Mind the gap Londen – Ik zat ‘s avonds laat in een treinstel van de Londense metro op mijn fototoestel de foto’s te bekijken die ik eerder die dag had gemaakt. We waren - op weg naar ons hotel - de enige twee in het treinstel. Corien las een boekje. Het was stil. Dat veranderde op het station Camden Town. Daar kwamen er drie kwebbelende meisjes de trein in. Ze gingen tegenover ons zitten. Ze waren in een uitgelaten stemming. ”Mooie foto’s?” vroeg het middelste van de drie. Ze had even naar me zitten kijken door een zware donkere bril en lachte haar vraag mijn kant op. ”Ik ben niet ontevreden”, antwoordde ik vriendelijk, ”Het zijn een beetje de gebruikelijke foto’s.” De drie meiden knikten bijna gezamenlijk. ”De aflossing van de wacht bij Buckingham Palace hebben we jaren geleden al eens gezien en gefotografeerd. Ik fotografeer liever een tafereeltje uit het dagelijkse Londense leven”, ging ik verder. Dat begrepen de dames wel. ”Fotografeer dan eens drie meiden in de metro” lachten ze bijna tegelijkertijd. Ik glimlachte maar eens vriendelijk, maar merkte toch op dat drie meisjes op een bankje in de metro nu ook weer niet zo’n spannende foto opleverde. ”Dat is een iets te dagelijks tafereeltje” De meiden sprongen op en namen een andere pose aan. ”Zoiets dan”, riep er een onderste boven. ”Perfect”, gaf ik toe en drukte af.