Stapje voor stapje, handje aan handje Helmond – Sinds een kleine week kan Sietske nu los lopen. Het begon met wat voorzichtige pogingen om los te staan. Ach en als dat dan lukt kun je net zo goed meteen wat stapjes doen, zal Sietske gedacht hebben, want vrij snel daarna waagde ze zich aan wat stappen zonder steun. Eerst nog veilig richting mamma, maar sinds kort ook zomaar, zonder doel. Ze gaat staan (zonder hulp, ergens midden in de kamer), en stapt vrolijk naar...niets eigenlijk. Gelukkig heeft ze een goede dikke luier om haar billen, want niet zelden eindigt haar wandeltochtje in een val op haar billen. Als Sietske voorover valt is ze gelukkig tot nu toe steeds snel genoeg geweest met haar handen, om haar val te stoppen. Benthe wil haar kleine zusje graag helpen met lopen. Ze vindt het wel moeilijk om daarbij het juiste (langzame) tempo aan te houden. Sietske verliest haar evenwicht, valt scheef en wordt nog even meesleept aan haar handje, waarna beide dames óf hard huilen (de één huilt om het gehuil van de ander) óf hard lachen, omdat het toch wel zo'n gekke situatie is. Knap vind ik het in ieder geval wel. Nog voordat ze één jaar is, al los lopen! Zou dit iets betekenen voor later? Wie weet, misschien rent ze over een jaar of vijftien wel de marathon van New York! Zou Benthe dan ook meelopen, haar handje vast te houden..?

Een bijdrage van Saskia

---