Uit frustratie

Delft – Mijn echtgenote & ik zijn de enige eerlijke mensen in de Prinsenstad. Dat zegt tenminste een man die bij een buurtsuper bezig is winkelwagentjes te voorzien van een beveiligingswieltje. Het wiel geeft een radiosignaal af dat er voor zorgt dat het blokkeert als je buiten een bepaalde ring komt.

“Er ligt rond de supermarkt een ring”, legt hij uit. “Je herkent het aan de metalen doppen in de grond”, gaat hij verder. Wij knikken begrijpend want de doppen met de afbeelding van een winkelwagentje zijn ons al eerder opgevallen.
“Het is in Delft heel erg. Er verdwijnen hier heel wat wagentjes. Hoe de mensen het hier doen weet ik niet, maar ondanks deze beveiliging verdwijnen er nog steeds wagentjes. Ik ben gewoon verbaasd als ik mensen zie die het wagentje niet meenemen. Daarom denk ik dat jullie de enige eerlijke mensen zijn in Delft. Tenminste als jullie hier wonen, want het zou veel verklaren als dat niet zo zou zijn”, vertelt hij verder terwijl hij de winkelwagentjes bij elkaar drijft. Hij lijdt er gelukkig niet onder, want hij lacht er wel bij.

Hij laat ons teruggevonden winkelwagentjes zien die een ander leven hebben gehad. Uit een van de wagentjes is een stuk van de zijwand geknipt. Het heeft, vertelt hij dienst gedaan als konijnenhok op een balkon. In een studentenstad is het misbruik van winkelwagentjes het hoogst. Ze worden door de studerende meisjes en jongens bijvoorbeeld gebruikt om te verhuizen. Hij kent zelfs een verhaal van een student die de winkelkar als vaatwasser gebruikte. Hij reed hem gevuld met vaatwerk simpelweg onder de douche.

De wieltjesmonteur komt met zijn service op veel plekken in het land. Supermarkten raken volgens hem gemiddeld één op de vier winkelkarren à 350 euro per stuk kwijt per jaar. Het loont dus om ze te voorzien van een wielklem. Als Corien & ik naar huis wandelen, zien we onderweg toch een winkelwagentje dat uit de ring is ontsnapt. Misschien is hij wel uit frustratie weggegooid omdat het wiel blokkeerde.


Tweet