Daarom was ik iets later Helmond - Ongeveer twee maanden geleden, heb ik voor ons rallyteam een fotoreportage gemaakt voor een uitgebreide landelijke campagne waarmee we gaan zoeken naar een nieuw rallytalent. Voor de allereerste keer mocht ik samenwerken met grote namen in de fotografie als Hans Toonen en Hans Wientjens. Zij zijn verantwoordelijk voor de meeste reportages in Panorama, Nieuwe Revue en Playboy magazine. Het was de bedoeling dat ik van achter de schermen, foto- en video-opnames zou maken voor onze eigen promotieactiviteiten. Nadat de dames in totaal meer dan vijf uur bij de make-up hadden gezeten, konden we beginnen met de reportage. We hadden daarvoor een weiland om de hoek bij kasteel Croy gereserveerd. Na vijftien minuten begon het mannelijk fotomodel te klagen. Het duurde hem te lang. Wientjens was dat al gauw zat en vroeg hem om te vertrekken. Andere mannelijke modellen waren er niet en het rallypak werd dan ook in mijn richting gegooid. Vijf minuten later stond ik voor de camera, met mijn haar door de war en mijn baardgroei niet bijgewerkt. Het poseren duurde zeker twee uur. Uiteindelijk werd het een hele leuke dag. We trokken veel bekijks. Omdat mijn kop vier weken achtereen in zes verschillende bladen stond, kreeg ik erg veel reacties. De landelijke campagne zelf was erg succesvol. Meer dan 2400 personen schreven zich in voor de selectie. De eerste selectiedag vond afgelopen zaterdag plaats. Samen met onder andere autocoureur Tom Coronel en diens tweelingbroer Tim met wie hij dit jaar de Dakar Rally reed, zat ook ik in de jury. Dat is de reden dat ik iets later arriveerde op de feestelijke familiedag bij Adrie & Monique. Toen Frans op het einde van de dag, overging tot het maken van de traditionele familiefoto, heb ik heb toch maar even geadviseerd contact op te nemen met mijn management, voor eventuele copyright en fee onderhandelingen. Een bijdrage van Pascal

Vier wervelende seizoenen Veldhoven – Corien werkte gisteren samen met Els als vrijwilligster op de Goede-Doelenmarkt in Helmond. Dat is een jaarlijks bric & brac en brocante verkoopevenement ten behoeve van een goed doel. Corien & Els verlenen daar graag hun medewerking aan. Ik was daar niet te vinden. Ik zat in Theater de Muzenval in Eersel. Tijdens een twee uur durende wervelende dansshow lieten de leerlingen van Cardo Dance Department zien wat ze in hun mars hebben. De Cardo theatershow droeg dit jaar de titel ‘Seasons’. Vooraan in de uitverkochte zaal zaten we te genieten van een wervelende dansreis door de vier seizoenen. Nienke deed mee in de lente. Ze zag er als dansende groene vlinder heel mooi uit. Ik heb haar dans gefilmd. Je moet de eerste dertig seconden even geduld hebben. Mijn camera is niet zo goed onder dergelijke lichtomstandigheden. De kinderen en jongvolwassenen dansen in verschillende stijlen; hip hop, kidsdance, breakdance en klassiek ballet. De dansers en danseressen van Cardo lieten in de show alles samen komen. Ik zag de blaadjes vallen in de herfst, in de winter zag ik sneeuwpoppen en kerstmannen dansen en in de lente ik zag rupsen en vlinders. Tenslotte danste iedereen in de zomer naar het strand. Ook Saskia deed mee. Niet met het dansen, maar zij was een van de vrijwilligers die achter de schermen van de theaterwereld haar steentje bijdroeg aan de voorstelling. Zij maakte de broekjes voor een groep jeugdige dansers. “Daar zijn heel wat avonden in gaan zitten”, verzekerde Sander me later. Ook andere ouders deden veel. Van schmink tot decor, alles werd door vrijwilligers gedaan. Het resultaat was prachtig en de ouders mogen trotst zijn op de danseressen en dansers. Zij maakten er een wervelende show van die van begin tot einde boeide.

Natte familiedag Helmond – De weersverwachting voor de familiedag bij Adrie & Monique zag er somber uit. “Hebt u een buitenevenement georganiseerd voor zaterdag? Zie er dan maar vanaf. Hij gaat waaien, regenen en hagelen”, was de verwachting van de weervrouw. Maar daar laten Monique & Adrie zich niet door ontmoedigen. Ze kregen helemaal gelijk. De familiedag in hun riante achtertuin vond plaats in een heerlijke warme zomerzon. Dat betekende dat de gasten heerlijk konden genieten van hun zwembad. Oudere, jongere en de hele jongere familieleden doken met overtuiging in het azuurblauwe water van het bad in hun tuin. De kleinkinderen die het zwemmen machtig waren hielpen hun jongere neefjes en nichtjes die nog niet zover waren. Ook de oma’s en opa’s lieten zich niet onbetuigd en speelden en spartelden naar hartelust met hun nageslacht in het water. Monique en Adrie hadden gezorgd voor drankjes en knabbeltjes. En later op de middag was er een heerlijk buffet voor alle familieleden. Martijn had gezorgd voor een heerlijk soepje om mee te starten en ook voor de rest van de maaltijd was hij verantwoordelijk. Saskia & Paul konden met hun zoon Timo nog niet aanwezig zijn. Moeder en zoon verblijven nog even in het ziekenhuis. Maar dankzij een rechtstreekse cameraverbinding met het bedje van Timo kon de jongste kleinzoon toch worden bewonderd door de aanwezige oudooms en –tantes. De weersverwachting kwam niet uit, maar het werd toch nog een hele natte familiedag. Er werd natuurlijk ook vanaf de kant volop genoten van het mooie weer tijdens de familiedag. Adrie liet zich ook niet onbetuigd en speelde samen met Marieke een balspel met de kinderen. Er werd nog een droog stukje gras gevonden om aan het eind van de dag even in de lens te kijken. Aan het eind van de dag werd de traditionele groepsfoto genomen. Wil jij een grote foto hebben voor een afdrukje? Klik dan hier.

Italiaanse pastasauscommercial Helmond – Van mooie dagen moet je genieten, want het kan morgen wel regenen. Vandaag was het zo’n mooie zonnige dag en dus hebben Corien & ik het er maar eens lekker van genomen. Terwijl Els & Ad voldeden aan hun verplichtingen tegenover hun respectievelijke werkgevers, genoten Corien & ik in hun tuin van onze vrijheid en hun zwembad. We deden dat natuurlijk niet alleen. Benthe en Karsten namen met ons een duik in het water. Benthe heeft reeds zwemdiploma’s, maar Karsten is nog niet zo ver. Toch sprong de kleine man vol vertrouwen in het water. Hij wist dat opa hem op zou vangen. Later kwamen Saskia en Sietske daar ook nog bij. Het werd steeds drukker in de tuin. Menig sportfondsenbad zou jaloers zijn op de klandizie. Terwijl ik met terug trok in de keuken, kwamen ook Bob, Maartje, Marlynn en Jolijn & Jeroen ook langs. Deze kwamen niet om te zwemmen, maar waren door Corien uitgenodigd om mee te eten. Toen ook Els & Ad weer op hun thuisbasis waren teruggekeerd kon er gegeten worden. De tafel met gasten leek wel het decor voor een commercial voor een Italiaanse pastasaus.

Nieuw contact Helmond – “Waar zit je nu”, is de voor de handliggende vraag als je via Skype wordt opgebeld. Vanavond had ik contact met Will. Helaas kon zij het beeld nog niet aan de praat krijgen. Dat lukte Pieter Jan & Nellie wel en dus hebben we even via onze laptops met elkaar gebeld. Zij zagen me in de tuin bij Ad & Els zitten. Wie is de volgende die via Skype contact legt.

Gediplomeerd pianiste Delft – gistermiddag belde Nienke via skype trots op om haar diploma piano-A te laten zien. Ze vermeldde er subtiel bij dat dit een diploma was dat haar pappa & mamma niet konden laten zien. Nienke deed twee weken geleden examen voor drie muziekdocenten van de muziekschool. Ze moest diverse stukken voor het drietal spelen. Maar ze werd ook ondervraagd op haar theoriekennis over muziek. Gistermiddag vertelde onze kleindochter dat het goed gegaan was. Ze had hele mooie cijfers. Die middag was ze naar de diplomauitreiking geweest. Ze kreeg applaus toen ze naar voren werd geroepen om haar diploma in ontvangst te nemen. Op de flirck-site van haar moeder kun je foto’s zien die direct na de uitreiking in het heerlijke zomerzonnetje zijn gemaakt. Onze kleindochter is nu dus een gediplomeerd pianiste.

Senz and the City Delft - Merel Appel is vierdejaars student industrieel ontwerpen aan de Technische Universiteit Delft. Zij heeft samen met andere studenten in opdracht van de TU een vrolijk filmpje gemaakt over de stormvaste paraplu Senz in de nieuwe kleur roze. De opdracht was om een filmpje te maken over een innovatief product. Merel en haar studievrienden kozen voor Senz omdat zij dit een goed voorbeeld vinden van een innovatief product. Het filmpje is in de Prinsenstad opgenomen. Als je bekend bent in Delft herken je de modezaak aan de Gasthuislaan. Het regenscherm wordt in de windtunnels van de TU Delft regelmatig getest volgens Senz. Op het filmpje zie je dat je er veel meer mee kunt doen dan alleen schuilen voor de regen.

Timo is geboren Helmond – Je kunt weer een nieuwe naam op je verjaardagskalender zetten. Gisteren, 24 juni 2009, is om 9 minuten voor halfzes Timo geboren. De jongeman is de zoon van Saskia & Paul en de kleinzoon van Monique & Adrie. Het nieuwe familielid zag het levenslicht in het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond. Timo woog bij de geboorte 4110 gram en kreeg van zijn ouders de namen Adriaan Thomas. Zijn roepnaam is Timo. We wensen de gelukkige ouders en grootouders veel geluk met Timo. Het nieuwe familielid heeft het geduld van ouders en grootouders wel even op de proef gesteld. De jongenman zou eigenlijk al veertien dagen geleden zijn intrede hebben gedaan in het gezin van Saskia & Paul. Timo besloot echter om zijn verjaardag op een andere datum te vieren. De beide oma’s genieten zichtbaar van hun kleinzoon.

Kunst voor het Prinsenhof Delft - De 58-jarige Delftse kunstenaar Tijn Noordenbos draagt de Prinsenstad een warm hart toe. Al vele malen eerder verfraaide hij het straatbeeld van Delft met kunstobjecten. De Telefooncel op het Oude Delft, de kleinste galerie ter wereld, is een mooi voorbeeld van zijn kunstzinnige inzet. Sinds 2000 zijn daar maandelijks wisselende exposities gratis te bekijken. Vorig jaar beschilderde de Delftenaar de houten schutting rond de steigers van het Archief. Nu heeft hij de steigers voor museum Het Prinsenhof op het Agathaplein onder handen genomen. In een heerlijk zomerzonnetje tovert de kunstschilder een perfect in het straatbeeld passende ‘mural’ op de houten schutting. “Ik vond dat het er lelijk uit zag”, zegt Noordenbos. “Het Prinsenhof is één van de mooiste gebouwen van Delft. Je kunt het de toeristen toch niet aandoen om dit museum te verstoppen achter een houten schutting. Ook al duurt het maar acht weken, ik kon het niet laten om een voorstelling op de schutting te schilderen. Vorig jaar deed ik het bij het Archief en nu is het Prinsenhof aan de beurt”, licht de kunstenaar zijn activiteiten verder toe. Voorbijgangers op weg naar het Oude Delft blijven staan en kijken de kunstenaar op zijn handen. Noordenbos schildert onverstoorbaar verder. Een oude dame die zittend op haar rollator toekijkt, vraagt: “We maken u toch niet zenuwachtig”. Tijn knipoogt naar me en zegt tegen de bejaarde vrouw:”Nou en of”. Als ik wat foto’s maak, zegt de bejaarde dame lachend tegen mij: “Pas maar op. U maakt hem zenuwachtig”. Maar daar hoeft ze niet bang voor te zijn. Je maakt Tijn Noordenbos niet zo gauw nerveus.

Pulpfictie Calais - Een van de bekendste films van de Amerikaanse filmregisseur Quentin Tarantino is de gangsterfilm Pulp Fiction uit 1994. Hij won er een Acadamy Award en een Golden Globe mee. En op het filmfestival in Cannes won de film een Gouden Palm. Ik moest aan deze opmerkelijke film denken toen ik op het parkeerterrein in het centrum van Calais deze plaat zag. In de film hebben de huurmoordenaars Vincent Vega (John Travolta) en Jules Winnfield (Samuel L. Jackson) het vaak over eten. Zo leert Vincent tot zijn verbazing dat men in Amsterdam mayonaise op patat friet doet. In een komische dialoog hebben Vincent en Jules het ook over de Big Mac. “Vincent: "And you know what they call a Quarter Pounder with cheese in Paris?" Jules: "They don't call it a Quarter Pounder with cheese?" Vincent: "No man, they got the metric system. They wouldn't know what a Quarter Pounder is." Jules: "Then what do they call it?" Vincent: "They call it a "Royale" with cheese." Jules: "A "Royale" with cheese! What do they call a Big Mac?" Vincent: "A Big Mac's a Big Mac, but they call it "le Big-Mac"." Jules: ""Le Big-Mac"! Ha ha ha ha! What do they call a Whopper?" Vincent: "I dunno, I didn't go into Burger King." Mensen die de film hebben gezien zullen zich ook nog herinneren dat in Pulp Fiction het fictieve merk ‘Red Apple’-sigaretten voorkomt. Daar maken ze op de foto kennelijk ook reclame voor.

Wie gelooft C1000? Delft – C1000 belooft in de folder van deze week 2 flessen Tanguero – Argentijnse wijn – voor de prijs van 1. Ze zeggen zowel wit, rosé als rood voorradig te hebben. Dat betekent dat je in plaats van €7,98 nu €3,99 betaalt voor twee flessen. Een goede deal. Ik spoedde mij dus op maandagmorgen met lege fietstassen naar de winkel van C1000 in mijn buurt. Er komen nog een heleboel barbecues aan en de Tanguero, malbec shiraz rosé is terecht een omfietswijn. Trouwens ook de rode malbec is het omfietsen waard. De wijn is elegant en vrolijk tegelijk. Met een paar doosjes van deze wijn kom je de zomer wel door. Helaas bleek de wijn niet voorradig. Op de eerste dag van de aanbieding had de C1000 in mijn buurt helemaal geen rosé van Tanguero en slechts een paar flesjes Tanguero rood. Ik kan me niet voorstellen dat op eerste dag van de “2 halen 1 betalen”actie de hele voorraad al na enkele uren is uitverkocht. Ik moet helaas concluderen dat C1000 domweg niet heeft wat ze in de folder beweren. Ik ben daarom maar naar mijn vaste slijter gereden. Die belooft me geen 2 flessen voor de prijs van 1, maar hij heeft wel altijd wat ik wil hebben. En dat is ook wat waard. De barbecue is dus gered. Ik durf de Tanguero hier eigenlijk niet als omfietswijn aan te bevelen, maar misschien doet de C1000 in jullie buurt wel wat ze belooft. Of zou het toch alleen maar marketingtruc zijn?

Internetvliegkusje Delft – Nienke is de uitvinder van het internetvliegkusje. Zondagmorgen kregen Corien & ik een dozijn van deze kusjes via de laptop onze huiskamer binnen gevlogen. Op het middelste plaatje zie je hoe dat werkt. Daarmee demonstreert onze oudste kleindochter meteen hoe veel leuker telefoneren via Skype is. Dankzij deze nieuwe manier van telefoneren kon Nienke me ook de stellingmolen laten zien die ze voor Vaderdag had gemaakt. De molen is door haar geheel uit knijpers samengesteld. Emma kon me tonen hoe de vuurtoren eruitziet die ze voor haar pappa had gemaakt. Dieuwertje kon me niet alleen de compositie (met bijbehorende tekst) tonen die ze had geschreven voor haar vader. Ze kon het me ook laten horen. Ook Emma zit tegenwoordig achter de 88 toetsen. Ze liet haar grootvader graag even zien en horen hoe dan klinkt. Heb jij nog geen Skype? Dan kan ik je het zeker aanbevelen. De software van Skype is gratis down te loaden voor Windows (2000 en nieuwer), Pocket PC 2003, Linux, Mac OS X (Panther en nieuwer) en Apple iPhone or iPod touch. Er zit vast wel een mogelijkheid voor je bij. Ik zie je gezicht vanzelf op mijn scherm verschijnen als het is gelukt om het te installeren.

Wat vaders willen Delft – De vaders van Nederland krijgen vandaag vooral verzorgingsproducten. Dat blijkt uit een onderzoek van Beslist.nl. Maar is dat ook wat vaders willen? Een ‘klein’ beeldje van een koe voor de achtertuin zou niet misstaan, maar het stond niet op mijn wensenlijstje. Niet dat het dier niet alle 799 euro’s die het moet kosten waard is. Ik heb helemaal geen wensenlijstje. Mijn vader antwoordde vroeger op de vraag wat hij wilde hebben steevast: “Een gezellige dag”. Een antwoord waar ik als kind niets mee kon, maar dat ik nu wel begrijp. Toch kunnen vaders over het algemeen weer een cadeau verwachten voor Vaderdag. Maar liefst 58 procent van de respondenten geeft aan een cadeau te kopen voor Vaderdag. Ook populair zijn het ontbijt op bed (19 procent) en een tekening of knutselwerkje (10 procent). Maar is dat wat vaders willen? 43 procent van de papa’s wil graag gereedschap als cadeau ontvangen op vaderdag. Slechts 13 procent krijgt daadwerkelijk gereedschap. Toch is dat geen teleurstelling, want slechts 11 procent verwacht het te krijgen. Vaders kennen blijkbaar hun pappenheimers. Zoals gezegd, worden het dit jaar weer verzorgingsproducten (30 procent) met op de tweede plaats eten en drinken ( 20 procent). Het opmerkelijkste van het onderzoek vind ik nog dat ruim 12 procent zegt meer waarde te hechten aan Moederdag dan aan Vaderdag. Slechts 3 procent hecht meer waarde aan Vaderdag. De rest zegt beide dagen even belangrijk te vinden. Veel vaders zien er overigens zelf niets in. Volgens beslist.nl hecht 40 procent van de vaders er geen waarde aan. Ze doen het voor de kinderen.

Gefeliciteerd Stiphout – Vandaag bereikte ons het bericht dat Marlotte is geslaagd voor de VWO. Wij wensen haar van harte geluk met dit mooie resultaat.

Definately wrong Delft – Nederlanders spreken goed Engels. Dat is ook de mening van veel Britten. Ze maken ons er steeds complimentjes over. Nu blijkt uit een onderzoek van de site OnePol.com dat de Engelsen zelf niet erg goed zijn in spellen. Je moet de complimentjes voortaan dus maar met een korreltje zout nemen. Het onderzoek bracht aan het licht dat het woord 'definitely' het meest fout wordt geschreven door de Britten. Ze schrijven vaak abusievelijk 'definately'. Andere woorden die de Britten vaak niet goed spellen zijn sacrilegious, indict en bureaucracy. Dat lees ik op hun site. Meer dan dertig procent van de mensen die aan het onderzoek deelnamen, denkt dat de spelfouten ontstaan omdat mensen tegenwoordig veel sms’jes versturen. Ook bij OnePol is men van mening dat de technologie bijdraagt aan de slordige spelling. De toptien van meest foutgespelde Engelse woorden is: Definitely Sacrilegious Indict Manoeuvre Bureaucracy Broccoli Phlegm Prejudice Consensus Unnecessary Wie kent de Nederlandse toptien?

Kerst in Saint-Omer Saint-Omer – Samen met Pieter Jan wandelen Corien & ik onlangs door het Noord-Franse stadje Saint-Omer, dat net als Helmond aan het riviertje de Aa ligt. Aan de hand van een gidsje van het lokale VVV leerden we veel over deze versterkte stad. De foto’s van die tocht kun je hier bekijken. Na de wandeling streken we neer op een terras op de Place Vieux Marché om onze dorstige kelen te laven. We zaten nog maar net of een vrouwelijke versie van de kerstman wandelende het terras op. In haar kielzog een aantal vriendinnen met fototoestellen. De vrouwelijke Santa stond zo te zien aan de vooravond van haar huwelijk en werd tijdens deze laatste dag als vrijgezel door haar vriendinnen getest op haar loyaliteit aan haar toekomstige echtgenoot. In opdracht van de vriendinnen streek ze neer aan het tafeltje van twee jongeheren. Met een vriendelijke glimlach vroeg ze of ze een biertje kon krijgen van de jongens. Dat kreeg ze en de vriendinnen maakten volop foto’s van de vrolijke conversatie die daar op met de beide wat verlegen heren volgde. Ook de andere gasten op het terras richtten kun camera op het vroege kersttafereeltje.

Wat breng jij mee deze zomer? Delft – In veel Mediterrane etenswaren en gerechten wordt knoflook gebruikt. Ook in de Franse keuken is dit bolgewas erg populair. Er was een tijd dat wij de met knoflook gekruide etenswaren juist vermeden. We hielden in de gaten dat het wel ‘sans ail’ was. Inmiddels is dat geen aanbeveling meer. We eten graag knoflook. In veel Nederlandse winkels vind je wel een vakje waarin netjes met een paar bolletjes knoflook liggen te wachten op klanten. In Franse winkels is dat natuurlijk heel anders. Daar kun je kiezen uit allerlei kwaliteiten en hoeveelheden. Ook op de Franse markten kun je prachtige strengen knoflook kopen. Via Knoflog kun je niet alleen fraaie recepten raadplegen, maar ook leuke adresjes in Frankrijk vinden voor dit bolgewasje. Naast wijn is het één van de zaken die Nederlanders graag mee naar huis nemen. Wij behoren daar overigens niet toe. We beperken ons tot de wijnen. Dat brengt mij op de volgende vraag: wat breng jij mee van vakantie? Kom je thuis met Spaanse wijn? Heb je Griekse olijven gekocht? Of heb je van die heerlijke Italiaanse geitenkaasjes meegenomen? Wellicht reis je nog veel verder en breng je spijkerbroeken mee uit New York, kinderkleding uit Los Angelos of horloges uit Taiwan. Het lijkt me een leuk onderwerp voor ODD. Maak een foto en laat zien wat jij dit jaar meenam van vakantie. Stuur je foto naar ODD en laat de lezers zien waar je het kocht. Dan zie we ook meteen waar je was deze zomer.

Het Engelse Calais Calais – De blikvangers van een stad zijn voor iedere bezoeker anders. In Calais is het kort na 1900 in neo-Vlaams-gotische stijl gebouwde stadhuis met het belfort ernaast zeker een blikvanger. Een heel kort moment doet het zelfs denken aan het oude Vredespaleis in Den Haag. Vooral de spits van de toren met klok, krullende daken en arkeltorentjes doet heel erg speels aan. Het leven in deze Franse havenstad is altijd bepaald door de nabijheid van Engeland. Nu de kanaaltunnel er is, kan Engeland eigenlijk niet dichterbij zijn. Maar dat is toch niet waar. Ooit was Calais namelijk Engels grondgebied. Van 1347 tot 15558 was Calais Engels. De Engelse koning Edward II nam de stad na een belegering in. Het bleef daarna meer dan 200 jaar Brits grondgebied. Ook nu brengen Engelsen nog steeds graag een bezoek aan de stad. Hoewel ze vaak niet verder komen dan het enorme winkelcentrum net buiten de stad: Cité Europe. De attractie van dit winkelcentrum is voor de Britten niet de immense hypermarché of de talloze modezaken of boekwinkels. De Engelsen komen hier omdat hun eigen supermarkten Tesco, Sainsbury en Oddbins hier winkels hebben met alleen maar drank. Wijn, bier, cider en alle sterke dranken die je maar kunt bedenken. En dat alles voor Franse prijzen. En die prijzen zijn heel veel lager dan in het perfide albion. Ook als is de pond hier maar één euro waard, het blijft erg goedkoop voor de Britten. En niet alleen voor hen. Ook ik heb hier fors ingeslagen. Brits bier en cider zijn hier veel goedkoper. En dat geldt natuurlijk zeker voor de wijn. Ik reed dus rinkelend terug naar Nederland.

Spetterend weekend in Gandspette Eperlecques – Sinds vorige week maandag vieren Nellie & Pieter Jan vakantie op een camping in het zacht glooiende Noord Franse landschap rond Eperlecques. Hier, even ten oosten van Calais, ligt in dit vriendelijke landschap het Chateau Gandspette. Op uitnodiging van Pieter Jan & Nellie brachten wij daar ook een paar dagen door in de natuur. We arriveerden donderdag en vertrokken gisteren weer naar huis. Het negentiende-eeuwse kasteel Gandspette vormt de entree van de comfortabele camping. Vlak bij de rand van de camping tussen de metershoge eiken- en kastanjebomen hadden zij een mooie plek voor een heerlijke vakantie. Nellie en Pieter Jan zijn echte familiemensen. Dat bleek ook hier in Frankrijk. Want behalve Corien & ik kwamen dit weekend ook Anne-Sofie & Robin en Guido & Ilse met Saar gezellig langs. Het was een gezellige drukte daar aan de rand van het bosgebied. Stil genoeg voor Saar om een lekker tukje te kunnen doen. Natuurlijk hadden de gastheer en –vrouw alle aandacht voor de gasten, maar de jongste gast van dit weekend kon op extra aandacht rekenen. En niet alleen van haar opa en oma.

Kroket wacht op Carina Hazerswoude-Rd – Hoera, ze is weer thuis!!!! Zondagmorgen hebben we Carina opgehaald van Schiphol. Haar vliegtuig had wind mee want ze landde om 05.55 uur i.p.v. 06.50 uur. Deze zondagmorgen begon vroeg. Met 10 mensen stonden we haar op te wachten. Vier vriendinnen hadden de moeite genomen om mee te gaan op dit vroege uur. Na alle begroetingen en kussen zijn we naar huis gereden en aan de koffie met welkomstaart gegaan om 8 uur! Daarna was het tijd voor een broodje met......op verzoek van Carina, KROKET! Wie veel reist, heeft veel te verhalen, zo ook Carina. En wij.....luisterden met open mond. Het is heerlijk dat ze weer thuis is. Een bijdrage van Nella

Studenten presenteren DUT09 Delft – Studenten van de TU-Delft presenteerden woensdag op de Markt in de Prinsenstad een extreem lichte en zuinige raceauto: de DUT09. Met deze raceauto, die rijdt op bioethanol, doen de studenten mee aan de Formula Student-wedstrijden. Dat is een ontwerp- en designcompetitie waar vierhonderd universiteiten verspreid over de hele wereld aan deelnemen. Vorig jaar hadden de studenten van de TU-Delft de zuinigste auto van de competitie gebouwd. De auto die ze nu hebben gemaakt zal naar verwachting nog eens tien tot twintig procent minder brandstof verbruiken. Of ze daarmee ook de zuinigste auto hebben gebouwd, moet nog blijken. Tijdens de presentatie op de Markt waren de studenten in ieder geval vol vertrouwen. Bij de Formula Student-wedstrijden wordt niet alleen gelet op de raceprestaties (acceleratie, weggedrag en zuinigheid) van de auto, ook het ontwerp, produceerbaarheid, inventiviteit en veiligheid van de raceauto tellen mee bij de beoordeling.

Ook leuk Rotterdam – Afgelopen woensdag zijn we samen naar Diergaarde Blijdorp geweest. We waren daar op uitnodiging van onze energieleverancier Eneco. Sinds 2001 sponsort Eneco de diergaarde en kan hier relaties ontvangen. Er wordt hard gewerkt in Blijdorp. Naast het uitgestrekte Arctica en het Savannehuis bouwt men een 14 meter hoge replica van een Baobab ofwel een apebroodboom. De boom is niet van echt te onderscheiden, zagen we. Binnenkort verkassen de zeven giraffen van Blijdorp naar hun nieuwe verblijf in het Savannehuis. Burgemeester Aboutaleb zal het nieuwe verblijf op 8 juli openen. Corien & ik namen er alvast een kijkje. Een van de oppassers maakte een kiekje van ons met een van de giraffen die voor deze relatiedag in het huis liepen. In het nieuwe Rotterdamse verblijf komt ook een nieuwkomer uit een Tsjechische dierentuin. De hengst zal de eerste bewoner van het nieuwe verblijf worden. Als zijn zeven Rotterdamse soortgenoten arriveren, is hij al gewend. Ik hoop dat de trailer met het dier de weg kan vinden. Zelf had ik daar wat moeite mee. Ik reed op zoek naar een parkeerplekje de hoofdingang van de dierentuin voorbij. Gelukkig zag ik even verder een hek openstaan en reed naar binnen. We reden over een lange stille weg langs allerlei kassen en werkplaatsen. Na een tijdje passeerden we ook allerlei kooien met dieren erin. Dat verbaasde me wel. Plots merkte ik dat op de paden waarop ik reed ook allerlei bezoekers van de dierentuin liepen. Hele schoolklassen moesten voor ons aan de kant. Toen besefte ik dat ik per ongeluk de dierentuin zelf was ingereden. Bij het restaurant in de tuin werd het pad wat breder en kon ik keren. Een medewerker van de dierentuin op de fiets stopte verbaast naast de auto. “Hoe komt u met de auto in de diergaarde?”, wilde hij weten “Goede vraag”, antwoordde ik, “maar een betere vraag is, hoe kom ik er weer uit”. “Rijdt u maar achter mij aan”, stelde hij me gerust. Ik kon er wel erg om lachen, maar Corien zag de humor van mijn vergissing niet zo in. Ik heb mijn auto op het parkeerterrein achtergelaten en de rest van ons bezoek hebben we te voet gedaan. Ook leuk.

Voor echte mannen Delft – Niets is te dol in glossyland. Na Linda, Catherine, Felderhof, Gullit, Matthijs en Goedele bedacht het Eindhovens Dagblad zelfs een glossy dat is vernoemd naar de geliefde oud-Philips-topman: Frits. De formule van de personality magazines is nog lang niet uitgeput, zag ik deze week in de boekhandel. Er is weer een nieuw glossy voor mannen: Donald. Aanleiding is het feit dat teken- en filmfiguur Donald Duck dit jaar 75 wordt. In tegenstelling tot al die andere bladen is dit blad echt iets voor mannen. Er staan reportages en interviews in en er worden tal van nieuwe gadgets gepresenteerd. En natuurlijk ook strips. Niet alleen van Donald Duck, maar ook van tekenaars Gerrit de Jager (Doorzon) en Jean Marc van Tol (Fokke & Sukke). Meer dan de helft van de lezers van het weekblad Donald Duck zijn mannen boven de 18 jaar. Het blad bereikt dus meer volwassen mannen dan alle mannenbladen in Nederland. Ik kon Donald niet weerstaan en kocht er een. Het blad is vooral humoristisch, maar gaat wel over echte ‘mannendingen’ zoals vrouwen, auto’s en voetbal. In alle verhalen is er een link naar de beroemde eend en andere karakters uit Duckstad. Zo is er bijvoorbeeld een interview met misdaadverslaggever Peter R. de Vries over ‘de zware jongens’ in Nederland. Een van de studenten die met Richard Branson in diens privé-vliegtuig naar de inauguratie van Obama vloog wordt opgevoerd als de menselijke variant van Guus Geluk. Zelfs Youp van ’t Hek werkte aan het blad mee. Voor Donald schreef hij, net als een aantal andere BN’ers een brief om hem te feliciteren.

Het bed van overgrootmoeder Veldhoven - Een poosje geleden schreef ik al over Emma's nieuwe bed. Haar oude bedje kwam dus vrij. Op een zonnige dag heb ik dat eens lekker schoongemaakt en in de olie gezet. Bovendien hebben Sander en ik een matras op maat gemaakt en daarna... mocht Abel erin slapen. Zoals jullie op de foto's kunnen zien, is hij er erg mee ingenomen. Hij slaapt heerlijk in dit oude bed, waar zelfs zijn overgrootmoeder in geslapen heeft. Sinds hij in dit 'grote' bed slaapt, is Abel een echte grote jongen aan het worden. Hij plast geregeld op het potje, wat hij zelf superstoer vindt. Hij kan ook zelf deuren open doen. Dat betekent dat hij soms al naast de pot staat voordat ik het in de gaten heb. Hij haalt stunten uit op zijn tractortje, zit achter beestjes aan en kan enorm lachen om een teletubbie-spelletje op de computer. En als mama zegt dat we gaan fietsen, dan rent hij naar de schuur om mama's fiets te pakken. Jammer genoeg kan hij dat nog niet, anders haalde hij elke dag de fiets uit de schuur. Een bijdrage van Saskia

Quatre-mains Veldhoven – Aan het eind van de dag neemt Sander plaats achter de piano. Dan is het tijd dat Nienke en daarna Dieuwertje hun piano-oefeningen doen. Tot besluit van de les, spelen ze dan ook nog een stukje quatre-mains. Ze zitten uiteindelijk toch met z’n tweeën achter één piano. Toen Corien & ik er onlangs waren, gebeurde dat ook. Tot besluit van de oefeningen speelden Sander samen met Nienke eerst ‘La Cubana’ en daarna het stuk ‘Caroussel’. Dieuwertje vindt het leuk om na de oefenstof wat te improviseren. Samen met haar papa speelt ze eerst een thema. Terwijl Sander haar begeleidt, improviseert ze er dan daarna even lustig op.

Gregorius van Nin Delft – Afgelopen zaterdag las ik in dagblad Trouw een reisreportage over Split. Verslaggever Van Panhuis deed enthousiast verhaal over de dagelijkse markt tegen de oostelijke muur van het paleis van Diocletianus. Ik zag de emmers met verse wilde asperges - als potloden zo dun - weer voor me staan. Corien & ik konden niets aanschaffen. In ons hotel deden ze zelf de inkopen. Waarschijnlijk ook hier op de markt. Maar de kraampjes met aardbeien, pruimen, sinaasappels en zelfgemaakte honing zag ik verborgen achter de krant in gedachten weer voor me. Een uitstekende reportage. Ik maakte vorige maand in Split, net buiten de Gouden poort van het paleiscomplex van Diocletianus, natuurlijk ook een foto van het vijftien meter hoog bronzen beeld van Gregorius van Nin. Van Panhuis schrijft er ook over in zijn reportage. Het reusachtige beeld van deze bisschop uit de 10de eeuw zie je niet over het hoofd en wordt door toeristen veelvuldig op de plaat vastgelegd. De lokale bevolking is van mening dat het geluk brengt als je even over de grote teen van deze bisschop, die het pauselijke gezag trotseerde en de mis in de Kroatische volkstaal opdroeg, wrijft. De teen is er door de jaren heen helemaal van gaan glimmen. Het beeld is een creatie van de beroemdste moderne beeldhouwer van Kroatië: Ivan Mestrovic (1883-1962). De beeldhouwer vluchtte in 1941 voor de Kroatische fascisten naar Amerika. Na de oorlog bleef hij daar wonen en werd Amerikaans staatsburger. Ook zijn enorme beeld moest van plaats verwisselen. Het stond eerste binnen het paleiscomplex, maar werd tijdens de Tweede Wereld Oorlog door de Italiaanse bezetters net buiten de Gouden Poort gezet. En net als zijn schepper bleef ook het beeld na de oorlog op die nieuwe plaats staan.

Enthousiast en veelzijdig Eindhoven – De Antonius van Padua kerk aan de Fazantlaan in Eindhoven zat afgelopen zondagmiddag helemaal vol. Het concert van het kamerkoor Tourdion, waar Saskia ook bij zingt, werd door heel wat liefhebbers van de muziek van Sweelinck, Gabrieli, Schütz en Bruckner bijgewoond. Ik hoorde van bezoekers van het concert dat het erg de moeite waard is geweest. Ook Saskia was wel tevreden over de verrichtingen van het koor o.l.v. Monique Joosten. Ook de bijdrage van trombonekwartet Apollo aan dit concert werd erg gewaardeerd. Haar dochters – Abel was bij opa & oma gebleven – genoten ook van het concert. De trombones maakten indruk op de meiden. Het was de tweede keer die zondag dat de drie zussen naar de kerk gingen. Eerder waren ze ook al naar de mis geweest waar hun nichtje Benthe haar eerste communie deed. Wekelijks zingen op de repetities van het kamerkoor betekent voor Saskia al heel veel zangplezier. Het koor heeft een veelzijdigheid repertoire waar met veel enthousiasme, inzet en plezier elke week aan wordt gewerkt. Maar een uitvoering met betalend publiek in de zaal is toch wel speciaal. Het was voor Saskia de eerste keer dat ze aan een uitvoering van haar koor meedeed. Van andere koorleden begreep ze dat dit zomerconcert een erg goede uitvoering was geweest. Sander maakte vanuit de zaal deze foto’s.