Op locatie Muiderberg – Onlangs moest Floris weer eens een nacht filmen. Het betrof een filmpje dat hij maakte i.v.m. z’n afstuderen aan de H.K.U./Multimedia. Aan alles was gedacht; zo’n 22 mensen had hij om zich heen verzameld, die bereidt waren hem te helpen. Want filmen kan je niet alleen. Er moeten mensen zijn die voor het licht zorgen, voor de techniek, voor het decor, voor de kleding van de acteurs, voor de visagie, er moet voor eten gezorgd worden. Er moeten een regisseur en een opnameleider zijn. En niet te vergeten, er moeten acteurs zijn. De locatie had hij samen met de regisseur (Alan van O.T.Anderson) na lang zoeken gevonden. Een rustig plekje aan het water in Muiderberg. De bedoeling was dat er gedraaid zou worden tijdens de zonsopgang, dus dat betekende een hele nacht hard werken. Het was niet het eerste project van de mensen van de filmploeg. Ze helpen elkaar allemaal bij het maken van eindexamenproducties. Een drukke tijd dus voor Floris, want hij heeft diverse eigen eindexamenfilms gemaakt, maar ook bij heel veel andere producties van studiegenoten geholpen. Er was echter dit keer wel één probleem. Ze hadden een aggregaat gehuurd voor de stroomlevering. Maar geen van de jongelui was bevoegd die te vervoeren, omdat tegenwoordig alleen het B-rijbewijs behaald wordt bij het eerste rijexamen. Wij oudjes mogen straffeloos met aanhanger rijden, omdat we automatisch de BE-bevoegdheid hebben gekregen. Dus bood ik aan om Floris uit de brand te helpen. Gelukkig mocht ik Guido’s auto lenen, want onze auto was al eerder door Floris opgehaald. Omdat wij (Pieter Jan, Anne-Sofie, Marlotte en ik) in Zuid-Limburg een weekje vakantie gehad hadden, kwamen Guido en Jurriën ons ophalen. Ik ging meteen met de auto van Guido naar Amsterdam en Jurriën nam de anderen en de bagage mee naar Helmond. In Amsterdam stonden Floris en Bram ( een hele lieve knul, die voor artdirector fungeerde, voor het décor en zo…) mij al op te wachten bij een filmapparatuurverhuurbedrijf ergens op een industrieterrein in Noord-Amsterdam. Ik schrok me een hoedje toen ik de propvol geladen kleine vrachtwagen zag met daarachteraan het aggregaat. Ik ben er van overtuigd dat de jongelui beter in staat zijn zo’n gevaarte te besturen dan ik, maar ja die mogen het niet. Bram ging naast me zitten en ‘begeleidde’ me naar de locatie in Muiderberg. Floris reed achter ons aan in de auto van Guido. Ik moet zeggen ik vond het wel een hele ervaring en het viel me allemaal reuze mee. Nadat ik het aggregaat had afgeleverd moest Floris nog tweemaal weg om op diverse locaties de nodige spullen op te halen. Maar zonder aanhanger mag hij dus wel een kleine vrachtwagen besturen, dus dat kon hij zelf doen. Maar het leukste vond ik nog de nacht die daar opvolgde. Toen we op de uitgezochte locatie aankwamen was het er nog heel stil en rustiek. Maar de vrachtwagen werd uitgeladen, decors opgebouwd, filmapparatuur (inclusief rails) geïnstalleerd, lichtapparatuur opgezet en van die enorme lampen die het hele terrein in het volle licht zetten. Er kwam een cateringwagen aanrijden met een kok die de hele nacht voor de inwendige mens zorgde. De acteurs arriveerden, werden gekleed en geschminkt. Ik had in Guido z’n auto een stoeltje gevonden en had me met slaapzak geïnstalleerd op een heuveltopje om het geheel eens goed te bekijken. Er werd door iedereen keihard gewerkt. Iedereen wist wat hij doen moest en Floris kon al zijn aandacht aan de filmcamera wijden. Meestal wordt er bij de eindexamenfilms met video gewerkt omdat dat goedkoper is. Maar het was Floris z’n wens om minstens 1 project met echte film te draaien. Helaas was tegen de ochtend de hemel grijs bewolkt zodat het ‘zonsopgang-boven-het-water-filmen’ niet lukte. Dan maar zonder zonsopgang. Toen alles er op stond kon alles weer afgebroken worden, acteurs werden bedankt en mochten naar huis/bed. Het duurde nog een hele dag voor alles weer netjes opgeruimd was. De vrachtwagen moest driemaal rijden waarvan een keer dus weer door mij met aggregaat. Om 14.00 uur kon ik vertrekken naar Gemert. Want daar speelde Michiel met z’n band No Big Deal met een gast optreden van……jazeker…Anne-Sofie! Dat mocht ik natuurlijk niet missen. Om precies 16.00 uur kwam ik net op tijd aan om de aankondiging te horen. O ja, willen jullie weten hoe lang de film duurde? 60 seconden!!! Nog minder dan een scène uit een speelfilm. Maar ik heb wel enig idee gekregen van het enorme werk dat er verzet moet worden en de problemen die je allemaal moet overwinnen als je een film wilt maken. Ik zal in het vervolg met grotere bewondering naar films in de bioscoop kijken.

Een bijdrage van Nellie

---