M&M in Khao Sok Khao Sok – Volgens Bolentol zitten Marieke & Michiel nu in Khao Sok. Ze trekken steeds verder door Thailand en hebben het reuze naar hun zin. Ze zijn in Khao Sok om het regenwoud te zien en te beleven. Ze kwamen op hun eerste hele dag daar ’s morgens vroeg uit bed om zeven kilometer te klimmen naar een waterval. Daaronder wilden ze gaan zwemmen. Marieke vertelt hoe de tocht door het regenwoud verliep: ”Je moest van tevoren in een boek je naam en de tijd dat je de jungle introk opschrijven en dan kon je zonder gids bepaalde 'paden' volgen. De eerste kilometer was redelijk te doen, maar daarna was het echt recht omhoog door de bamboe heen klauteren. Erg gaaf... tot de lucht wel erg donker begon te worden en het in de verte begon te donderen... Gaan we terug of niet?? We waren al over de helft en als we nu terug gingen duurde het toch nog 2,5 uur voor we bij het beginpunt zouden zijn. Dus besloten we op goed geluk door te lopen. Na nog geen 5 minuten wisten we weer waarom een regenwoud een regenwoud wordt genoemd... Binnen nog minder dan een minuut was ik tot op m'n zwembroek (we zouden toch gaan zwemmen...????) doorweekt!!! In het begin maakten we nog grapjes dat we nu toch nog een warme douche kregen, maar toen de bloedzuigers onze voeten hadden gevonden, kon ik niet meer zo lachen! De paden werden ook onbegaanbaar door al het water en het begon nu echt te onweren. Heeeel snel (voor zover dat kon) naar beneden dus weer. Na ongeveer een half uur stopte het met regenen. Zo'n beetje heel de jungle kwam door de regen tot leven. Overal zag en hoorde je rare beesten en de engste daarvan was een spin die zo groot was als een hand (niet overdreven!!). Hij had een heel groot web gemaakt aan de rechterkant van het pad, die we gelukkig op tijd zagen... Maar ook dit was nog niet het erg, het ergste was dat ons pad ineens ophield. Er waren een paar bomen omgevallen door de onweer of door de regen die ons pad blokeerden. En nu? Dit was toch echt de enige weg die we konden volgen! Michiel (mijn eigen Harrison Ford, en die hoeft het alleen maar te acteren) heeft eerst nog geprobeerd het pad vrij te maken, maar dat was niet te doen. Terwijl ik m'n ogen steeds op m'n voeten (vanwege bloedzuigers) en Michiel (vanwege gevreesde enge-beesten aanval) had gericht, kon ik wel huilen. Zag ons daar al uren wachten tot iemand eindelijk doorhad dat onze naam nog niet was afgetekend... Maar ik zong en floot 'vrolijk' door (je schijnt veel herrie te moeten maken om slangen af te schrikken, nu maar hopen dat slangen ook niet van valse 'Heb je even voor mij?' hielden...). Maar goed, we leven nog. Uiteindelijk vond Michiel iets wat ook op een 'pad' (iets waar al het groen niet zo heeel dicht op elkaar gegroeid was) leek. Hij heeft daar met stokken al het groen weggemaaid, zodat we erdoorheen konden. Net als in de echte Jungle Book: Eind goed, al goed! En ze leefden nog lang en gelukkig... Nadat we nog nooit eerder geziene moedervlekken bij elkaar ontdekten tijdens tekencontrole en droge kleren, zijn we toch maar even bij het park gaan melden dat we terug waren. Ook hebben we maar gemeld dat de weg geblokkeerd was om andere schijtebroeken als ik er niet te hoeven laten overnachten.” Tot zover het relaas van de wandeling door het regenwoud. Je ziet ze hebben het geweldig naar hun zin. Ik begrijp werkelijk niet waarom Marieke Khao Sok uitspreekt als “Khao Sucks”.

---