Wil in Geluk van Nederland Helmond – Zondagavond, 1e Pinksterdag. Wat zullen we zien? Er is een interessante documentaire op Ned 3, VPRO. Over het mannenoverschot in China. Door de 1 kind-politiek is er een mannenoverschot. (Hoezo, zijn die meisjes dan allemaal verdonkeremaand?) In Nederland is een nieuwe tendens ontstaan. Nederlandse, hoogopgeleide vrouwen die hier de boot gemist hebben, proberen een hoogopgeleide Chinees aan de haak te slaan. Er werd o.a. een eigenaresse van een relatiebemiddellingsbureau geïnterviewd. ”Hé, dat is Wil”, riep ik. ”Nee dus, het is ene Dorien de Vries”, zei Pieter Jan. ”Ik ben toch niet gek, dat is Wil”. ”Ja, dat is Wil”, zei Pieter Jan en begon toen hard te lachen. Want hij was er bijna voor de tweede keer ingetrapt. Een tijdje terug zat hij ook naar zo'n documentaire te kijken over 'Het Geluk In Nederland'. Dat ging toen over contacten zoeken via internet. Het was allemaal zo goed gespeeld, dat pas bij de aftiteling bleek dat het in scène was gezet. En dat was nu ook weer het geval. Een leuke documentaire, leuk in elkaar gezet, met op locatie in China gefilmde interviews, met de Chinese betrokkenen. En nicht Wil (dochter van oom Piet en Tante Frouk) in één van de hoofdrollen. En goed gespeeld en bijzonder geloofwaardig.

Een bijdrage van Nellie

---

Mincemeat tosti Delft – Bijna twee jaar geleden vroeg ik jullie of dat je me deelgenoot wilde maken van je tostirecepten. Ik kreeg al snel een aantal recepten toegezonden van Els en later stuurden ook Janneke en Saskia waardevolle tips en recepten op. De dagelijkse praktijk in de keuken leert dat er eigenlijk van alles tussen de sneetjes kan, maar dat het toch wel vaak neerkomt op ham en kaas. Toch kan ik het niet laten om zo nu en dan iets tussen de boterhammen te doen uit een toevallig in de buurt geparkeerd potje. Afgelopen kerst heb ik mince pies gemaakt. De vulling kwam uit een potje dat ik uit Engeland had meegenomen dat najaar. Ik had niet alle vulling nodig en zette het potje in de koelkast. Onlangs zag ik dat er nog iets in zat en lepelde er wat van tussen twee sneetjes brood. Het bleek een perfecte vulling voor een tosti. Het maken een mincemeat tosti is bovendien veel eenvoudiger dan een mincemeat pie. Ik wilde jullie dit eenvoudige, maar uiterst smakelijke recept niet onthouden. Er zit een nadeel aan dit recept. De vulling is alleen in de maand voor de kerst te krijgen. Je moet er bovendien even voor naar het Verenigd Koninkrijk. Maar je kunt ook even bij mij langs komen. Ik heb nog voor twee tosti’s vulling.

---

Op vakantie Berlijn – Dinsdag vertrekken Sander & Saskia naar Berlijn om daar vakantie te vieren. Ze gaan bovendien naar de bruiloft van een collega van Sander. Emma mag mee naar Duitsland. Moet mee liever gezegd, want zij kan als zuigeling niet zonder mams. Nienke en Dieuwertje blijven thuis, maar krijgen daar gezelschap van hun oma & opa uit Pijnacker. Voor hen dus ook feest. Wat een toeval dat ik juist nu dit fotootje weer onder ogen kreeg. Sander was op de middelbare school betrokken bij een uitwisselingsproject met Berlijn. Bij een bezoek aan wat we toen nog West-Berlijn noemden, hoorde ook een bezoek aan Oost-Berlijn. De muur bestond nog en het was een hele onderneming om te reizen achter het ijzeren gordijn. Hij deed het met een aantal klasgenootjes. Zo stond hij als 16-jarige scholier aan de Oost-Duitse kant van de muur. De foto is overigens aan de West-Duitse kant gemaakt. Later kregen we een scholier uit Berlijn te logeren in Delft. Ik kan me niet veel meer van die jongen herinneren. Alleen dat hij broodjes met Jakhalsfleisch bij zich had. Misschien verkopen ze die nog wel in Berlijn. Sander & Saskia kunnen het straks vertellen.

---

Brug bouwen met bierkratten Delft – De studenten van de TU-Delft vormen een belangrijk onderdeel van Delft. Dat blijkt wel uit het feit dat ze niet alleen in de Delftse gemeenteraad zitten, maar zelfs een wethouder leveren voor het college. De meisjes en jongens van deze technische opleiding weten steeds weer de aandacht op zich te vestigen. Soms met iets constructiefs en soms met alleen maar leuke zaken. Wat dat betreft zijn het dus echte Delftenaren. Afgelopen woensdag deden de studenten Civiele techniek weer van zich spreken. De leden van de Studievereniging 'Het Gezelschap Praktische Studie’ van de opleiding Civiele Techniek organiseerden de wereldrecordpoging ‘brug bouwen met bierkratten’. Het werd een succesvolle happening. De brug bestond uit 1500 lege en met lege bierflesjes gevulde bierkratten. De brug werd tien meter breed, zeven meter hoog met een doorrijhoogte van 4,2 meter. Bierbrouwer Heineken leverde de bierkratten. Het ontwerpen, berekenen en bouwen van bruggen (en andere constructies), vormt een belangrijk deel van de studie Civiele Techniek. De civiele studenten genoten van de uitdaging om met niet gebruikelijk bouwmateriaal een constructie neer te zetten die toch moest voldoen aan alle voorwaarden die de natuurwetten stellen m.b.t. eigen gewicht en zwaartekracht. Er was veel belangstelling voor de ludieke viering van dit lustrum. Niet alleen van Delftenaren, maar ook van de pers. Het record zal worden aangemeld bij het Guinness book of records.

---

Als een Boeddha in Thailand Thailand – Gisteren huurden Marieke & Michiel een brommertje en reden daarop naar de beroemde Big Buddha. Ze vonden het heel mooi, maar ” ik denk dat nu wel effe genoeg Boeddha's heb gezien”, zei Marieke later. Ze hebben die dag verder aan hun kleur gewerkt. Marieke vertelde: ”Alsof het zo moest zijn, reden we op de terugweg van de Big Buddha langs een paradijselijk strandje en..... jawel...... daar was de zon!!! EINDELIJK! Wij deden eerst een anti-regendansje van vreugde en zijn toen in zee geplonsd. Verder de hele dag een beetje op het strandje gehangen, naar de rare luchten liggen kijken (strakblauw met af en toe grote, donkere regenwolken), naar de enkele mensen liggen kijken die voorbij wandelden, Michiel gestoord met: 'moet je die zien', 'Moet je kijken', 'Kijk nou' etc., kokosnoot gedronken, mango gegeten, pad thai gegeten en veel gezwommen met o.a. de plaatselijke zwerfhonden. En pas weer naar 'huis' gebrommerd toen de zon achter de kokospalmen verdween. Wat een leven... 'net vakantie' zou m'n moeder zeggen... Als een Boeddha in Thailand...” Wat de beide vakantiegangers steeds weer opvalt is dat de mensen in Thailand zo aardig zijn. Marieke: ”Ze zijn bijna onmenselijk, lief en aardig.” Er zijn nog een paar zaken die haar goed bevallen. Die mogen ze wat haar betreft ook in ons land invoeren. Ze noemde er een paar:” Niet meer 3 kussen geven als je elkaar begroet, maar gewoon beide handen op elkaar en knikken (ideaal voor 'anti'-kussers zoals ik), overal schoenen uit als je ergens naar binnen gaat en lekker op blote voeten lopen, lekkere eetstalletjes op iedere hoek van de straat (en dan niet alleen op Koninginnedag...), open pick-up truckjes als bus... enz...”

---

Op goed geluk Bangkok – Wie verre reizen maakt kan veel verhalen. Dit oude gezegde gaat nog steeds op. Ook al bereikt via de elektronische snelweg informatie heel snel onze computer. Er gaat niets boven de authentieke verhalen van de reizigers zelf. De verhalen die Marieke & Michiel ons vertellen over Thailand zijn er weer eens het bewijs van. We genieten daar zeer van. Als ze op hun reis door Thailand op de terugweg weer in Bangkok zijn, moeten ze op dinsdagavond even naar de Royal Plaza gaan. Daar treffen ze dan de bewonderaars van de overleden Thaise koning Chulalongkorn. Voor deze mensen is de overleden koning bijna een godheid. Zijn geest brengt volgens de gelovigen geluk. In het bijzonder in zaken. Elke dinsdag, de geboortedag van de overleden koning, rijden ze te paard naar het standbeeld van koning Chulalongkorn op de Royal Plaza in Bangkok om hem eer te bewijzen. Het kan nooit kwaad om vlak voor de terugreis wat geluk in te slaan. En mocht dat niet het geval zijn, dan levert het in ieder geval een leuk plaatje op.

---

Mooi East Sussex Delft – Opnieuw arriveerde er een aanzichtkaart op de redactietafel van ODD. Hij komt van Mies, een trouwe ODD-lezeres uit Oegstgeest. Mies en ik zijn beiden anglofiel. Dat blijkt ook nu weer uit haar reisbestemming. Veel schrijft ze overigens niet op de kaart. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Pevensey, Hastings, Alfriston, Lewes, Rye, Bexhill-on-Sea, Eastbourne, Battle, Winchelsea Ze schrijft: 19-05-‘04 Alles is mooi! Mies

---

Een zetje Helmond – Naar aanleiding van de Spaanse vakantiekaart van Nellie & Pieter Jan ontving ik een mailtje van Nellie. Ze schrijft: "Maandagmiddag 24 mei 2004. Op mijn werk vindt een collega onze vakantiekaart tussen de post. Grote hilariteit op de afdeling. De kaart was niet afgestempeld, maar ik had hem eind augustus 2003 in Spanje op de bus gedaan. Toen ik thuis kwam, riep mijn buurvrouw me, om te bedanken voor onze vakantiegroet uit Spanje. "Ik dacht dat jullie naar Parijs waren?" zei ze lachend. Binnen zette ik zoals gewoonlijk mijn computer aan om m'n mail te checken. Ha, een bedankje van m'n schoonzusje Nella. Ze had die middag onze kaart uit Spanje ontvangen. Ze had nog een bizar detail; vanuit Verzorgingshuis Reijndael kwam een telefoontje dat ook de kaart voor mijn vader die dag was aangekomen. Eind augustus heb ik zo'n 20 kaarten tegelijk gepost op het postkantoor in Platja D' Aro. Het was een brievenbus in de muur van het gebouw. Ik weet nog dat ik het stapeltje kaarten een 'zetje' gaf toen ik ze in de gleuf liet glijden. Een beetje te hard, want toen ik door de gleuf keek, zag ik dat het stapeltje op het bureau terecht was gekomen dat achter de postzakken stond. "Die gooien ze nog wel in de juiste postzak", dacht ik. Nee dus! Wat ze ermee gedaan hebben, weet ik niet. Misschien hebben ze nu pas het bureau opgeruimd. De kaarten zijn geen van allen afgestempeld. Ik ben benieuwd of ik nog meer reacties krijg van verlate post."

---

M&M in Khao Sok Khao Sok – Volgens Bolentol zitten Marieke & Michiel nu in Khao Sok. Ze trekken steeds verder door Thailand en hebben het reuze naar hun zin. Ze zijn in Khao Sok om het regenwoud te zien en te beleven. Ze kwamen op hun eerste hele dag daar ’s morgens vroeg uit bed om zeven kilometer te klimmen naar een waterval. Daaronder wilden ze gaan zwemmen. Marieke vertelt hoe de tocht door het regenwoud verliep: ”Je moest van tevoren in een boek je naam en de tijd dat je de jungle introk opschrijven en dan kon je zonder gids bepaalde 'paden' volgen. De eerste kilometer was redelijk te doen, maar daarna was het echt recht omhoog door de bamboe heen klauteren. Erg gaaf... tot de lucht wel erg donker begon te worden en het in de verte begon te donderen... Gaan we terug of niet?? We waren al over de helft en als we nu terug gingen duurde het toch nog 2,5 uur voor we bij het beginpunt zouden zijn. Dus besloten we op goed geluk door te lopen. Na nog geen 5 minuten wisten we weer waarom een regenwoud een regenwoud wordt genoemd... Binnen nog minder dan een minuut was ik tot op m'n zwembroek (we zouden toch gaan zwemmen...????) doorweekt!!! In het begin maakten we nog grapjes dat we nu toch nog een warme douche kregen, maar toen de bloedzuigers onze voeten hadden gevonden, kon ik niet meer zo lachen! De paden werden ook onbegaanbaar door al het water en het begon nu echt te onweren. Heeeel snel (voor zover dat kon) naar beneden dus weer. Na ongeveer een half uur stopte het met regenen. Zo'n beetje heel de jungle kwam door de regen tot leven. Overal zag en hoorde je rare beesten en de engste daarvan was een spin die zo groot was als een hand (niet overdreven!!). Hij had een heel groot web gemaakt aan de rechterkant van het pad, die we gelukkig op tijd zagen... Maar ook dit was nog niet het erg, het ergste was dat ons pad ineens ophield. Er waren een paar bomen omgevallen door de onweer of door de regen die ons pad blokeerden. En nu? Dit was toch echt de enige weg die we konden volgen! Michiel (mijn eigen Harrison Ford, en die hoeft het alleen maar te acteren) heeft eerst nog geprobeerd het pad vrij te maken, maar dat was niet te doen. Terwijl ik m'n ogen steeds op m'n voeten (vanwege bloedzuigers) en Michiel (vanwege gevreesde enge-beesten aanval) had gericht, kon ik wel huilen. Zag ons daar al uren wachten tot iemand eindelijk doorhad dat onze naam nog niet was afgetekend... Maar ik zong en floot 'vrolijk' door (je schijnt veel herrie te moeten maken om slangen af te schrikken, nu maar hopen dat slangen ook niet van valse 'Heb je even voor mij?' hielden...). Maar goed, we leven nog. Uiteindelijk vond Michiel iets wat ook op een 'pad' (iets waar al het groen niet zo heeel dicht op elkaar gegroeid was) leek. Hij heeft daar met stokken al het groen weggemaaid, zodat we erdoorheen konden. Net als in de echte Jungle Book: Eind goed, al goed! En ze leefden nog lang en gelukkig... Nadat we nog nooit eerder geziene moedervlekken bij elkaar ontdekten tijdens tekencontrole en droge kleren, zijn we toch maar even bij het park gaan melden dat we terug waren. Ook hebben we maar gemeld dat de weg geblokkeerd was om andere schijtebroeken als ik er niet te hoeven laten overnachten.” Tot zover het relaas van de wandeling door het regenwoud. Je ziet ze hebben het geweldig naar hun zin. Ik begrijp werkelijk niet waarom Marieke Khao Sok uitspreekt als “Khao Sucks”.

---

De groeten uit Platja D’Aro Delft – Vandaag kwam er opnieuw een kaart binnen van een vakantieadres. Uit Platja D’aro stuurden Nellie en Pieter Jan plus aanhang ons een kaart. Nu was ik in de veronderstelling dat zijn in Parijs hadden gezeten. Ik was dus nogal verbaasd dat ze nu al weer in Spanje zaten. Tot dat ik naar de datum van de kaart keek. Daar stond 20 augustus. Ik herinnerde me nu dat Nellie vertelde dat vorig jaar niet een vakantiekaart de reis naar Nederland had voltooid. Wel Nellie je kunt gerust zijn. Het is misschien wat laat, maar je vakantiekaart is binnen. Goed dat je er een datum op zette. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: PLATJA D’ARO, Cala Gogó, Platja Can Cristus Zij schreven: 20-08-2003 Wij zijn niet weggespoeld. De regenbui was kort, maar hevig. Niemand hier heeft er volgens mij last van gehad. Het is erg heet, maar gelukkig is er water. We vermaken ons goed. Pieter Jan & Nellie, Floris, Anne-Sofie, Marlotte, Guido & Ilse

---

Molen ontloopt lot Koudekerk – Op deze foto die wij op Hemelvaartsdag gemaakt hebben, tijdens een fietstochtje in de omgeving, staat een nieuwe tevens oude molen. Tot voor kort was dit de Bosmolen uit de Bospolder in Leiderdorp. Daar heeft de molen de afgelopen 167 jaar gestaan, maar door de komst van de Hoge Snelheidslijn moest de molen verdwijnen. Sloop zou het lot van de molen gaan worden. Tot dat de vrijwillige molenaar van de Rijnlandse molenstichting, Andries Veloo de opmerking maakte dat hij graag bij die molen zou willen wonen. Tot zijn verbazing werd die wens gehonoreerd. De Leiderdorpse molen werd van zijn fundering gehaald, vervolgens grondig gerestaureerd, toen op een dieplader gezet en uiteindelijk een paar kilometer verder, pal naast het nieuwe huis van Veloo in Koudekerk, op een nieuwe fundering geplaatst. Molens worden vaak vernoemd naar het land waarop ze staan, zo ook de Bosmolen. Afgelopen week werd de oude maar nu nieuwe Lagewaardsemolen, vernoemd naar de Lagewaardsepolder waar het nu staat, officieel overgedragen door de gemeente Leiderdorp aan de Rijnlandse Molenstichting. De molen staat nu op de hoek van de Ruigekade en Ofwegen in Koudekerk en komt daar zoals op de foto zichtbaar helemaal tot zijn recht. Niet alleen landschappelijk, maar ook qua windvang en waterstaatkundige betekenis. De Lagewaarsemolen heeft in dit gebied zelfs een aanvullende bemalingstaak gekregen, omdat de capaciteit van het gemaal in de polder bij hevige regenval niet toereikend is.

Een bijdrage van Nella & Martien

---

De leukste en de lelijkste Helmond – We hebben ze gezien. De bruine beren van Dierenrijk Europa: Lalja en Brigitta. Lalja lag op haar rug en Brigitta was een paar meter verder aan het ijsberen. We zagen het gisteren. Corien & ik brachten met de kinderen en kleinkinderen een bezoek aan de nieuwe dierentuin bij Helmond. We wandelden door de zeven Europese gebieden die er zijn gecreëerd. Het Oerbos waar edelherten en everzwijnen zijn te zien, moet nog wel wat groeien. In de Alpen zagen we steenbokken rennen en van rots naar rots springen. We zagen hoe de berberaapjes op de rots van Gibraltar werden gevoerd. Terwijl we bij de aapjes zaten te wachten op de dierenverzorger met het eten, maakte een Japanse toeriste deze foto van ons groepje. Verder verblijven in het park onder andere wolven, lynxen, rendieren, elanden, otters, zeehonden, muskusossen en bevers. Het zijn volgens de folder van het Dierenrijk de leukste en de lelijkste dieren van europa.

---

Sietske één jaar Helmond – Cor en Sietske verschillen precies 50 jaar en één dag. Dat betekent dat mijn kleindochter gisteren 1 jaar werd. Een feestelijke dag! We begonnen met een verjaardagsontbijt. Hier kreeg de jarige de cadeaus van pappa & mamma en Benthe en van oma & opa uit Delft. Het was het begin van een reeks heugelijke momenten. Er was een speciale verjaardagstaart gemaakt door de plaatselijke banketbakker. Daar had de man vreselijk z’n best op gedaan. Er zaten allerlei marsepeinen figuurtjes op de slagroom. Toen ook de andere opa & oma en nog wat ooms en tantes present waren mocht Sietske het kaarsje in het midden op de taart uitblazen. Het lukte haar met de hulp van haar zusje heel goed. Daarna bewonderden de meisjes de feestelijk versierde taart. Ze plukte er de marsepeinen figuurtjes vanaf en haalde hun vingertjes door de slagroom. En al de volwassenen eromheen lachten en maakten foto’s. Niemand maakte bezwaar. Dat is het bewijs dat je jarig bent.

---

De Gemertse tweeling Gemert – Gisteren, op Hemelvaartsdag, vierde Cor zijn 51ste verjaardag. Corien & ik waren uit Delft gekomen om hem hiermee te feliciteren. Felicitaties die ook bestemd waren voor Onke & Johnny en hun zoons Daan en Wes. Ze wonen sinds kort met z’n vijven in een schitterend nieuw huis in Gemert. Een mooie locatie om de verjaardag van hun (o)pa te vieren. Het was een mooie warme dag. De visite verzamelde zich op het terras van de royale tuin van de nieuwe woning. Monique & Adrie waren er, net als Els & Ad en Nellie & Pieter Jan. Ook Saskia & Bob waren met Benthe en Sietske van de partij. Het was reuze gezellig. De meeste (oud)ooms en tantes hadden de tweeling al weer een paar maanden niet gezien. De twee jongens maakten dus een rondje langs de tafel. Ze gingen van hand tot hand en van schoot tot schoot. Geduldig lieten de knapen zich met de diverse ooms en tantes fotograferen. Het leverde een aantal fraaie platen op, waarvan ik er hier eentje wil laten zien.

---

Liefs uit Bangkok Delft – Begin deze maand riep ik jullie op een kaartje te sturen van je vakantieadres naar de redactie van ODD. De post bracht gistermorgen de eerste aanzichtkaart. Hij is van Marieke & Michiel en komt uit Thailand. Op het gezellige Bolentol hebben we ook al gelezen over hun belevenissen daar. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Damnernsaduak Floating Market, Rajburi Province, Thailand. Ze schreven: Bangkok, 14-5-‘04 Wat je voor op de kaart ziet, daar zijn we vanochtend, voor dag en dauw, naartoe geweest. Was een hele toer om er te komen, maar erg de moeite waard. Het is een Thaise Albert Heijn. Een supermarkt, maar dan in plaats van schappen, bootjes. In plaats van een winkelwagentje heb je ook een bootje waar je alles in kan laden. Ze verkopen er vooral vers fruit, waar we het bestaan niet van afwisten, maar heerlijk smaken!! Ook verkopen ze veel “verse” vis en vlees. Zal ook best lekker zijn als je ook van vliegeneitjes houdt. Die krijg je er namelijk gratis en voor niks bij. Nou, tot snel weer!! Liefs Michiel & Marieke.

---

Mandje tulpenbollen Amsterdam – Ik ben haar naam weer vergeten. Ad en ik kwamen deze vriendelijke mevrouw tegen in een groot warenhuis in Amsterdam. Het was kennelijk een Amerikaanse toeriste. Ze wilde een mandje tulpenbollen mee naar huis nemen en vroeg ons waar ze die verkochten. We konden haar niet helpen. We stonden slechts op onze echtgenotes te wachten. We raakten in gesprek en besloten in de koffiecorner van het warenhuis een kopje cappuccino te gebruiken. Ze vertelde dat ze in Amsterdam was voor haar werk. Als ik me goed kan herinneren, deed ze iets voor een filmmaatschappij. Dat kwam goed uit, want mijn videocamera had wat kuren. Omdat ik dacht dat ze verstand van camera’s had, vroeg ik haar dus of ze daar even naar kon kijken. Daar moest ze wel om lachen. Van techniek had ze niet veel verstand. Toch pakte ze de camera aan en keek door de zoeker. Toen pas zag ik dat er steeds meer mensen om ons heen kwamen staan. Er waren zelfs mensen die een foto van ons maakten. Ik vroeg een van hen er eentje met mijn toestel te maken. Daarna moest onze onbekende Amerikaanse toeriste weer verder. Corien & Els kwamen juist aanlopen toen ze wegliep. ”Wie was dat?” vroeg Els ”Dat weten we niet. Ze heet Julie of Julia of zoiets”antwoordde Ad. ”Het was een beetje vreemde ontmoeting”, zei ik,” Ik had steeds het gevoel dat ik haar al eens eerder gezien had.” Corien & Els keken elkaar aan en schoten spontaan in de lach. ”Wij ook”, bulderden ze.

---

Varen in Delft Delft – Delft is een waterstad. De plaats begon langs een zelf gegraven kanaal: De Oude Delft. Door de eeuwen heen is er steeds meer water bijgekomen. Grachten, kanalen, sloten en weteringen. De mooiste gracht van Nederland is ongetwijfeld De Oude Delft. In het water van deze gracht weerspielen al vele eeuwen het Prinsenhof en de Oude Kerk. Niet alleen de oude binnenstad kent zo veel water. Ook in de nieuwe wijken van de Prinsenstad is er volop water. Ook ons huis grenst aan de tuinkant aan het water. Het water is een constante bron van plezier. ’s Winters stap je vanuit de tuin met de schaatsen onder op het ijs om een plezierig rondje te trekken. Of om zoals Sander en Saskia deden vanuit de tuin naar Vlaardingen of Schiedam te schaatsen. Maar ook als er geen ijs ligt, biedt het water vertier. Je kunt er vissen. We deden dat vroeger met alle buren op een rijtje. Of je kunt er de eendjes eten geven. Een bezigheid die ook de kleinkinderen volop boeit. Maar het leukst is het natuurlijk met de boot. Vanuit de tuin een stukje roeien tot voorbij de brug. Naar nesten kijken van de Meerkoeten. Naar de tuinen van de andere mensen. De kleinkinderen vonden het het afgelopen weekend heel leuk om met pappa, mamma of opa een eindje te roeien. En ook de volwassenen vonden het erg leuk. De boot ligt inmiddels weer in ‘het dok’ te wachten op de volgende warme dag in waterstad Delft.

---

Kermis in Stiphout Helmond – Het was dit weekeinde weer kermis in Stiphout. We zijn er met onze dochters en hun opa en oma en oom en tante met nichtje naartoe geweest. Benthe wilde alles wel bekijken en doen. Gelukkkig maar, want het is toch veel leuker op een kermis als je je eigen kindjes plezier ziet hebben. Vanuit het kinderdagverblijf van de kinderen hadden we vrijkaartjes. Dat kwam mooi uit! Benthe is eerst in de autootjes geweest (tweemaal), daarna heeft ze met het touwtje trekken een opblaasbloem gewonnen en lichtgevende sterretjes. Sietske won ook zo'n bloem. Daarna wilde Benthe wel graag in de zweefmolen. Dat mocht ze nog niet alleen, dus er werd een vrijwilliger aangewezen... Mamma. Later is Sietske ook nog geweest, samen met oma. Ze vonden het allebei schitterend. Benthe vervolgde haar vrolijke gang naar de draaimolen waar ze ook nog twee keer in is geweest. Eén keer alleen, in een tractor, later met haar zusje in een oldtimer. De dames hebben het heerlijk naar hun zin gehad. En pappa en mamma en de rest van de meegekomen familie ook!

Een bijdrage van Saskia

---

Zaterdagmorgen op de kinderboerderij Delft – Er is een kinderboerderij vlak bij ons huis. Er is bijna geen betere manier om een zonnige zaterdagmorgen door te brengen dan tussen de schapen, geiten, varkens, konijnen, pauwen en al het andere kleinvee. Corien & ik gingen er al eens heen met Nienke. Dat succes wilden we nog wel eens herhalen. Afgelopen zaterdagmorgen gingen we dus samen met Saskia en Benthe en Sietske opnieuw naar de dieren op de boerderij. Een geit die op haar achterpoten gaat staan omdat je een stukje brood in je hand hebt, is voor een meisje van twee jaar erg groot. Benthe vond dat dan ook niet zo’n goed idee. Het aaien en voeren van schapen en geiten liet ze graag aan haar mams over. Bij de konijnen voelde zich al veel meer op haar plaats. Het lieve konijntje op schoot bij mamma wilde ze wel even aanhalen. Sietske heeft nog geen moeite met grote dieren. Ze aait alle dieren die in haar buurt komen. Of het nu een kalf, een geit of een schaap is, het maakt haar niet uit. In haar enthousiasme ziet ze niet dat de dieren soms royaal groter zijn. Ze aait, trekt aan haar en oren en is soms niet zachtzinnig in haar liefkozingen. Het maakt de dieren niet uit. Ze doen desnoods een stapje terug. Het werd een feestelijke morgen op de kinderboerderij.

---

Vijf kleindochters Delft – Het was een heerlijk warme dag. Daarom zaten we bijna de hele dag in de tuin en op het water. In steeds wisselende samenstelling, want het slaapritme van de kleinkinderen loopt niet parallel. De een gaat er in als de ander eruit komt. Toch zijn er wel momenten dat ze even samen kunnen spelen. Bij zo’n moment haal ik natuurlijk direct m’n camera te voorschijn. Het resultaat zien jullie hier. Ik heb immers nooit genoeg foto’s van mijn nageslacht. Zijn ze niet om op te vreten: Benthe, Dieuwertje, Nienke met Emma op schoot en Sietske in de tuin bij oma & opa

---

Reizigers naar Delft Delft – Er is tussen Delft en Helmond een prima treinverbinding. Bob & Saskia weten daar alles van. Tijdens hun verkeringstijd zaten ze nogal vaak tussen de rails. Van Brabant naar de Randstad en weer terug. Het was gisteren een zonnige dag. Een mooie dag dus voor een treinreis. Dat kwam goed uit want Saskia gebruikte na zoveel jaren opnieuw de trein om naar Delft te reizen. Nu met haar dochters Benthe en Sietske. Benthe houdt ook van treinen. Ze al eens eerder met de trein naar opa & oma gereisd en heeft daar lang over gesproken. Ik haalde ze gisteren rond het middaguur in Delft van het station. Het was een druk moment. Drommen reizigers haastten zich Delft in. Wij deden het wat kalmer aan en wandelden op ons gemak van het perron naar de auto. ”Nu gaan we naar jouw huis”, vertrouwde Benthe me toe. ”Naar oma”, voegde ze er aan toe. Sietske was wakker gebleven in de trein. In het autozitje viel ze echter in slaap.

---

Zanderig festival Den Haag – Het weer werkt nog niet erg mee. Toch laat men zich op het strand van Scheveningen niet remmen. Maandag start de veertiende editie van het International Sand Sculpture Festival. De sculpturen, die door nationale en internationale professionele kunstenaars worden gemaakt, zijn tot 6 juni te bezichtigen. Het Sand Sculpture Festival staat in het teken van ’The Lion King’. Ik verwacht dus dat er leeuwen op het strand zullen verschijnen. De deelnemers krijgen tot 21 mei de gelegenheid om hun kunstwerken te voltooien. De sculpturen staan verspreid over anderhalve kilometer strand. Het bezichtigen levert dus meteen een leuke strandwandeling op.

---

Druk, groot, hot en lekker Bangkok – Marieke & Michiel zijn woensdag in Thailand gearriveerd. Dat is te lezen op Bolentol. De vliegreis verliep goed. ”Alleen geen oog dicht gedaan, omdat er een nogal praatgrage meneer voor ons zat”, meldt Marieke via de e-mail. Om de overgang van de Eindhovense uitlaatgassen naar de frisse Thaise lucht niet te groot te laten worden, verblijven ze eerst drie nachten in een hotel in Bangkok. Hun eerste bezoek aan Chinatown maakte veel indruk. ”Je moet er alleen geen claustrofobie of smetvrees hebben. Een grote chaos van steegjes, kraampjes, kruiden en VEUL plastic frutsels!” legt Marieke uit. Hun lunch bestond uit een Thais soepje bij een kraampje. ”Best knap hoe ze van afwaswater nog zo'n goddelijke noodle soep kunnen maken. Wat je met kruiden toch niet allemaal kan doen,” meent Michiel. Hun eerste indruk van Bangkok was: Druk, groot en vooral vies, terwijl er eigenlijk geen rotzooi op straat ligt. Ook het avondeten op hun eerste dag was verrukkelijk. Het aanbod om 'hot' te eten, sloegen ze heel verstandig af. Naderhand vroegen ze zich af wat ze te eten hadden gekregen als ze ja hadden gezegd. Ze stonden na de maaltijd flink in de fik van de kruiden en de bergen knoflook. “Maar lekkel was het wel!!” zegt Marieke. Gisteren bezochten ze de Grand Palace (tempel) en kochten op het treinstation alvast kaartjes voor de nachttrein. Zaterdag reizen ze immers door naar het noorden.

---

Prins, tuinkers en bromvlieg Londen – Prins Philips vindt dat dit portret in de verste verten niet op hem lijkt. Het schilderij heeft een heel indrukwekkende titel: Homo sapiens, Lepidium sativum en Calliphora vomitoria. Dat is Latijn en betekent slechts: Mens, tuinkers en bromvlieg. De prins is er in zijn blootje op afgebeeld met een bromvlieg op zijn schouder. Op zijn vinger groeit wat tuinkers. Dat plukje groen vertegenwoordigt zijn nakomelingen. Wat de bromvlieg symboliseert weet ik niet. De 28-jarige Engelse kunstschilder Stuart Pearson Wright is de schepper van het kunstwerk. The Duke of Edinburgh heeft vier keer – geheel gekleed – voor het portret geposeerd. Toen hij bij de vijf keer ontdekte dat hij er naakt opstond, weigerde hij nog verder te poseren. Hij zei: “Wel verdorie! Dat hoef ik nooit aan de muur te zien.” Een oudere heer uit Bethnal Green poseerde daarna als model, zodat de kunstenaar het schilderij toch af kon maken. De Royal Society for the encouragement of Arts, Manufactures and Commerce (RSA) bestelde het schilderij twee jaar geleden om te vieren dat prins Phillip vijftig jaar president was van de RSA. Men weigerde het en liet een nieuw schilderij maken. Mr Pearson Wright was het wel eens met de mensen van de RSA en schilderde een schilderij waarop alleen het hoofd van de echtgenote van koningin Elisabeth is te zien. Het originele afgewezen schilderij is nu te zien in de Jerwood Space Gallery. Het is te koop voor ruim 36.000 euro. Toen de kunstenaar werd gevraagd of hij zelf vond dat het schilderij goed gelijkend was, antwoordde deze kort: “I bloody well hope not”.

---

Poreus Parijs Parijs – Onder Parijs (en dan bedoel ik letterlijk onder) is het een wirwar van gangen. Zoals we weten is het metrostelsel van Parijs heel uitgebreid (en werkt het perfect). Het verbaast mij dat de ondergrond van deze megastad nog zo stevig is. Volgens mij moet het wel bijna poreus zijn. Want behalve de metro zijn er ook nog andere onderaardse gangen, die samen wel 300 km. lang zijn. Het zijn de overblijfselen van de steenafgravingen uit de Romeinse tijd. Met de kalksteen die daar werd afgegraven is Parijs gebouwd. In 1786 is men begonnen om de kerkhoven rond de kerken van Parijs uit hygiënisch oogpunt op te ruimen. De oude steenmijnen – de catacomben – uit de Romeinse tijd vond men een mooie plaats om deze menselijke overblijfselen op te stapelen. Vlak voor de Franse revolutie was het project klaar. Het resultaat is een lugubere megaverzameling menselijke botten. Een klein deel van deze gangen is nu voor het publiek toegankelijk. Langs de wanden liggen tot de zoldering van de gang de botten opgestapeld. Dijbenen bij dijbenen en ellepijpen bij ellepijpen. In nette mozaïeken en afgewisseld met een rijtje schedels. Waarschijnlijk liggen achter de mooi gesorteerde voorkanten nog hele massa’s minder fraai opgestapelde menselijke resten. Op één plek scheen een lamp over de bovenkant van de bottenmuur en wij zagen zo ver we konden kijken een lugubere bottenberg.

Een bijdrage van Nellie

---

Drie keer pokken Eindhoven – Zoals jullie op ODD hebben gezien, leek het er op dat de pokken wel zo’n beetje waren uitgewoed in Eindhoven. Pappa Sander & mamma Saskia konden op bezoek in Delft. Nienke was immers al weer ‘vlekkeloos’. Dieuwertje had nog wel plekjes, maar knapte al weer goed op. De vraag was niet: Zou Emma het ook krijgen? De vraag was: wanneer? Vandaag kwam het antwoord van mamma Saskia: ”Ook Emma werd niet gespaard door de waterpokken... Gelukkig lijkt ze er weinig last van te hebben: ze drinkt prima, slaapt lekker en speelt ook gewoon!” Ze kunnen dus bijna weer een kinderziekte afstrepen. Beterschap.

---

Op weg naar Manoah Perth – We zitten nu in de herfst. Het is bijna winter. Het zonnetje staat hoog aan de hemel en we hebben net een beetje regen gehad om de dust van de blaadjes af te wassen. Als ik de oprijlaan uitrijd, zie je achter mij een grote stofwolk. Zo droog is het hier. Gelukkig is onze ondergrondse bron nog hard aan het werk en hoeven we geen water te kopen. Want we hebben geen stadswater hier in de bush. Maar dit zal niet lang duren, want na 23 jaar op dit prachtige plekje te hebben gewoond, zijn we nu een beetje moe om al dat land bij te houden. 20 duizend vierkante meter is een heel stuk als je het moet maaien en harken. Wij hebben nu besloten om een retirement villa te bouwen. Het huis is al aardig onder weg met een klein tuintje voor en ook achter. Het komt in een kleine gemeente van de Gereformeerde Kerk. Er is ook een moederhuis voor als je te oud wordt om voor je zelf te zorgen. Leen zit daar al bijna 10 jaar in het bestuur en ook ik draag mijn steentje bij. De village heet Manoah. Begin zomer hopen we daar heen te verhuizen. We hebben nog niet besloten wat we met het servicestation gaan doen. Waarschijnlijk zullen we dat wel verkopen, want zo rooskleurig is de benzine niet meer hier. Tot zover mijn bijdrage aan ODD. Hier is verder iedereen gezond en ik geniet nog steeds van ODD. Keep it up. Groetjes aan al de familie.

Een bijdrage van Len and Connie

---

Twee Helmond – Als je aan Benthe vraagt hoe oud ze is, steekt ze prompt twee vingertjes op. ”Twee”, zegt ze dan trots. Zodra ze haar letter B of de letter S van haar zusjes ergens ontwaardt, wijst ze daar op. In een reclame in een abri, een advertentie in een krant of in een van haar vele boekjes. Ze duwt haar vingertje erop en zegt: “Letter Sietske”. Ook de cijfers herkent ze nu steeds vaker. Als je haar dus vraagt hoe oud ze is, kan ze dat ook aanwijzen in een tekst. Opa en oma vinden het heel knap.

---

Zo klein is Parijs Parijs – Pieter Jan & ik waren met Anne-Sofie en Marlotte van 3 tot en met 7 mei in Parijs. Op woensdag 5 mei bezochten we de grote begraafplaats Père Lachaise. Daar liggen veel beroemde mensen begraven. Maar het curieust zijn de overdreven grafzerken waarop complete kapelletjes zijn gebouwd. Op de begraafplaats zijn lanen aangelegd die een naam hebben en waar auto's rijden. Toen we via de hoofdingang binnenkwamen, hadden we ons juist afgevraagd of Philippa nog in Parijs zou zijn. Plotseling slaakte Marlotte een kreet:"Philippa!". En ja hoor, daar liep haar gastzusje tussen een groep jonge mensen. Op weg naar de uitgang en op weg naar de bus die hen terug naar Nederland zou brengen. Precies op hetzelfde moment op dezelfde plaats in die grote stad Parijs. De twee vlogen elkaar letterlijk in de armen. We werden voorgesteld aan de overige leden van de groep: allemaal deelnemers van de uitwisselingsorganisatie.

Een bijdrage van Nellie

---

Moederdag in Delft Delft – Kort na de lunch ging de bel. Daar stonden geheel onverwachts Saskia & Sander op de stoep samen met hun kinderen. ”Fijne moederdag” riepen ze in koor. Dat hadden Corien & ik natuurlijk niet verwacht. De waterpokken van de kleinkinderen hield hen immers aan huis gekluisterd. ”Het ging weer wat beter. Ze zijn koortsvrij, dus kon het” legde Sander het spontane bezoek toe. Dieuwertje en Emma zijn nog niet ‘vlekvrij’, maar ze leken er geen last meer van te hebben. Bovendien was het in Delft prachtig weer. We kozen dus een plekje in de zon en genoten van de (groot)moederdag. Aan het eind van de middag toverde oma voor iedereen pannenkoeken uit de keuken. En er was aardbeienijs toe. Het leek net of oma er toch wel een beetje rekening mee had gehouden.

---

Dieren kijken met de kleinkinderen Mierlo – Afgelopen zondag gaf Els aan Corien een krantje over het nieuwe Dierenrijk Europa vlak bij Helmond. ”Leuk voor een dagje met de kleinkinderen” zei ze erbij. Ik dacht dat er al keus genoeg was in ons land om dieren te kijken. We hebben hier in Delft Reptielen Zoo Serpo en verder schieten me ook nog het Noorder Dierenpark, het Dolfinarium, het Dierenpark Amersfoort, de Diergaarde Blijdorp, Safari Beekse Bergen, het vogelpark Avifauna, Artis Zoo, Burgers Zoo en Ouwehands Dierenpark spontaan in gedachten. Waarom dan nog een dierentuin? Misschien wel domweg omdat er in deze hoek van ons land geen gelegenheid is om aapjes en andere diersoorten te kijken. Dus namen we het krantje met plezier aan. Het is altijd leuk om ergens met onze kleinkinderen heen te gaan. Burgemeester Sakkers van Eindhoven heeft de tuin deze week geopend. Hij deed dat samen met de bruine beren Lalja en Brigitta. Het was de bedoeling dat de beren een ijssculptuur met daarin makreel op zouden eten. Een keus die ik niet meteen begrijp, want bruine beren zijn geen ijsberen. Maar Lalja en Brigitta hadden het wel door en hebben ten overstaan van de genodigden toch de makrelen uit het ijs getrokken en opgepeuzeld. Ik lees in het krantje dat in de dertien hectare grote dierentuin nog driehonderd Europese dieren zitten. Op termijn is het de bedoeling dat dit aantal verdubbelt. Dat is mooi dan kunnen we nog eens terug gaan met de kleinkinderen. Het ligt lekker dichtbij op het landgoed Gulbergen op de grens van Nuenen en Mierlo. Op het heuvelachtige landgoed ligt ook een golfbaan, maar daar zijn de kleinkinderen nog niet aan toe. Ik begrijp uit het krantje dat de bezoekers een wandeling kunnen maken door zeven Europese gebieden. Daarbij wandelen ze onder andere door een Oerbos waar edelherten en everzwijnen zijn te zien. In de Alpen zitten steenbokken en bruine beren. Verder verblijven in het park onder andere ijsberen, berberapen, wolven, lynxen, rendieren, elanden, otters, zeehonden, muskusossen en bevers.

---

Stapje voor stapje, handje aan handje Helmond – Sinds een kleine week kan Sietske nu los lopen. Het begon met wat voorzichtige pogingen om los te staan. Ach en als dat dan lukt kun je net zo goed meteen wat stapjes doen, zal Sietske gedacht hebben, want vrij snel daarna waagde ze zich aan wat stappen zonder steun. Eerst nog veilig richting mamma, maar sinds kort ook zomaar, zonder doel. Ze gaat staan (zonder hulp, ergens midden in de kamer), en stapt vrolijk naar...niets eigenlijk. Gelukkig heeft ze een goede dikke luier om haar billen, want niet zelden eindigt haar wandeltochtje in een val op haar billen. Als Sietske voorover valt is ze gelukkig tot nu toe steeds snel genoeg geweest met haar handen, om haar val te stoppen. Benthe wil haar kleine zusje graag helpen met lopen. Ze vindt het wel moeilijk om daarbij het juiste (langzame) tempo aan te houden. Sietske verliest haar evenwicht, valt scheef en wordt nog even meesleept aan haar handje, waarna beide dames óf hard huilen (de één huilt om het gehuil van de ander) óf hard lachen, omdat het toch wel zo'n gekke situatie is. Knap vind ik het in ieder geval wel. Nog voordat ze één jaar is, al los lopen! Zou dit iets betekenen voor later? Wie weet, misschien rent ze over een jaar of vijftien wel de marathon van New York! Zou Benthe dan ook meelopen, haar handje vast te houden..?

Een bijdrage van Saskia

---

Opvallend Londen – Erewachten te paard luisteren heel wat zaken in de Britse hoofdstad op. Tijdens een bezoek van de Poolse president Aleksander Kwasniewski aan koningin Elisabeth in Buckingham Palace viel een lid van the Queen’s Guard van zijn paard. Met zijn ongebruikelijke manier van afstijgen, luisterde de ruiter de ceremonie op een ongewenste manier op. Er waren voldoende fotografen aanwezig om het moment vast te leggen. Verder doet iedereen of er niets is gebeurd. De politieman schuin achter de militair blijft gewoon groeten. Slechts zijn ogen draaien in de richting van het voorval. Overigens heeft de onfortuinlijke ruiter aan zijn val niet meer dan een enkele buil overgehouden.

---

Caratmars klinkt door Helmond Helmond – Deze foto maakte Ad vorige week zondag tijdens het Caratconcert waarbij de zes Helmondse harmonie- en fanfarekorpsen optraden. Hier zien we de Stiphoutse fanfare ’De Vooruitgang’ met in de gelederen de dochters van Ad & Els, Maartje en Jolijn de sterretjes van de hemel spelen. Ze hebben de door Theo Lokin gecomponeerde Caratmars op de lessenaar. Volgens Ad ”echt een fantastisch stuk muziek met voldoende ruimte voor eigen interpretatie”. Later speelden de zes korpsen het stuk nog eens gezamenlijk onder directie van Theo. Het Helmondse Muziek Korps was volgens Ad overigens het beste. Maar hij verwachtte niet anders. Het korps is immers onze nationale kampioen

---

Het spook van Doorwerth Doortwerth – Michiel maakte me attent op deze foto. Het is de Ridderzaal van het kasteel Doorwerth in Gelderland. Er is duidelijk een witte vlek op de foto te zien. Deze vlek is het ‘spook van Doortwerth’ en is in februari van dit jaar vastgelegd door twee paranormale Britse onderzoekers. Zij kwamen naar het kasteel in Doorwerth naar aanleiding van verhalen over een spook daar. De Britten gebruikten bij hun onderzoek ondermeer videocamera’s. Zij deden eerder onderzoek in Hampton Court in Kingston upon Thames in Engeland. Die beelden toonden ik eerder in ODD. Ook nu gaat het om niets minder dan een heus spook, denken de onderzoekers. Ook warmte- en trillingssensoren hebben ’iets’ waargenomen, zeggen de paranormale Britten. Ze ontdekten dat de temperatuur in de Ridderzaal met ruim anderhalve graad daalde op het moment van verschijnen van de geest. De ontdekking van het ‘spook van Doorwerth’ is voor het Britse tv-programma ’The Most Haunted’ aanleiding om deze zomer in het Gelderse kasteel opnamen te maken.

---

Familie op werkbezoek Helmond – Het was afgelopen zondag schitterend weer. Een prima dag voor een ‘werkbezoek’ moet een aantal familieleden gedacht hebben. Annefien, Nellie & Pieter Jan, Monique & Adrie aangevuld met diverse kinderen en een kleinkind kwamen Els & mij helpen. Ze namen de spade en schoffel ter hand en brachten orde in het nieuw verworven stuk tuin. Na dit harde werken en de nodige drankjes moest er ook nog gegeten worden. Van heinde en verre werden allerlei hapjes aangevoerd. Het harde werken werd hiermee dankbaar beloond.

Een bijdrage van Ad

---

Mueslimuisje Eindhoven – Nienke leek wel een krentenbol toen ze de waterpokken had. Nu krijg ik dit bericht van Saskia: “Ach... nu heeft Dieuwertje de waterpokken! Wij vonden Nienke zielig, maar Dieuwertje weet het te overtreffen! Ze zit echt helemaal onder, ook op haar hoofdhuid, haar oorschelpen en oogleden. Ze is een heel zielig muisje met ook nog eens koorts. Dieuwertje lijkt op een mueslibol met extra krenten en rozijnen. Gisteravond hoorden we van Sander dat nu ook baby Emma waterpokken heeft. We wensen alle patiëntjes sterkte. Word maar weer gauw beter!

---

Een voorbeeld Rodos – De vakantieperiode staat weer voor de deur. Binnenkort gaan een aantal ODD-lezers weer op vakantie. Sommigen gaan ver weg en vliegen de oceaan over, anderen blijven wat dichterbij huis en kunnen alles op de fiets doen. Het maakt niet uit, als je er maar even tussenuit bent. Ik krijg elk jaar van een aantal van jullie een fraaie kaart met een tekstje. Dit jaar wil ik daar eens wat mee doen voor ODD. Stuur me een vakantiekaart met een stukje tekst en ik plaats de kaart op ODD. Ik heb nog geen kaarten ontvangen dit jaar dus heb ik als voorbeeld deze kaart van een vakantie uit 2002 te voorschijn getoverd. Dit stond op de achterkant: Hartelijke groeten van Pieter Jan en Nellie vanuit een zonnig Rhodos. Ons hotel is bij het x. Ons uitzicht is de zee en aan de overkant is Turkije goed te zien Ik ben benieuwd wat er binnen gaat komen. Ik stuur jullie een aparte mail met het adres.

---

Zwemseizoen weer geopend Helmond – Afgelopen vrijdag (Koninginnedag) hebben Marlotte & Anne-Sofie zoals je in de bijdrage van Saskia aan het ODD hebt kunnen vernemen een behoorlijk drukke, warme (het was per slot van rekening schitterend weer!) en een behoorlijk bewegingsvolle dag beleefd. Ook Els & ik waren natuurlijk niet weg te slaan van de Helmondse 'slingermarkt' en later het kleinere evenbeeld in Stiphout. Daarna waren Els & ik die dag druk bezig met de laatste loodjes om het zwembad weer op orde te brengen. Het zag er weer perfect uit toen Marlotte en Anne-Sofie op het eind van de middag thuis kwamen. Lekker verhit door alle inspanningen van die dag waren beide dames niet meer te houden en doken met oranje kroon zo het water in. Koud? Och 21 graden was niet gek voor deze tijd van het jaar. De moeite waard voor een mooie foto dacht ik zo. Later meldde onze (gast)dochter Philippa zich ook nog bij het gezelschap. Na alle sneeuw ervaringen was ze toch wel erg benieuwd naar het Hollandse zwemwater. Koud vond ze het wel; in Australië zijn ze blijkbaar warmer gewend! Anne-Sofie en Marlotte hadden daar duidelijk geen probleem mee...

Een bijdrage van Ad

---

De tatoeage van Anne-Sofie Helmond – Ik heb een raadseltje voor jullie. Op de verjaardag van haar vader verklapte Anne-Sofie me dat zij sinds kort een heuse tatoeage heeft. Ze liet trots het plaatje zien dat ze op haar lichaam heeft laten aanbrengen. Het staat haar schattig. De vraag nu is waar hebben naalden van Tattoo Bob hun werk gedaan? En wat is er uiteindelijk uit de bus gekomen? Twee vragen waarop ik het antwoord weet. Degene die mij het juiste antwoord mailen, mogen bij Tattoo Bob in donkerblauwe letters het woord ODD op hun rug laten aanbrengen. De mensen die niet mee willen doen aan deze quiz moeten naar even klikken op de foto van Anne-Sofie. Maar niet verder verklappen, hoor! Wie is de volgende met een tattoo?

---

Koffieleut is zestig Helmond – Het was heel gezellig op de zestigste verjaardag van Pieter Jan. Iedereen was gekomen. Wat geef je iemand nu op zo’n mijlpaal in zijn leven, vroegen Corien & ik ons in de aanloop naar het feest af. Het bleek een lastige vraag. Totdat we er via een ingewijde achterkwamen dat Pieter Jan een hartstochtelijk liefhebber is van een bakje leut. Kijk, toen was het niet moeilijk meer. Els & Ad en Monique & Adrie staken met ons de koppen bij elkaar. Of liever de portemonnees. Els sprong in een van haar kevertjes en zorgde voor de nieuwe Senseo Red Limited Edition. Die machine hebben we afgelopen zaterdagavond in de kring van de andere koffieadepten aan de jarige ter hand gesteld. Met dit apparaat heeft Pieter Jan voortaan in één minuut een heerlijk vers kopje koffie in zijn favoriete smaak. We hadden er meteen maar de nodige pakken coffee pads van Douwe Egberts bijgedaan.

---

De nieuwe idols: Marlotte en Anne-Sofie Helmond – Het was niet alleen het weekend van Koninginnedag en de verjaardag van Pieter Jan. Het was ook het weekend van Idols. Er was bijna geen ontkomen aan. Toen afgelopen zaterdag het moment van de ontknoping naderde, kroop Anne-Sofie bijna in het toestel. Zou Maud of Boris het nieuwe idol worden? We kennen inmiddels de uitslag en het leven gaat weer gewoon verder. Maar ook Boris en Maud zijn ooit gewoon begonnen. Tussen de schuifdeuren thuis of op de plaatselijke Koninginnedag. Daaraan moest ik denken toen ik deze foto van Anne-Sofie en Marlotte via de mail ontving van Saskia. De nichtjes traden op Koninginnedag op met een buikdansnummer. Ze hadden een plekje gevonden in de Veestraat. Daar lieten ze zien dat ze de buikdanskunst heel goed meester zijn. Als snel dromde het publiek dan ook om de beide danseressen. Na ieder nummer klaterde er een luid applaus door de belangrijkste winkelstraat van Helmond. De eigenaar van de winkel waarvoor zij optraden, kwam zelfs vragen of de dames enkele meters verder wilden optreden. Door de drommen publiek was zijn winkel niet meer bereikbaar. Hier waren aankomende idols aan het werk. Hoewel ik er niet bij was, weet ik dat toch. Pieter Jan had het optreden van de talentvolle nichten gefilmd en vertoonde de beelden op zijn verjaardagsfeest. Dus op zaterdagavond zagen we opnieuw hoe goed de beide meiden deze danskunst meester zijn.

---