Sprookje

Delft – Het is een misverstand om te denken dat elfjes en prinsessen altijd lief en aardig zijn en dat heksen niet deugen. Zo simpel zit de wereld niet in elkaar. Ook de sprookjeswereld niet. Gisterenmiddag leerde ik van Nienke en Dieuwertje dat de zomer- winter- en lenteheks inderdaad niet deugen. Het zijn geniepige typetjes die uitzijn op de ondergang van de enige goede, aardige en vooral lieve heks: de herfstheks. De vier heksen wonen allemaal in hun eigen land, dat heel logisch Zomerland, Winterland, Lenteland en Herfstland heet.

Boven dat laatste land schijnt de mooiste zon. Een grote gouden bal die niet alleen warmte en licht verspreidt, maar de inwoners dieper raakt. De zon boven Herfstland verspreidt goedheid en liefde. Je voelt het al aankomen. Dat leidt tot jalousie. De drie boosaardige heksen willen de zon stelen en boven hun eigen land laten schijnen. Het levert een spannend avontuur op dat zich geheel op het kleed in mijn huiskamer afspeelt. Uiteindelijk loopt het natuurlijk goed af. Na de voorstelling poseren de deelnemers aan dit sprookje samen met de bedenkers en spelers voor de fotograaf. Op het plaatje zie je links ook een fotograaf. Dat is volgens Nienke de mamarazzi. Een persotograaf die, anders dan in de film La Dolce Vita, niet opdringerig is bij het maken van foto’s, maar geduldig wacht tot iedereen de voor hem of haar voordeligste pose heeft aangenomen.

Tweet