De boom staat er Delft – Ik ben nu bijna 34 jaar getrouwd. Dan denk je dat je je vrouw wel een beetje kent. Dan verwacht je toch geen verrassingen meer. Mis! Corien ziet kans om me steeds weer te verbazen. Keer op keer ziet ze weer kans om mij perplex te doen staan met iets nieuws. Deze week was er weer zo moment. Corien is geen groot liefhebber van kerstbomen en aanverwante versieringen. Ze ziet vooral op tegen de rommel en het gedoe. Er zijn jaren geweest dat ik haar heb moeten overhalen om toch een kerstboom te kopen. De laatste jaren leverde dat een compromis op. Er kwam wel een boom, maar die was niet groter dan 50 centimeter. Er konden met moeite tien lampjes en een handje vol ballen in. Wie schetst dus mijn verbazing toen mijn echtgenote donderdagavond toen ik thuiskwam, zei: ”Ik heb voor een kerstboom gezorgd.”. Ik keek de zitkamer rond, maar zag niets. Corien volgde mijn ogen en zei lachend: ”Ik kon hem niet meenemen op de fiets. Daarvoor is hij te groot. Hij ligt nog in de fietsenstalling op m’n werk.” Vrijdagmorgen hebben we de boom opgehaald. Het bleek echte een joekel. Er moest eerst nog bijna een meter van afgezaagd worden, anders kon de dennenboom niet in m’n auto. Gistermiddag hebben we hem opgetuigd. De kerstboom reikt tot aan het plafond. Alles wat we aan lampjes en ballen e.d. in huis hebben, vond met een gemak een tak. Nienke, Dieuwertje en Emma kunnen gerust zijn. Bij opa en oma in Delft staat met kerst een hele mooie kerstboom op hen te wachten.