Zo is het gekomen Veldhoven – Nienke ziet er wat gehavend uit. Dat komt niet alleen omdat ze inmiddels drie tanden op een rij moet missen – een parkeerplaats voor een bus is er niks bij –, maar ook omdat ze is gevallen in de zandbak. Bij haar val verrekte Nienke een spier in haar elleboog. We hebben een bezoekje moeten brengen aan de huisarts, zo'n pijn had Nienke. Daar kreeg ze een echte mitella. Een paar daagjes rust en dan is het leed wel weer geleden. Maar het ziet er wel indrukwekkend uit, toch? Zelf vindt ze het maar vervelend, niet zozeer de pijn, maar het feit dat iedereen vraagt hoe het nou gekomen is en wat ze heeft. Bij deze weten jullie het gewoon allemaal. Een bijdrage van Saskia

Kijkje in tijdschriftenspiegel Den Haag – Dat tijdschriften de spiegel van de samenleving vormen, zagen Corien & ik afgelopen weekend in de Koninklijke Bibliotheek (KB) in Den Haag, op de tentoonstelling Magazine! Over elk onderwerp bestaat er wel een tijdschrift. De uitgevers van elk verschenen boek, tijdschrift en dagblad schenken een exemplaar aan de KB. Op die manier ontstond een collectie van achttien strekkende kilometers tijdschrift. Uit deze oceaan van papier is de tentoonstelling samengesteld. We zagen aan de hand van zo’n duizend papieren covers en bladzijden en 2500 pagina's via computermonitoren hoe onze maatschappij en de tijdschriften in dik 150 jaar zijn veranderd. De tentoonstelling heeft een hoog ‘O ja, weet je nog’ gehalte. Dat geldt voor alles of je nu een blik werpt in een Margriet uit 1955, De Lach en Gandalf uit de jaren '50 en '60, een willekeurige Donald Duck of een pornoblaadje uit de jaren '70, het ontlokte me steeds een glimlach en de gedachte: ”O ja, dat was toen...” Tijdschriften weerspiegelen de samenleving. Alles wat in de maatschappij gebeurt, vind je uitvergroot terug in tijdschriften. Zo krijg je op de tentoonstelling bijvoorbeeld aan de hand van tijdschriften een beeld van de emancipatiebeweging. Damesblad Libelle zette in 1962 nog een huisman op de cover met de woorden: 'Wat moeten we met zo'n man!'. Acht jaar later mocht vrouwenbeweging 'Dolle Mina' een eigen Libelle-bijlage maken. Ik zag naast een Hollandsche Revue uit 1919 een editie van Opzij uit 1975 hangen. De eerste met een tabel over mogelijke meisjesberoepen, in die tijd revolutionair. Apothekersassistente was een typisch beroep voor meisjes, schreef Revue, net als tandartsassistente en logopediste. Ruim vijftig jaar later kopte Opzij: 'Op eigen benen. Alles over vrouwen en zelfstandigheid'. Tijdschriften hebben ziekten bespreekbaar gemaakt en taboes doorbroken. Viva schreef als eerste over ongewenste intimiteiten op het werk. De tijdschriftenwereld in de Koninklijke Bibliotheek is fraai vormgegeven. In de bladenzaal rond het thema 'mens en maatschappij' zijn een slaapkamer, keuken en badkamer vol tijdschriften gebouwd. Sportbladen zijn te bekijken vanaf een tribune en het Koninklijk Huis heeft een eigen kamer, met tijdschriften die over affaires rond de Oranjes gaan. Andere thema's zijn rampen en oorlogen, vrije tijd en gezin. Het einde van de tentoonstelling vond ik heel verrassend. Het is een zogenaamde peepshow, waar de seksbladen te bekijken zijn. De tentoonstelling is nog tot vier maart te bezoeken, op dinsdag tot en met zondag, van 10.00 uur tot 17.00 uur.

Engelsen blijven achterlopen Londen – Afgelopen vrijdag hadden de Britten de kans om in de pas te komen met Europa. Het Britse Lagerhuis besliste echter anders. Op de agenda van het Britse parlement stond het voorstel om de klok in Groot-Brittannië één uur vooruit te zetten en zo de Greenwich Mean Time (GMT) te verlaten. De voorstanders hadden daarvoor nogal wat goede argumenten vind ik. Het extra uur licht ’s avonds zou de criminaliteit verlagen. Het bevordert het toerisme, verbetert de gezondheid, vermindert het aantal ongelukken op de weg en brengt de CO2 uitstoot omlaag. De City van Londen ziet ook voordelen. Er kan meer geld worden verdiend, omdat de communicatie met de financiële markten op het continent wordt bevorderd. Waren er dan geen argumenten tegen de overgang naar de Europese tijd? Ik las er slechts één. De Engelse kinderen krijgen misschien in de zomermaanden onvoldoende slaap omdat het tot elf uur ’s avonds licht is. Daar kunnen 450 minder verkeersdoden, een 600 miljoen euro lagere elektriciteitsrekening en 170 duizend ton minder aan CO2-uitstoot niet tegenop. Slechts 52 parlementsleden stemden afgelopen vrijdagavond voor. Het is dan ook geen overwinning van het gezond verstand, maar van de traditie. Als de Britten de Europese tijd al zo eng vinden, dan voorspelt dit weinig goeds voor de plannen van Blair om ooit de euro in te voeren. Stel je toch eens voor dat het in Amsterdam net zo laat zou zijn als in Londen. Of nog erger net zo laat als in Berlijn. “Dan hebben we 65 jaar na de oorlog alsnog verloren”, meent men.

Ook galabal is hoogtepunt Stiphout – Carnaval is het belangrijkste volksfeest van het jaar in Stiphout. Dat geldt niet alleen voor de geboren en getogen inwoners van deze fraaie Helmondse buitenwijk. Ook de mensen die pas veel later hun domicilie zochten in dit voormalige Brabantse dorp gedragen zich tijdens het carnaval als echte Spurriezeiers en Spurriezeierinnekes. Het hoogtepunt van Carnaval ligt voor veel mensen in de vier Carnavalsdagen, maar voor de leden van Club 111 komt het hoogtepunt al veel eerder. Deze geldschieterclub – het doel van Club 111 is om carnaval financieel mogelijk te maken in Stiphout – organiseert jaarlijks een chique avond in carnavalsstijl waarop uitsluitend leden toegang hebben. Het zijn avonden met een heel bijzondere ambiance is mij verteld. Afgelopen zaterdag was weer het jaarlijkse galabal van Club 111. Prins Adrie dun Uurste met aan zijn zijde prinses Monique waren natuurlijk de belangrijkste gasten van deze avond, waar alle gasten er overigens vorstelijk uitzagen. Ook Els & Ad waren er deze avond bij. Zij zijn ook lid van deze club van de Spurriezeiers. Carnaval blijkt dus niet alleen een volksfeest, een feest van boerenkielen en platte petten, carnaval is ook het feest van galajurken en smoking. Het was dan ook weer een heel stijlvol gebeuren afgelopen zaterdag. Het is geen avond voor hossen en polonaise. Het werd een avond met een stijlvol dansje op de tonen van de band Eclips. De avond werd geopend met een optreden van ‘’t Uurste Amusement’, dat het reilen en zeilen van Helmond en haar inwoners op cabareteske wijze onder de loep nam. De carnavalsvierders onderbraken het dansje graag ook even voor hun plaatsgenoot Joop Vos. De rap van de tongriem gesneden Stiphoutenaar kreeg de Spurriezeiers en Spurriezeierinnekes veelvuldig aan het lachen.

Extreem Madrid – Stel je voor dat ik je uitnodig voor de lunch. Als je aan mijn tafeltje bent aangeschoven, zet ik je met een blijde glimlach negen boterhammen met worst voor. Je zult natuurlijk protesteren. "Dit is veel te veel, dat heb ik niet verdiend", zul je zeggen. Het zijn inderdaad veel te veel calorieën. Het zijn om precies te zijn 941 kcal. Net zo veel als er in één Macrohamburger van Burger King zit. En die eten de mensen wel als lunch. Toen deze lekkernij op de menulijsten verscheen van de Spaanse keten van het hamburgerrestaurant, protesteerde de Spaanse overheid met succes. De hamburgerketen verwijderde de rijkelijk gevulde broodjes weer van het menu. Om hem daarna te vervangen voor een Triple Whopper met 1040 Kcal. Dat zijn dan tien boterhammen met worst. Burger King verwart nog steeds extreem groot met extreem lekker. En dat laatste is de Whopper ook al niet.

Drink met maten Delft – Een biertje drink je met je vrienden. En als je geen maten hebt, geniet dan van een biertje met je familie, buren of collega’s. Trouwens er is altijd wel iemand in het café met wie je gezellig kunt babbelen onder het genot van een pilsje. Een heerlijke manier om te ontspannen. Heb je aan bier geen gebrek, maar wel aan vrienden dan is ook dat gemakkelijk op te lossen. Als je eenzaam bent, koop je gewoon een vriend. Een hele trouwe vriend zelfs. Er zijn speciale zaken waar je er eentje kunt uitzoeken. En hij wordt vast en zeker je beste en trouwste vriend. Het wordt wel een vriend zonder manieren. Hij poept en piest op straat en als hij iemand tegenkomt van de andere sekse maakt hij nogal opdringerig contact. Hij ruikt aan het vrouwtje en als je hem niet tegenhoudt, springt hij er meteen bovenop. Zulke vrienden had je nog niet eerder. Maar als je eenzaam bent, kun je niet kieskeurig zijn. Uit mijn Leidse tijd herinner ik me dat de studenten op de manege aan de Keizerstraat na de rit een biertje namen en er ook eentje aan het paard gaven. Hinneken bier noemden wij dat. Nu is er dan ook hondenbier. Na hondenbril en hondenregenjasje dacht ik dat het niet gekker kon, maar ik heb me vergist. Onlangs verscheen het Kwispelbier in de schappen van de dierenspeciaalzaak. Terwijl jij in de kroeg gezellig aan een borreltje zit, ligt je beste vriend al onder tafel en drinkt een bakje Kwispelbier. Als je alleen nog met je hond een biertje kunt drinken, gaat het niet zo erg goed met je. Voor het dier is het niet erg. Er zit geen alcohol in het bier. Je beste vriend wordt dus niet dronken en begint ook geen grote boeren te laten. Het bruine vocht bevat wel mout en gerst. Om het voor je beste vriend extra aantrekkelijk te maken is rundvleesextract aantoegevoegd. Dus als je samen met je hond in het café een biertje drinkt, ben alleen jij maar sneu.

Over Londeraren, Hollanders en New Yorkers Delft – De in New York wonende 53-jarige Amerikaanse journaliste Anna Quindlen schrijft een column in Newsweek. Ze schreef bovendien vier romans en won in 1992 de Pulitzer Prize voor haar journalistieke werk. Ik lees momenteel haar boekje Londen Literair. Het verslag van haar kennismaking met literair Londen is voor iemand zoals ik die van Londen en Engelse literatuur houdt enig om te lezen. Er is een reden dat ik haar hier zo uitgebreid introduceer. Ik wil maar zeggen, het is niet de eerste de beste journaliste en als zij iets beweert, heeft ze daar over nagedacht. Tijdens haar omzwervingen door Londen komt zij tot de conclusie dat Londenaren van nature gereserveerd zijn. In negentiende-eeuwse romans wordt dat vaak als klassenverschil afgedaan – de rijken zijn gereserveerd uit snobisme, de lagere klassen zijn hartelijk en derhalve democratisch – maar in de hedendaagse werkelijkheid lijkt die afstand die men tot vreemden bewaard maatschappelijke en economische verschillen te overstijgen, meent Quindlen. In datzelfde hoofdstuk geeft ze ook aan wat ze van andere Europeanen vindt. De Italianen zijn warm en sociaal en de Fransen zijn aanmatigend, vindt ze. Heeft ze ook een mening over de Hollanders? Jazeker. Hollanders zijn bot en zakelijk, schrijft de Amerikaanse. Gelukkig typeert ze ook de inwoners van New York. Dat zijn volgens haar onvermoeibare wijsneuzen. En daarmee zet ze de lezers van haar boekje weer op het andere been.

Scherven brengen geluk Delft – Het ‘Maduro Manhattan’ van de 58-jarige Haagse kunstenaar van Schotse afkomst John McKellar heeft het zwaar te verduren gehad. Niet zwaar weer, maar een 17-jarige Delftse vandaal vernielde afgelopen zaterdag de minigalerie ‘Voor de Kunst’ op het Oude Delft. De knaap is door de politie ingerekend. Gelukkig raakte de wisselexpositie in de voormalige telefooncel niet beschadigd. De ruit aan de straatzijde van galerie ‘Voor de Kunst‘ raakte tijdens de viering van Oud en Nieuw overigens al eerder beschadigd. Met de minigalerie zal het wel weer goed komen. Geheel onbedoeld heeft de vernieling naar mijn smaak overigens juist een positieve invloed op het kunstwerk. Het werk had nog iets nodig en de grote glazen zon die nu zijn licht werpt op het mini New York en King Kong is het laatste detail dat het werk compleet maakt. Laat het duidelijk zijn dat ik de vernieling zeer afkeur, maar in dit geval brengen scherven toch weer geluk. Zou Johan Cruijff dan toch gelijk hebben dat elk nadeel zijn voordeel heeft?

Delftse broodjes zijn Nederlands top Delft – Het lekkerste broodje van Nederland eet je in Delft op de Beestenmarkt bij Café Diner Vlaanderen. De vakjury van de onlangs gehouden Horecava vond het broodje ‘Mangiare Delicato’ van Ewout de Bruin niet alleen het lekkerste, maar ook het gezondste broodje van dit nieuwe jaar. Het is al het derde jaar op rij dat een Delftse kok in de prijzen valt bij de verkiezing van het beste broodje. Willen jullie dus eens een lekker broodje eten, kom dan vooral naar de Prinsenstad. Kleyweg’s Stads-koffyhuis aan het Oude Delft maakt al vele jaren prijswinnende broodjes en ook dit jaar was dat weer het geval. Dit jaar kreeg Linsey Beck, de kok van deze zaak, de tweede prijs met haar broodje ‘Take Time’. In totaal kwamen vier van de dertien finaledeelnemers uit Delft. Met een zekere regelmaat zijn Corien & ik te vinden achter een bord met zo'n heerlijk prijswinnend broodje. Elk jaar zijn er weer nieuwe. Waarom juist de Delftse horeca zo hoog scoort bij het bereiden van een dergelijke smaaksensatie is niet duidelijk. Topkok en jurylid Joop Braakhekke, eigenaar van restaurant ‘Le Garage’ en ‘En Pluche’ denkt dat het toeval is. Hij vertelde: “Nederland staat bekend om zijn bruine cafés en broodjeszaken. Dat is niet typisch Delfts. Ik denk dan ook dat het toeval is dat de prijzen zo vaak in deze gezellige studentenstad vallen”.

Een toast op het milieu Londen – Een relaxed pintje tijdens zijn wintersportvakantie met zijn skivrienden zit er dit jaar niet in voor de Britse kroonprins Charles. Hij zal het moeten doen met een kopje thee met zijn vrouw Camilla. Ook gezellig, maar toch sneu voor de beste man. Het is bovendien allemaal zijn eigen schuld. De 58-jarige Britse troonopvolger heeft namelijk zelf zijn jaarlijkse skivakantie in het Zwitserse Klosters geannuleerd. In The Daily Telegraph van afgelopen zaterdag las ik waarom de Prince of Wales af ziet van zijn welverdiende après-ski party’s. Door af te zien van de 75 minuten durende vliegreis wil de troonopvolger onnodige uitstoot van broeikasgassen voorkomen. Kijk dat zijn nog eens ferme beslissingen. De prins redt het klimaat door thuis te blijven. Zijn besluit nam hij een dag nadat actievoerders voor een beter milieu felle kritiek hadden gespuid op de wereldberoemde Britse prins. Charles vliegt namelijk binnenkort met een 20-koppige delegatie naar New York om daar een milieuonderscheiding in ontvangst te nemen. De Amerikanen hadden de onderscheiding ook wel op kunnen sturen en de prins had via een videolink zijn bedankwoordje uit kunnen spreken, meenden de actievoerders. De prins wil echter ook nog wat milieuprojecten bezoeken en dus gaat de trip naar de VS van de prins en zijn echtgenote wel gewoon door, maar is zijn vliegvakantie van de baan. Is dat sneu? Misschien kan hij dan tijdens zijn Amerikaanse trip ergens een gezellig pintje drinken met zijn vrienden en meteen een toast uitbrengen op het klimaat.

Het aftellen is begonnen ’s-Hertogenbosch – Ook in Den Bosch zijn we aan het aftellen voor carnaval en zijn er volop activiteiten in de aanloop naar dit geweldige feest. Zoals je ziet genieten ook de kleintjes volop van dit gebeuren. In de oogjes van Eva en Bart zie je al dat het bij hen met de paplepel ingegoten wordt. Een bijdrage van Marko & Pauli

Wie werkt in Helmond? Helmond – Op de Weblog van Helmond kun je meedoen aan een quiz over deze fraaie Brabantse stad. Inwoners van de stad aan de Zuid-Willemsvaart kunnen hier hun kennis over hun woonplaats via deze quiz testen. Deze week verscheen deze foto op die site. De vraag die deze foto vergezelde was: Wie werkt hieronder al jarenlang bijna elke werkdag. Wat meteen opvalt is het woordje bijna. Het zoeken naar een Helmonder die elke dag werkt is een opgave die zelfs voor deze site kennelijk te moeilijk is. Jullie hebben het natuurlijk al ontdekt. Het is het dak van het werkpaleis van Prins Adrie dun Uurste aan het Binderseind. Inderdaad Adrie is de Helmonder die bijna elke dag werkt. Dat is voor een prins een heel goed gemiddelde.

Dansmariekes zetten Kurref op zijn kop Helmond – Op uitnodiging van Prins Adrie dun Uurste en prinses Monique woonden gisteravond de broers en zussen (zijn zij nu ook ineens prinsen en prinsesjes?) van zijne dorstluchtigheid de eerste zeivuraovond van dit carnavalsseizoen mee. Pontificaal gezeten op de eerste rijen van ‘De Kurref’ waren zij getuige van een geweldige avond. Voor de onwetende lezers onder jullie verklap ik even dat zo’n avond een combinatie is van carnavalesk cabaret en dito geklets in een ton, aangevuld met muziek, dans en drank. Het lijkt wel of alles in een willekeurige volgorde plaats vindt, maar dat is slechts schijn. Alleen de drank verschijnt – vaak onaangekondigd – in willekeurige volgorde. Voor de rest van de avond is wel degelijk een orde zichtbaar. Hoewel het woord degelijk op een dergelijke avond wellicht wat te serieus overkomt. De kletser die de meeste indruk maakte was Andy Marcelissen. Hij trad op als coach van het veteranenelftal en liet ons in die rol huilen van het lachen. Maar een openbaring waren voor ons toch de dansmariekes. Als echte westerlingen dachten wij dat deze meiskes slechts in staat waren om wat te huppelen en zo nu en dan de beentjes vrolijk in de lucht te gooien. Op deze zeivuraovond ontdekten we dat de mariekes echt kunnen dansen. Ze hadden een ballet uit de musical the Wizard of Oz ingestudeerd en zetten een wervelde show neer op de planken van de ‘Kurref’. Werkelijk petje af voor de dansmariekes van de Spurriezeiers. Na afloop dronken we met de prins en de rest van de koninklijke familie een drankje en babbelden nog wat na over deze eerste en bovendien zeer geslaagde zeivuraovond van dit carnavalsseizoen.

Het witte hart Leiden – Bij een recent gezamenlijk familiebezoek aan Leiden passeerden we op onze wandeling de Rooms-katholieke kerk op de Haarlemmerstraat. Nellie noemt het ‘De Hartebrugkerk’ en Nella kent de kerk onder de naam ‘Koelikerk’. Beiden hebben gelijk. Ooit was Leiden een Rooms-katholieke stad. Grote kerken zoals de Pieterskerk en de Hooglandse kerk herinneren daaraan. Je moet daarvoor overigens wel terug gaan naar de middeleeuwen. In de 16de eeuw kregen de protestanten het voor het zeggen in de sleutelstad en moesten de katholieken het doen met schuilkerken. Pas in de 19de eeuw mochten de roomsen weer nieuwe kerken bouwen. De eerste was de Hartebrugkerk uit 1836. Deze kerk heet officieel ‘Onze Lieve Vrouwe Onbevlekt Ontvangen.’ Heel veel Leidenaren noemen hem echter net als Nella de Koelikerk. Dat komt door de spreuk op de gevel ‘Hic domus Dei et porta coeli’ (Hier is het huis van God en de poort van de hemel). De kerk is gewijd aan Maria, de vrouw die sinds het concilie van Efeze in het jaar 431 de moeder van God is. In de kerk staat haar beeld en lopen gelovige katholieken dagelijks binnen om een kaarsje daarvoor aan te steken, in de hoop dat de moeder van God hen zal helpen. De Hartebrugkerk is gebouwd in de neoclassicistische stijl. Dat wil zeggen dat er diverse elementen uit de klassieke bouwwijze zijn gebruikt. Hij lijkt ook meer op een klassieke tempel dan op een kerk. Vier Ionische zuilen dragen een driehoekig fronton en binnen zie je langs de wanden Corinthische zuilen. De plek waar de kerk gebouwd is, heeft overigens een heel werelds karakter. Bij de laatste restauratie vond men waterkelders onder het gebouw. Die bleken afkomstig van brouwerij ‘Het Witte Hart’, die vroeger op deze plek stond. Het Witte Hart ging dus het Heilig Hart voor.

For your ICE only Den Bosch – Van Marko & Pauli ontving ik een berichtje over het gebruik van de code ICE (in case of emergency = in geval van nood). Ik geef het hier graag even door. Het idee rond deze code ontstond in mei 2005. Ambulanceverpleegkundige Bob Brotchie, van de East Anglian Ambulance Service, bedacht deze code toen hij werd geconfronteerd met problemen om familieleden van een slachtoffer te bereiken. Hij dacht dat het invoeren van een kenmerk bij een contactpersoon de hulpverleners zou helpen. Hij gebruikte daarbij de internationale afkorting ICE. Door deze code te gebruiken als deel van de naam van een contactpersoon maak je in je telefoonboekje op je mobieltje een herkenbaar punt voor hulpverleners. Je kunt bijvoorbeeld ICE partner, ICE huisadres en/of ICE huisarts gebruiken. Je kunt zelfs een volgorde aan geven door er een nummer bij te plaatsen, bijvoorbeeld als ICE 1 of ICE 2. Ook politiekorpsen in ons land promoten inmiddels het gebruik van ICE. Een onderzoek van Vodafone toonde aan dat in nog geen 25 procent van de mobiele telefoons een herkenbaar contactpersoon zoals ‘vader’ of ‘partner’ gevonden kon worden. Door de ICE in je telefoonlijst op te nemen, zit je ook in het buitenland goed. Via de zoekmachine google zag ik dat de term in veel landen bekend is en wordt gebruikt.

Ondersteuning Veldhoven – “We benne op de wereld om mekaar te helpen, nietwaar”, zongen ze in ’t Schaep met de 5 Poten onlangs. Of dat ook zo is, is natuurlijk maar de vraag. Ik zie ook vaak genoeg dat mensen elkaar juist beentje lichten in plaats van te helpen. Maar waar je in ieder geval van op aan kunt, is je familie. Als het op helpen of ondersteunen aankomt, kun je je het beste tot je bloedverwanten richten. Ook neefje Mees ondervond onlangs dat zijn tante Saskia graag wat ondersteuning biedt. Nu is ze daar op dit moment ook wel bijzonder goed voor toegerust. Later zal zijn nichtje of neefje – dat weten we nog niet – zeggen: “Je stond niet op mijn moeders buik, maar op mijn schouders”. Zo gaat dat in de familie. Ondersteunen begint al vroeg.

In het nieuws Delft – Gisteren stond het nieuws niet alleen in de krant, de krant was zelf ook het nieuws. Tenminste als je het gratis dagblad Metro tot de echte kranten rekent. Gewoonlijk lees ik deze krant niet, omdat ik zelden op het perron sta, maar ik reken het blad net als de eveneens gratis Spits zeker wel tot de kranten waaruit je echt nieuws kunt halen. Ook al bestaat dat nieuws voor een groot deel uit kant en klare berichten van persbureaus. Vorig jaar kondigde Pieter Broertjes, de hoofdredacteur van de Volkskrant, aan met een gratis huis-aan-huis dagblad te komen. Zo ver is het nog niet, maar met ingang van 23 januari komt er wel een nieuw gratis krant op de NS-stations. Daarmee raakt dagblad Metro haar monopolie kwijt. De nieuwe krant De Pers betaalt 1,2 miljoen euro aan de Nederlandse Spoorwegen voor een positie naast Metro. Sinds 1999 werd de Metro exclusief verspreid op de stations. De Spits, de gratis krant van het Telegraafconcern, wordt net buiten de stations gedistribueerd. Ondanks het slechte weer ben ik gisteren toch maar eens op de fiets gestapt om een Metro te halen. Ik heb het blad met veel genoegen gelezen. Vooral de paparazzifoto op de front sprak me wel aan. Kennelijk genomen tijdens de feestelijke intocht dit weekend van prins Adrie dun Uurste. Straks zijn er drie gratis kranten voor treinreizigers en in de loop van het jaar komt er dan ook nog een gratis h-a-h-blad bij. Ook die kranten zullen regelmatig volstaan met foto’s van royalty.

De laatste uren van Herculaneum Nijmegen – Nergens wordt de uitdrukking van Johan Cruijff ‘Elk nadeel heeft z’n voordeel’ beter zichtbaar dan op de tentoonstelling 'De laatste uren van Herculaneum' in Museum Het Valkhof in Nijmegen. Natuurlijk was de uitbarsting van de Vesuvius een ramp van ongekende omvang voor de mensheid, maar het was tegelijk ook de hoofdprijs voor historici. Herculaneum werd van het ene op het andere moment luchtdicht verpakt en meer nog dan Pompeii 'verzegeld' voor het nageslacht. Bewoners op de vlucht konden bovendien nauwelijks nog kostbaarheden meenemen. Wat achterbleef is een in de tijd verstilde Romeinse stad met complete woon- en winkelstraten. Corien & ik bezochten de tentoonstelling afgelopen zaterdag en waren beiden erg onder de indruk van de grote hoeveelheid fresco's, bronzen en marmeren beelden, sieraden en verkoolde papyrusrollen uit het Italiaanse stadje dat verdween onder de lava na de uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Chr. Afgelopen zomer bezochten we Pompeii en het Nationaal Archeologisch Museum in Napels. We kwamen daar zo onder de indruk van het verhaal en de getoonde schatten, dat een trip naar Nijmegen voor de hand lag. Het verhaal van Herculaneum, een stadje van 4000 inwoners tussen Napels en Pompeii, is echter anders. Door de richting van de wind was hier minder as en puin. De genadeslag kwam om een uur 's nachts in de vorm van twee gifwolken die een verzengende hitte verspreidden van 400 tot 500 graden Celsius. Het effect lijkt op dat van een magnetron. Botten van achterblijvers barstten binnen een paar seconden open, hersenpannen kookten stuk. Dat is te zien aan de skeletten van de waarschijnlijk laatste driehonderd vluchtelingen die in de boothuizen vergeefs op redding wachtten. Een gruwelijke dood, blijkt uit de resten van de overledenen van weleer. Meer nog dan Pompeii geeft Herculaneum ook een beeld van alledaagse zaken. Hier waren, dankzij de lava, geen micro-organismen die historische bewijzen opaten. Dat levert 1900 jaar na dato olijven, dadels en broden op die weliswaar zijn verkoold, maar nog steeds in prima staat verkeren. Een bezoek aan museum Het Valkhof is zeker een aanrader. Niet alleen de verschrikkingen van de uitbarsting worden getoond, maar ook prachtige muurschilderingen, mozaïeken, beelden en huisraad uit het stadje. De tentoonstelling blijft nog tot 18 maart van dit jaar.

A3 klinkt als K3 Helmond – Prins Adrie dun Uurste van de Stippentse Spurriezeiers genoot zondag zichtbaar van de eerste volle dag van zijn ambtstermijn. De carnavalsvierders van dit fraaie stukje Helmond begonnen de feestelijkheden met een heuse receptie. Alle Stiphoutse feestneuzen konden op een receptie in de ‘Kurref’ hun nieuwe prins en zijn prinses hun felicitaties aanbieden. Zeer velen deden dat en liet hun gelukwens bovendien vergezeld gaan door een gulle gift. De feestelijke zondag begon thuis bij de prins en de prinses. Ze werden door de voltallige Raad van Elf van carnavalsvereniging De Spurriezeiers opgehaald. Vergezeld door een uitbundig spelende hofkapel reed het prinselijke carnavalspaar gezeten in een kar naar hun residentie. Onderweg ontstond er enige commotie toen een groep als vissers verklede Stiphoutse carnavalsvierders de weg versperden. Ze wilden een tol van de prins. Nadat contractueel was vastgelegd dat Prins Adrie dun Uurste en prinses Monique aanstaande zomer een viswedstrijd zouden organiseren met aansluitend een barbecue om de gevangen vis te verorberen, mocht het gezelschap de tocht hervatten. De viswedstrijd diende wel in het eigen zwembad van het prinselijke paar plaats te vinden. Tot slot merkte de woordvoerder van de vissers op dat A3 net zo klonk als K3. Daarom moesten de prins en zijn secondanten eerst nog een lied van dit vrolijke Belgische trio playbacken voordat ze weer doormochten. In de prinselijke residentie was de feestzaal al snel gevuld met vrolijke Spurriezeiers en Spurriezeierinnekes die hun nieuwe prins en zijn eega wilden feliciteren met deze mijlpaal in hun carnavaleske leven. Er was ook voor amusement gezorgd. De enthousiaste Spurriebemmels – dat is de jongste generatie Spurriezeiers – die hossend, huppelend en zingend door de zaal gingen, vormden een ontroerend hoogtepunt. De muzikale show van Blue Band was ook al zo’n carnavalesk pareltje. Prins Adrie dun Uurste en prinses Monique schudden vele handen en kusten vele wangen, maar genoten bovenal met volle teugen van deze feestelijke middag.

Adrie is jaarlang Prins Adrie Dun Uurste Helmond – Gisteravond om precies elf minuten over tien is de naam van de nieuwe prins carnaval van de Spurriezeiers bekend gemaakt. Dit komende carnavalsjaar zal Adrie als Prins Adrie dun Uurste van Spurrieland het boegbeeld zijn van deze Stiphoutse carnavalsvereniging. In de gezellig ingerichte grote zaal van “De Kurref” werden Prins Adrie en prinses Monique met muziek en gejuich ontvangen. Door de dansmariekes werd de nieuwe prins omhangen met de bij de positie horende versieringen. Zelfs zijn eigen rode strikje werd vervangen door een zilveren prinsenstrik. Daarna volgende de foto’s voor de pers en de fans. Nadat alle officiële handelingen achter de rug waren, barstte het feest in volle omvang los. Inmiddels hadden zich ook familieleden in de zaal verzameld. Ze waren telefonisch op de hoogte gebracht van de feestelijke benoeming van Adrie. Adrie en Monique waren al een jaar op de hoogte van de benoeming tot prins, maar hebben het steeds stil moeten houden. In zijn eerste toespraak als prins carnaval memoreerde Adrie dat ook. Klik daarvoor hier. Vandaag kan iedereen de nieuwe prins en prinses Monique om vier uur ’s middags in “De Kurref”op de receptie de hand komen schudden en hen feliciteren met deze feestelijke benoeming. Mocht jullie dat niet lukken, zoek dan op zaterdag 17 februari een plaatsje langs de route van de jaarlijkse carnavalsoptocht en zie de prins in zijn eigen wagen aan je voorbijtrekken.

Gigafoutje Delft – Tijdens het Rembrandtjaar was de weelde van deze grote schilder uit de Gouden Eeuw af te lezen aan de monumentale gevels van Leidse panden. Meer dan levensgrote kopieën van werken van de Leidse meester hingen het hele jaar aan de gevel. Je kon zo al wandelend door de Sleutelstad weer kennis maken met de schilderijen van de beroemde Leidenaar. Is dat nu niet een geweldig idee voor Delft. Ook Delft herbergde in de Gouden Eeuw beroemde schilders. Denk maar eens aan Johannes Vermeer en Jan Steen. Het zou niet alleen de binnenstad van Delft opsieren, maar ik ben er van overtuigd dat de foto’s van de geveldoeken de hele wereld over zullen gaan en zo ook nog eens gratis reclame maken voor onze Prinsenstad. Het zou in ieder geval vele malen beter zijn dat het opdringerige geveldoek dat nu een steiger bedekt in onze historische binnenstad. Het gigantische steigerdoek domineert het hele rijtje. Het prachtige waaggebouw wordt er door overschreeuwd. Door toestemming te geven voor dergelijke opdringerige reclame, ook al is dat tijdelijk, ontsiert de gemeente de stad. Ik neem aan dat het de laatste keer is en dat het beleid wordt aangepast. Het lijkt me voor de Delftse beleidsmakers immers niet leuk om dagelijks op een meer dan levensgrote manier te worden herinnerd aan dit foutje.

Hulp bij Eerste Hulp Helmond – Iedereen noemt het kortweg ‘Eerste hulp’, maar we bedoelen daarmee ‘Eerste Hulp Bij Ongelukken (EHBO). Ons land telt ongeveer 300.000 EHBO-vrijwilligers las ik onlangs in mijn krant. Overal in Nederland stijgt het aantal deelnemers aan EHBO-cursussen jaarlijks vermeldde het artikel. Alleen in Brabant neemt het ieder jaar af. Wat daarvan de reden is, onthulde het artikel niet. De stijging in de rest van Nederland komt mede door bedrijven die hun werknemers een cursus bedrijfshulpverlening laten volgen. Dat komt natuurlijk door de toenemende aandacht voor rampen. Na de Schipholbrand vind ik dat een goede zaak. Onlangs was ik getuige van de manier waarop een Helmondse cursiste thuis oefent. Wij logeerden bij Bob & Saskia. Terwijl de eerste naar een wedstrijd van PSV was, maakte Saskia gebruik van haar moeder om eens haar EHBO-technieken te oefenen. Het verbinden van een wond is een van de dingen die EHBO’ers doen en daarom moeten ze vaak worden geoefend. Saskia bofte met haar slachtoffer. Want Corien is een bedrijfshulpverlener (BHV’er) en weet er dus ook alles van. Ze namen dus ook allerlei andere vaardigheden door zoals ‘hoe constateer ik dat iemand een flauwte heeft’ en ‘hoe breng ik iemand in veiligheid’. Ik keek toe en voelde me heel veilig. “Hier kan ik wel een flauwte krijgen en struikelen. De eerste hulp is dik voor elkaar”, dacht ik

De piek is een muts Utrecht – Eigenlijk durfde ik deze foto's niet meer te sturen, omdat het reeds januari is. Maar als Jolijn het durft, dan ik ook. Afgelopen zondag zag ik op de valreep deze boom staan bij Floris. Ik vond hem echt origineel opgetuigd. Vooral de "piek" en de verlichting (een aantal fietsachterlichtjes) En wat dacht je van de delftsblauwe klompjes? Een bijdrage van Nellie

Drie punten van Jolijn Eindhoven - Ten eerste vind ik dat een hoed jou niet echt jou maakt. Het maakt je een soort Engelse inspecteur en niet de oude vertrouwde ome Frans. Dus laat het idee van een hoed inderdaad maar waaien. Ten tweede wilde ik ODD mijn kerstboom niet onthouden. Ik vind het zo grappig dat ik zo'n grote boom in de kamer heb. Ik heb de kerstboom van Jeroen gekregen en de kerstballen en de kerststal komen van zijn ouders. Het zijn nog ouderwetse kerstballen van dertig jaar oud. De beeldjes in de kerststal heeft de moeder van Jeroen zelf geschilderd. Ik mocht de kerstboom dan ook niet aftuigen voordat mijn schoonouders langs zijn geweest. Omdat ze vandaag langskomen, maakte ik er toch snel een kiekje van. Ondanks dat de boom een beetje chaotisch en erg kitsch is, vind ik hem toch wel geslaagd. Het is de eerste kerstboom die in mijn en Jeroen zijn 'huisje' staat. Ten derde wil ik jullie ook de kunstkerstboom laten zien die in de gezamenlijke keuken van mijn huisgenote en ons staat. Het is een miniatuurboompje die in de loop der kerstdagen geheel is volgehangen met allerlei ballen. Een bijdrage van Jolijn

Doe een duit in het zakje Delft – Na mijn oproep enige tijd terug meldde zich slechts een puzzelaar. Nellie kwam langs en nam de puzzel van de Tower Bridge ter hand. Ze had helaas geen tijd genoeg om de puzzel echt substantieel verder in te vullen, maar ze deed toch een aanzienlijke duit in het zakje. De uitdagende puzzel heeft dus nog steeds enkele struise gaten in het plaatje. Ben je in de buurt en houd je van legpuzzels? Kom dan Corien even een handje helpen met deze puzzel.

Baby’s doen het goed op groepsfoto’s Helmond – Deze groepsfoto maakte ik in 1973 op de kraamafdeling van het Academisch Ziekenhuis Leiden. Ik werkte daar toen als leerlingverpleegkundige. Hoe de personen op de foto heten, weet ik niet meer. We hadden altijd veel plezier met elkaar. 's Nachts als de moeders sliepen, moesten wij – vier leerlingverpleegkundigen – zo’n veertig baby's wassen en hun bedjes verschonen. Daar deden we ongeveer anderhalf uur over. Het was wel een gebrul van jewelste! Arme kindjes. Een bijdrage van Nellie Iedereen heeft groepsfoto’s in het album. Heb jij ook een fraaie groepsfoto? Stuur die dan naar ODD. Dat kan van alles zijn. Je gezin, je familie, je broers en zussen, je collega’s, het voetbalelftal, de nudistenclub, de hockeyclub, de gasten op je huwelijksfeest of de carnavalsvereniging. We zijn benieuwd, want op groepsfoto’s valt altijd veel te zien.

Op vijf groepsfoto’s is nog meer te zien Helmond – Wat een leuk idee om groepsfoto’s te tonen op ODD. Ik hoop dat er veel inzendingen komen. Ik zal zelf een beginnetje maken. Ik had beloofd dat ik de groepsfoto van ons gezin nog zou laten zien. We drukten hem af op de kerstkaart. Maar voor mensen die hem om een of andere reden niet ontvangen hebben of hem zo klein niet goed kon ontcijferen, is hier een duidelijker (ander) exemplaar. In mijn fotoarchief zit ook deze groepsfoto. Hij is gemaakt in de mobilisatietijd tijdens de Eerste Wereldoorlog. De vierde man van links is de vader van mijn moeder. Mijn opa dus. Hij was geloof ik kok. Of mogelijk fourageur, de man die er voor zorgt dat er eten en drinken is. Op deze foto staan de ouders van mijn moeder. Mijn opa en oma vierden hun 50-jarig huwelijksjubileum. Op deze foto worden ze omringt door hun kleinkinderen. Het is in het jaar 1956 of 1957 Op deze foto staat de overgrootvader van Pieter Jan met zijn kleinkinderen. De vader van Pieter Jan staat links, de andere twee zijn broers van zijn vader en dus zijn ooms. Tenslotte nog een groepsfoto waarop de moeder van mijn vader is te zien. Het is mijn oma Cornelia. Ze staat hier tweede van rechts met haar ouders en broers en zussen. Een bijdrage van Nellie Iedereen heeft groepsfoto’s in het album. Heb jij ook een fraaie groepsfoto? Stuur die dan naar ODD. Dat kan van alles zijn. Je gezin, je familie, je broers en zussen, je collega’s, het voetbalelftal, de nudistenclub, de hockeyclub, de gasten op je huwelijksfeest of de carnavalsvereniging. We zijn benieuwd, want op groepsfoto’s valt altijd veel te zien.

Op groepsfoto’s valt veel te zien Delft – Het maken van een groepsfoto is al heel oud. In de eerste dagen van de fotografie was het reeds heel populair om een groepsfoto te maken. Er werd toen nog weinig gefotografeerd. Je moest er zelfs voor naar een fotograaf. Vaak waren dat rondreizende fotografen die de plaats van kunstschilders hadden ingenomen om mensen te vereeuwigen. Deze rondreizende fotografen namen hun apparatuur inclusief een tent als donkere kamer mee op reis. Men maakte dus uitsluitend portretten en groepsfoto’s. Gewone kiekjes kwamen pas in zwang toen het fototoestel ook binnen bereik van de gewone man kwam. De rondreizende fotograaf was daarmee overbodig geworden. Er kwamen een fotowinkels waar je kon worden vereeuwigd. Maar ook in de tijd van de fotorolletjes was het fotograferen nog niet echt iets voor iedereen. Pas in het digitale tijdperk is de fotografie echt gedemocratiseerd. Iedereen maakt foto’s, verstuurt die per e-mail of zet ze op een internetsite. Dat het niet altijd even gemakkelijk is om een groep mensen perfect op de foto te krijgen, merken we elk jaar als de traditionele foto voor de kerstkaart wordt gemaakt. Eerst moet er een locatie worden uitgezocht, dan een datum geprikt waarop iedereen kan en tenslotte moet er een originele opstelling worden bedacht. Ook in andere families maken ze groepsfoto’s. Een huwelijksjubileum is een mooie gelegenheid om eens met de hele club op de foto te gaan. Dat vonden ook prinses Margriet en prof. mr Pieter van Vollenhoven. Zij behoefden niet zo lang naar een locatie te zoeken, maar namen plaats op de trap van hun woning in Apeldoorn. Zo heeft iedereen z’n eigen clubje voor de foto. Heb jij ook een fraaie groepsfoto van jouw clubje? Stuur hem dan maar naar ODD. Dat kan van alles zijn. Je gezin, je familie, je broers en zussen, je collega’s, het voetbalelftal, de nudistenclub, de hockeyclub, de gasten op je huwelijksfeest of de carnavalsvereniging. Bedenk zelf ook maar een groepje. We zijn benieuwd, want op groepsfoto’s valt altijd veel te zien.

Voor elk hoofd een hoed Hazerswoude-Rd – Ik heb net je stukje over de hoed gelezen en het verhaal achter jouw mening waarom die jou niet zou staan. Ik denk dat wij, Martien en ik, een ietsie pietsie verstand hebben van een hoed. Jij hebt overigens wel lef dat je dè hoed van Churchill durfde op te zetten. Ik zou dezelfde opmerking als Corien gemaakt kunnen hebben. Maar die hoed: de hoed op de foto (al dan niet echt van de grote staatsman) is niet jouw maat. Je hebt hem te hoog op je hoofd staan en de rand hoort iets naar beneden te wijzen. Wij zouden je een andere maat adviseren en één waarbij de rand niet geheel naar boven is omgebogen. Dat is een wat vlotter model dan die je nu op hebt, ook al is hij misschien van een beroemd persoon geweest? Martien is al een aantal jaren een fervent liefhebber van een hoed> Hij heeft er inmiddels 5 en dat is buiten zijn ‘houthakkershoed’. Hij draagt hem niet alleen voor een warm hoofd, al was dat wel ooit de aanleiding om er één aan te schaffen.Het is wel moeilijk om in deze huidige tijd een goede hoedenwinkel voor herenhoeden te vinden! Wij moeten daarvoor naar Groningen. Martien krijgt daar altijd een prima advies, een keurende blik van mij (of een afkeurende). Bovendien worden zijn initialen in zijn hoed geslagen met ijzeren lettertjes. In deze al zeer oude familiezaak van de fa.Witting & Zn hebben ze voor elk hoofd een hoed! Tegenwoordig heeft Groningen voor ons een extra attractie in de persoon van onze dochter Barbara die daar, met veel plezier, studeert.Wij maken dus nog wel eens een ritje voor het één of ander of allebei! Dus… als je er toch één wilt kopen of passen om te kijken of het jou ècht niet staat…..dan richting Groningen! Overigens een erg leuke stad met veel winkels, een prachtig modern museum, Niemeyer Tabaksmuseum (van zo’n bruine stok genoot Churchill graag) en veel gezellige eet- en drankgelegenheid en als je eerst even belt….koffie of thee bij je nicht. Een bijdrage van Nella

Geen mensen in wasmachine Detroit – Bedrijven in Amerika krijgen soms heel vreemde schadeclaims. Om rechtszaken te voorkomen voorzien de Amerikaanse producenten hun waren van de vreemdste waarschuwingen. De Michigan Lawsuit Abuse Watch stelt ieder jaar een lijst samen met de merkwaardigste waarschuwingen die in de gebruiksaanwijzingen van producten voorkomen. Luisteraars van een radiozender in Detroit mogen daaruit de top vijf kiezen. Boven aan de lijst staat deze keer de waarschuwing van een wasmachineproducent om vooral geen personen in de wasmachine te stoppen. De tweede plaats op de lijst is voor een fabrikant van waterscooters die de mensen erop wijst dat ze beter geen lucifer kunnen gebruiken om het brandstofpeil van hun scooter te controleren. De waarschuwingen om je natte mobiele telefoon niet in de magnetron te drogen en om loterijbriefjes niet te strijken kwamen daar vlak onder. Heel bizar vond ik het advies op de omslag van het telefoonboek om er niet in te lezen achter het stuur. Een zekere Bob Wilkinson uit Orthville heeft de verkiezingen gewonnen. Hij kreeg een cheque van 385 euro (ongeveer 500 dollar) voor zijn inzending over de wasmachines. Hij kreeg bovendien een boekje met deze waarschuwing op de omslag. Het blijkt namelijk ook heel verstandig om eerst je kindje uit de buggy te halen voordat je de kinderwagen weer opvouwt. Toch heb ik dit hartelijke maar ook domme advies niet verzonnen. Het nogal voor de hand liggende advies is echt aangetroffen op een buggy. Bob Dorigo Jones gebruikte het voor de omslag van zijn boek dat deze week uitkwam. Hij behandelt daarin een aantal van deze stupide waarschuwingen. Voer voor schadeclaimadvocaten, jonge ouders en rechtenstudenten.