In een paarse getinte roes

Rotterdam – Muzikale reuzen als Natalie Cole, Ahmad Jamal, BB King, Paul Simon en Prince trekken ieder voor zich zoveel publiek dat ze een grote concerthal gemakkelijk kunnen vullen. Het is dus opmerkelijk dat ze samen met mensen als Esperanza Spalding, Randy Brecker, Michiel Borstlap, Janelle Monáe, Ruben Hein, het Clayton-Hamilton Jazz Orchestra, het Metropole orkest, Alain Clark, Waylon en nog veel meer artiesten samen te zien zijn op het North Sea Jazz. En dan heb ik het alleen nog maar over de eerste avond van de 36ste editie van het festival dat jaarlijks in het tweede weekend van juli wordt georganiseerd. Het is de avond had Sander en ik ook present zijn. Om dat er zoveel concerten tegelijk plaats vinden ziet het festival er voor iedereen anders uit. Het een muzikale fruitmand waaruit iedereen zijn eigen menu kan samen stellen. De avond die wij samenstelden begon met het kwartet van de 81-jarige pianist Ahmad Jamal. We zagen zijn razendsnelle vingers over de toetsen vliegen om daarna over te gaan in harde orkestrale blokakkoorden. De oude jazzreus was goed op gang en zorgde voor een uitstekende start van onze avond. Daarna brachten we een bezoek aan Jonathan Jeremiah met het Metropole orkest, we gingen even langs bij Matt Schofield en Amparo Sánchez Tucson Habana en kozen daarna een plaatsje in de zaal bij Natalie Cole. De dochter van pianist en zanger Nat King Cole zong ook deze avond dankzij de moderne techniek weer het onvergetelijke duet met haar vader: Unforgettable. Een vol uur lang bewees zij inmiddels net zo’n instituut te zijn op het gebied van het American Songbook als haar legendarische papa. Vervolgens bezochten Sander en ik saxofonist Joe Lovano en zijn US Five en streken we daarna voor een mix van gospel, blues, soul, funk en hiphop neer bij de songwriter en zangeres Janelle Monáe. Een muziekwereld die nog het meest lijkt op een dansbare versie van een science fiction film. We maakten er een stijlvol crowdsurfspektakel mee. Je ziet het is een avond van moeilijke keuzes want inmiddels hebben we o.a. Paul Simon genegeerd en Randy Brecker, Alain Clarke en Bill Evans links laten liggen. Met dertien zalen is het op dit uitgestrekte festival steeds opnieuw kiezen. We vervolgen met de Nederlandse pianist en zanger Ruben Hein. Die moeten we even gehoord en gezien hebben. Daarna hebben we nog drie podia op onze legenda staan.

Eerst is dat de Cubaanse pianist Chucho Valdés. Hij bracht als één van de eerste Cubaanse muzikanten de muziek van zijn land naar de Europese jazzfestivals. Vanavond zien we hem met zijn legendarische landgenote Omara Portuondo, in ons land vooral bekend van haar medewerking aan de Buena Vista Social Club. Daarna zitten we in de zaal bij het Clayton-Hamilton Jazz Orchestra uit Los Angelos met John Pizzarelli en Trijntje Oosterhuis. Één big band met drie bandleiders, drummer Jeff Hamilton, bassist John Clayton en zijn broer saxofonist Jeff Clayton. Het is een big band met een all star line-up. Ze vertolken de bekende jazzstandards op een geheel eigen swingende wijze. Jazzgitarist/vocalist John Pizzarelli ken ik van zijn samenwerking met George Shearing, Frank Sinatra en Rosemary Clooney. Het is een feest om hem met dit orkest aan de slag te zien. Trijntje maakte met dit orkest vorige jaar in de VS de cd ‘Sundays in New York’. Ze deed het op het festival nog eens dunnetjes over. We sloten deze heerlijke jazzavond af met een uitgebreid optreden van His Royal Badness, Prince. Het muzikale multi-talent uit Minneapolis zou optreden van half twee tot drie, maar ging met zijn funky riffs door tot vier uur. Het muzikale genie bewees andermaal zijn uitzonderlijke klasse. Tegen het ochtendgloren stapten we in een paarse getinte roes weer in de auto.

Tweet