Gregorius van Nin Delft – Afgelopen zaterdag las ik in dagblad Trouw een reisreportage over Split. Verslaggever Van Panhuis deed enthousiast verhaal over de dagelijkse markt tegen de oostelijke muur van het paleis van Diocletianus. Ik zag de emmers met verse wilde asperges - als potloden zo dun - weer voor me staan. Corien & ik konden niets aanschaffen. In ons hotel deden ze zelf de inkopen. Waarschijnlijk ook hier op de markt. Maar de kraampjes met aardbeien, pruimen, sinaasappels en zelfgemaakte honing zag ik verborgen achter de krant in gedachten weer voor me. Een uitstekende reportage. Ik maakte vorige maand in Split, net buiten de Gouden poort van het paleiscomplex van Diocletianus, natuurlijk ook een foto van het vijftien meter hoog bronzen beeld van Gregorius van Nin. Van Panhuis schrijft er ook over in zijn reportage. Het reusachtige beeld van deze bisschop uit de 10de eeuw zie je niet over het hoofd en wordt door toeristen veelvuldig op de plaat vastgelegd. De lokale bevolking is van mening dat het geluk brengt als je even over de grote teen van deze bisschop, die het pauselijke gezag trotseerde en de mis in de Kroatische volkstaal opdroeg, wrijft. De teen is er door de jaren heen helemaal van gaan glimmen. Het beeld is een creatie van de beroemdste moderne beeldhouwer van Kroatië: Ivan Mestrovic (1883-1962). De beeldhouwer vluchtte in 1941 voor de Kroatische fascisten naar Amerika. Na de oorlog bleef hij daar wonen en werd Amerikaans staatsburger. Ook zijn enorme beeld moest van plaats verwisselen. Het stond eerste binnen het paleiscomplex, maar werd tijdens de Tweede Wereld Oorlog door de Italiaanse bezetters net buiten de Gouden Poort gezet. En net als zijn schepper bleef ook het beeld na de oorlog op die nieuwe plaats staan.