Knallen op oudejaarsavond Delft – Gisteren zijn Bob & Saskia met Benthe en Sietske bij ons gearriveerd. We gaan gezamenlijk de jaarwisseling vieren. Ongetwijfeld hoort daar op nieuwjaarsdag een wandelingetje bij. Deze keer niet met de honden. Die zijn gewoon thuis bij Adrie & Monique. Corien & ik zijn een heel apart soort hondenliefhebbers. We vinden het wel leuk om er eens mee te wandelen enz, maar vinden het ook weer heel leuk als ze naar hun baasjes teruggaan. Ik hoor van collega’s met honden nu allerlei verhalen over hoe ze met hun dieren om gaan tijdens de jaarwisseling. Honden en andere huisdieren schijnen bang te zijn van de harde knallen. Voor al die lezers van ODD die hetzelfde probleem hebben, heb ik een tip. De Belgische vuurwerkhandelaar Joeri Vangelabbeek heeft namelijk een cd met vuurwerkgeluiden samengesteld om angstige huisdieren te laten wennen aan de knallen van het oudejaarsvuurwerk. Het knallen op de cd duurt vijf minuten. Je kan de honden eraan laten wennen door het eerst zachtjes af te spelen en geleidelijk aan het volume op te voeren. De cd kost vijf euro. Probleem is wel dat hij alleen in de winkel van Vangelabbeek in Lanaken te koop is. Als je dat te ver vindt, kan je hem ook gratis downloaden op de site van Joeri. Klik daar voor hier.

Koeien in Den Haag Den Haag – We zagen levensgrote elanden in Toronto en bewonderden levensgrote koeien in Londen en Manchester. Corien & ik vonden het zeer de moeite waard om daar eens langs te wandelen. Mochten jullie ook eens levensgrote kunstkoeien willen aanschouwen dan behoef je nu niet zo ver te reizen. Sinds vorige week vrijdag staan er in het centrum van Den Haag zesentwintig nepkoeien. Elke koe heeft een andere beschildering. Iedere koe vertegenwoordigt een land van de EU en eentje de Europese Commissie. Deze ‘cow parade’ is naar Nederland gehaald door het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en is bedoeld om de mensen dichter bij de EU te brengen. Ik heb ze nog niet allemaal gezien. Deze twee zag ik toen ik vanmiddag even in het centrum moest zijn. De witte is van Slovenië – klik maar eens op de foto dan zie je wat toeristen er mee doen – en de andere stond op het Lange Voorhout en vertegenwoordigt Spanje. De koeien zijn erg in trek bij de toeristen. Ik zag er steeds groepjes mensen met camera’s bij. Het kunstbeest leent zich dan ook geweldig als centraal decorstuk voor een groepsfoto. De Belgische koe houdt daar al rekening mee. Daar staat het zinnetje ’If it’s Tuesday, this must be Belgium’ opgeschilderd. Een verwijzing naar de toeristen die per bus Europa doen en elke dag een ander land bezoeken. De koe van Nederland staat in de Paleisstraat pal naast prins Willem I te paard en is vanzelfsprekend voorzien van tulpen.

Een leven lang zich wassen Delft – ”Alles is veel voor wie niet veel verwacht” is een bekende regel van de dichter Jacques C. Bloem uit zijn bekende gedicht ‘De Dapperstraat’. Deze regel schoot mij te binnen toen ik mij vanmorgen stond te scheren. Het dagelijkse ritueel inspireert mij meestal niet tot contemplatie, maar vanmorgen was dat anders. Ik moest een nieuw scheermesje in m’n schrapertje doen en zocht er naar in de badkamerkast. Het duurde even voordat ik ze gevonden had. Wat ik wel direct vond was een stapel afgedankte schrapertjes. Door de jaren heen heb ik heel wat merken geprobeerd. Meestal omdat er een aanbieding was in de supermarkt. Ik gebruik al jaren Wilkinson, maar wijk zoals uit de foto blijkt wel eens uit. Laatst was dat nog Gillette. Het was een aardige stapel schrapertjes, meer dan ik verwachtte. Vandaar het citaat van Bloem. Ik vond uiteindelijk ook de mesjes en vervolgde mijn dagelijkse scheerklusje. Terwijl ik naar mijn ingezeepte gezicht keek, schoot me plots een nogal een nogal relativerend citaat van dezelfde Nederlandse dichter te binnen: “Een leven lang zich wassen, zich laten knippen, zich scheren en baden - en wat is het resultaat? Een rottend, stinkend lijk”.

Broertje of zusje Den Haag – Ik ben heel blij dat ik U nu allemaal mag zeggen dat ik medio juli 2005 een broertje of zusje hoop te verwelkomen. Mijn ouders zijn daar ontzettend dankbaar voor en gelukkig mee. Ik wilde deze gelegenheid ook gebruiken om te bedanken voor alle kaarten en cadeautjes die ik van veel mensen uit het land mocht ontvangen voor mijn eerste verjaardag. Ik heb een hele fijne dag gehad! Een bijdrage van Amalia

KLM-huisje staat op Curaçao Delft – Iedere business class passagier van de KLM kent de delftsblauwe huisjes die KLM samen met Bols eenmaal per jaar aan zijn klanten cadeau doet. Al 84 jaar maakt de luchtvaartmaatschappij de populaire pandjes. De typisch Nederlandse huisjes op schaal zijn niet te koop. Op internet wordt grif 500 euro geboden voor een Paleis op de Dam. Andere huisjes zijn nog wel goedkoop. Voor het eerst in de geschiedenis van KLM komt het bedrijf met een delftsblauw huisje uit Curaçao. Het is het geelwitte Penha, een in het oog springend pand aan de voet van de pondjesbrug in de wijk Punda van Willemstad. De keus houdt verband met het 70-jarig bestaan van de route Amsterdam-Curaçao. Het Penha, aan de voet van de al even beroemde pontonbrug, is een staaltje van achttiende-eeuwse architectuur en het meest gefotografeerde gebouw van Curaçao. Het jaarlijkse huisje werd niet, zoals gebruikelijk, gepresenteerd op 7 oktober, de verjaardag van de KLM, maar op 22 december, de dag waarop het precies zeventig jaar geleden was dat de Snip van de KLM voor het eerst op Curaçao landde. KLM directeur Peter Hartman was er speciaal voor naar Curaçao gereisd. Bij de presentatie zei hij trots: ”Onze concurrenten zijn stinkend jaloers op onze huisjes.” De nieuwe Penda huisjes worden nu al op Marktplaats.nl te koop aangeboden.

Drie kerstengelen Delft – Nienke, Dieuwertje en Emma zagen er prachtig uit met Kerstmis. Net als hun oma en mamma natuurlijk. Voor de feestdagen had iedereen nieuwe kleren. Niet alleen in de kerk, maar ook tijdens het kerstdiner zag het er uit als een plaatje uit het kerstnummer van een van oma’s damesbladen. Toch wilde Nienke zich nog wel een keer omkleden. Dat gebeurde toen oma naar beneden kwam met een echte engelenjurk. Nienke leefde zich helemaal in haar rol in en zocht een plaatsje bij de kerstboom. Ook haar zussen Dieuwertje en Emma vonden dat zij er magnifiek uitzag. Nienke draaide in het rond en maakte met haar armen bewegingen alsof zij zou opstijgen boven ons, gewone stervelingen. Dieuwertje en Emma bedachten toen maar dat zijn engelen in burger waren. Engelen op een vrije dag, dus niet in dienstkleding. Met z’n drieën maakten ze vliegbewegingen bij de kerstboom. Het zag er allemaal heel religieus uit.

Verfrissende duik Berlijn – Ongeveer dertig blote Duitsers hebben op eerste kerstdag een duik genomen in het ijskoude water van het Oranke meer. De mannen en vrouwen van de ijszwemclub “De Berlijnse zeehonden’ vonden het erg jammer dat er niet, zoals in voorgaande jaren, ijs op het water lag. De jongste zwemmer was deze Kerst 25 jaar, de oudste 73. Ondanks het gebrek aan ijs was het toch nog aardig koud, vond Andreas Beyer van de Berlijnse zwemclub. De clubleden trainen het hele jaar om met Kerstmis de koude duik te kunnen verdragen. ”De verfrissende duik helpt bij het voorkomen van ziekten”, zei een blote mevrouw op middelbare leeftijd. De koude traditie dateert uit 1980. De zwemmers zingen zich met kerstliederen eerst moed in voor dat ze te water gaan. Ze drinken daarbij ook de nodige gluh wein. Het aantal fotografen dat naar de moedige duik komt kijken, overtreft het aantal zwemmers trouwens royaal.

Kerst in Delft Delft – Op kerstmorgen waren wij de eersten in de kerk. De koster had juist de lichtjes in de gigantische kerstboom voorin ontstoken, toen wij samen met Nienke en Sander ons plekje opzochten. Het duurde overigens niet lang voordat de volgende kerkbezoekers kwamen en in een rap tempo liepen de kerk en de bijtrekruimten vol. Nienke mocht voorin de kerk samen met andere kinderen op een tamboerijntje de kerstliedjes voorzien van een ritmische begeleiding. Dat deed ze vol overgave. De tekeningen in de liturgie kleurde ze tijdens de ‘saaie’ momenten fraai in. Saskia kon helaas niet met Emma en Dieuwertje mee naar de kerk. De meisjes zijn nog een beetje ziek. Vooral de jongste. Ook de kerstlunch was voor de dametjes nog niet zo’n attractie. Maar na een tukje viel het kerstdiner al veel beter. Vooral het toetje met wafels plus warme kersen met ijs was een lekkernij door de drie meiden. Voor de volwassenen trouwens ook.

Kersttraditie in Londen Londen – Er zingt een koor naast de kerstboom op Trafalgar Square in Londen. Dat is net zo’n traditie als de boom zelf. Bij een van onze bezoeken was dat een koor van doofstommen. Nee, ik maak geen flauwe grap. De zangers maakten met gebarentaal de tekst duidelijk, die ook op een lichtkrant verscheen. De toeschouwers konden op die manier gewoon meezingen. Hoewel er natuurlijk ook onder het publiek toen veel doofstomme mensen waren. De kerstboom komt traditiegetrouw uit Noorwegen. Het is een geschenk dat sinds 1947 ieder jaar wordt gegeven aan de mensen in de Engelse hoofdstad. De burgemeester van Oslo, Per Ditlev-Simonsen komt ieder jaar persoonlijk de lichtjes aansteken. De boom, die inmiddels met Kerst niet meer is weg te denken uit het hart van Londen, is een teken van dankbaarheid voor de Britse steun aan Noorwegen tijdens de Tweede Wereld Oorlog.

De kerstman is blut Delft – De kerstman is door zijn geld heen. De hoogbejaarde kindervriend is zo arm dat hij niet eens meer de postzegels kan betalen om de brieven te beantwoorden die kinderen van uit de hele wereld hem sturen. De brieven komen werkelijk overal vandaan. Dit jaar waren het er zo’n 40.000. De kinderen sturen hem tekeningen, lollies, snoepjes, koekjes en zelfs stro voor de rendieren. De moderne kerstman is natuurlijk ook via de e-mail te benaderen. Zoals iedereen weet woont Vadertje Kerst in Groenland. De lokale overheid van Groenland heeft onlangs besloten om de kosten van de Kerstman niet meer te betalen. De Santa Claus of Greenland Foundation moet nu op een andere manier aan het geld komen. Dat betekent dat iedereen die een antwoord op zijn brief wil 79 kroner (11 euro) moet insluiten. Je krijgt er dan wel een klein presentje bij.

Geraffineerde ‘slippers’ Delft – Gisteravond zijn Corien & ik naar theater ‘De Veste’ geweest om ‘Slippers’ te zien van de Britse toneelschrijver Alan Ayckbourn. Het is ongetwijfeld een van de succesvolste stukken van de Engelsman. Kijken naar een stuk van hem is lachen om de bekrompenheid van anderen, maar tegelijk het gevoel hebben dat je om jezelf zit te grinniken. ‘Slippers’ werd in 1965 door Ayckbourn geschreven onder de titel ‘Relatively speaking’. Corien & ik hebben het in Engeland gezien, maar ook de uitvoering met Mary Dresselhuys, Guus Hermes, Jeroen Krabbé en Willeke Alberti zagen we ooit al eerder. De plot van het stuk is ons dus wel bekend. Toch heb ik weer volop genoten en tranen met tuiten gelachen. Het draait in dit stuk van Ayckbourn om vier personages, een wat ouder echtpaar en een jong stel, die stuk voor stuk goede redenen hebben om niet het achterste van hun tong te laten zien. Het oudere stel wordt gespeeld door Will van Kralingen en Peter Tuinman en Anniek Pheifer en Romijn Conen vormen het jonge stel Jenny en Tim. De plot van het stuk zit werkelijk perfect in elkaar. Is het adres op het pakje sigaretten wel echt van haar ouders? Is die oude man die daar woont, en die zeker niet haar vader is, haar slippertje? Weet zijn vrouw daarvan? En slikt haar jonge vriend echt al haar leugentjes? En van wie zijn toch die grote oranje slippers die onder het bed van Jenny lagen? Anniek Pheifer speelt een pittig Jenny die iedereen voorliegt. Tim wordt er allemaal erg nerveus van. Will van Kralingen is een vlinderlichte echtgenote en Peter Tuinman een heel geloofwaardige vreemdgaande echtgenoot. Er wordt heel geraffineerde komedie gespeeld, zoals Ayckbourn het bedoeld moet hebben. Als het in een theater bij jullie in de buurt komt, zou ik er zeker heen gaan. Maar vroeg boeken, want in Delft was het helemaal uitverkocht.

De kerstboom van de paus Rome – De kerstboom van paus Johannes Paulus II staat natuurlijk op het St. Pietersplein. Tijdens een speciale dienst zijn de lichtjes in de pauselijke kerstboom op vijftien december ontstoken. De dennenboom is meer dan honderd jaar oud en was dit jaar een geschenk van de Noordelijke Italiaanse regio Trento aan de heilige vader. Inmiddels is er ook een meer dan levensgrote kerststal verrezen op het plein voor de St. Pieterskerk. Er heeft niet altijd een kerstboom op het grote plein van Vaticaanstad gestaan. Het is een initiatief van paus Johannes Paulus II uit 1982. Hij vond dat het plein in de kersttijd wel wat versiering kon gebruiken. Kerstbomen zijn nog weinig gangbaar in Italië en het is dan ook typerend dat de eerste niet-Italiaanse paus sinds eeuwen - een Noord-Europeaan bovendien – de versierde den introduceerde in Vaticaanstad. Het wordt als een bijzondere eer gezien om de kerstboom voor de paus te mogen leveren. Hij wordt ieder jaar cadeau gedaan door een andere Europese regio. Als de boom eenmaal gearriveerd is, ontvangt de paus tijdens zijn wekelijkse audiëntie een aantal afgevaardigden uit de betreffende regio. Die avond gaan tijdens een officiële ceremonie de lichtjes in de kerstboom aan.

Kerstknuffelkrans Eindhoven – Saskia is de kerstkransenschepster van de familie. Ze maakt niet alleen zeer fraaie kerstkransen en adventskransen voor haar thuis, maar ook onze woning wordt telken jare door haar voorzien van een kerstkrans en van een adventskrans. Vandaag maakte ze samen met Nienke en Dieuwertje een krans voor de kamerdeur van haar meiden. ”Nienke wilde er een knuffel in van Dieuwertje, maar dat mocht niet van Dieuwertje”, vertelde Saskia. Dat loste Saskia pragmatisch op: er ging een knuffel van Nienke in. ”Dat er een knuffel in moest, was allang duidelijk, want dat heeft een buurvrouw van om de hoek ook”, legde Saskia uit. Corien & ik vinden de knuffelkerstkrans ook erg fraai, net als Nienke & Dieuwertje. De kleindochters maakten met de bijzonder krans zelfs een dansjes door de kamer. Inmiddels hangt de krans aan de deur van de kleine dames.

Mooie boom is dagwerk Eindhoven – In tegenstelling tot sommige bomen die ik hier in Eindhoven zie, waar de lichtjes zo’n beetje zijn ingegooid, zijn deze bomen met grote zorgvuldigheid voorzien van lampjes. Mijn vader is een Pietje precies eerste klasse en is daar dan ook zo’n beetje de hele dag mee bezig. Hij begint ’s ochtends en komt na een half uurtje met dode vingers weer binnen. Gaat met een opwarmend borreltje op de bank zitten, met uitzicht op de inmiddels verlichte boom, en gaat dan gemiddeld nog 15x naar buiten om wat lichtjes goed te hangen, zodat de verdeling nog mooier is... Mijn moeder is van de afdeling kerstballen. Al zolang ik me kan herinneren hebben we alleen maar traditionele rode ballen. 1 jaar hebben we blauwe gehad, maar gewoonte getrouw zijn het jaar erop de rode weer van zolder gehaald. Omdat Michiel en ik weinig thuis zijn, vooral zo rond de kerstdagen, hebben wij besloten geen boom meer te zetten, maar de kroonluchters te voorzien van kerstballen. Voordeel is dat er geen poezen naar de ballen gaan vissen, je niet elke dag dennennaalden in je sokken hebt zitten en dat het des te leuker is om gezellig ‘thuis’ bij mijn ouders met de kerst om de boom te zitten (zeker als er dan ook nog eens mooi ingepakte pakjes onder liggen). Een bijdrage van Marieke

Sfeervolle avond in volle kerk Helmond – Het was helemaal vol vorige week zaterdag in de Onze Lieve Vrouwekerk aan de Wilhelminalaan in Helmond. Het was geen kerkelijke, maar een openbare aangelegenheid. Er waren drie sprekers, een wethouder, een pastoor en een dominee die een vredesboodschap uitspraken. Ons koor 'Confetti' was de organisator. Gastkoor was de 'Cantorij' van de PKN (Protestantse Kerk Nederland) in Helmond. Beide koren staan onder leiding van Marjan Vree. Als begeleiding was er een organist en een pianiste en de "Seniorenharmonie TOV". Het was een afwisselend programma van koorzang, muziek, solozang en, niet te vergeten natuurlijk, samenzang. Ik vond het een heel sfeervolle avond,ideaal om in de kerstsfeer te komen. Vooral de solozang van Marjan Vree deed menig bezoeker een traantje wegpinken. Anne-Sofie heeft voor ons wat video-opnames gemaakt, zodat we thuis zelf ook een mooi beeld van het totaalgebeuren kregen. Een bijdrage van Nellie

Witte Kerst niet waarschijnlijk Utrecht – Als je groene stroom gebruikt, is dat goed voor het klimaat. Deze stelling van het Wereld Natuur Fonds (WNF) wordt aan de hand van deze kerstboom in Utrecht bewezen. Want als het klimaat niet zo was opgewarmd, had er nu sneeuw op en rond de boom gelegen. Toch? “Dat is flauwekul”, hoor ik je denken en je hebt gelijk. De laatste officiële witte Kerst was in 1981 en sinds 1901 – dat is dus over een tijdvak van meer dan honderd jaar – is een witte Kerst in ons land maar zeven keer voorgekomen. Waarom staan er dan toch zoveel mensen van het WNF om de boom. Ongeveer tweehonderd mensen probeerden met ongeveer vijftig fietsen de kerstboomversiering van vijfduizend lichtjes te laten branden. De stroom werd namelijk opgewekt met behulp van dynamo’s. De actie van het WFN had als motto ”Red het klimaat, ga voor groene stroom!” Het had dus niets met sneeuw te maken. Maar ik kom toch nog even terug op de sneeuwval met Kerst. Iedereen heeft het over een witte Kerst. Wat is de kans dat het dit jaar gebeurd? Uit historische gegevens, die ik vond op het internet, blijkt dat de achttiende eeuw in ons land ongeveer negentien keer een witte Kerst opleverde, terwijl dat zowel in de zeventiende als in de negentiende eeuw naar schatting zestien keer voorkwam. Wel valt er vaker natte sneeuw of sneeuw die maar kort blijft liggen. Met Kerst gebeurt dat in ons land gemiddeld eens in de vier jaar. Ook komt het vaker voor dat het in een deel van het land sneeuwt. Het laatst gebeurde dat in 2000, toen het noorden en oosten tien cm kreeg, die gedurende de kerstdagen bleef liggen. Maar de kans dat alle lezers van het ODD in ons land tegelijk een witte Kerst hebben, acht ik zeer gering. Voor een witte Kerst moet je toch echt op visite bij Corrie & Warrie in Barrie. Zij hebben gegarandeerd een witte Kerst.

Krattenkerstboom op Delftse Markt DELFT – Gistermiddag direct na de lunch bezochten Corien & ik de Markt. Delftse studenten van de faculteit Civiele Techniek hebben daar op vrijdag en zaterdag voor de Nieuwe Kerk een kerstboom laten verrijzen met behulp van 16.000 volle en halfvolle kratjes bier. De studenten hadden berekend welke balans het bouwwerk nodig heeft om overeind te blijven. Ik telde vijftig lagen en mij werd verteld dat het gevaarte 95 ton weegt. De studievereniging Het Gezelschap Practische Studie van de faculteit nam het initiatief voor de krattenboom. Bierbrouwer Brand leverde de kratten met het gerstenat. Ze arriveerden op vrijdagmorgen in veertien vrachtwagens. De studenten begonnen ’s ochtends om 7.00 uur met de bouw en hadden gehoopt diezelfde dag rond 22.00 uur klaar te zijn. Daarin slaagden de studenten niet omdat er een kier in de constructie ontstond. Vermoedelijk door de bolling van de Markt. De harde wind in de nacht van vrijdag op zaterdag richtte gelukkig geen schade aan de nog in opbouw zijnde boom. Zaterdagavond was het werk klaar en zat er ook versiering en verlichting op. Het bouwwerk werd uiteindelijk 14 meter hoog. Bierminnende lezers van ODD hebben nog tot en met dinsdag 21 december te tijd om te komen kijken. Woensdag begint de sloop . De studievereniging bouwde vorig jaar, ter gelegenheid van haar 22 lustrum, een zeven meter hoge brug van bierkratten en vestigde daarmee een wereldrecord. Het is voor de studenten Civiele Techniek een uitdaging om met niet-gebruikelijk bouwmateriaal een constructie neer te zetten die moet voldoen aan alle voorwaarden die de natuurwetten stellen m.b.t. eigen gewicht en draagvermogen. Een bierkrat lijkt een geschikt bouwblok, maar door de structuur van de inhoud, is moeilijk te voorspellen hoe de verschillende krachten op de kratten zullen inwerken. Dat er met volle en halfvolle kratten werd gewerkt heeft alles te maken met de balans die de krattenboom nodig heeft om overeind te blijven. Het was heel gezellig op de Markt gistermiddag. Met ons kwamen nog veel meer mensen naar de boom kijken. Even op de foto klikken

De top is het toppunt Eindhoven – Gisteravond hebben Sander en ik de kerstboom binnen gezet. Daarna heb ik 'm voorzien van honderd lichtjes. Vanmorgen hebben Nienke, Dieuwertje en ik mooie papieren slingers gemaakt, die Nienke in de boom heeft gehangen. Vervolgens moesten natuurlijk de ballen en andere slingers de boom in. Nienke heeft dat met veel plezier gedaan.Ze klom zelfs op de stoel om hogere takken te versieren. Ook Dieuwertje hing wat figuurtjes in de boom. Zo is het een echte kinderboom geworden. Ik heb nog nooit zo'n kitscherige boom gemaakt. Het toppunt is wel de top: er waren drie toppen en wonder boven wonder hebben we ook drie pieken. Natuurlijk moesten die er alledrie in! Een bijdrage van Saskia

In the picture Helmond – Vandaag ben ik met de meiden naar IKEA geweest. Ik had niet echt iets nodig, maar wel een opdracht. Een foto van een kerstboom. Ik wilde namelijk niet zomaar de boom van thuis, dat kan altijd nog. Gezellig winkelen combineren met deze opdracht leek mij leuk. Het bleek echter een hele onderneming. Sietske had niet zoveel zin en wilde liever niet in de wagen zitten. Lopen ging wel, maar dan kwamen we maar zo langzaam vooruit en tillen was out of the question. Dat is voor eventjes wel te doen, maar niet zo’n hele winkel door! Benthe deed gelukkig niet moeilijk. Zij ontdekte al snel een balkje aan de winkelwagen, waar ze mooi op kon staan. Naarmate de tas aan de wagen voller raakte kon ze daar zelfs op zitten. Daar kwam de eerste boom in beeld. Een bescheiden uitvoering, maar goed toch maar alvast doen. "Dan hebben we die vast", dacht ik. Sietske wilde pertinent niet op de foto. Benthe wel. Zij poseerde rustig tot ik klaar was. Het deerde haar niet dat andere klanten aan haar vroegen wat we aan het doen waren. Eén foto had ik alvast, maar ik verwachtte toch nog wel een wat spectaculairder boom. En die kwam. In het magazijn. Een joekel! Nu nam ik geen risico en liet Sietske in de wagen zitten (waar ik haar met veel moeite en geschreeuw van haar kant) in had gekregen. Ik nam rustig de tijd om de boom te fotograferen en nam de nietsvermoedende voorbijganger die de foto verpestte maar voor lief. Toen ik klaar was, bleek er al die tijd een verkoper achter me gestaan te hebben. Zich afvragend wat ik aan het doen was, dacht ik. Nee dus. Nadat ik het hele verhaal uitgelegd had – "Ik maak een foto van een kerstboom voor de site van mijn vader. Hij wil graag een hoop foto's van kerstbomen op zijn site” - bleek dat hij daar helemaal niet in geïnteresseerd was! Hij hield in de gaten of ik wel alleen de boom fotografeerde en niet de hal, want dan had hij maatregelen moeten treffen. Dat is namelijk verboden. Nou ja! Maar goed, de foto's heb ik. Maar ik ga niet nòg eens op zoek naar een mooie boom in een grote winkel. Dan sta je veel te veel 'in the picture'. Een bijdrage van Saskia

De boom staat er Delft – Ik ben nu bijna 34 jaar getrouwd. Dan denk je dat je je vrouw wel een beetje kent. Dan verwacht je toch geen verrassingen meer. Mis! Corien ziet kans om me steeds weer te verbazen. Keer op keer ziet ze weer kans om mij perplex te doen staan met iets nieuws. Deze week was er weer zo moment. Corien is geen groot liefhebber van kerstbomen en aanverwante versieringen. Ze ziet vooral op tegen de rommel en het gedoe. Er zijn jaren geweest dat ik haar heb moeten overhalen om toch een kerstboom te kopen. De laatste jaren leverde dat een compromis op. Er kwam wel een boom, maar die was niet groter dan 50 centimeter. Er konden met moeite tien lampjes en een handje vol ballen in. Wie schetst dus mijn verbazing toen mijn echtgenote donderdagavond toen ik thuiskwam, zei: ”Ik heb voor een kerstboom gezorgd.”. Ik keek de zitkamer rond, maar zag niets. Corien volgde mijn ogen en zei lachend: ”Ik kon hem niet meenemen op de fiets. Daarvoor is hij te groot. Hij ligt nog in de fietsenstalling op m’n werk.” Vrijdagmorgen hebben we de boom opgehaald. Het bleek echte een joekel. Er moest eerst nog bijna een meter van afgezaagd worden, anders kon de dennenboom niet in m’n auto. Gistermiddag hebben we hem opgetuigd. De kerstboom reikt tot aan het plafond. Alles wat we aan lampjes en ballen e.d. in huis hebben, vond met een gemak een tak. Nienke, Dieuwertje en Emma kunnen gerust zijn. Bij opa en oma in Delft staat met kerst een hele mooie kerstboom op hen te wachten.

De kerstballen zijn gekocht Eindhoven – Nienke kan niet wachten tot het kerstmis is. Gelukkig heeft ze van Opa en Oma een aftelkalender gekregen. En op school staat de kerstboom al. En van de adventskrans mag het vierde kaarsje al bijna aan. En de kerstboom staat al in de achtertuin, maar wanneer komt die nou naar binnen? Want de kerstballen zijn al gekocht. Gelukkig moeten er nog kerstkaarten gemaakt worden en daar heeft Nienke zich nu op gestort. Wat het wordt? Dat is natuurlijk een verrassing. Maar ze worden schitterend! Een bijdrage van Saskia

Steeds meer nepbomen Delft – Wij kopen elk jaar een kerstboom. Een echte wel te verstaan. Eentje waarvan de naalden zachtjes op de grond kunnen ruizelen. Een echte kerstboom verspreidt behalve gezelligheid en licht ook nog een heerlijke dennengeur. Toch zie ik steeds meer kunstbomen verschijnen. Ik moet toegeven ze zien er net zo fraai uit en zijn ongetwijfeld erg makkelijk in het onderhoud. De laatste trend is nu om bomen te kopen die al helemaal zijn versierd. De klanten kunnen kiezen uit bomen die volgens een thema zijn opgetuigd. Bomenkwekers zullen het niet leuk vinden, maar gemak dient nu eenmaal de mens. Ik heb ze in mijn vriendenkring nog niet gezien, maar het fenomeen wordt wel steeds populairder. Zeker in Amerika en Canada zie je steeds meer kant-en-klaarbomen. Deze heren hebben op weg uit hun werk naar huis een opgetuigd boompje aangeschaft. Vrouw en kinderen zullen er ongetwijfeld heel blij mee zijn. Trouwens, hoe staat het met jullie boompje?

Staat de boom er al? Delft – Staat de kerstboom al bij jullie? Wij zijn er nog niet aan toegekomen. Wellicht dat we er het komende weekend tijd voor vinden. Vorig jaar vroeg ik jullie om ons deelgenoot te maken van jouw kerstboom of kerstversiering. Dat leverde een hele reeks aan fraaie plaatjes op. Dat wil ik dit jaar ook maar doen. Hoe staat de boom er bijvoorbeeld bij in Vught, Barrie, Eindhoven, Helmond, Hilversum, Hazerswoude of in Perth. Dat moet toch allerlei verschillende plaatjes opleveren. Of hebben jullie dit geen jaar geen boom, maar decoreren jullie het huis op een geheel andere manier. En anders heeft jouw woonplaats wel een mooie boom op de markt of bij de kerk. Ook op het werk staan er nu allerlei kerstversieringen. Deze foto maakte ik de ontvangsthal op mijn werk. Ik zou zeggen, steek je digitale cameraatje in je zak en laat ons meegenieten van de lokale kerstsfeer.

Ik weet van wanten Eindhoven – Het is winter en nu mag ik eindelijk mijn sneeuwpak aan. Emma heeft een prachtige witte jas en lijkt wel op een schaapje, maar eigenlijk vind ik dat ik meer op een schaap lijk, kijk maar naar mijn muts! We mogen nu al sinds vrijdag die sneeuwpakken aan, zo koud is het hier. En die gekke Emma doet steeds haar wanten uit. Ik kan ze lekker al zelf aandoen en dan doe ik ze niet meer uit. Een bijdrage van Dieuwertje