robert Deaner het onderzoek samen. "Ze stelden die foto's werkelijk op prijs", vond hij. Het heeft overigens niets met "apenpornografie" te maken. Het toont aan dat de dieren er op ingesteld zijn om de seksuele bereidwilligheid van potentiële partners te testen. Ook in de wildernis zullen apen er steeds op letten welke wijfjes seksueel aantrekkelijk zijn, maar tegelijk ook het gedrag van de leider in de gaten houden. De in het vakblad Current Biology gepubliceerde apenstudie kan volgens Deaners ook woorden gebruikt om de aantrekkingskracht van mooie vrouwen en rijke mannen in tijdschriften te verklaren.

Mind the gap Londen – Ik zat ‘s avonds laat in een treinstel van de Londense metro op mijn fototoestel de foto’s te bekijken die ik eerder die dag had gemaakt. We waren - op weg naar ons hotel - de enige twee in het treinstel. Corien las een boekje. Het was stil. Dat veranderde op het station Camden Town. Daar kwamen er drie kwebbelende meisjes de trein in. Ze gingen tegenover ons zitten. Ze waren in een uitgelaten stemming. ”Mooie foto’s?” vroeg het middelste van de drie. Ze had even naar me zitten kijken door een zware donkere bril en lachte haar vraag mijn kant op. ”Ik ben niet ontevreden”, antwoordde ik vriendelijk, ”Het zijn een beetje de gebruikelijke foto’s.” De drie meiden knikten bijna gezamenlijk. ”De aflossing van de wacht bij Buckingham Palace hebben we jaren geleden al eens gezien en gefotografeerd. Ik fotografeer liever een tafereeltje uit het dagelijkse Londense leven”, ging ik verder. Dat begrepen de dames wel. ”Fotografeer dan eens drie meiden in de metro” lachten ze bijna tegelijkertijd. Ik glimlachte maar eens vriendelijk, maar merkte toch op dat drie meisjes op een bankje in de metro nu ook weer niet zo’n spannende foto opleverde. ”Dat is een iets te dagelijks tafereeltje” De meiden sprongen op en namen een andere pose aan. ”Zoiets dan”, riep er een onderste boven. ”Perfect”, gaf ik toe en drukte af.

Odds and ends Middelburg – Er valt veel te zeggen voor Middelburg.Vanuit Delft is het dichtbij genoeg voor een dagje op en neer. En dat kan zeer de moeite zijn. In juli 2003 maakten Corien & ik zo’n uitstapje. Overigens niet helemaal zomaar. We wilden een tentoonstelling over de watersnoodramp uit 1953 zien in het Zeeuws Museum. Nadien wandelden we door de gezellige binnenstad van de Zeeuwse plaats en daar ontdekte ik toen dat ODD ook hier bekend is. Er is zelfs een kledingwinkel voor de kinderen van ODD-lezers. Ik vind ook dat het onderhand tijd wordt voor een eigen kledinglijn. Overigens hoe langer ik er over nadenk, hoe vreemder ik de naam voor de winkel vind. Zeker de s achter ODD.