”Ik wacht wel even” Delft – Willem is een collega van Corien. Hij is verantwoordelijk voor het cameratoezicht op haar werk. In z’n vrije tijd is de man ook bezig met camera’s, zij het op een andere manier. Willem is dol op films. Hij bekijkt ze niet alleen graag. Hij verzamelt er ook van alles van. Corien bezorgde hij ooit een setje filmglazen. Hij brengt ook zo nu en dan filmposters en –affiches voor haar mee. Corien hangt een enkele thuis op, maar distribueert de meeste daarvan weer onder neven en nichten. Michiel, die dit alles wist, kwam zo op een ideetje. ”Kan Willem ook zorgen voor de poster van de film Floris?” vroeg hij enige tijd geleden aan haar. ”Dat zou leuk zijn voor de kamer van Floris. Hij heet niet alleen zo, hij is ook nog eens cameraman”, was zijn argument. Corien bracht het verzoek over en Willem beloofde zijn best te doen. Hij bezocht de lokale bioscoop waar de film Floris draaide en vroeg daar om de filmposter. Toen er niet onmiddellijk enthousiast door de bioscoopbaas werd gereageerd, nam Willem duidelijk plaats in de hal van het filmtheater. ”Ik wacht wel even”, meldde hij het aanwezige personeel. Het duurde en duurde. Men kwam weer vragen wat hij wilde en Willem merkte weer op: ” Ik wacht nog steeds op de poster van Floris.” Men knikte en verdween weer. Willem ging door met wachten. Het personeel van de bioscoop zwichtte tenslotte voor zijn vastberadenheid en gaf hem de vitrineposter van de film. Zo kwam het dat Corien onlangs in Eindhoven de poster kon overhandigen aan Michiel. Inmiddels hangt de poster in de kamer van Floris, die er heel content mee is.