zondag 14 juni 2009

Ook leuk


Rotterdam – Afgelopen woensdag zijn we samen naar Diergaarde Blijdorp geweest. We waren daar op uitnodiging van onze energieleverancier Eneco. Sinds 2001 sponsort Eneco de diergaarde en kan hier relaties ontvangen.
Er wordt hard gewerkt in Blijdorp. Naast het uitgestrekte Arctica en het Savannehuis bouwt men een 14 meter hoge replica van een Baobab ofwel een apebroodboom. De boom is niet van echt te onderscheiden, zagen we.

IJsbeer in Blijdorp.

Binnenkort verkassen de zeven giraffen van Blijdorp naar hun nieuwe verblijf in het Savannehuis. Burgemeester Aboutaleb zal het nieuwe verblijf op 8 juli openen. Corien & ik namen er alvast een kijkje. Een van de oppassers maakte een kiekje van ons met een van de giraffen die voor deze relatiedag in het huis liepen. In het nieuwe Rotterdamse verblijf komt ook een nieuwkomer uit een Tsjechische dierentuin. De hengst zal de eerste bewoner van het nieuwe verblijf worden. Als zijn zeven Rotterdamse soortgenoten arriveren, is hij al gewend.

 Binnenkort verkassen de zeven giraffen van Blijdorp naar hun nieuwe verblijf in het Savannehuis. Wij namen vast een kijkje

Ik hoop dat de trailer met het dier de weg kan vinden. Zelf had ik daar wat moeite mee. Ik reed op zoek naar een parkeerplekje de hoofdingang van de dierentuin voorbij. Gelukkig zag ik even verder een hek openstaan en reed naar binnen. We reden over een lange stille weg langs allerlei kassen en werkplaatsen. Na een tijdje passeerden we ook allerlei kooien met dieren erin. Dat verbaasde me wel. Plots merkte ik dat op de paden waarop ik reed ook allerlei bezoekers van de dierentuin liepen. Hele schoolklassen moesten voor ons aan de kant. Toen besefte ik dat ik per ongeluk de dierentuin zelf was ingereden. Bij het restaurant in de tuin werd het pad wat breder en kon ik keren. Een medewerker van de dierentuin op de fiets stopte verbaast naast de auto.

Olifant jaagt vogel weg.

“Hoe komt u met de auto in de diergaarde?”, wilde hij weten
“Goede vraag”, antwoordde ik, “maar een betere vraag is, hoe kom ik er weer uit”.
“Rijdt u maar achter mij aan”, stelde hij me gerust.
Ik kon er wel erg om lachen, maar Corien zag de humor van mijn vergissing niet zo in. Ik heb mijn auto op het parkeerterrein achtergelaten en de rest van ons bezoek hebben we te voet gedaan. Ook leuk.

Geen opmerkingen: