Het witte hart Leiden – Bij een recent gezamenlijk familiebezoek aan Leiden passeerden we op onze wandeling de Rooms-katholieke kerk op de Haarlemmerstraat. Nellie noemt het ‘De Hartebrugkerk’ en Nella kent de kerk onder de naam ‘Koelikerk’. Beiden hebben gelijk. Ooit was Leiden een Rooms-katholieke stad. Grote kerken zoals de Pieterskerk en de Hooglandse kerk herinneren daaraan. Je moet daarvoor overigens wel terug gaan naar de middeleeuwen. In de 16de eeuw kregen de protestanten het voor het zeggen in de sleutelstad en moesten de katholieken het doen met schuilkerken. Pas in de 19de eeuw mochten de roomsen weer nieuwe kerken bouwen. De eerste was de Hartebrugkerk uit 1836. Deze kerk heet officieel ‘Onze Lieve Vrouwe Onbevlekt Ontvangen.’ Heel veel Leidenaren noemen hem echter net als Nella de Koelikerk. Dat komt door de spreuk op de gevel ‘Hic domus Dei et porta coeli’ (Hier is het huis van God en de poort van de hemel). De kerk is gewijd aan Maria, de vrouw die sinds het concilie van Efeze in het jaar 431 de moeder van God is. In de kerk staat haar beeld en lopen gelovige katholieken dagelijks binnen om een kaarsje daarvoor aan te steken, in de hoop dat de moeder van God hen zal helpen. De Hartebrugkerk is gebouwd in de neoclassicistische stijl. Dat wil zeggen dat er diverse elementen uit de klassieke bouwwijze zijn gebruikt. Hij lijkt ook meer op een klassieke tempel dan op een kerk. Vier Ionische zuilen dragen een driehoekig fronton en binnen zie je langs de wanden Corinthische zuilen. De plek waar de kerk gebouwd is, heeft overigens een heel werelds karakter. Bij de laatste restauratie vond men waterkelders onder het gebouw. Die bleken afkomstig van brouwerij ‘Het Witte Hart’, die vroeger op deze plek stond. Het Witte Hart ging dus het Heilig Hart voor.